ΟΛΣΑ_ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ

5η Δεκεμβρίου - 40 Χρόνια - Διεθνής Ημέρα Εθελοντισμού

Ομοσπονδία Λεσβιακών Συλλόγων Αττικής (ΟΛΣΑ)

Συμμετοχή με γνώμονα την προσφορά!

    

Ευχαριστίες και έπαινος σε όσους/όσες, σε πείσμα των καιρών, κρατούν ψηλά τη σημαία της συλλογικής συμμετοχής.

Ένας από τους πολλούς τρόπους που οι συνάνθρωποί μας αποφασίζουν να ενεργήσουν υπέρ των πολλών και να βοηθήσουν είναι και η συμμετοχή τους στους συλλόγους και στις ενώσεις των τόπων καταγωγής τους, αλλά και γενικότερα σε φορείς και οργανωμένες ομάδες στις περιοχές που ζουν και δραστηριοποιούνται.

Πολλές ευχαριστίες και για όλους, όσοι πέρασαν από τους συλλόγους και συνέβαλαν στο μέτρο των δυνατοτήτων τους, έτσι ώστε αυτή η "αλυσίδα" για κάθε δράση, κάθε συμμετοχή και προσφορά, να παραμένει πάντα ζωντανή... και να προσθέτει κρίκους... εμάς... εσάς... Το κάλεσμα είναι πάντα ανοιχτό και επίκαιρο!

  

 

Η 5η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε ως Διεθνής Ημέρα Εθελοντισμού για την Οικονομική και Κοινωνική Ανάπτυξη το 1985, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, για να αποτίσει τον οφειλόμενο φόρο τιμής στα εκατομμύρια των εθελοντών, που είναι ταγμένοι στην υπηρεσία του ανθρώπου, συχνά με κίνδυνο της ζωής τους.

Ο εθελοντισμός είναι ένας διαφορετικός αλλά περισσότερο ουσιαστικός και ειλικρινής τρόπος συμμετοχής του πολίτη στα κοινά αλλά και ένα αντίβαρο, στον ατομισμό, στην εσωστρέφεια, στην αποξένωση!

Αποτελεί στάση ζωής που ενστερνίζεται ιδιαίτερες αξίες, όπως η κοινωνική δικαιοσύνη, η συλλογική συμμετοχή, η αλληλεγγύη και αγάπη προς τον πλησίον... Είναι η αυθόρμητη και ανιδιοτελής προσφορά ανθρώπινης ενέργειας και η ηθελημένη παροχή υπηρεσιών, χωρίς να υποκαθιστά το δικαίωμα στην εργασία και χωρίς να αμφισβητεί τα δικαιώματα των εργαζομένων. Μπορεί να εκφραστεί με πολλούς τρόπους, ο καθένας από αυτούς με τη δική του φυσιογνωμία και μέθοδο δράσης.

Το κάλεσμα είναι πάντα ανοιχτό και επίκαιρο!

 

 

Από το Δ.Σ. της ΟΛΣΑ

 

ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΤΑΚΗΣ_ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΪΔΗ

Αναδημοσίευση από εφημερίδα «ΔHMOKPATHΣ» - Αιολίας λόγος

Σαββατοκύριακο 26 Οκτωβρίου 2024

   

Η Οδύσσεια του σπιτιού του αείμνηστου Μίλτη Παρασκευαΐδη στην Αθήνα, που κληροδότησε στην ΟΛΣΑ

  

του Δρος Τάκη Χαραλ. Ιορδάνη (Ph.D.)

 Την Κυριακή 20/10/2024 έλαβε χώρα συνάντηση του Δ.Σ. της ΟΛΣΑ με τα Δ.Σ. και τους αντιπροσώπους Συλλόγων των Λεσβίων της Αθήνας. Ο πρώην Πρόεδρος της ΟΛΣΑ Μάκης Κουρσούνης γράφει προ ημερών στο f.b., απευθυνόμενος στον νυν Πρόεδρο Νεκτάριο Βακάλη:  

«Τι αποφασίσαμε τον Ιούνη; 1. Αλλαγή Καταστατικού, ώστε να συμμετέχουν στο Δ.Σ. οι Πρόεδροι των Συλλόγων και 2. Εκλογή Επιτροπής 3 έως 5 ατόμων, που να μην έχουν σχέση με το παρελθόν, για να τρέξουν το κτίριο του Μίλτη» (Απόφαση της Γ.Σ., 30/06/2024). 

Απ’ ό,τι είδα σε αναρτήσεις στα ΜΚΔ παρόντων στην εν λόγω διαδικασία, ουδέν εξ αυτών συζητήθηκε. Και αν μεν το πρώτο μπορεί να περιμένει, αφού όπως είναι τώρα το από το 2011 Καταστατικό βολεύει τους στην ΟΛΣΑ κρατούντες, αυτό που έχει μηδενικό περιθώριο περαιτέρω καθυστερήσεως είναι το πολύπαθο κτίσμα, το σπίτι του αείμνηστου Μίλτη Παρασκευαΐδη στην Κοτυαίου 5, στους Αμπελοκήπους. Τούτο, μαζί με τα σκίτσα, τα έγγραφα, τα βιβλία, τα σκεύη κ.λπ., κατά την στη διαθήκη του βούληση, διατίθενται για τη δημιουργία του «Πνευματικού Κέντρου των Λεσβίων». Πέραν των ανωτέρω, στην ΟΛΣΑ παραχωρούνται επίσης τα πνευματικά του δικαιώματα από το έργο του, συγγραφικό, ζωγραφικό, σκίτσα κ.λπ., από τα έσοδα των οποίων θα ενισχύονταν οι παραπάνω σκοποί.

Εικοσιπέντε ολόκληρα χρόνια είναι από τότε που μεγάλος Λεσβολάτρης Μίλτης Παρασκευαΐδης άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο και το όραμά του για τη δημιουργία του «Πνευματικού Κέντρου των Λεσβίων», κατά τη διαθήκη του, πάει να γίνει… ένα όνειρο απατηλό. Δυστυχώς! Ο χρόνος 25 ολόκληρων ετών είναι μία ολόκληρη γενεά. Χρόνος τεράστιος για την ικανοποίηση όποιας βούλησης νεκρού.                          

(Ολόκληρο το άρθρο μου το διαβάζετε στο blog μου http://lapsarniotis.blospot.com και στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ file:///C:/Users/user/Downloads/DHMOKRATHS%20M%2026-10-24.pdf)

Δρ. Παναγιώτης (Τάκης) Ιορδάνης

Μεταλλειολόγος - Μεταλλουργός Μηχ. ΕΜΠ.

Ph.D. (Bath University, U.K.)

Αναπλ. Γραμματέας Δ.Σ. ΠΕΤΟΜ-ΤΕΕ

Tel.: +30 69 77 50 34 61

e-mail (personal) takisiord@yahoo.gr

Facebook: Τάκης Ιορδάνης

LinkedIn: Takis Iordanis

ΑΠΟ ΤΟΝ "ΤΡΙΒΟΛΟ"

 

Γελοιογραφία του Γ. Ι. Κακαδέλλη,

από το εβδομαδιαίο σατιρικό περιοδικό «Τρίβολος»  

του Στρατή Παπανικόλα, αρ. φύλλου 37, Μυτιλήνη, 2-9-1932

 

«… Είμαι υπερήφανος, Λαέ, διότι μόλις στέκεις στα πόδια σου…»

(Του κ. Γ. Ι. Κακαδέλλη)

  

Όλο το περιεχόμενο του φύλλου 37/2-9-1932 του περιοδικού «Τρίβολος» – άρθρα, πολιτικές συνεντεύξεις, τους συνδυασμούς των κομμάτων (θα γελάσετε με τα σήματά τους) και τα ονόματα των υποψήφιων βουλευτών Λέσβου για τις εκλογές της 25ης Σεπτεμβρίου 1932, σατιρικούς στίχους, ειδήσεις, ερωτικές παροιμίες, αινίγματα, διαφημίσεις και άλλα αστεία και σοβαρά – θα βρείτε στο http://dspace.cplm.gr/bitstream/handle/123456789/15488/TRIVOLOS_02_09_1932.pdf?sequence=1. Διαβάστε, κρίνετε, συγκρίνετε το 1932 με το 2024, γελάστε με το λεσβιακό «αλάτι και πιπέρι».   

 

Λίγο πριν από τις Ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου 2024  

ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΕΠΡΟΥΣ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ

Από το βιβλίο του καθηγητή Πολυχρόνη Κ. Ενεπεκίδη

«ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ. ΙΜΒΡΟΣ • ΤΕΝΕΔΟΣ • ΛΗΜΝΟΣ • ΛΕΣΒΟΣ • ΧΙΟΣ • ΣΑΜΟΣ • ΠΑΤΜΟΣ. 1800-1923»

 

Τα χρόνια 1800-1923, από τις παραμονές της Ελληνικής Επανάστασης μέχρι τη Συνθήκη της Λωζάνης, με βάση τις εντυπώσεις Ευρωπαίων λογίων περιηγητών από τα νησιά Ίμβρος, Τένεδος, Λήμνος, Λέσβος, Χίος, Σάμος και Πάτμος, περιγράφει στο βιβλίο του ο αείμνηστος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Βιέννης Πολυχρόνης Κ. Ενεπεκίδης (Αμισός Πόντου 1917 - 2014 Βιέννη). Ιστορικός, βυζαντινολόγος, μελετητής ευρωπαϊκών αρχείων και βιβλιοθηκών Αυστρίας, Γαλλίας, Γερμανίας, Ελλάδας, Ελβετίας, Ιταλίας, Βρετανίας και Ουγγαρίας. Τα βιβλία του αποτελούν πολύτιμες πηγές της Ιστορίας μας. Στο παρακάτω απόσπασμα, από τις σελ. 179-181, ο Πρώσσος περιηγητής Πάουλ Λίνταου περιγράφει το οδυνηρό ξάφνιασμά του σαν πρωταντίκρισε λεπρούς στο ταξίδι του στη Λέσβο και μας δίνει όσες πληροφορίες συνέλεξε για τη νόσο λέπρα και το Λωβοχώρι Πλωμαρίου, που βρισκόταν στην περιοχή "Ράχες" ή "Λουβιάρκα" ή "στων Λωβών", όπου σώζονται ναΰδριο του Αγίου Γεωργίου και μεγάλος πεύκος (πρβ. κατάρα «Να πας σκ’ λούβα τσι σκ’ Ράχ’»).     

Με τους λεπρούς της Λέσβου

«Πριν αποχωριστώ τη Λέσβο, πρέπει να περιγράψω ακόμη μια συνάντηση που, όταν την θυμάμαι, με πιάνει ακόμη και σήμερα ανατριχίλα.

» Ήταν μια ηλιόλουστη ημέρα όταν ξεκίνησα να πάω στο χωριό Μόρια¹ για να δω το ρωμαϊκό υδραγωγείο. Κάτω άκουα τον απαλό φλοίσβο της βαθυγάλαζης θάλασσας του πορθμού, που ήταν σχεδόν ασάλευτη κι έδειχνε να χαϊδεύει τρυφερά την κομματιασμένη ακτή, ενώ από απέναντι χαιρέτιζαν τα βουνά της Μικρασίας τυλιγμένα μέσα στην ηλιόχρυση αχλύ². Πάνω απ’ ολόκληρο το τοπίο απλωνόταν μια θαυμάσια γαλήνη.

» Ξαφνικά ακούω το μονότονο κλαψιάρικο τραγούδι ενός ζητιάνου. Όταν το βλέμμα μου έπεσε πάνω του και είδα και τους συντρόφους του ξαπλωμένους στο δρόμο να εκθέτουν τρόπον τινά τα απερίγραπτα φρικιαστικά ακρωτηριασμένα μέλη τους για να προκαλέσουν τη συμπόνια ─ μ’ έπιασε αποτροπιασμός και φρίκη. Ήσαν οι πρώτοι  λ ε π ρ ο ί  που έβλεπα στη ζωή μου, διότι οι αποκαλούμενοι "leprosi", οι αποκρουστικοί εκείνοι από την ακαθαρσία και τον εκφυλισμό που είχα δει στις πύλες του καθεδρικού ναού του Μεξικού, έχουν με τους δυστυχισμένους αυτούς αρρώστους της Ανατολής μόνο το όνομα κοινό. Εδώ στη Λέσβο, όπως και στη Σάμο, υπάρχει ακόμη η ασθένεια στην αποκρουστική της μορφή, με τον ιατρικό όρο "lepra mutilans", που παραμορφώνει το ανθρώπινο πρόσωπο κατά τρόπο φρικιαστικό, που τυφλώνει κι από τα άκρα του σώματος δεν αφήνει πίσω παρά πραγματικά κούτσουρα. Καμιά ανθρώπινη φαντασία δεν είναι σε θέση να σχηματίσει μια εικόνα των φρικιαστικών παραμορφώσεων των πλέον δυστυχισμένων αυτών όντων, γι’ αυτό και αποφεύγω να κάνω έστω και έναν υπαινιγμό που θα μπορούσε να προκαλέσει σε άλλους τα φρικαλέα αισθήματα που αναγκαστικά δημιουργήθηκαν σε μένα όταν τους ατένισα.

» Και τα όντα αυτά ζουν, αναπνέουν και προσπαθούν ζητιανεύοντας να κρατήσουν την αποκρουστική τους ύπαρξη μέσα στο αιώνιο σκοτάδι! Το ανεξερεύνητο μυστικό της επιθυμίας του ανθρώπου να ζήσει, να ζήσει ακόμη και κάτω από τις πιο φοβερές συνθήκες που μπορεί να φανταστεί ο νους, αυτή η χαρά του ζην, η "joie de vivre", όπως την περιέγραψε ποιητικά ο Ζολά³ με την αριστουργηματική αδυσώπητη γλώσσα της σάτιρας, δεν μου έγινε ποτέ τόσο συνειδητή και ανάγλυφη κατά τόσο συγκλονιστικό τρόπο όσο στη Λέσβο. Τα αθλιότατα αυτά πλάσματα δεν συντηρούν μέσα στο σκοτάδι της αιώνιας νύχτας μόνο το μαρτύριο μιας ύπαρξης που τραυλίζει και ψηλαφάει τα γύρω ─ όχι, αλλά και σ’ αυτούς εκπληρώνεται η ουράνια επαγγελία “του καρπού της κοιλίας” και του πολλαπλασιασμού του, για να μεταβληθεί σε κατάρα για τους ίδιους και τους απογόνους τους. Ζευγαρώνουν και γεννούν παιδιά που κουβαλούν μαζί τους το σπέρμα της πιο άθλιας ανθρώπινης ζωής, και μάλιστα με τις ευλογίες της εκκλησίας.

» Πολύ κοντά στο χωριό Πλωμάρι, όπου ανθεί η ζωή, και οι ωραίες γυναίκες του φημίζονται ─ τι φοβερή ειρωνεία! ─ για τη διατήρηση του αρχαίου ελληνικού τύπου, πάνω - κάτω μια ώρα μακριά με τα πόδια, έχουν εγκατασταθεί οι λεπροί στην αποικία τους. Στο χάρτη της δυτικής Μικράς Ασίας του Κίπερτ⁴ λέγεται αυτό το χωριό Λ ω β ο χ ώ ρ ι⁵ ενώ στη Μυτιλήνη το λένε Λωβιατοχώρι ─ το χωριό των λεπρών. Εκεί ζουν οι λεπροί ζευγαρωμένοι σε οικογένεια κι έχουν κι έναν παπά που βλογάει τον ολέθριο γάμο τους. Τα παιδιά τους, που είναι καταδικασμένα στη φρικιαστική παραμόρφωση των μελών τους, δεν φανερώνουν συνήθως κατά τα πρώτα χρόνια κανένα ίχνος της αρρώστιας τους. Όταν φτάσουν τ’ αγόρια σε ηλικία 8 ως 10 ετών γίνονται αγωγιάτες, τα κορίτσια εργάζονται στα εργοστάσια σαπωνοποιίας ή σαν υπηρέτριες. Όταν γίνουν 14 χρονών περίπου, αρχίζουν να φανερώνονται τα πρώτα ύποπτα πρηξίματα, οπότε τους διώχνουν να πάνε στην “πατρίδα” τους, στη γήινη κόλαση, “nella città dolente… nell eterno dolore tra la perduta gente”⁶, όπως γράφει ο μεγάλος ποιητής⁷.

» Το ζήτημα αν η λέπρα⁸ είναι μεταδοτική ή κληρονομική δεν θέλω να το θίξω, επειδή δεν είμαι γιατρός. Το συνέδριο των Γερμανών φυσιοδιφών⁹ και γιατρών τάχθηκε με τη γνώμη, αν δεν με απατά η μνήμη, ότι είναι μεταδοτική, όμως σε περιορισμένο βαθμό, και εναντίον της κληρονομικότητας. Ο δόκτωρ Bargigly¹⁰, που εργάστηκε στη Μυτιλήνη πάνω από 30 χρόνια σαν παθολόγος και απέκτησε μεγάλη περιωπή και που επισκέπτεται εξάλλου τακτικά το χωριό των λεπρών και κουράρει εκεί αρρώστους, επομένως έχει οπωσδήποτε αποκτήσει πλούσια πείρα, αντίθετα προς τους Γερμανούς ειδικούς, αποκλείει τη μεταδοτικότητα και υποστηρίζει την κληρονομικότητα της αρρώστιας. Αναφέρει το εξής παράδειγμα από την ιατρική του πείρα: Ένας άνδρας στον οποίο δεν έχουν εκδηλωθεί ακόμη καθαρά τα συμπτώματα της λέπρας παντρεύεται στη Μυτιλήνη ένα υγιές κορίτσι. Από το γάμο γεννιούνται δυο παιδιά. Όταν τα παιδιά είχαν μεγαλώσει λιγάκι, εκδηλώνεται στον πατέρα η λέπρα. Ο πατέρας πηγαίνει αναγκαστικά στο χωριό των λεπρών, η γυναίκα ακολουθεί τον δυστυχισμένο άνδρα της αφού αναθέσει τη φροντίδα των παιδιών στην αδελφή της. Η ίδια πιστεύει πως η αρρώστια είναι μεταδοτική και κάνει τη μεγάλη για μια μάνα θυσία να μην ξαναδεί τα παιδιά της, για να μην κολλήσουν κι αυτά την αρρώστια και να μείνουν γερά. Έπειτα από μερικά χρόνια εκδηλώνεται στα παιδιά η λέπρα, ενώ η μάνα μένει υγιής ανάμεσα στους λεπρούς του χωριού… Αναφέρω την περίπτωση αυτή έτσι όπως μου την αφηγήθηκε ο ίδιος ο δόκτωρ Bargigly (σ.μ.: που ήταν, ας σημειωθεί, και πρόξενος της Αυστροουγγαρίας στη Λέσβο).

» Όπως και να έχει το πράγμα πάντως, είναι ευεξήγητο ότι απομονώνουν τους λεπρούς από τον υπόλοιπο κόσμο σε ειδικές αποικίες, για να προστατεύσουν τους συνανθρώπους τους από την αηδία και τη φρίκη. Από την άλλη πλευρά μου φαίνεται επίσης πολύ λογικό να χωρίζουν μεταξύ των ασθενών τους άνδρες από τις γυναίκες, όπως αυτό εφαρμόζεται με μεγάλη αυστηρότητα στην πολύ καλά οργανωμένη "Λεπροσεριά" στη Σάμο¹¹. Στη Λέσβο επιτρέπεται σε μερικούς από τους λεπρούς να πλησιάζουν τη Μυτιλήνη, στο δρόμο προς τη Μόρια, σε απόσταση περίπου δύο χιλιομέτρων. Σε μεγάλες όμως γιορτές και ημέρες αργίας, οπότε οι ελεημοσύνες των φιλεύσπλαχνων ρέουν πλουσιότερες, αφήνουν τους λεπρούς να ζητιανεύουν και μέσα στη Μυτιλήνη, στις πόρτες της εκκλησίας και στους δρόμους.

» Είναι μήπως τυχαίο ότι την περιγραφή μου της Λέσβου των ημερών μας την έκλεισα άθελα αναφέροντας τους λεπρούς και τους λαθρεμπόρους;»

Πάουλ Λίνταου (Paul Lindau)¹², Μάιος 1898

 

(Πηγή: Πολυχρόνης Κ. Ενεπεκίδης, «ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ. ΙΜΒΡΟΣ • ΤΕΝΕΔΟΣ • ΛΗΜΝΟΣ • ΛΕΣΒΟΣ • ΧΙΟΣ • ΣΑΜΟΣ • ΠΑΤΜΟΣ. 1800-1923», εκδόσεις Εστία, Αθήνα 1997, σελ. 179-181)

---

1. Μόρια: χωριό της Α. Λέσβου, βόρεια της πρωτεύουσας. Έχει πληθυσμό 1.164 κατοίκους (απογραφή 2011) και ανήκει στη Δημοτική Ενότητα Μυτιλήνης. Γνωστή για την παραγωγή οπωροκηπευτικών. Μεγάλες καταστροφές έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια λόγω του ΚΥΤ προσφύγων που υπήρχε εκεί μέχρι πρόσφατα. Κοντά στο χωριό βρίσκεται ένα μνημειώδες ρωμαϊκό υδραγωγείο.    

2. αχλύς (η): καταχνιά, πολύ λεπτή ομίχλη.

3. Εμίλ Ζολά (Emile Zola, Παρίσι 1840-1902): Γάλλος συγγραφέας, ο πιο σημαντικός εκπρόσωπος της λογοτεχνικής σχολής του νατουραλισμού. Το πιο γνωστό έργο του είναι το μυθιστόρημα «Νανά».  

4. Χάινριχ Κίπερτ (Heinrich Kiepert, Βερολίνο 1818 - 1899): Ονομαστός Γερμανός γεωγράφος. Χάρτης του Κίπερτ παρουσιάζει την εθνογραφική κατανομή των πληθυσμών στις Βαλκανικές χώρες το 1876.

5. Για το Λωβοχώρι βλέπε Ιωάννης Κ. Μουτζούρης, «Η λώβη και το λωβοχώρι Πλωμαρίου» (1941, ανάτυπο από πρδκ. «Ο Ποιμήν»)· Ιωάννης Μαυραγάνης «Παλαιοχώρι Πλωμαρίου Λέσβου. Παράδοση - Ιστορία - Η Ζωή και τα Έθιμα», σελ. 46-49. Σε μελλοντική ανάρτησή μας θα αναφέρουμε πληροφορίες από τα βιβλία τους.

6. “nella città dolente... nell eterno dolore tra la perduta gente”: «...περνούν στην πονεμένη πόλη… στην αιώνια θλίψη ανάμεσα στους χαμένους ανθρώπους…»: στίχοι από τη «Θεία Κωμωδία», άσμα III, «Κόλαση» του Δάντη Αλιγκιέρι.

7. Δάντης Αλιγκιέρι (Dante Alighieri, Φλωρεντία 1265-1321 Ραβέννα). Ιταλός ποιητής, φιλόλογος και πολιτικός στοχαστής. Κορυφαίο έργο του η «Θεία Κωμωδία» (1307-1321) στη λαϊκή γλώσσα της Τοσκάνης, η οποία θα επιβληθεί ως κοινή ιταλική γλώσσα, γεγονός που τον θα τον καθιερώσει ως τον μεγάλο ποιητή της Ιταλίας.

8. Λέπρα ή λώβη ή λούβα ή λώρα ή κελεφία ή μεσκινιά ή νόσος του Χάνσεν: είναι χρόνια λοιμώδης παραμορφωτική ασθένεια του ανθρώπου, που προκαλείται από τα μυκοβακτήρια mycobacterium leprae και mycobacterium lepromatosis. Γνωστή από την αρχαιότητα, στην αρχαία Ελλάδα λεγόταν ελεφαντίαση. Ονομάζεται και «ιερή νόσος», όπως και η επιληψία, γιατί πίστευαν ότι την έστελνε ο Θεός για να τιμωρήσει τους αμαρτωλούς. Πιστεύεται ότι πρωτοεμφανίστηκε στην Ινδία κι έπειτα διαδόθηκε παντού. Προσβάλλει το δέρμα και τα νεύρα και προκαλεί πρηξίματα, παραμορφώσεις, νέκρωση νεύρων, μολύνσεις, φυματίωση, ακρωτηριασμούς, τύφλωση. Ετυμολογία λ. λέπρα από α.ε. λέπω (= ξεφλουδίζω)→ το λέπος (= λέπι, φλούδα) → λεπερός (= ο γεμάτος λέπια) > λεπρός. Παλαιότερα θεωρούνταν νόσος μεταδοτική, κληρονομική κι αθεράπευτη, γι’ αυτό οι λεπροί απομονώνονταν στα λωβοχώρια ή νοσηλεύονταν σε λωβοκομεία. Το 1873 ο Νορβηγός ιατρός Γκέρχαρντ Χένρικ Αρμάουερ Χάνσεν (1841-1912, G. H. Armauer Hansen) ανακάλυψε το μυκοβακτήριο ως αίτιο της λέπρας, το οποίο αναγνωρίστηκε από τον Άλμπερτ Νάισερ. Ο Χάνσεν συμπέρανε ότι η νόσος είναι μολυσματική, αλλά μπορεί να περιοριστεί, αν απομονωθούν οι πάσχοντες, οι οποίοι ζούσαν ζωή ντροπιαστικά τραγική κι αναγκάζονταν να επαιτούν. Ονομαστός τόπος απομόνωσης η Σπιναλόγκα στην Κρήτη, μέχρι το 1957 περίπου. Από τα μέσα του 20ού αιώνα, με τη χρήση αντιμικροβιακών και αντιβιοτικών φαρμάκων, η λέπρα αντιμετωπίζεται. Το 1948 θα ανακαλυφτεί στην Αμερική το πρώτο αποτελεσματικό φάρμακο κατά της νόσου, η οποία δεν έχει εκλείψει εντελώς. Σήμερα κυκλοφορούν αρκετά φάρμακα κατά της λέπρας, που είναι ιάσιμη, ειδικά σε πρώιμο στάδιο. Παγκόσμια Ημέρα κατά της λέπρας έχει καθιερωθεί από το 1954 η τελευταία Κυριακή του Ιανουαρίου (Βικιπαίδεια κ.ά.). 

9. φυσιοδίφης: συστηματικός μελετητής κι ερευνητής της φύσης.

10. Θεόδωρος Bargigly, ιατρός παθολόγος και υποπρόξενος της Αυστροουγγαρίας στην τουρκοκρατούμενη Μυτιλήνη από το 1848 μέχρι το θάνατό του το 1884. Ασκούσε με ανιδιοτέλεια την ιατρική, περιθάλποντας φτωχές οικογένειες και λεπρούς. Πίστευε πως η λέπρα ήταν νόσος κληρονομική. Με την άδεια του Ριζά πασά αγόρασε το τσιφλίκι της Κρατήγου.

11. «Λεπροσεριά» Σάμου: Λεπροκομείο, έργο του προτελευταίου Ηγεμόνα της Σάμου Αλέξανδρου Καραθεοδωρή πασά. Χώρισε τους λεπρούς άνδρες από τις λεπρές γυναίκες κι απαγόρευσε με νόμο το γάμο μεταξύ λεπρών. Έτσι πέτυχε να ελαττώσει σημαντικά τον αριθμό των λωβών, που ζούσαν εκεί απομονωμένοι σαν αιχμάλωτοι. Βλέπε Ενεπεκίδη «Αρχιπέλαγος…», σελ. 272-273.

12. Πάουλ Λίνταου (Paul Lindau, 1839-1919), Πρώσσος συγγραφέας, δραματουργός και μυθιστοριογράφος, περιηγητής στα ελληνικά νησιά.

ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2023 _ Δ. ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ _ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙ

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ 8/10/2023

ΔΗΜΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ ΛΕΣΒΟΥ:

1. Δήμαρχος: Χριστόφας Παναγιώτης – Συνδυασμός ΜΠΡΟΣΤΑ

                                              (ψήφοι: 14.909  – ποσοστό 54,84%  –  έδρες 21)

  Άλλοι υποψήφιοι:

 2. Κουφέλος Πανάγος – Συνδυασμός ΝΕΑ ΔΡΑΣΗ - ΝΕΟΣ ΔΗΜΟΣ  

                                           (ψήφοι: 10.045  –  ποσοστό 36,95%  –  έδρες 12)

 3. Τσιριγώτη Νίκη – Συνδυασμός ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ

                                           (ψήφοι: 2.230  –  ποσοστό 8,20%  –  έδρες 2)

 

ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ:

1.   Πλωμάρι: Τετώνης Μιχαήλ - Ραφαήλ του Θεοδώρου – ΜΠΡΟΣΤΑ (ψήφοι 416)

2.   Ακράσι: Καρπέλη Περσεφόνη του Ευστρατίου – ΜΠΡΟΣΤΑ (ψήφοι 93)

3.   Αμπελικό: Κουρούλης Γεώργιος του Κωνσταντίνου – ΝΕΑ ΔΡΑΣΗ - ΝΕΟΣ ΔΗΜΟΣ (ψήφοι 67)

4.   Μεγαλοχώρι: Μουτζούρης Δημήτριος του Αντωνίου – ΜΠΡΟΣΤΑ (ψήφοι 89)

5.   Νεοχώρι: Αθανασέλλης Κωνσταντίνος του Ευαγγέλου – ΜΠΡΟΣΤΑ (ψήφοι 48)

6.   Παλαιοχώρι: Κακλαμάνου Σοφία του Αλέκου – ΜΠΡΟΣΤΑ (ψήφοι 110)

7.   Πλαγιά: Χιώτης Ελευθέριος του Γεωργαντή – ΝΕΑ ΔΡΑΣΗ - ΝΕΟΣ ΔΗΜΟΣ (ψήφοι 83)

8.   Τρύγονας: Βουνάτσος Εμμανουήλ του Ματθαίου – ΜΠΡΟΣΤΑ (ψήφοι 82)

      (Πηγή: https://www.emprosnet.gr/politiki-alias/dimos/oi-proedroi-tis-mytilinis)

 

ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙ – ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΔΟΣΙΑ:

Α. Συνδυασμός ΜΠΡΟΣΤΑ με τον Παναγιώτη Χριστόφα:

1.      Κακλαμάνου Σοφία του Αλέκου (ψήφοι 110)

2.      Σάββας Θεμιστοκλής του Ραφαήλ (ψήφοι 43)

3.      Μαυραγάνης Ιωάννης του Γρηγορίου (ψήφοι 36)

4.      Κουρτέλη Άννα του Ιωάννη (ψήφοι 32)

 

Β. Συνδυασμός ΝΕΑ ΔΡΑΣΗ - ΝΕΟΣ ΔΗΜΟΣ με τον Πανάγο Κουφέλο:

1.      Γιαννίκου Σαπφώ του Ελευθερίου (ψήφοι 70)

2.      Ψαριανός Γεώργιος του Ιωάννη (ψήφοι 56) 

3.      Ζορμπάς Νικόλαος του Γεωργίου (ψήφοι 8)

  

Γ. Συνδυασμός ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ με τη Νίκη Τσιριγώτη:

1.      Μαλαμάς Εμμανουήλ του Ιωάννη (ψήφοι 13)

2.      Τροιζή Μαρία Χιόνη (Χιονία) του Παναγιώτη (ψήφοι 7)

3.      Ραφτέλης Αντώνιος του Γεωργίου (ψήφοι 2)

          (Πηγή: https://www.emprosnet.gr/politiki-alias/dimos/stavroi-ana-koinotita-ston-dimo-mytilinis)

 

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ και ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΣΑΣ

ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ _ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΛΕΣΒΟΥ

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ 8/10/2023 ΛΕΣΒΟΥ:

Εκλέγονται:

1) Δήμος Μυτιλήνης: Χριστόφας Παναγιώτης 

    Τοπική Κοινότητα Παλαιοχωρίου Λέσβου: Συνδυασμός ΜΠΡΟΣΤΑ ~ Κακλαμάνου Σοφία (Έφη)

 

2) Δήμος Δυτικής Λέσβου: Βέρρος Ταξιάρχης 

 

~ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ~ 

ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΟΝ ΑΙΤΙΟ

ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΟΝ ΑΙΤΙΟ, ο τίτλος του παραδοσιακού τραγουδιού της Αγιάσου, με πανελλήνια διάδοση και προεκτάσεις σε όλες τις εκφάνσεις της ατομικής και της κοινωνικής ζωής, της μοίρας ανθρώπων και εθνών…

ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΟΝ ΑΙΤΙΟ που σπέρνει μίσος, χωρισμό και θάνατο ανάμεσα σε αγαπημένους ανθρώπους και φιλειρηνικούς λαούς…

ΑΝΑΘΕΜΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΤΙΟΥΣ που μοιράζουν τη γη και τις θάλασσες και προκαλούν στους λαούς συνθήκες ανασφάλειας και φόβου για τον αγαπημένο τους τόπο. Κανείς δεν έχει την εξουσία να μοιράζει την Πατρίδα, να την πουλά, να την καίει, να την παραδίδει σε ξένα συμφέροντα, να την προδίδει... 

Οι άνθρωποι κι οι λαοί χρειάζονται αγάπη και ειρήνη, αξιοπρέπεια και ακέραιη πατρίδα. ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΟΝ ΑΙΤΙΟ που θα παραβιάσει το δικαίωμά τους αυτό.

Ο τίτλος του τραγουδιού μάς φέρνει στο νου το τέλος του βιβλίου «Ματωμένα Χώματα» της Διδώς Σωτηρίου. ΑΝΑΘΕΜΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΤΙΟΥΣ: Μ’ αυτά τα λόγια στα ελληνικά και στα τουρκικά (καχρ ολσούν ολανλάρ) τελειώνει το βιβλίο της, που περιγράφει τις σφαγές των Ελλήνων της Μικρασίας, τον ξεριζωμό τους από τη γενέθλια γη, τις χαμένες πατρίδες πριν 100 χρόνια. Μικρασιατική Καταστροφή, η πιο μεγάλη συμφορά των Ελλήνων στον εικοστό αιώνα. Ο Έλληνας όμως δεν μεμψιμοιρεί, κλαίει τραγουδώντας αντικρίζοντας τη συμφορά... 

Ακούστε το όμορφο τραγούδι της Λέσβου από τη Βασιλική Μαλακέλλη και τη χορωδία του Αναγνωστηρίου Αγιάσου:

https://www.youtube.com/watch?v=79Htxpf5kzg