ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ_ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ

  

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ * ΚΑΛΗ ΠΡΟΟΔΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

 

Το καμπανάκι του Δημοτικού Σχολείου Παλαιοχωρίου Λέσβου δεν χτύπησε σήμερα, καλώντας τα σχολιαρόπαιδα. Το σχολείο του χωριού μας, κτίσμα του 1932, εδώ και πολλά χρόνια είναι κλειστό, ένα από τα πολλά «θύματα» της εκπαιδευτικής «μεταρρύθμισης» και της πολιτικής λιτότητας κι αυτό. Και για να έχουμε μέτρο σύγκρισης, σας θυμίζω ότι κάποτε, σε χρόνους δύσκολους, ορισμένοι δραστήριοι Παλιοχωριανοί, με πρωτοπόρο το Σύλλογο Παλαιοχωριτών Αθήνας «Η Μελίντα», ονειρευτήκαμε και πετύχαμε να λειτουργήσει και Νηπιαγωγείο στο ευρύχωρο σχολικό μας κτίριο. Δυστυχώς, είναι κλειστό κι αυτό σήμερα κι ο Σύλλογος Παλαιοχωριτών Αθήνας σχεδόν ανενεργός...    

 

 

Τελευταία πληροφορηθήκαμε ότι το κτίριο ανακαινίστηκε, ως σεισμόπληκτο. Κατά καιρούς χρησιμοποιείται ως εντευκτήριο συλλόγων, χώρος άθλησης κι επιμόρφωσης γυναικών του χωριού, παιδική χαρά.

Μη έχοντας πρόσφατη φωτογραφία του, αναρτήσαμε τρεις παλιές, με την παράκληση να βρεθεί το καμπανάκι και να κρεμαστεί στο παράθυρο του σχολειού μας. Και φυσικά να φυλαχτεί το πλούσιο Αρχείο του κι όσα αντικείμενα αποτελούν περιουσία του…

 

Όσοι και όσες καθίσαμε στα θρανία του αγαπημένου μας αρχικά τετραθέσιου κι αργότερα διθέσιου Δημοτικού στα μαθητικά μας χρόνια ας ταξιδέψουμε σήμερα στο παρελθόν κι ας ξαναθυμηθούμε τους συμμαθητές και τους δασκάλους μας. Ας τους απευθύνουμε νοερά ένα μεγάλο «ευχαριστώ», γιατί συντρόφεψαν και πλούτισαν τη ζωή μας με την παρουσία και τα λόγια τους.

Ας μνημονέψουμε τους δασκάλους που δίδαξαν στο Παρθεναγωγείο και στο Δημοτικό Σχολείο Παλαιοχωρίου. Οι περισσότεροι δεν ζούνε πια: Μαριγώ Φρατζόγλου, Βλουτίνα Μαλαμά-Χάλακα, Μαριάνθη και Κλεονίκη Λαίλιου, Αγλαΐα Εμμανουήλ, Ελένη Νικολαΐδου, Μόσχω Σαπουντζή, Στάσα Αγριτέλλη, Σωτηρία Κόπανου — Γεώργιος Χαλδέζος, Παναγιώτης Στεφανίδης, Γεώργιος Κουλοχέρης, Παναγιώτης Καραντάνης, Περικλής Μαϊδώνης, Γεώργιος Παπαβασιλείου, Ιωάννης Μαυραγάνης, Βασίλειος Πανανής, Θεόφιλος Κανελής, Ευστράτιος Μαντής, Γιάννης Πρωτούλης, Αναστασία Κεμερλή, Κλεονίκη Λαίλιου, Χριστόφορος Κεριστετζής, Καλλιόπη Αγγελίδου, Γιώργος Πανανής, Βασιλική Καραπαναγιώτου, Ουρανία Πετρά, Δημήτριος Φεργαδιώτης, Αικατερίνη Ζωγράφου, Κώστας Τσακίρης, Ευαγγελία Σταμούλου, Βασιλική Κονταράτου, Κωνσταντίνος Ζωγράφος, Αντώνιος Παλάζης, Αντώνιος Ταμκαλής, Νικόλαος Κοντέλης, Φραντζέσκα Μεντάκη, Γεώργιος Νικολιάς, Κώστας Κουρτέλης, Παντελής Λούπος και η σύζυγός του Μαρίτσα, Ηρακλής Βαμβαδέλλης και η σύζυγός του Νίτσα Βαμβαδέλλη, Σταθάκης Εμμ. Κουτλής και η σύζυγός του Μύρτα Σίμου-Κουτλή, Γεώργιος Γιαμουγιάννης, Νικόλαος Μιχαλέλης, Χριστίνα Ρεΐζη-Μουχτούρη, Αικατερίνη Σάλτα, Σπυρίδων Γιαννάκας και η σύζυγός του Χρυσοθέα Πυτζά, οι συγχωριανοί μας Παναγιώτης Ε. Πρωτόγυρος, Ευστράτιος Κουτλής, Βαγγέλης Μ. Μαυραγάνης, Ηλίας Δ. Ανδρόνικος κι άλλοι που τα ονόματά τους δεν μου είναι γνωστά. [Παρακαλώ τον κ. Ηλία Ανδρόνικο να κάνει τις απαραίτητες συμπληρώσεις στο γραπτό μου.].

Η τάξη μου, τάξη του 1953 την ονομάζει ο συμμαθητής και καλός μου φίλος Γρηγόρης Κουτλής του Δημητρίου και της αείμνηστης μαγείρισσας του σχολείου μας Μυρσίνας (φωτ. Γ΄ τάξης στο https://paleochori-lesvos.blogspot.com/2016/01/blog-post_2.html), ήταν ολιγομελής. Ωστόσο, η αγάπη μας για μόρφωση, οι νουθεσίες των γονιών μας κι οι καλές συμβουλές των δασκάλων μας μας βοήθησαν να βρούμε το δρόμο μας στη ζωή και να γίνουμε όλοι έντιμοι άνθρωποι. Η φωνή των γεννητόρων και των δασκάλων μας αντηχεί ακόμα στ’ αυτιά μας και μας καθοδηγεί. Τους ευχαριστούμε, γιατί μας δίδαξαν με το καλό παράδειγμά τους.          

Τέλος, θέλω να μνημονέψω αγαπημένους συμμαθητές μου που έφυγαν πρόωρα από τη ζωή: την Ευαγγελία ….. (της Κοριτσιούς), που τη συμπονούσαμε όλοι γιατί υπέφερε από κρίσεις επιληψίας και πέθανε τα πρώτα σχολικά μας χρόνια, το Γιάννη Μαυραγάνη του Βασιλείου, τον αξέχαστο δεύτερο εξάδελφό μου Γιάννη Κουτλή του Γεωργίου και τη διπλανή μου στο θρανίο Μαρία Κουτλή-Παντελέλη του Γρηγορίου. Παραμένουν όλοι «ζωντανοί» στη μνήμη μου και θα τους τιμώ όσο ζω.

 11 Σεπτεμβρίου 2024 σήμερα. Το Δημοτικό Σχολείο Παλαιοχωρίου στην ακριτική Λέσβο είναι κλειστό. Τα παιδιά του χωριού μου έχουν εκτοπιστεί και φοιτούν σε Δημοτικά Σχολεία του Πλωμαρίου. Καλή Σχολική Χρονιά και Καλή Πρόοδο!  

Μυρσίνη Μ. Βουνάτσου

ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙ_ΚΛΕΙΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ

Μια μικρή παλιοχωριανή φωτο-ιστορία

Κλειστά σπίτια 
           

Παλαιοχώρι Λέσβου, ένα χωριό άδειο από ανθρώπους και γεμάτο από κλειστά σπίτια, πολλά απ' αυτά ερειπωμένα. Η μετανάστευση σε ξενιτιές και η αστυφιλία, η μονοκαλλιέργεια της ελιάς και οι φυσικές καταστροφές, η υπογεννητικότητα και η γήρανση πληθυσμού, η αδιαφορία του κράτους και οι "μεταρρυθμίσεις" στην Τοπική Αυτοδιοίκηση κάποιες από τις αιτίες της ερήμωσης του χωριού. Κάποτε στο Παλαιοχώρι έκοψαν τους δυο αιωνόβιους πλάτανους στην αγορά και στη Λαγκαδούρα, για να περάσει ο αμαξιτός δρόμος και να βγει από την απομόνωση το χωριό. Αυτό το δρόμο πήραν οι νέοι, για να ξεφύγουν από τη φτώχεια και τις σκληρές αγροτικές εργασίες. Άδειασαν τα σπίτια κι έμειναν οι γεροντότεροι να περιμένουν το καλοκαίρι, για να δουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους οι πιο τυχεροί. Ελάχιστοι όσοι έχουν κοντά τα παιδιά τους, να τους γηροκομήσουν. Το Παλαιοχώρι σήμερα είναι χωριό γεμάτο γέροντες και γερόντισσες, που, καθώς τα χρόνια περνούν, ένας-ένας παίρνουν τον αγύριστο δρόμο. Συχνά μνημόσυνα, θλίψη και πένθος και σιωπή εκεί που παλιά αντηχούσαν οι γειτονιές από τα παιχνίδια των παιδιών και τα γειτονέματα των μεγάλων. Και σπίτια κλειστά...

Στην παρακάτω φωτογραφία το σπίτι της οικογένειας Κουτσουραδή, του Κωστή, γιου του Χαράλαμπου και της Ζαχαρώς Κουτσουραδή, και της Μυρσίνας, κόρης της Μαρίας και του Απόστολου Αχειλαρά. Εκεί γεννήθηκαν και μεγάλωσαν τέσσερα παιδιά: ο Χαριλής, η  Μαρίκα, ο Απόστολος, η Ζαχαρώ. Ο Χαριλής και ο Απόστολος χρόνια ξενιτεμένοι στην Αυστραλία, έφτιαξαν οικογένειες και ρίζωσαν στη δεύτερη πατρίδα τους. Η Μαρίκα στην Αθήνα με τα δυο παλικάρια της. Η Ζαχαρώ στη Μυτιλήνη. Έρχεται κάποιες φορές στο Παλαιοχώρι, αλλά μένει στα σπίτια που έφτιαξαν οι δυο θυγατέρες της κοντά στην αγορά. Τα κόκαλα των πρόωρα χαμένων γονιών τους αναπαύονται στο κοιμητήρι του χωριού, στην Αγία Ειρήνη...

Σήμερα, το πέτρινο πατρικό σπίτι στέκεται κατάκλειστο και σιωπηλό, σαν παραπονεμένο, στην έρημη γειτονιά με τον αφρόντιστο δρόμο, λίγο πιο πάνω από τον Ελαιουργικό Συνεταιρισμό. Κι όμως στέκεται όρθιο, να περιμένει αυτούς που χρόνια πριν το γέμιζαν με την παρουσία, τις ομιλίες και τα γέλια τους, να το ζωντανέψουν ξανά. Η κληματαριά στην είσοδο του μικρού κήπου και τα λίγα δέντρα, χλωρά και πράσινα ακόμα, δίνουν ελπίδες πως κάποτε θα γυρίσουν από τις ξενιτιές οι άνθρωποι του σπιτιού και θα τα φροντίσουν ξανά. Ψηλά, πάνω από την κεραμοσκεπή, η καπνοδόχος μοιάζει με βιγλάτορα που αγναντεύει με τα τεράστια μάτια του μακριά στον ορίζοντα, για να δώσει το μήνυμα σαν θα ξαναγυρίσουν τα ξενιτεμένα παιδιά, ν’ ανοίξουν ξανά τα κλειστά παράθυρα, να ξαναζωντανέψουν την πέτρινη καρδιά του παλιού παλιοχωριανού σπιτιού με την ανάσα τους…

Είθε να συμβεί γρήγορα αυτό. Μακάρι να σμίξουν αγαπημένα στο πατρικό τους σπίτι τα τέσσερα παιδιά με τα παιδιά τους…

Η φίλη τους και συμμαθήτρια του Χαριλή

Μυρσίνη Μ. Βουνάτσου

ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ…

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ ΠΡΟΣ EUROBANK

Ευχαριστούμε...

Τη Διοίκηση του Ομίλου Τράπεζας Eurobank Ergasias Α.Ε. και τον Υπεύθυνο του Τμήματος Προμηθειών κ. Ανδρή, για τη δωρεά των παρακάτω ειδών στην υπό ίδρυση Λαογραφική Έκθεση Παλαιοχωρίου και το Κοινοτικό Γραφείο:
     1. ηλεκτρονικό υπολογιστή και οθόνη

     2. εκτυπωτή 

     3. σκάνερ 

     Τα παραπάνω είδη συσκεύασε ο υπάλληλος Χρήστος Καρυωτάκης, τον οποίο ευχαριστούμε θερμά.

Τον Αθανάσιο Γεωργή, σύζυγο της Δήμητρας Βουνάτσου-Γεωργή, για την παραλαβή και μεταφορά των παραπάνω ειδών στις 25/11/2014, τα οποία μετέφερε στο Παλαιοχώρι αρχές του Δεκέμβρη ο συγχωριανός μας μεταφορέας Γιώργος Μαρρής.

Το Δημήτρη Καμπούρη και το Δημήτρη Μανιατόπουλο, σύζυγο της Ρένας Γεωργαντέλλη, οι οποίοι ανέλαβαν να βάλουν στον Η/Υ λειτουργικό πρόγραμμα Windows 7 και να συνδέσουν τις συσκευές. 

Φωτοτυπία δελτίου παραλαβής:  

    Με την ελπίδα πως η ευγενής δωρεά  θα αποβεί ωφέλιμη για το χωριό μας, 

                                              Μ.Β.

ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ

Ο Χριστός δεν γεννήθηκε σήμερα στο Παλαιοχώρι ξανασταυρώθηκε

     

    Χριστούγεννα πρωί-πρωί ήλθε από το χωριό μας η δυσάρεστη είδηση ότι κατεβαίνοντας από την εκκλησία οι συγχωριανοί μας διαπίστωσαν πως κλέφτες είχαν διαρρήξει δύο σπίτια: της Ευαγγελίας Μουχτούρη-Σκαφίδα που ζει στην Αθήνα και του Δημήτρη Δ. Πανανή, που επισκέπτεται κάθε καλοκαίρι το χωριό μας. Κι οι δυο άνθρωποι άκακοι, ευγενικοί, καλοί γείτονες… 
     [Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου πληροφορηθήκαμε ότι είχαν διαρρήξει και τρίτο σπίτι οι κλέφτες στην ίδια γειτονιά, της Ευαγγελίας Εμμ. Μιχάλη, που είχε αγοράσει το σπίτι της αείμνηστης Δέσποινας Βουνάτσου (Λιγνού). Η διάρρηξη του σπιτιού δεν έγινε αμέσως αντιληπτή, γεγονός που δείχνει πως οι κλέφτες είναι "επαγγελματίες" και γνωρίζουν πολύ καλά το χωριό]. Για να γίνει μήνυση κατά αγνώστων, πρέπει οι παθόντες να πληρώσουν κιόλας: 100 ευρώ!
     [Σάββατο 27 Δεκεμβρίου οι χωριανοί διαπίστωσαν πως και η αποθήκη πετρελαίου της Μάρθας Γρ. Κουτλή που ζει στη Μυτιλήνη έχει ανοιχτεί]. Ντροπή! Τώρα που δεν "είναι αργία", η Αστυνομία πρέπει να πάει στο Παλαιοχώρι, να πάρει αποτυπώματα επιτόπου και να ανακρίνει όλους τους υπόπτους και τους γείτονες. Από το τηλέφωνο δεν πιάνεις κανέναν κλέφτη. Σε ένα σπίτι υπάρχουν σταγόνες αίματος από το τζάμι που έσπασαν οι διαρρήκτες, στοιχείο σημαντικό. Χρειάζεται να δουν πιο σοβαρά τα πράγματα, προτού συμβεί κάτι χειρότερο στο χωριό.          

     Άραγε η κλοπή έγινε τη νύχτα; Και πώς δεν άκουσαν κανένα θόρυβο οι γείτονες; Όλοι διαθέτουν τηλέφωνο και θα μπορούσαν να ειδοποιήσουν την Αστυνομία ή κάποιο συγχωριανό ή, το πιο απλό, να πατήσουν τις φωνές και να τρομάξουν τους κλέφτες. Γιατί τόση αδιαφορία; Αν πάλι η διάρρηξη έγινε την ώρα της θείας λειτουργίας, θα έπρεπε να τους δει κάποιος χωριανός να μεταφέρουν τα κλοπιμαία, αφού ο δρόμος είναι περαστικός. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως δεν είδε, δεν άκουσε, δεν ξέρει, αφού ο διπλανός ακούει ακόμα και την ανάσα του γείτονά του. Δεν πρέπει να φοβούνται να μιλήσουν, γιατί σιωπή σημαίνει συνενοχή… 
     Βέβαια, θα μπορούσαμε να φέρουμε ως δικαιολογία ότι τα μισά σπίτια του χωριού είναι κλειστά, αφού οι ένοικοί τους έχουν ξενιτευτεί ή πεθάνει. Πέρυσι είχαν διαρρήξει δυο σπίτια του Απόστολου Τσιμναδή που ζει στην Αυστραλία. Παρόμοια περιστατικά κλοπών, ιδιαίτερα οικόσιτων ζώων, συμβαίνουν συχνά κυρίως γιορτινές μέρες και, ακόμα κι αν αναφερθούν στο Αστυνομικό Τμήμα Πλωμαρίου, δεν γίνονται παραπέρα γνωστά. Γιατί, για να υποβάλουν μήνυση οι παθόντες, τους ζητούν να καταβάλουν παράβολο 100 ευρώ υπέρ του Δημοσίου! (το αναφέρω ξανά) Αυτό ορίζουν οι νόμοι του ελληνικού κράτους, νόμοι που μάλλον ευνοούν τους εγκληματίες! Αν πουν πως αδυνατούν να πληρώσουν, αμέσως σταματά κάθε έρευνα της Αστυνομίας και μπαίνει η υπόθεση στο αρχείο. Γι' αυτό, από τα πολλά περιστατικά κλοπών, ελάχιστα έχουν εξιχνιαστεί και φυσικά οι δράστες παραμένουν ασύλληπτοι. Έχει θεριέψει η αδικία σε βάρος φτωχών ανθρώπων, που φοβούνται για τη ζωή και την περιουσία τους. Οι Παλιοχωριανοί νιώθουν απροστάτευτοι, αβοήθητοι και εγκαταλειμμένοι από το Κράτος. 
     Ωστόσο, το πιο οδυνηρό είναι ότι δεν ελπίζουν και στη βοήθεια του συγχωριανού τους. Ψιθυριστά ακούγονται ονόματα πιθανών ύποπτων, που οι περισσότεροι είναι δυστυχώς ντόπιοι. Γι' αυτό η έλλειψη αλληλεγγύης προς το συνάνθρωπο, και μάλιστα τη μέρα που η γέννηση του Χριστού φέρνει μηνύματα αγάπης κι ειρηνικής συμβίωσης χωρίς βία και αδικία, είναι διπλά επώδυνη. Τα μηνύματα της άγιας μέρας των Χριστουγέννων δεν έφτασαν στους χριστιανούς του χωριού μας. Ο Χριστός δεν γεννήθηκε σήμερα στο Παλαιοχώρι… 

     Η απάθεια και η σιωπή της μικρής κοινωνίας του χωριού έχουν εκθρέψει την παραβατική συμπεριφορά κάποιων, που, ατιμώρητοι και αμετανόητοι, ανοίγουν σπίτια, κλέβουν ζώα και ζωοτροφές, καταπατούν ξένα κτήματα, καταστρέφουν με τη λαθροϋλοτομία αιωνόβιους ελιώνες, απειλούν, βλάπτουν και δυσφημίζουν το χωριό. Η Αστυνομία, η Δασονομία κι οι τοπικοί φορείς, ενώ γνωρίζουν πολλά, προβάλλουν τις πιο γελοίες δικαιολογίες για να δικαιολογήσουν την αναποτελεσματικότητά τους. Αναρωτιέται κανείς γιατί υπάρχουν!

      Πολλοί κι οι κλεπταποδόχοι, που αγοράζουν φτηνά τα κλοπιμαία και πλουτίζουν ανέκοπα. Διπλά ασυνείδητοι, γνωρίζουν πως κανένας δεν θα τους ρωτήσει από ποιον αγόρασαν όσα πωλούν και πού τα βρήκε αυτός. Ούτε φοβούνται οι κλεπταποδόχοι της Αγιάσου, του Πλωμαρίου, των γύρω χωριών, της Μυτιλήνης και της Αθήνας πως οι αρχές θα τους κάνουν κατάσχεση και θα δώσουν, για παράδειγμα, τα ξύλα για θέρμανση σχολείων. Κάποιοι απ' αυτούς είναι "συλλέκτες" παραδοσιακών αντικειμένων! Αν δεν υπήρχαν αυτοί, οι κλοπές θα ήταν πολύ λιγότερες.
    Μερικά χρόνια πριν, είχα δημοσιεύσει στο περιοδικό «Τα Παλιοχωριανά» του Συλλόγου Παλαιοχωριτών Αθήνας άρθρο-έκκληση με τίτλο «Έλειψε η συμβουλή των μεγαλυτέρων;». Όταν το καλοκαίρι επισκέφτηκα το χωριό μου, δέχτηκα παράπονα από συγχωριανό. Του ανέφερα πως είχα κάθε λόγο να γράψω για όσα άσχημα συμβαίνουν συχνά στο χωριό μας, γιατί είχαν κλέψει υφαντά της μητέρας μου κι άλλα αντικείμενα του σπιτιού μας, για να ακούσω την κυνική απάντηση «κάνε τους μήνυση». Τώρα το κακό έχει πια θεριέψει. Έλειψαν ο σεβασμός, η αλληλεγγύη, το φιλότιμο και βασιλεύει η αυθαιρεσία.               

     Πριν πολλά χρόνια, το χωριό μας ήταν φιλήσυχο. Μάλιστα θεωρούσαμε «άγριους» κατοίκους άλλου χωριού, που είχε ένα χωροφύλακα. Θυμάμαι ακόμα με πόση υπερηφάνεια μας έλεγαν στο Γυμνάσιο πως έκλεισε η φυλακή στο νησί μας, γιατί οι Λέσβιοι είναι φιλήσυχοι και νομοταγείς. Σήμερα έχουν αλλάξει πολλά και δεν αρκούν μόνο οι συστάσεις. 
     Κάνω λοιπόν έκκληση στον υπουργό Δικαιοσύνης να εισηγηθεί άμεσα την κατάργηση του παραβόλου 100 ευρώ υπέρ Δημοσίου για υποβολή μήνυσης, αν πράγματι η θέληση της πολιτείας είναι να πατάξει το έγκλημα και να προστατέψει τους πολίτες που αδικούνται. Έτσι θα έχουν τη δυνατότητα οι φορολογούμενοι Έλληνες να ζητούν αδαπάνως το δίκιο τους. Αυτό είναι Δικαιοσύνη... Επίσης, παρακαλώ τους αρμόδιους του υπουργείου Δημόσιας Τάξης να αποσπάσουν στο Παλαιοχώρι έναν αστυφύλακα, που θα κατοικεί εκεί και θα εξυπηρετεί και τα γειτονικά χωριά. Έχουν δικαίωμα στην προστασία και οι άνθρωποι της επαρχίας. Αλλιώς, θα αργήσουν πολύ οι παραβάτες να καταλάβουν ότι «ο πιο έξυπνος δρόμος ζωής είναι ο δρόμος της τιμιότητας».
     Με την ευχή στο μέλλον να ζήσουμε «Χρόνια Καλύτερα»,

Μυρσίνη Βουνάτσου.