ΠερσεΦΟΝΗ Δομενίκου - Αναγνώστου
Αν Καλοκαίρι θἄναι σαν πεθάνω,
τον ήλιο το ζεστό στον τάφο μου
αφήστε μέσα νά μπει,
την παγωνιά μου λίγο να ζεστάνω.
Φοβάμαι. Κάνει κρύο εκεί κάτω.
Μέρα χλωμή Φθινόπωρου αν είναι,
ξερά, κιτρινισμένα, φέρτε φύλλα.
Και ρίξτε τα στο μνήμα.
Γλυκαίνουν τη χλωμάδα του θανάτου.
Στολίδια στην ψυχρή ανατριχίλα.
Σαν το Χειμώνα τύχει να πεθάνω,
στην κρύα πλάκα, νέφη ας σκορπίσουν
το παγωμένο χιόνι,
σφιχτά με τη σιγή αγκαλιασμένο.
Κι οι άνθρωποι, εκεί, ας με ξεχάσουν.
Στης Άνοιξης χαρούμενο γιορτάσι
τα μάτια μου σα σβήσουν και πεθάνω,
δυο λούλουδα στον τάφο,
μόνο δύο. Σκορπίστε τα επάνω.
Την άνοιξη, μαζί τους, να γιορτάσω.
ΦΟΝΗ
Μυτιλήνη, 13/3/2019
Μυτιλήνη, 13/3/2019