ΠΑΛΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ~ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΕΙΞΕΙΣ

ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ ΛΕΣΒΟΥ

     Μια παλιά φωτογραφία από τη δεκαετία του πενήντα μας έδειξε το καλοκαίρι του 2016 στο Παλαιοχώρι η Μυρτούλα Σκυβαλάκη-Τσιμναδή. Είναι ένα πολυπρόσωπο πορτραίτο Παλιοχωριανών, μάλλον στις γυμναστικές επιδείξεις που γίνονταν κάθε χρόνο στο τέλος του σχολικού έτους. Σε ημικύκλιο, καθιστές και όρθιες μορφές ανθρώπων όλων των ηλικιών, παππούδες και γιαγιάδες και γονείς με παιδιά προσχολικής ηλικίας στην αγκαλιά. Πίσω αριστερά ο ασπρομάλλης δάσκαλος Θεόφιλος Κανελής. Ξεχωριστή μέρα χαράς για το Παλαιοχώρι, γι’ αυτό η απλόχωρη αυλή κι η σκάλα του σχολειού μας είναι γεμάτες. Το βλέμμα τους είναι στραμμένο στο κέντρο της αυλής, όπου διαγωνίζονται τα σχολιαρούδια σε ασκήσεις και διασκεδαστικά παιχνίδια. Τρεις γενιές, οι δυο έχουν φύγει για πάντα…

     Στην πίσω όψη η σφραγίδα με το όνομα του φωτογράφου Γιάννη Γκάγκαλη, του φωτογραφείου του "ΦΩΤΟ - ΑΣΤΡΑΠΗ", με έδρα το Πλωμάρι. Μακάρι να υπήρχε κι η χρονολογία. Παρατηρήστε όμως την ηλικία των παιδιών — κάποιοι θ’ αναγνωρίσετε και τον εαυτό σας — και υπολογίσετε το χρόνο που πέρασε από τότε. Οι φωτογραφίες σπάνιες τα χρόνια εκείνα, γι’ αυτό κι είναι πολύτιμα ενθύμια από το παρελθόν του χωριού μας. Βαθιά ήταν η συγκίνησή μου, όταν διέκρινα τις αγαπημένες μορφές των γονιών μου κοντά σε γειτόνισσες και φίλους.    

     Παρακαλούμε παρατηρήσετε τα πρόσωπα και στείλτε μας τα ονόματά τους, να τα γράψουμε κάτω από τη φωτογραφία τους.         

Γράψτε μας ποιοι εικονίζονται στη φωτογραφία…

Από αριστερά προς δεξιά:

  

1. Κουτλής Γρηγόριος του ………, 2. Γυναίκα (;) καθιστή και παιδί (;) 3. Κανελή-Κουτλή Άννα του Θεόφιλου, με το γιο της ……… Γρ. Κουτλή, 4. 

Στην πίσω όψη της φωτογραφίας η σφραγίδα:

ΦΩΤΟ - ΑΣΤΡΑΠΗ  ~  ΙΩΑΝΝΟΥ ΓΚΑΓΚΑΛΗ  ~  ΠΛΩΜΑΡΙΟΝ

Ευχαριστώ τη Μυρτούλα Σκυβαλάκη-Τσιμναδή και προκαταβολικά όσους θελήσουν να στείλουν τα ονόματα των προσώπων που είναι στη φωτογραφία.  

Μυρσίνη Βουνάτσου

ΚΟΥΤΛΗ ΓΡΗΓΟΡΗ "Η ΤΑΞΗ ΤΟΥ 1953"

 Η ΤΑΞΗ ΤΟΥ 1953
Μια παλιά φωτογραφία από το Δημοτικό Σχολείο

του Γρηγόρη Δ. Κουτλή

Καμιά φορά η τύχη ή το αντίθετο σου φέρνει πράγματα, που δεν μπορούσες να φανταστείς. Στις 22.10.15 μια αναπάντεχη πλημμύρα στο υπόγειο του σπιτιού μου έφερε στην επιφάνεια κάποια πράγματα που ήταν ξεχασμένα. Στην προσπάθειά μου να γλιτώσω ό,τι μπορούσα, ανακάλυψα κάποιους θησαυρούς, που ήταν καταχωνιασμένοι στο υπόγειο. Κάποια άλμπουμ με φωτογραφίες από τα παιδικά και τα νεανικά μας χρόνια, τα οποία η σημερινή εποχή και η τεχνολογία τα έστειλε στο υπόγειο.  Αγώνας να τα καθαρίσω, να τα στεγνώσω, για να μην καταστραφούν.

Και ξάφνου να η φωτογραφία με τους συμμαθητές μου στο Δημοτικό!!! Συγκίνηση... Την κοιτάζω, την ξανακοιτάζω, πηγαίνω προς το φως, δεν βλέπω καθαρά. Δάκρυα μου έρχονται στα μάτια. Βγάζω τα γυαλιά μου και σκουπίζω τα δάκρυα. Βρε, πώς πέρασαν τα χρόνια…

Προσπαθώ να θυμηθώ το όνομά τους. Ένα-ένα μου ’ρχονται στο μυαλό. Στη μέση της φωτογραφίας ο δάσκαλός μας ο Σταθάκης Κουτλής. 'Ορθιοι. Πρώτη από αριστερά η Σεβαστή Ιωάνν. Χρυσάφη, δεύτερη η Παρούλα Χρήστ. Χρυσάφη, τρίτη η Μυρσίνη Μελανδ. Βουνάτσου, τέταρτη η Μαρία Γρηγ. Κουτλή, πέμπτη η Ευαγγελία Καλδή Κουτλή και έκτη η Δήμητρα Πόρτογλου Κουτλή. Γονατιστοί από αριστερά πρώτος ο Σπύρος Ευστρ. Ξυπτεράς, δεύτερος ο Εμμανουήλ Θεμ. Σάββας, τρίτος ο Ιωάννης Γεωργ. Κουτλής, τέταρτος ο Γρηγόρης Παν. Παντελέλης, πέμπτος ο  Ιωάννης Βασ. Μαυραγάνης, έκτος ο Γρηγόριος Δημ. Κουτλής (δηλ. εγώ!), έβδομος ο Χαράλαμπος Κων. Κουτσουραδής και όγδοος ο Παναγιώτης Δημ. Νικολιάς. Δεκατέσσερα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου Παλαιοχωρίου Λέσβου, τάξη ολιγομελής για τα δεδομένα εκείνης της εποχής. 

Ο δάσκαλός μας και δυο συμμαθητές μας δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή. Έφυγαν ξαφνικά, νέοι ακόμα. Να ευχηθούμε να μείνουν για πάντα στη μνήμη μας. Οι υπόλοιποι ας νιώσουν τη συγκίνηση που νιώθω κι εγώ.   Αυτός ήταν κι ο λόγος που αποφάσισα να κάνω αυτή την ανάρτηση. Πιστεύω ότι η τεχνολογία σήμερα μας δίνει τη δυνατότητα να μην μείνουν ξεχασμένα σε κάποιο υπόγειο τα παιδικά μας όνειρα κι οι αναμνήσεις μας.

Ίσως να χαλάει τον επίλογο αυτό που γράφω, αλλά είναι η ευκαιρία να φέρουμε στο φως πολλές παλιές φωτογραφίες, παλιά έγγραφα, παλιές εκδηλώσεις στο χωριό και το νησί μας, που ίσως έχουν ξεχαστεί σήμερα.  Υπάρχει η δυνατότητα, υπάρχουν κάποιοι ιστότοποι. Ένας από αυτούς είναι ο SYNDESMOS των Μυτιληνιών της Αυστραλίας που έχει και τους Παλιοχωριανούς. Μια πολύ προσεγμένη δουλειά και τους αξίζουν συγχαρητήρια. Δεν είναι ο μοναδικός, υπάρχουν κι άλλοι.

Ας ζωντανέψουμε το παρελθόν μας, λοιπόν, ομορφαίνοντας το παρόν κι αφήνοντας τις μνήμες μας παρακαταθήκη για το μέλλον. 

Αθήνα, Πρωτοχρονιά 2016

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ

ΔΥΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Τάξις Γ΄ Δημοτικού Σχολείου Παλαιοχωρίου Λέσβου. Αναμνηστική φωτογραφία στη σκάλα που οδηγεί στη μεγάλη κάτω αυλή, κατά τις γυμναστικές επιδείξεις Ιουνίου 1962.

Πάνω σειρά, από αριστερά προς δεξιά:

1) Ειρήνη Κουτλή του Πόρτογλου και της Μαρίας, 2) Κουτσουραδής Χαράλαμπος του Κωνσταντίνου και της Μυρσίνης, 3) †Μαυραγάνης Ιωάννης του Βασιλείου και της Αντωνίας, 4) Κουτλής Ιωάννης του Γεωργίου και της Αθηνάς, 5) †Κουτλής Ευστάθιος του Εμμανουήλ και της Ευαγγελίας, δάσκαλος από το Παλαιοχώρι, 6) Παντελέλλης Γρηγόριος του Παναγιώτου και της Βικτώριας, 7) Νικολιάς Παναγιώτης του Δημητρίου και της Μαρίας, 8) Κουτλής Γρηγόριος του Δημητρίου και της Μυρσίνας, 9) Ξυπτεράς Σπυρίδων του Ευστρατίου και της Πελαγίας.

(Πάνω, στα σκαλιά, διακρίνεται η αείμνηστη †Αικατερίνη Ζωγράφου του Δημητρίου και της Μεταξίας από το Παλαιοχώρι, διευθύντρια του Δημοτικού Σχολείου Παλαιοχωρίου για πολλά χρόνια).

Κάτω σειρά, από αριστερά προς δεξιά:

1) Σωτήρχου Μαρία του Ηλία και της Ευαγγελίας, 2) Κουτλή Δήμητρα του Πόρτογλου και της Μαρίας, 3) Χρυσάφη Σεβαστή του Ιωάννου και της Δήμητρας, 4) Χρυσάφη Παρασκευή του Χρήστου και της Ευδοκίας, 5) Κουτλή Μαρία του Γρηγορίου και της Χαρίκλειας, 6) Βουνάτσου Μυρσίνη του Μελανδινού και της Διαμάντης, 7) Κουτλή Ευαγγελία του Καλδή και της Μαρίας, 8) Σάββα Μυρσίνη του Σάββα και της Ευφροσύνης.

Φωτογράφος: Γκάγκαλης Ιωάννης, από το Πλωμάρι.

                                            

Τάξις Γ΄ Δημοτικού Παλαιοχωρίου Λέσβου, κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους 1961-1962.

Πάνω σειρά, από αριστερά προς δεξιά:

1) Χρυσάφη Σεβαστή του Ιωάννου και της Δήμητρας, 2) Χρυσάφη Παρασκευή του Χρήστου και της Ευδοκίας, 3) Βουνάτσου Μυρσίνη του Μελανδινού και της Διαμάντης, 4) †Κουτλής Ευστάθιος του Εμμανουήλ και της Ευαγγελίας, δάσκαλος από το Παλαιοχώρι, 5) Κουτλή Μαρία του Γρηγορίου και της Χαρίκλειας, 6) Κουτλή Ευαγγελία του Καλδή και της Μαρίας, 7) Κουτλή Δήμητρα του Πόρτογλου και της Μαρίας. 

Κάτω σειρά, από αριστερά προς δεξιά:

1) Ξυπτεράς Σπυρίδων του Ευστρατίου και της Πελαγίας, 2) Σάββας Εμμανουήλ του Θεμιστοκλή και της Ελένης, 3) Κουτλής Ιωάννης του Γεωργίου και της Αθηνάς, 4) Παντελέλλης Γρηγόριος του Παναγιώτου και της Βικτώριας, 5) †Μαυραγάνης Ιωάννης του Βασιλείου και της Αντωνίας, 6) Κουτλής Γρηγόριος του Δημητρίου και της Μυρσίνας, 7) Κουτσουραδής Χαράλαμπος του Κωνσταντίνου και της Μυρσίνης, 8) Νικολιάς Παναγιώτης του Δημητρίου και της Μαρίας.

ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙ 2014 - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Μπαλκόνι με κληματαριά και θέα προς τη θάλασσα μετά τη δύση του ήλιου.

 

Θέα από μπαλκόνι προς τον κεντρικό δρόμο του χωριού και προς τη θάλασσα.

 

Η καθισιά με τα μαξιλάρια περιμένει τις γειτόνισσες για τη βραδινή υπαίθρια συντροφιά.

Παλαιοχώρι, Αύγουστος 2014

ΡΑΧΙΔΙ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

     Κάποτε έσφυζε από ζωή πάνω στο οροπέδιο, 520 μέτρα από το ύψος της θάλασσας, με τα πεύκα, τα αμπέλια, τα πέτρινα εξοχικά και τα τεράστια μάρμαρα με τις αλεπούδες και τη θαυμάσια θέα. Σήμερα χαλάσματα, πρίνοι, γέρικα δέντρα, χέρσα αμπέλια, ρουμάνια, χόρτα ξερά. Τους ανθρώπους τους τράβηξαν η Μελίντα, η Αθήνα, οι ξενιτιές, ο θάνατος. Η συκιά με την κούνια και τα μελάτα καματερά σύκα ξεράθηκε. Χάθηκε κι ένα απομεινάρι κούτσουρο, με την καρφοβελόνα της γιαγιάς που έδειχνε το μπόι του ήλιου ακριβώς στις τέσσερις το απόγευμα! Τα κλήματα με τα ολόγλυκα σταφύλια ξεράθηκαν από την αδιαφορία των ανθρώπων. Η πατρική ελιά, που το ξύλο της έσταζε δάκρυ, γέρασε, γέμισε σημάδια του χρόνου. Σκυφτή αλλά πράσινη, απέναντι από τα ερείπια του εξοχικού που οι πέτρες του αντιστέκονται ακόμα στο χρόνο, μάταια περιμένει αυτούς που έφυγαν για πάντα. Στη σκιά της φτιάχναμε κάθε καλοκαίρι την καρτσιλή, μια πρόχειρη μικροσκοπική καλύβα από πευκόκλαρα, που ήταν το μεσημεριανό μας αναπαυτήριο. Θα έχει πεθάνει κι η σαύρα, που κάθε απόγευμα έβγαινε απ' το φράχτη, έκανε δυο-τρεις βόλτες από τον τοίχο μέχρι τη βάση του σπιτιού και ξανατρύπωνε στην ξερολιθιά. Μας έκανε να γελούμε με τα αστεία της πήγαινε - έλα. Φαντάσματα κι αναμνήσεις... Κι εμείς, στις σπάνιες καλοκαιρινές επισκέψεις μας, νιώθουμε ένοχοι σαν προδότες, γιατί εγκαταλείψαμε την αγαπημένη μας γη στο έλεος των καιρών.   
     Μονάχα ο πρίνος θέριεψε και σκέπασε με την πράσινη επιβλητική παρουσία του το δρόμο μπρος στο μοναδικό καφενείο με τα άδεια καθίσματα. Ρίχνει σκιά και δροσίζει τους λιγοστούς περαστικούς. Τα πεύκα ψήλωσαν, φορτωμένα κουκουνάρες κυριαρχούν κι ομορφαίνουν το περιβάλλον. Τα εξωκκλήσια του Αγίου Φανουρίου, της Αγίας Τριάδας, της Αγίας Παρασκευής στο Βαλανιά και πιο ψηλά του Προφήτη Ηλία περιμένουν τα καλοκαιρινά πανηγύρια τους, για να λειτουργηθούν.

     Κι όμως το Ραχίδι εξακολουθεί να είναι μοναδικά όμορφο όλες τις εποχές, με τα βότανα, τη ρίγανη, τη θρούμπη, τα φυτιλάκια, το βάλσαμο, τις άγριες τουλίπες, τα πανύψηλα πεύκα, τις ελιές, το θαυμάσιο κλίμα, το ηλεκτρικό ρεύμα, την πρόσφατη υδροδότηση και τους αμαξιτούς δρόμους που έχουν διανοιχτεί. Το οροπέδιο πάνω από το Παλαιοχώρι, που ήταν παλιά το κύριο θέρετρο των Παλιοχωριανών, περιμένει υπομονετικά να ξαναγυρίσουν οι κάτοικοί του…    

       

ΡΑΧΙΔΙ-ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΜΜΕΝΟ ΠΕΤΡΙΝΟ ΣΠΙΤΙ

ΡΑΧΙΔΙ-ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΚΑΙ ΦΘΟΡΑ

ΡΑΧΙΔΙ-Η ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΕΛΙΑ ΜΑΣ

        

ΡΑΧΙΔΙ-ΓΕΡΙΚΗ ΠΑΤΡΙΚΗ ΕΛΙΑ

ΡΑΧΙΔΙ-ΝΕΟΙ ΒΛΑΣΤΟΙ ΣΤΗ ΓΕΡΙΚΗ ΕΛΙΑ
          

ΡΑΧΙΔΙ-ΤΡΙΚΟΚΙΑ ΚΑΙ ΑΧΛΑΔΙΑ

ΡΑΧΙΔΙ-ΧΟΡΤΑ ΚΑΙ ΑΝΘΗ ΤΗΣ ΓΗΣ
        

ΡΑΧΙΔΙ-ΦΥΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΣΜΟΣ
              

ΡΑΧΙΔΙ-Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ ΑΓΡΙΟΥ
       

ΡΑΧΙΔΙ-ΠΡΙΝΟΙ ΣΕ ΧΕΡΣΟ ΑΜΠΕΛΙ

ΡΑΧΙΔΙ-ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΠΡΙΝΟΣ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
        

ΡΑΧΙΔΙ-ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΑΓΙΟ ΦΑΝΟΥΡΙΟ

ΡΑΧΙΔΙ-ΠΑΛΙΟΣ ΚΑΤΗΦΟΡΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΠΥΡΠΙΡΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙ
   

ΡΑΧΙΔΙ-ΧΩΜΑΤΟΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ
  

ΡΑΧΙΔΙ-ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

ΡΑΧΙΔΙ-ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΕΥΚΟ ΣΤΟΝ ΠΕΡΙΒΟΛΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

ΡΑΧΙΔΙ-ΠΕΥΚΟ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ                

ΡΑΧΙΔΙ-ΕΞΩΚΚΛΗΣΙ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

               

ΡΑΧΙΔΙ-ΚΑΜΠΑΝΑ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

ΡΑΧΙΔΙ-ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΞΩΚΚΛΗΣΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ
    

ΡΑΧΙΔΙ-ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΕΙΣ ΚΕΡΙΩΝ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΦΑΝΟΥΡΙΟ
          

ΡΑΧΙΔΙ-ΚΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΦΑΝΟΥΡΙΟ
      

ΡΑΧΙΔΙ-ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ ΚΕΡΙΟΥ ΣΕ ΕΛΙΑ ΕΞΩ ΑΠΟ  ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΦΑΝΟΥΡΙΟ

ΡΑΧΙΔΙ-ΔΕΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ
            

ΡΑΧΙΔΙ-ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ
         

ΡΑΧΙΔΙ-ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΠΡΟΣ ΕΞΩΚΚΛΗΣΙ ΑΓ. ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

ΡΑΧΙΔΙ-ΠΕΤΡΟΧΤΙΣΟ ΝΤΑΜΙ
                            

ΡΑΧΙΔΙ-ΣΤΡΟΦΗ ΔΡΟΜΟΥ
                 

ΡΑΧΙΔΙ-ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΑΡΟΧΗ ΝΕΡΟΥ ΑΠΟ ΣΙΝΤΑ
                      

ΡΑΧΙΔΙ-ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΑΜΑΞΙΤΟΣ ΧΩΜΑΤΟΔΡΟΜΟΣ ΜΕ ΚΟΛΟΝΑ ΤΗΣ Δ.Ε.Η.
       

ΡΑΧΙΔΙ-ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΒΑΛΑΝΙΑ
        

ΡΑΧΙΔΙ-ΕΞΟΧΙΚΟ ΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΕΙΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
              

ΡΑΧΙΔΙ-ΕΚΕΙ ΨΗΝΑΜΕ ΑΡΝΙ ΤΗ ΛΑΜΠΡΟΔΕΥΤΕΡΑ
                   

ΡΑΧΙΔΙ-ΧΕΡΣΟ ΑΜΠΕΛΙ           

ΒΑΛΑΝΙΑΣ-ΕΞΩΚΚΛΗΣΙ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
              

ΡΑΧΙΔΙ-ΤΑ ΠΕΥΚΑ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΝ
             

ΡΑΧΙΔΙ-ΝΕΟΣ ΑΜΑΞΙΤΟΣ ΧΩΜΑΤΟΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙ
  

ΒΑΛΑΝΙΑΣ-ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΓΑΡΝΑΒΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙ

ΡΑΧΙΔΙ-ΘΡΟΥΜΠΗ         

ΡΑΧΙΔΙ-ΦΥΤΙΛΑΚΙΑ

ΡΑΧΙΔΙ-ΕΡΜΑ ΡΟΥΜΑΝΙΑ       

ΡΑΧΙΔΙ-ΛΙΟΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΠΟΥΡΝΑΡΙΑ 

ΡΑΧΙΔΙ-ΕΛΙΕΣ ΚΑΙ ΑΣΦΟΔΕΛΟΙ

ΤΟΠΙΟ ΜΕ ΒΛΑΣΤΗΣΗ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΘΕΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΑΠΟ ΡΑΧΙΔΙ ΠΡΟΣ ΓΑΡΝΑΒΑ

   

ΞΕΡΑ ΚΑΙ ΧΛΩΡΑ ΣΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΡΑΧΙΔΙ-ΒΑΛΑΝΙΑΣ-ΓΑΡΝΑΒΑ-ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙ 

   

ΚΑΤΑΦΥΤΟ ΟΡΕΙΝΟ ΤΟΠΙΟ

ΓΚΡΙΖΟ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ, ΓΚΡΙΖΟΠΡΑΣΙΝΟ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ, ΓΑΛΑΝΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ               

ΑΓΝΑΝΤΕΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ    

ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΓΑΡΝΑΒΑ ΤΟ ΔΕΙΛΙΝΟ

ΡΑΧΙΔΙ-ΓΥΡΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΔΡΟΜΟ ΩΡΑ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑΤΟΣ


ΡΑΧΙΔΙ-ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ

ΑΝΤΙΚΡΥ ΣΤΟ ΡΑΧΙΔΙ
   

                  ΟΡΕΙΝΟ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΣΕΙ 

ΡΑΧΙΔΙ-ΝΥΧΤΩΝΕΙ

     Στο Ραχίδι έχει απομείνει ένα κομμάτι από την παιδική μας ηλικία. Μεγάλος παραθεριστικός οικισμός που, μαζί με το Βαλανιά, το Χώμα, τη Χορταρού, την Κριθαριά, τα Πυρπιρά και άλλα εξοχικά μέρη, το καλοκαίρι συγκέντρωναν τους μισούς Παλιοχωριανούς. Οι άπειρες γωνιές για παιχνίδι, οι κούνιες, ο πευκώνας όπου κάναμε στρώματα με πευκοβελόνες, οι ήχοι της εξοχής, το δροσερό καλοκαίρι και το θαυμάσιο υψόμετρο έκαναν τα καλοκαίρια μας αξέχαστα. Όταν άνοιγαν τα σχολεία την 1η Οκτωβρίου, ανεβοκατεβαίναμε με τα πόδια όλοι μαζί οι μαθητές σχεδόν όλο το μήνα.

     Οι αγαπημένοι μας γείτονες Γιάννης και Μαρία Χρυσάφη-Μαυραγάνη (Παλκαρέλ'), η ιδιόρρυθμη κουμπάρα μας Μαρία Ντιβανή κι ο Λευτέρης της, ο Παντελής Βαμβαδέλης στο καφενείο απέναντί μας, οι θείοι Δημήτρης και Μαρίτσα πλάι μας, ο φίλος του πατέρα Στάθης Λούπος, η Αννούλα Κουρτέλη, ο κουμπάρος μας Μανώλης Μαυροθαλασσίτης, το Μερηνάκι, ο Νικόλας κι η Ρηνιώ Καραμπέτσου-Λούπου (Τζανούδ'), η κουμπάρα μας Μαρία Νικολιά (Καλογηρέλ'), η Σουλτάνα Αριστείδη Σκυβαλάκη και τόσοι άλλοι κοντινοί ή πιο μακρινοί παραθεριστές, όλοι καλόκαρδοι, ευχάριστοι, ήμεροι και τίμιοι άνθρωποι.
     Θυμάμαι ένα χαρακτηριστικό περιστατικό: Στο τέλος της δεκαετίας του '50, όταν ακούσαμε από το ραδιόφωνο πως η Γη θα συγκρουστεί με έναν κομήτη και θα γίνει το τέλος του κόσμου την επομένη στις 4.30΄ μ.μ., οι γείτονές μας Μαρία και Γιάννης Παλκαρέλ', οι γονείς μου κι εμείς τα παιδιά θελήσαμε... να πεθάνουμε μαζί! Συγκεντρωθήκαμε οι δυο οικογένειες στο αμπέλι της Μαρίας, με τα εικονίσματα, το ραδιόφωνο και τα οικόσιτα ζώα μας, αρχίσαμε τις προσευχές και περιμέναμε γονατιστοί ν' ανοίξει η γη και να μας καταπιεί όλους μαζί!      
     Ατέλειωτα ήταν και τα νεροκουβαλήματα από το Βαλανιά και τα Πηγαδέλια, αφού το Ραχίδι δεν είχε νερό. Η απόσταση αρκετή με τα πόδια ή με τα γαϊδουράκια, το νερό απαραίτητο, η δουλειά κοπιαστική. Όμως η καλή παρέα έκανε πιο ελαφριά τα λαγήνια και τις στάμνες. Και πάντα υπήρχε ένα ποτήρι δροσερό νερό, ένα λουκούμι κι ένα γλυκό κουταλιού για το διψασμένο περαστικό.      

     Αλήθεια, πού πήγε αυτός ο ψυχικός πλούτος και η αγάπη; Όσοι θυμόμαστε τα παλιά ήθη, ας ψάξουμε, για χάρη των νεότερων, να ξαναβρούμε τον παλιό γνήσιο Παλιοχωριανό εαυτό μας, να τον συμφιλιώσουμε με τα νέα ήθη και να δημιουργήσουμε γνήσιες αξίες και νέους σωστούς κανόνες ζωής... Το Παλαιοχώρι χρειάζεται ανθρώπους με απλές κι ανοιχτές καρδιές, με αγάπη και σεβασμό και ευγένεια προς το συγχωριανό.    

Να είστε όλοι καλά
Μυρσίνη Βουνάτσου