Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

ΤΟ ΔΟΥΛΕΥΤΗ ΣΟΥ ΠΛΗΡΩΝΕ

Παραμύθι και Πραγματικότητα
                      
ΤΟ ΔΟΥΛΕΥΤΗ ΣΟΥ ΠΛΗΡΩΝΕ…  

     «Το δουλευτή σου πλήρωνε και ψυχικό μην κάνεις». Μια παροιμία που άκουγα συχνά από το στόμα της μητέρας μου στα παιδικά μου χρόνια στο Παλαιοχώρι και την επαναλαμβάνω ασυναίσθητα, κάθε φορά που ακούω για εκμετάλλευση εργαζόμενου από τον εργοδότη του. Γιατί τα λόγια των γονιών μας ριζώνουν βαθιά στο νου και μας καθορίζουν σε όλη μας τη ζωή. Πρόσφατα διάβασα μία παραλλαγή της: «Το δουλευτή σου πλήρωνε και λειτουργιά μην κάνεις». Λόγος άμεσος, σε δεύτερο ενικό πρόσωπο, για να ξυπνά τη συνείδηση.
     Στο Παλαιοχώρι λέμε και μια άλλη έμμετρη παροιμία, που με λακωνικό τρόπο δίνει απάντηση σε όποιον αναρωτηθεί γιατί ο άνθρωπος εκμεταλλεύεται το συνάνθρωπό του: «Δούλευέ με, βρε φτωχέ, να μη γίνω σαν κι εσέ». Την ανέφερα σαν σχόλιο, όταν κάποια μέρα μια φίλη μου περιέγραφε τις ταπεινώσεις που υφίσταται από τα δυο αφεντικά του ο γιος της, απόφοιτος Πολυτεχνείου. Μου τηλεφώνησε το επόμενο πρωί και ζήτησε να την επαναλάβω, για να την αναφέρει στο γιο της στη βραδινή τους κουβέντα.
    Κι είναι αλήθεια πως η οικονομική κρίση τα τελευταία χρόνια έχει επιδεινώσει το φαινόμενο αυτό. Εργασιακά ιδεώδη για αξιοπρεπή εργασία, για ίσες αμοιβές, για σεβασμό στο ωράριο και στην προσωπικότητα του εργαζόμενου, για προστασία από την ανεργία, για κοινωνική πρόνοια, για..., για..., για..., έχουν απωλέσει την αξία τους. Αγώνες αιώνων για ανθρώπινα δικαιώματα αμφισβητούνται και καταργούνται αυθαίρετα, χωρίς διάλογο και συναίνεση, χωρίς δικαιοσύνη, χωρίς ελπίδα. Το ρήμα «δουλεύω», με την αρχική του σημασία «είμαι δούλος κάποιου», έχει δυστυχώς αντικαταστήσει το ρήμα «εργάζομαι», που σημαίνει «προσφέρω αμειβόμενο έργο».
    Οι εργοδότες; Δισεκατομμυριούχοι, με υπέρογκα χρέη που δεν έχουν σκοπό να αποπληρώσουν ποτέ! Αφεντικά που δεν πληρώνουν τους υπαλλήλους τους, ενώ υπερπλουτούν. Πολίτες που έχουν αποκτήσει κολοσσιαίες περιουσίες με δάνεια, με κρατικές επιχορηγήσεις, με κατακράτηση του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, του γνωστού ΦΠΑ, με off-shore εταιρίες, με ξέπλυμα βρώμικου χρήματος από λαθρεμπόριο και ναρκωτικά, με εκβιασμούς και άλλες παράνομες οικονομικές δραστηριότητες. Κάποιοι απ’ αυτούς έχουν κηρύξει πτώχευση, αλλά ζουν με προκλητική επίδειξη σαν Κροίσοι, αδιαφορώντας αν τα παιδιά εκείνων που δουλεύουν στις επιχειρήσεις τους υποσιτίζονται. Ας έχουν να λαβαίνουν οι εργαζόμενοι... 800.000 δουλεύουν σήμερα χωρίς να εισπράττουν το μισθό τους έγκαιρα. Ούτε άνεργοι που ελπίζουν σε ένα πενιχρό επίδομα ανεργίας ούτε αμειβόμενοι είναι. Παγιδευμένοι μέσα στον τρόμο που προκαλεί η απειλή απόλυσης, όμηροι του φοβερού φάσματος της ανεργίας, πηγαίνουν στην εργασία τους με την ελπίδα πως εκείνη τη μέρα ο εργοδότης τους ίσως τους δώσει ένα μικρό «έναντι» των μισθών που τους οφείλει.    
     Κι όμως, τέτοιου είδους πλούσιοι είναι πιο φτωχοί και πιο αξιολύπητοι από τους πάμφτωχους. Γιατί όλη τους τη ζωή βασανίζονται από μια αδιάκοπη κι ακόρεστη πείνα για υπερπλουτισμό, αυτή που οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν Κόρο, τον πατέρα της Ύβρης. Δεν μιλούμε γι’ αυτούς που με σύνεση και αποταμίευση χρόνων έχουν σχηματίσει ή κληρονομήσει μια μεγάλη περιουσία. Μιλούμε για τυχοδιώκτες, που η μόνη τους έγνοια είναι  πώς να σωρεύσουν πλούτη με κάθε μέσο, χωρίς να σκεφτούν πως η ανθρώπινη ζωή έχει όρια.  Γι’ αυτούς που χρωστούν στο κράτος φόρους, αλλά δεν πληρώνουν. Καλύτερα να πληρώσει ο ελληνικός λαός, που εξαιτίας τους του κολλήσανε τη ρετσινιά του «διεφθαρμένου» λαού! Εκείνοι είναι προστατευόμενοι και προστάτες ανώτατων αξιωματούχων, πρότυπα της νέας τάξης, που συντρώγουν με τους επισήμους και τους συνοδεύουν αδάπανα στα επίσημα ταξίδια τους. Στις προσεχείς εκλογές θα ανταποδώσουν με μια γενναία χορηγία στο κόμμα. Στα εβδομήντα τους θα φτιάξουν ένα ίδρυμα που θα φέρει το όνομά τους και θα τους εξασφαλίσει την υστεροφημία. Είναι ένα άλλο, κατώτερο είδος πολίτη και πολιτικού, που έχει κολλήσει σαν βδέλλα στο πληγιασμένο μουλάρι και ρουφά αχόρταγα το λίγο αίμα που έχει απομείνει στην Ελλάδα. Αφθονία υλική και πενία ηθική... Είχε δίκιο ο Γάλλος φιλόσοφος Frantz Faron (1925-1961), που είπε ότι «ο πλούτος δεν είναι καρπός εργασίας, αλλά οργανωμένης και νομικά κατοχυρωμένης ληστείας».
  Άλλωστε κάποιοι είναι μέλη της ίδιας οργάνωσης και αλληλοϋποστηρίζονται, για να εξυπηρετήσουν κοινούς διατεταγμένους σκοπούς. Στο Διαδίκτυο μπορείτε να διαβάσετε ποιοι Έλληνες πολιτικοί είναι μέλη της Τριμερούς, για παράδειγμα. Η σιωπή όσων αναφέρονται ονομαστικά επιβεβαιώνει την αλήθεια της πληροφορίας. Πρόσφατα πληροφορηθήκαμε ποιοι είναι σιωνιστές, ποιοι άλλαξαν τα εβραϊκά τους ονόματα ─ αλήθεια, γιατί; ─ και για το κόλπο να μην πληρώνουν φόρο μέσω της φορολογικής ατέλειας κάποιας θρησκευτικής ή άλλης οργάνωσης. Αν είναι ψευδή όλα όσα διαβάζουμε και ακούμε, γιατί δεν τα έχουν διαψεύσει ακόμα οι επώνυμοι πολιτικοί μας; Ας μην παραγνωρίζουν όμως τη δύναμη της διαδικτυακής ενημέρωσης και επικοινωνίας των Ελλήνων. Σήμερα πληροφορούνται τα έργα και τις ημέρες των πολιτικών και οικονομικών εξουσιαστών τους. Αύριο θα ζητήσουν δυναμικά λόγο από τους αίτιους της κακοδαιμονίας τους κι η τύχη θα φέρει ανατροπές...
    
     Στο παραμύθι που θα διαβάσετε παρακάτω, ήρωας είναι ένας άτυχος ψαράς. Γυρίζει στο σπίτι του χωρίς να έχει πιάσει τίποτε. Περνά κάτω από το παλάτι ─ σκόπιμα άραγε ή τυχαία; ─ κι αναστενάζει γιατί δεν έχει ψωμί για τα παιδιά του. Ο βασιλιάς, που τον ακούει από τον εξώστη, στέλνει να τον φωνάξουν, τον ρωτά γιατί αναστέναξε και, σαν μαθαίνει την αιτία, τον στέλνει να ξαναρίξει στη θάλασσα τα δίχτυα του, με τη συμφωνία να του δώσει σε χρυσό το βάρος της ψαριάς και να κρατήσει ο ίδιος ό,τι ψαρέψει ο ψαράς. Ρίχνει και ξαναρίχνει τα δίχτυα ο ψαράς, μα πάλι άτυχος είναι. Μονάχα ένα μάτι ψαριού κατάφερε να πιάσει! Γεμάτος συμπόνια για τον άτυχο ψαρά ο βασιλιάς, βάζει στη ζυγαριά το μάτι του ψαριού και στον άλλο δίσκο ένα φλουρί...
     Όμως στα παραμύθια η φυσική τάξη των πραγμάτων συχνά ανατρέπεται. Η αλήθεια κρύβεται μέσα στην αλληγορία και την υπερβολή. Τα πρόσωπα και τα πράγματα ─ εδώ το μάτι του ψαριού, τα φλουριά, το χώμα ─ λειτουργούν σαν σύμβολα, που συχνά ούτε οι σοφοί δεν μπορούν να ερμηνεύσουν. Στα παραμύθια, ωστόσο, το πρόβλημα κινητοποιεί τους ήρωες να αναζητήσουν, να κατανοήσουν, να κρίνουν, να διδαχτούν, να αλλάξουν. Στα παραμύθια, όπως και στην πραγματικότητα, η άγνοια συχνά ισοδυναμεί με ποινή θανάτου, γι' αυτό και ο βασιλιάς, οι σοφοί, ο καλόγηρος  σύμβολα της πολιτικής, της πνευματικής και της θρησκευτικής ηγεσίας ─ αισθάνονται βαριά την ευθύνη να βρουν το συντομότερο δυνατό λογική εξήγηση ακόμα και του πιο παράλογου γεγονότος. Αλλιώς θα ανατραπεί η τάξη του κόσμου, που έχουν ευθύνη να τη διατηρούν.  Βαριά κι η υποχρέωση, αφού μάθουν, να διδαχτούν και να δράσουν ανάλογα. Βαρύτερο το χρέος να διδάξουν και στα παιδιά τους να είναι γενναιόδωρα και συνετά. Η γνώση αξίζει όσο μισό βασίλειο. Κοντά στους σοφούς ωφελείται ανέλπιστα κι ο ψαράς, που εκπροσωπεί το χωρίς μοίρα στον ήλιο δουλευτή, το λαό. Συντελείται τελικά ένα είδος «κάθαρσης», που γεμίζει κι εμάς ελπίδα πως κάποτε τη χαρά της ζωής θα τη μοιράζονται όλοι οι άνθρωποι ίσα, όπως κοινή για όλους είναι κι η μοίρα του θανάτου.    
               
     Στο παραμύθι που θα διαβάσετε παρακάτω, η ιστορία του άτυχου ψαρά είναι η αφορμή για να κατανοήσει ο πολιτικός άρχων το βαθύτερο νόημα των λόγων του καλόγηρου, ανθρώπου που συνταιριάζει γνώση και αρετή. Στο παραμύθι... Στην πραγματικότητα όμως;...

Το Μάτι

     Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας ψαράς. Μια μέρα από τες πολλές, πήγε στην ακροθαλασσιά να πιάσει ψάρια με τα δίχτυα του και δυο-τρία αγκίστρια, αλλά δεν μπόρεσε να πιάσει τίποτε. Τέλος, ψαρεύοντας, γύρισε πίσω για το σπίτι του, παίρνοντας το δρόμο που περνούσε μπροστά από το παλάτι του βασιλιά.
    Καθώς περνούσε μπροστά από το παλάτι, έβγαλε έναν αναστεναγμό μεγάλο, λέγοντας:
      ― Αχ! τι δυστυχισμένος άνθρωπος που είμαι!
    Ο βασιλιάς, που βρισκόταν εκείνη δα τη στιγμή στον εξώστη, ήκουσε αυτόν τον αναστεναγμό κι έστειλε αμέσως να βρουν τον ψαρά και να τον φέρουν μπροστά του. Όταν του τον έφεραν, ο βασιλιάς τον ρώτησε:
     ― Γιατί πολιώρας αναστέναξες, λέγοντας «Αχ! τι δυστυχισμένος άνθρωπος που είμαι»;
    ― Αναστέναξα, αφέντη βασιλιά μου (του απολογήθηκε ο ψαράς), γιατί πήγα στη θάλασσα να ψαρέψω και δεν μπόρεσα να πιάσω τίποτε, κι έτσι δεν έχω σήμερα ψωμί να δώσω στα παιδιά μου, όταν μου ζητήσουν.
     ― Ξαναπήγαινε στη θάλασσα, του είπε ο βασιλιάς, και ρίξε τα δίχτυα σου κι ό,τι πιάσεις, είτε ψάρι είτε πέτρα είτε άλλο τίποτε, να μου το φέρεις και θα σου το πληρώσω, βάνοντας από τη μια μεριά της ζυγαριάς αυτό που θα πιάσεις και στην άλλη φλωριά, κι όσα φλωριά ζυγιάσει, τόσο βάρος μάλαμα θα σου δώσω, αλλά με τη συμφωνία να το πάρω εγώ το ψάρεμά σου.
     Ο ψαράς, ακούοντας την υπόσχεση και τη διαταγή του βασιλιά, γύρισε πίσω στην ακροθαλασσιά, αλλ’ άδικα έριξε και ξανάριξε τα δίχτυα του. Δεν έπιασε τίποτε άλλο, παρά ένα μάτι ψαριού. Πήγε αυτό το μάτι και γύρισε στο βασιλιά και του είπε: 
      ― Να, αφέντη βασιλιά, το μόνο πράμα που έπιασα!
     ― Δεν είσαι τυχηρός, αληθινά, άνθρωπέ μου, του είπε ο βασιλιάς, γιατί το μάτι αυτό που έπιασες δε ζυγιάζει ούτε ένα φύλλο!
    Ύστερα πήρε το μάτι και το έβαλε ψηλά στο δίσκο της ζυγαριάς, βάνοντας από τον άλλο δίσκο ένα φλωρί. Αλλά βλέπει ότι το μάτι ήταν βαρύτερο από το φλωρί. Βάνει ακόμα ένα φλωρί κι ακόμα ένα, αλλά το μάτι ήταν βαρύτερο. Ύστερα έβαλε μια φούχτα φλωριά, αλλά και τότε ακόμα ο δίσκος του ματιού δε σηκώνονταν τον ανήφορο. Τέλος, γέμισε το δίσκο της ζυγαριάς ως απάνω φλωριά, και τότε ακόμα το μάτι ήταν βαρύτερο!
                                      
ΖΥΓΑΡΙΑ-ΜΑΤΙ
                                                                                             
     Ο βασιλιάς έμεινε ξαπορεμένος και μην ξέροντας τι να κάνει. Μάζωξε όλους τους σοφούς του τόπου και τους είπε:
     ― Έχω ένα ερώτημα να σας κάνω, αλλά πρέπει να ξέρετε ότι, αν μου απαντήσετε σε τριάντα μια μέρες από σήμερα, θα σας φορτώσω δώρα. Αν δεν σταθείτε ικανοί να μ’ ευχαριστήσετε, θα σας βάλω στα βασανιστήρια και θα σας κόψω το κεφάλι. Να ποιο είναι το ρώτημά μου:
     Και τους έδειξε τη ζυγαριά με τα φλωριά και με το μάτι.
   Οι σοφοί έβαλαν όλα τα δυνατά τους για να μαντέψουν, χωρίς να κατορθώσουν τίποτε. Πέρασαν είκοσι πέντε μέρες, και δεν ήξεραν πλειότερο απ’ ό,τι ήξεραν την πρώτη μέρα. Αποφάσισαν να πάνε να βρουν έναν καλόγηρο, που ήξεραν ότι ήταν πολύξερος και τίμιος, και του είπαν: 
    ― Για όνομα του Θεού! Σε παρακαλούμε να μας εξηγήσεις πώς το μάτι είναι βαρύτερο από ένα δίσκο φλωριά; Γιατί ο βασιλιάς μας είπε ότι, αν βρούμε αυτό το μυστήριο, θα μας πληρώσει με το παραπάνω, αλλ’, αν δεν το βρούμε, θα μας κόψει το κεφάλι!
     Ο καλόγηρος έπεσε σε βαθιά συλλογή πολλήν ώρα κι ύστερα τους είπε:   
    ― Μη φοβάστε, γιατί αναλαβαίνω εγώ να εξηγήσω γιατί το μάτι ζυγιάζει πλειότερο από ένα δίσκο φλωριά, κι έτσι θα σας γλιτώσω από το θάνατο.
    Στες τριάντα μια μέρες απάνω ο καλόγηρος πήγε με τους σοφούς στο παλάτι, ντυμένος κι αυτός σαν εκείνους, για να μην τον καταλάβει ο βασιλιάς ποιος ήταν. Ο βασιλιάς τους ρώτησε κι ο καλόγηρος, κρατώντας στο χέρι του ένα κομματάκι χώμα, το έβαλε ψηλά στο μάτι και αμέσως ο δίσκος των φλωριών βάρυνε και κάθισε κάτω και του ματιού ελάφρυνε και σηκώθηκε απάνω.  
   ― Το μάτι, βασιλιά μου (του είπε ο καλόγηρος) είναι η πηγή της ανεχορταγιάς και της φιλαργυρίας. Πριν να σμίξει με το χώμα, ήταν βαρύ. Τώρα που έσμιξε, έπρεπε να ζυγιάζει πλειότερο ακόμα, αλλά βλέπομε ότι είναι ελαφρότερο απ’ ό,τι ήταν πριν. Το ίδιο κι ο άνθρωπος: Όλη του τη ζωή καταγίνεται να μαζέψει πλούτη, αλλά ποτέ δεν χορταίνει, όταν όμως πεθάνει, τότε δεν είναι πλειο τίποτε, κι ό,τι είχε μάσει η πλεονεξία του το αφήνει. Το ίδιο και το μάτι αυτό, που, ως που ήταν καθαρό, ζύγιαζε πλειότερο και δε χόρταινε, αλλά τώρα, που σμίχτηκε με το χώμα, αντί να μεγαλώσει το βάρος του, όπως έπρεπε φυσικά να γένει, έγινε ολωσδιόλου ελαφρό. Το χώμα, αφέντη βασιλιά, τα νικάει όλα!    
    ― Εύγε! τους είπε ο βασιλιάς. Επειδή μαντέψατε το πράγμα και μου δώσατε να καταλάβω, θα σας φιλοδωρήσω βασιλικά.
     Και τους έδωκε το μισό του το βασίλειο! Μ’ αυτούς μαζί είχε μερίδιο και ο ψαράς κι έζησαν αυτοί καλά κι ημείς καλύτερα.

(Χρήστου Χρηστοβασίλη «Ηπειρώτικα Παραμύθια», Εκδόσεις "Πελεκάνος", Αθήνα 2009, σελ. 35-38)

clip_image008

    Κοιτάξτε για λίγα λεπτά την κόρη του ματιού της εικόνας μας και σκεφτείτε ποιο είναι το βάθος και πόσες αχόρταγες επιθυμίες κρύβονται στο μαυράδι του... Σκεφτείτε μήπως και τα δικά σας "θέλω" αγγίζουν το δίκιο του άλλου, κυρίως αν απασχολείτε ανθρώπους στις επιχειρήσεις σας... Αν βάλουμε όλο το χρυσάφι του κόσμου στη ζυγαριά, δεν φτάνει για να χορτάσει το μάτι ενός άπληστου ανθρώπου. Στο Παλαιοχώρι χρησιμοποιούμε την παροιμιώδη φράση "αυτός είνι νησ'κό μάκ'" ("αυτός είναι νηστικό μάτι") με διπλή σημασία, για να δηλώσουμε τη φτώχεια αλλά και την απληστία, ενώ τη φράση "είνι χουρτάτου μάκ'" ("είναι χορτάτο μάτι"), για να δηλώσουμε τα αντίθετα. Ωστόσο, πρέπει να φτιάξουμε για τα παιδιά μας έναν πιο όμορφο κόσμο, όπου δεν θα ισχύει η παροιμία "το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό", "κι αφήνει μόνο ένα μάτι για το φτωχό", θα προσθέταμε εμείς. 
                                                                                            
*****
                                               
    Για να συμπληρώσουμε το λαϊκό ηπειρώτικο παραμύθι μας, διαλέξαμε από τη νεοελληνική μας λογοτεχνία ένα χορικό της τραγωδίας «Ερωφίλη» του Γεωργίου Χορτάτζη. Γράφτηκε το 1600 στην ενετοκρατούμενη Κρήτη και δημοσιεύτηκε το 1637 στη Βενετία. 

Χορτάτζη Γεωργίου «Ερωφίλη»

Του πλούτου αχορταγιά, τση δόξας πείνα,
του χρυσαφιού ακριβειά καταραμένη,
πόσα για σας κορμιά νεκρ’ απομείνα,                       375
πόσοι άδικοι πολέμοι σηκωμένοι,                                         
πόσες συχνές μαλιές συναφορμά σας                                   
γρικούνται ολημερνίς στην οικουμένη!                                  
Στον άδην ας βουλήσει τ’ όνομά σας,                                
κι όξω στη γη μην έβγει να παιδέψει                         380                       
νου πλειον ανθρωπινόν η ατυχιά σας.
γιατί αποκεί, ως θωρώ, σας έχει πέψει
κανείς στον κόσμο δαίμονας να ’ρθείτε,
τ’ς ανθρώπους μετά σας να φαρμακέψει.
Τη λύπηση μισάτε, και κρατείτε                                385
μακρά τη δικιοσύνη ξορισμένη,                                
κι ουδέ πρεπό, μήδ’ όμορφο θωρείτε.                 
Για σας οι ουρανοί ’ναι σφαλισμένοι,                      
κι εδώ στον κόσμο κάτω δε μπορούσι                  
να στέκουν οι άνθρωποι αναπαημένοι.                      390             
με τ’ς αδερφούς τ’ αδέρφια πολεμούσι,                     
κι οι φίλοι τσι φιλιές των απαρνούνται,
και τα παιδιά τον κύρην τους μισούσι.
………………………………………………
Πλούτη καταραμένα, ποιος σας φίλος                       415
με ξένους, με δικούς, με την καρδιάν του,
δεν είναι λυσσιασμένος κι άγριος σκύλος;
Πότε ένας ακριβός την πεθυμιάν του
χορταίνει με τα πλούτη; Πότες βάνει
τέλος ποτέ στην τόσην αχορταγιάν του;                     420
Με δίκιον ουρανός, με δίκιο πιάνει
τόσο θυμόν αντίδικά τους,
κι εις πλείσιες παιδωμές συχνά τση βάνει
τα πλούτη τα μεγάλα, η βασιλειά τους,
κι οι δόξες, κι οι τιμές των οι περίσσες                       425
χάνουνται και σκορπούν με τα κορμιά τους...
                                                  
(Πράξη Γ΄- Σκηνή Ε΄- Χορός, στίχοι 373-393 και 415-426, Εκδόσεις "Πέλλα", σελ. 93-95)

*****
               
   Από τα νομικά κείμενα διαλέξαμε τα άρθρα 23, 24, 25 της Οικουμενικής Διακήρυξης του Ο.Η.Ε. για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Υπογράφηκε στις 10 Δεκεμβρίου 1948, άνοιξε δρόμο για θεσμοθέτηση νόμων που εκφράζουν τις ιδέες του σεβασμού, της ισότητας και της αξιοπρέπειας όλων των ανθρώπων και γέννησε ελπίδες πως απέναντι στην ανισότητα, τη βία, την αδικία και τον πόλεμο νικητής θα βγει ο Πολιτισμός. Η Ελλάδα έγινε μέλος των Ηνωμένων Εθνών (αργότερα ΟΗΕ) ήδη από το 1942.

Άρθρο 23
                                                                                               
1. Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στην εργασία, στην ελεύθερη επιλογή επαγγέλματος, σε δίκαιες και ικανοποιητικές συνθήκες εργασίας και στην προστασία του από την ανεργία.

2. Όλοι οι άνθρωποι, χωρίς καμία διάκριση, έχουν το δικαίωμα ίσης αμοιβής για ίση εργασία.


3. Κάθε εργαζόμενος δικαιούται μια δίκαιη και ικανοποιητική αμοιβή, που να εξασφαλίζει στον ίδιο και στην οικογένειά του μια ζωή σύμφωνη με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η αμοιβή αυτή, αν είναι αναγκαίο, θα συμπληρώνεται και με άλλα μέσα κοινωνικής προνοίας.

4. Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να ιδρύει μαζί με άλλους και να συμμετέχει σε συνδικάτα για να υπερασπίζεται τα συμφέροντά του.

Άρθρο 24
                                                                                                               
Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στην ανάπαυση και στη σχόλη, και προπάντων στον ορθολογικό περιορισμό των εργάσιμων ωρών, καθώς και σε περιοδικές άδειες μετ’ αποδοχών.

Άρθρο 25
                                                                                      
1. Κάθε άνθρωπος δικαιούται ένα βιοτικό επίπεδο ικανό να εξασφαλίσει την υγεία και την ευημερία του ίδιου και της οικογένειάς του, και προπάντων την τροφή, την ενδυμασία, τη στέγη, την ιατρική περίθαλψη και τις απαραίτητες κοινωνικές υπηρεσίες, καθώς και το δικαίωμα της ασφάλισης για ανεργία, ασθένεια, αναπηρία, χηρεία, γήρας ή όποια άλλη αιτία ενδέχεται να του στερήσει τα προς το ζην, κάτω από συνθήκες που ο ίδιος δεν μπορεί να ελέγξει.

    («Οικουμενική Διακήρυξη ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα», Εκδόσεις "Γράμματα", σελ. 56-60)
                        
*****
                                                                                                    
    Σαν επίλογο, από τις πολλές γνώμες που έχουν διατυπωθεί, διαλέξαμε την πιο λακωνική προτροπή, τα λόγια του Μυτιληναίου σοφού μας Πιττακού (650-570 π.Χ.), που απευθύνεται προσωπικά στον καθένα, σε δεύτερο ενικό πρόσωπο και αρχαία ελληνική γλώσσα που δεν χρειάζεται μετάφραση, και μας προτρέπει: «Μὴ πλούτει κακῶς».


ΒΟΥΝΑΤΣΟΥ ΜΥΡΣΙΝΗ

Τρίτη 23 Ιουλίου 2013

ΜΕΛΙΤΖΑΝΕΣ ΜΕ ΑΥΓΑ

 Παλιοχωριανό φαγητό 
 
clip_image002 clip_image004 clip_image004 clip_image004[1] clip_image006 clip_image004[2] clip_image004[3] clip_image004 clip_image002[1]

Μελιτζάνες με αυγά
         
    Υλικά:
                              
     • 1-1,5 κιλό μελιτζάνες, τσακώνικες ή φλάσκες
     • 5-6 ντομάτες  
     • 5 αυγά (ή περισσότερα)
     • 1-2 κουταλιές σούπας αλεύρι
     • πιπέρι 
     αλάτι    
     • ελαιόλαδο για το τηγάνισμα

    Εκτέλεση:
                                                                                                                                                            
1. Πλένουμε τις μελιτζάνες, αφαιρούμε τα κοτσάνια τους και τις κόβουμε οριζόντια ή κάθετα σε φέτες πάχους ενός δακτύλου. Επίσης, στο Παλαιοχώρι χαράζουμε κάθε μελιτζάνα (τσακώνικες) κάθετα στα τέσσερα κι αφήνουμε τμήμα του κοτσανιού, για να κρατηθεί ολόκληρη η μελιτζάνα και να είναι πιο ευπαρουσίαστη στο σερβίρισμα (το κοτσάνι φυσικά δεν το τρώμε). Τις αλατίζουμε, τις βάζουμε σε τρυπητό μέσα στο νεροχύτη και τις αφήνουμε 1-2 ώρες, για να ξεπικρίσουν (περιέχουν τις δηλητηριώδεις ουσίες σολανίνη και νικοτίνη). Έπειτα τις στύβουμε ελαφρά, για να βγει το δηλητήριό τους, τις ξεπλένουμε καλά και τις αφήνουμε να στραγγίξουν.

2.  Βάζουμε μπόλικο ελαιόλαδο στο τηγάνι και τηγανίζουμε τις μελιτζάνες σε μέτρια φωτιά, μέχρι να μαλακώσουν αλλά να μην ξεροψηθούν πολύ. Τις βάζουμε σε πιατέλα.

3.   Ξεφλουδίζουμε κι αλέθουμε στο μπλέντερ τις ντομάτες.

4. Σε ένα άλλο τηγάνι ή στο ίδιο (αφού βγάλουμε το λάδι) ρίχνουμε την αλεσμένη ντομάτα, πιπέρι και λίγο αλάτι και τη βράζουμε 10΄λεπτά, μέχρι να πιει το νερό της. Στη συνέχεια ρίχνουμε στη σάλτσα ελαιόλαδο, βάζουμε στο τηγάνι τις τηγανισμένες μελιτζάνες, χαμηλώνουμε τη φωτιά και τις αφήνουμε να σιγοβράσουν, μέχρι να απορροφηθούν τα υγρά της σάλτσας.

5. Στο μεταξύ, χτυπάμε σε μία λεκάνη τα αυγά (ασπράδια και κροκάδια μαζί) και ρίχνουμε λίγο αλάτι. Διαλύουμε 1-2 κουταλιές σούπας αλεύρι σε ελάχιστο χλιαρό νερό και το ρίχνουμε στη λεκάνη με τα χτυπημένα αυγά, χτυπώντας συνέχεια για λίγα λεπτά (Το αλεύρι κάνει τα αυγά πιο σφιχτά και αφράτα και περιορίζει την αυγουλίλα).

6. Έπειτα περιχύνουμε τις μελιτζάνες με τα χτυπημένα αυγά στο τηγάνι κι ανακατεύουμε ελαφρά με ξύλινη σπάτουλα, για να πάνε παντού. Πρέπει να προσέξουμε να πήξουν τα αυγά, χωρίς να κολλήσουν στο τηγάνι και κυρίως χωρίς να τα διαλύσουμε από τα πολλά ανακατέματα.

7. Τέλος, σβήνουμε τη φωτιά κι αφήνουμε λίγη ώρα το φαγητό με σκεπασμένο το τηγάνι.   

8. Συνοδεύουμε το φαγητό με λαδοτύρι ή φέτα Μυτιλήνης και φρέσκο ψωμί.

  Καλοφάγωτο!
                                                
Σημείωση: Η παραλλαγή αυτή δεν είναι γνωστή σε άλλα μέρη, γι' αυτό και η χωριστή ανάρτηση. Μπορούμε να κανονίσουμε τις ποσότητες των υλικών ανάλογα με τα γούστα μας ή να προσθέσουμε άλλα της αρεσκείας μας, π.χ. κρεμμύδι ή σκόρδο. Γενικά, τα παλιοχωριανά φαγητά είναι απλά, με λίγα υλικά. Η νοστιμιά τους στηρίζεται στην τέχνη της μαγείρισσας, που διδάσκεται από μάνα σε κόρη.                                                               
ΒΟΥΝΑΤΣΟΥ Μ. ΜΥΡΣΙΝΗ

ΓΛΥΚΙΣΜΑΤΑ

Γλυκίσματα… Γλυκίσματα… Γλυκίσματα…
…για να σας γλυκάνουμε

ΑΜΥΓΔΑΛΩΤΑ
Υλικά:

• 1 κιλό αμύγδαλα ξεφλουδισμένα
• 1 κιλό ζάχαρη χοντρή
• 10 ασπράδια αυγών
• 5 βανίλιες
• ανθόνερο για πλάσιμο
• 1 πακέτο ζάχαρη άχνη για το πασπάλισμα
• 2 λαδόκολλες

Εκτέλεση:
                                 
1. Αλέθουμε στο μπλέντερ τη ζάχαρη μαζί με τα ξεφλουδισμένα αμύγδαλα, μέχρι να πολτοποιηθούν τα υλικά. Τα ρίχνουμε μετά σε μία λεκάνη.

2. Αφού έχουμε αυτή τη ζύμη έτοιμη, ανακατεύουμε με τα ασπράδια των αυγών και τις βανίλιες. Και μετά ζυμώνουμε καλά, να γίνει ομοιογενές το μείγμα.

3. Πλάθουμε τα αμυγδαλωτά, βρέχοντας τα χέρια μας με ανθόνερο και τα τοποθετούμε αραιά σε ταψί στρωμένο με λαδόκολλα.

4. Τα ψήνουμε στους 160 βαθμούς Κελσίου 15΄-20΄ λεπτά περίπου, μέχρι να ροδίσουν. Βγάζουμε μετά το ταψί από το φούρνο, αφήνουμε 5΄λεπτά να κρυώσουν λίγο, τα ξεκολλάμε με προσοχή και τα πασπαλίζουμε με τη ζάχαρη άχνη.   

Καλή Επιτυχία!

Σημείωση: Τη συνταγή μας έδωσε το 2001 η κ. Μαίρη Κοτρώτσου.


clip_image002

ΓΑΛΑΤΟΠΙΤΑ
Υλικά:

• 2 κιλά γάλα
• 1-1½ φλυτζάνι τσαγιού ζάχαρη
• 8 αυγά
• 10 κουταλιές σούπας σιμιγδάλι (5 χονδρό + 5 ψιλό)
½ κιλό φύλλο μπακλαβά
• λίγο ελαιόλαδο
• βούτυρο, για το βουτύρωμα των φύλλων και του ταψιού

Εκτέλεση:
      
1. Βράζουμε το γάλα και ρίχνουμε σιγά-σιγά τη ζάχαρη και το σιμιγδάλι, ανακατεύοντας συνέχεια. Μόλις δέσει, το κατεβάζουμε και το αφήνουμε να κρυώσει.

2. Ρίχνουμε στην κρέμα τα αυγά χτυπημένα και το λάδι.

3. Βουτυρώνουμε το ταψί, στρώνουμε στον πάτο του τα μισά φύλλα (ελαφρώς βουτυρωμένα), ρίχνουμε την κρέμα και στρώνουμε από πάνω τα υπόλοιπα φύλλα, ελαφρώς βουτυρωμένα κι αυτά.

4. Ψήνουμε τη γαλατόπιτα στους 250 βαθμούς Κελσίου στην αρχή και στη συνέχεια χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία, για τρία τέταρτα της ώρας περίπου.
  
Καλή Επιτυχία!

Σημείωση: Τη συνταγή μας έδωσε το 2001 η κ. Μαίρη Κοτρώτσου.

clip_image004


ΚΑΡΥΔΑΤΟ

Υλικά:

       • 1 κιλό ζάχαρη
       • 3 ποτήρια νερό
       • 4 κουταλιές γλυκού κανέλα
       • 2 κουταλιές γλυκού γαρύφαλλο
       • 1 σοκολάτα κουβερτούρα
       1 κιλό καρύδια κοπανισμένα
       • 300 gr αμύγδαλα (αν θέλουμε, καβουρδισμένα)
       ½ κιλού φρυγανιά
       • 3 μανταρίνια αλεσμένα
       • ζάχαρη άχνη, για το πασπάλισμα

Εκτέλεση:

1. Βράζουμε λίγο το νερό, μαζί με τη ζάχαρη, την κανέλα, το γαρύφαλλο και τη σοκολάτα.

2. Ρίχνουμε το μείγμα σε μια λεκάνη και προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά (καρύδια, αμύγδαλα, φρυγανιά, μανταρίνια).

3. Πλάθουμε τα καρυδάτα σαν μαργαρίτες και τα καλύπτουμε με ζάχαρη άχνη, σαν τους κουραμπιέδες. Είναι εύκολο και ωραίο γλυκό.
     
                 Καλοφάγωτα!

Σημείωση: Τη συνταγή μας έδωσε το 2001 η κ. Μαίρη Κοτρώτσου.
  
clip_image002[1]


ΚΑΡΥΔΟΠΙΤΑ

Υλικά:
                                   
• 8 αυγά
• 1 φλυτζανιού ζάχαρη
• 2 φλυτζάνια τσαγιού καρύδια χονδροκοπανισμένα
• 1 φλυτζανιού φρυγανιά χοντροαλεσμένη
• 2 κουταλάκια γλυκού κανέλα
½ κουταλάκι γλυκού γαρύφαλλο
• 2 κουταλάκια γλυκού μπέικιν-πάουντερ
• λίγο βούτυρο, για το βουτύρωμα του ταψιού
• ταψί Νο 28

Για το σιρόπι:
                                
2½ φλυτζάνια τσαγιού νερό
2½ φλυτζάνια ζάχαρη
2 κουταλάκια γλυκού χυμό λεμονιού
2 κουταλιές σούπας κονιάκ

Εκτέλεση:
                                    
1. Συγκεντρώνουμε στο τραπέζι όλα τα υλικά. Αλέθουμε τη φρυγανιά, όχι πολύ λεπτή. Τα καρύδια καλύτερα να τα κοπανίσουμε σε γουδί, για να τα νιώθουμε όταν τρώμε το γλυκό.

2.   Χτυπάμε στο μίξερ για 15΄λεπτά τα 8 αυγά και 1 φλυτζανιού ζάχαρη (Τα αυγά να είναι σε θερμοκρασία δωματίου, όχι παγωμένα). Αδειάζουμε μετά το μείγμα σε μια λεκάνη.

3. Σε ένα μπωλ ρίχνουμε τα καρύδια, τη φρυγανιά, την κανέλα, το γαρύφαλλο και το μπέικιν-πάουντερ κι, αφού τα ανακατέψουμε καλά, τα ρίχνουμε στη λεκάνη με τα χτυπημένα αυγά λίγα-λίγα, για να μην ξεφουσκώσουν τα αυγά. 

4. Βουτυρώνουμε το ταψί και ρίχνουμε μέσα το μείγμα. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 175 βαθμούς Κελσίου για 30΄-35΄λεπτά περίπου, ανάλογα με το φούρνο μας. Όταν το γλυκό πάρει ωραίο χρώμα, κατεβάζουμε τη θερμοκρασία και το σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο. Δοκιμάζουμε αν έχει ψηθεί το γλυκό με μια οδοντογλυφίδα.

5.   Έπειτα φτιάχνουμε το σιρόπι ως εξής: Ρίχνουμε σε ένα κατσαρολάκι 2½ φλυτζάνια νερό και 2½ φλυτζάνια ζάχαρη και βράζουμε 5΄-7΄λεπτά. Μετά ρίχνουμε το χυμό λεμονιού και το κατεβάζουμε από τη φωτιά. Τέλος, ρίχνουμε σ’ αυτό 2 κουταλιές σούπας κονιάκ και ανακατεύουμε.

6. Όταν ψηθεί η καρυδόπιτα, βγάζουμε το ταψί από το φούρνο και ρίχνουμε το σιρόπι στο ζεστό γλυκό (Τρυπάμε την επιφάνεια της καρυδόπιτας με μια οδοντογλυφίδα σε διάφορα σημεία, για να απορροφήσει το σιρόπι πιο γρήγορα).
                                          
                 Καλή Επιτυχία!

Σημείωση: Τη συνταγή μας έδωσε το 2001 η κ. Μαίρη Κοτρώτσου.


clip_image006


ΚΕΪΚ «ΒΡΑΣΤΟ»

   Υλικά:

   • 2½  [3]* ποτήρια ζάχαρη                                                                  
   • 1½  [2]* ποτήρια αλεύρι ΑΛΛΑΤΙΝΗ
   • 1 βιτάμ ή 1 βούτυρο Ολλανδίας ανάλατο 
   • 10  [12]* κουταλιές σούπας νερό (μισό ποτήρι και 2 δάκτυλα περ.)
   • 6  [7]* αυγά
   • 5  [6]* κουταλιές σούπας κακάο
   • 4  [5]* μεγάλα κομμάτια σοκολάτας κουβερτούρα ΙΟΝ
   • 2 κοφτά κουταλάκια γλυκού μπέϊκιν - πάουντερ
   • 1 κουταλάκι ούζο 
   • ταψί Νο 34
            
   Εκτέλεση:

  1. Σε μια κατσαρόλα, ρίχνουμε τη ζάχαρη, μαζί με το νερό και το ούζο, ανακατεύουμε και βράζουμε σε σιγανή φωτιά, μέχρι να λιώσει η ζάχαρη. Μετά ρίχνουμε το κακάο, τη μισή κουβερτούρα και το βιτάμ κι ανακατεύουμε το μείγμα, να γίνει νερουλό.

  2. Βγάζουμε από το μείγμα 1 φλυτζάνι τσαγιού και μέσα σ’ αυτό διαλύουμε την υπόλοιπη κουβερτούρα (Θα το χρησιμοποιήσουμε για να περιχύσουμε το γλυκό, όταν το βγάλουμε από το φούρνο).

   3. Βγάζουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά.

   4.  Σε μια λεκάνη, χτυπάμε τα αυγά όλα μαζί (ασπράδια και κρόκους) και τα ρίχνουμε στην κατσαρόλα. Ρίχνουμε μετά το μπέϊκιν-πάουντερ και το αλεύρι και ανακατεύουμε καλά. Έπειτα αδειάζουμε το μείγμα σε ταψί Νο 34 [ή Νο 36]* και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς Κελσίου, επί 45΄ λεπτά της ώρας περίπου.

   5.  Όταν ψηθεί, το βγάζουμε από το φούρνο και το αφήνουμε 5΄ λεπτά να κρυώσει.

   6. Τέλος, το περιχύνουμε με τη σοκολάτα που είχαμε κρατήσει.

                                                          Καλή Επιτυχία!
 Σημειώσεις:
  
  α. Οι ποσότητες υλικών που σημειώνονται στις αγκύλες* είναι για ταψί Νο 36.
   β. Τη συνταγή αυτή μας έδωσε στο Παλαιοχώρι η Στέλλα Μαλαμά - Ανδρόνικου.
          
clip_image007


ΚΟΥΛΟΥΡΑΚΙΑ ΜΕ ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ

                  
Υλικά:
                                   
   • 1 ποτήρι νερού βούτυρο (φυτίνη ή άλλο)
   • 1 ποτήρι νερού φρέσκο γάλα χλιαρό
   • 3 ποτήρια νερού ζάχαρη
   • 6 αυγά
   • 3 βανίλιες
   • 1 γεμάτη κουταλιά σούπας αμμωνία
   • 4 πακέτα 500 gr αλεύρι Φαρίν-απ
   • γαρύφαλλα ακοπάνιστα, όσα και τα κουλουράκια

Εκτέλεση:

1.  Χτυπάμε για λίγο το βούτυρο με τη ζάχαρη. Έπειτα ρίχνουμε τα αυγά ένα-ένα, τις βανίλιες και το γάλα χλιαρό, στο οποίο έχουμε διαλύσει την αμμωνία. Τέλος, ρίχνουμε το αλεύρι, όσο πάρει.

2. Επειδή η ζύμη κολλάει στα χέρια μας, μετά το τρίτο πακέτο ρίχνουμε λίγο-λίγο το αλεύρι, για να πετύχουμε μαλακιά ζύμη, που να ξεκολλάει όμως από τα χέρια μας. Μπορούμε να την αφήσουμε για λίγο να ξεκουραστεί. Αν δούμε ότι δεν μπορούμε να την πλάσουμε, προσθέτουμε λίγο αλεύρι. Από τα 4 πακέτα πρέπει κανονικά να μας περισσέψει λίγο.

3. Αφού πλάσουμε τα κουλουράκια, καρφώνουμε ένα ολόκληρο γαρύφαλλο στο καθένα, για άρωμα και ομορφιά. Τα αραδιάζουμε στο ταψί σε απόσταση το ένα από το άλλο, γιατί φουσκώνουν πολύ.

4. Ζεσταίνουμε καλά το φούρνο μας και μετά κατεβάζουμε τη θερμοκρασία. Δεν θέλουν πολύ ψήσιμο. Αφού ψήσουμε το πρώτο ταψί και δούμε πόσο φούσκωσαν τα κουλούρια, υπολογίζουμε τα μέγεθος για να πλάσουμε τα υπόλοιπα.    
          
                 Καλή Επιτυχία!

Σημείωση: Τη συνταγή μας έδωσε το 2001 η κ. Μαίρη Κοτρώτσου.

clip_image009


ΚΡΕΜΑ ΜΑΧΑΛΕΜΠΙ ΜΕ ΓΛΥΚΟ ΒΥΣΣΙΝΟ

Υλικά:

• 1 κιλό γάλα
• 10 κοφτές κουταλιές σούπας ζάχαρη
• 12 κοφτές κουταλιές σούπας κορν-φλάουρ
• 3 βανίλιες
• 1 φλυτζάνι τσαγιού γλυκό βύσσινο
• λίγο φρέσκο βούτυρο

Εκτέλεση:
      
1.  Σε μια λεκάνη ρίχνουμε 2 φλυτζάνια γάλα κρύο και διαλύουμε μέσα σ’ αυτό το κορν-φλάουρ, τη ζάχαρη και τις βανίλιες, να γίνει ένα μείγμα χωρίς σβόλους.

2. Βάζουμε το υπόλοιπο γάλα σε μια κατσαρόλα και βράζουμε σε σιγανή φωτιά, μέχρι να κάψει. Έπειτα ρίχνουμε λίγο-λίγο καυτό γάλα στο μείγμα και, όταν γίνει ζεστό, το ρίχνουμε όλο στην κατσαρόλα με το γάλα που βράζει, ανακατεύοντας συνεχώς με ξύλινο κουτάλι σε πολύ σιγανή φωτιά, μέχρι να δέσει η κρέμα και να γίνει πηχτή και λεία.

3.  Έχουμε βουτυρώσει με φρέσκο βούτυρο φλυτζάνια του τσαγιού και τα γεμίζουμε με κρέμα. Αφήνουμε να κρυώσουν και τα τοποθετούμε στο ψυγείο.

4. Όταν θέλουμε να σερβίρουμε, ξεφορμάρουμε σε πιατάκι, βάζουμε στην κορυφή μια κουταλιά από το γλυκό βύσσινο και περιλούομε την κρέμα με το σιρόπι του.
Καλή Επιτυχία!

Σημείωση: Τη συνταγή αυτή βρήκαμε στο βιβλίο της Σοφίας Σκούρα «Η Ελληνική Κουζίνα», Εκδόσεις Φυτράκης, σελ. 357.

clip_image011


ΜΗΛΟΠΙΤΑ

  Υλικά: 

   •  6 μήλα
   •  2 φλυτζάνια ζάχαρη
   •  κανέλα
   •  1 βιτάμ  (ή ελαιόλαδο) 
   •  1 φλυτζάνι αλεύρι φαρίνα 
   •  4 αυγά 
   •  κανέλα
   •  λίγο κονιάκ

Εκτέλεση:

1.   Καθαρίζουμε τα μήλα και  τα κόβουμε σε λεπτές φέτες.

2. Τα βάζουμε σε ένα ταψάκι και τα πασπαλίζουμε με 1 φλυτζάνι ζάχαρη και κανέλα, ρίχνουμε το του βιτάμ κομμένο σε κομματάκια και τα βάζουμε στο φούρνο για 10-15΄ λεπτά, μέχρι να ροδοκοκκινίσουν. Μετά αναποδογυρίζουμε τα μήλα.

3.   Κέικ: Στο μίξερ ή σε μια λεκάνη, χτυπάμε μαζί τα του βιτάμ (ή 1 φλυτζάνι ελαιόλαδο), το κονιάκ, 1 φλυτζάνι ζάχαρη και τα 4 κροκάδια αυγών, μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη.

4.   Έπειτα χτυπάμε χωριστά τα ασπράδια και τα κάνουμε μαρέγκα.

5.   Ρίχνουμε στη λεκάνη εναλλάξ μαρέγκα και αλεύρι, ανακατεύοντας συνεχώς.

6. Αδειάζουμε σε ταψί και ψήνουμε τη μηλόπιτα σε προθερμασμένο φούρνο. 
                              
                                                                                  Καλή Επιτυχία!

Σημείωση: Τη συνταγή μου έδωσε η θεία μου Μαρίτσα Βουνάτσου στις 17 Ιουνίου 2009.  
clip_image013

 


ΣΟΚΟΛΑΤΑΚΙΑ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟ                              
Υλικά:

• αποξηραμένα δαμάσκηνα χωρίς κουκούτσι
• καρύδια ή φουντούκια
• 2 σοκολάτες κουβερτούρες
• χάρτινα φορμάκια
 
Εκτέλεση:
      
1. Αν δεν βρούμε στο κατάστημα ζαχαρωδών προϊόντων δαμάσκηνα χωρίς κουκούτσι, βγάζουμε τα κουκούτσια και βάζουμε μέσα μισό καρύδι ή ένα φουντούκι.

2. Λιώνουμε σε μπαιν-μαρί τις κουβερτούρες και γλασάρουμε τα δαμάσκηνα, βουτώντας τα μέσα στη σοκολάτα.

3.   Βάζουμε τα σοκολατάκια στα χάρτινα φορμάκια και τα αφήνουμε μερικές ώρες να κρυώσουν και να γίνουν σκληρά.
Καλοφάγωτα!

Σημείωση: Τη συνταγή αυτή μας έδωσε το 2001 η κ. Μαίρη Κοτρώτσου.

 clip_image015

ΧΑΛΒΑΣ ΚΙΚΗΣ

    Υλικά:

      • 1 φλυτζάνι τσαγιού ελαιόλαδο
      • ¼ φλυτζανιού βιτάμ
      • 2 φλυτζάνια τσαγιού σιμιγδάλι χοντρό
      • 4 φλυτζάνια νερό
      • 2½ φλυτζάνια ζάχαρη
      • 1 βανίλια
      • ½ κουταλάκι γλυκού κανέλα
      • ½ φλυτζάνι σταφίδες
      • ½ φλυτζάνι χοντροκοπανισμένα καρύδια
      • ½ φλυτζάνι αμύγδαλα ξεφλουδισμένα
      • 1 φλυτζάνι καρύδα
      • σοκολάτα (προαιρετικά)

Εκτέλεση:

1. Συγκεντρώνουμε στο τραπέζι όλα τα υλικά για το χαλβά. Κοπανίζουμε χοντρά τα καρύδια. Αν δεν έχουμε ξεφλουδισμένα αμύγδαλα, τα ζεματάμε, τα ξεφλουδίζουμε και τα χωρίζουμε στα δυο.

2. Σε μια κατσαρόλα βάζουμε το ελαιόλαδο, το βιτάμ και το σιμιγδάλι και τα τσιγαρίζουμε σε μέτρια φωτιά για 10-15΄λεπτά, μέχρι να πάρει χρώμα το σιμιγδάλι. Ανακατεύουμε συνεχώς με ξύλινο κουτάλι.

3.  Σε άλλη κατσαρόλα φτιάχνουμε το σιρόπι. Πρώτα ρίχνουμε το νερό, τη ζάχαρη και τη βανίλια και τα βράζουμε λίγο, μέχρι να λιώσει η ζάχαρη. Προσθέτουμε την κανέλα, τις σταφίδες, τα καρύδια χοντροκοπανισμένα και τα αμύγδαλα. Αφήνουμε να πάρει δυο βράσεις το σιρόπι και σβήνουμε τη φωτιά.

4. Έπειτα ρίχνουμε το σιρόπι στην κατσαρόλα με το σιμιγδάλι και ανακατεύουμε, μέχρι να πήξει. Στο τέλος, ρίχνουμε και την καρύδα. Ανακατεύουμε καλά και σερβίρουμε το χαλβά σε φόρμα ή σε μπωλ.

5.   Προαιρετικά, ρίχνουμε λιωμένη σοκολάτα από πάνω.

      Καλή Επιτυχία!

Σημείωση: Τη συνταγή αυτή μας έδωσε το καλοκαίρι του 2012 η κ. Κική Ζαλούμη στο Πλωμάρι. Είναι μία ωραία συνταγή, που μπορεί να αντικαταστήσει τα έτοιμα γλυκά σε μια επίσκεψή σας σε φίλους.


clip_image017


ΧΑΛΒΑΣ ΕΛΛΗΣ

Υλικά

      • 7½ ποτήρια νερό
      • 2 ποτήρια ζάχαρη
      • 2 ποτήρια κοσκινισμένο μέτριο σιμιγδάλι
      • 1 βιτάμ ή 1 ποτήρι ελαιόλαδο 
      • 1 φλυτζάνι χοντροκοπανισμένα καρύδια
      • ½ φλυτζάνι τσαγιού ασπρισμένα αμύγδαλα

Εκτέλεση:

1.  Βάζουμε σε μία κατσαρόλα το νερό και τη ζάχαρη και βράζουμε, μέχρι να λιώσει η ζάχαρη και να γίνει αραιό σιρόπι.

2.  Σε μία άλλη κατσαρόλα λιώνουμε σε δυνατή φωτιά (στο 3) το βιτάμ (ή ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο). Μετά ρίχνουμε το σιμιγδάλι και ανακατεύουμε συνεχώς για αρκετή ώρα, μέχρι το σιμιγδάλι να πάρει σκούρο ξανθό χρώμα. Ρίχνουμε, αν θέλουμε, καρύδια ή ασπρισμένα αμύγδαλα.

3.  Έπειτα, ρίχνουμε το σιρόπι κι ανακατεύουμε συνεχώς, προσέχοντας να μην καούμε από τις φουσκάλες που πετιούνται. Ανακατεύουμε συνεχώς με ξύλινο κουτάλι, μέχρι να αρχίσει να κολλάει. Σβήνουμε τότε τη φωτιά.

4.   Σερβίρουμε σε βρεγμένη φόρμα και αφήνουμε να κρυώσει καλά.
                                              
 Καλή Επιτυχία!

Σημείωση: Τη συνταγή αυτή μας έδωσε το 1992 η κυρία Έλλη Κουσσά.

clip_image017[1]
                 


ΓΛΥΚΟ ΜΙΛΦΕЇΓ

    

     Μία όμορφη συνταγή για μιλφέιγ βρήκαμε χθες στο ντοσιέ με τις συνταγές μας και τη μοιραζόμαστε μαζί σας. Είναι ένα πολύ νόστιμο κι αριστοκρατικό γλυκό, που το λευκό του χρώμα, πασπαλισμένο με κανέλα, ταιριάζει σε ιδιαίτερες εορταστικές στιγμές.  

    

Υλικά:

• 1 κουτί ζαχαρούχο γάλα
• 2½ κουτιά νερό
• 1 βιτάμ κίτρινο
• 1 κρόκο αυγού
 1 φακελάκι άνθος αραβοσίτου βανίλια
 λίγο φρέσκο γάλα
 3 πακέτα περίπου κρακεράκια με κόκκινη ταινία
 κανέλα τριμμένη

Για τη σαντιγί:

• 1 κουτί Μόρφατ
• 4 κουταλιές ζάχαρη άχνη
• 5 κουταλιές φρέσκο γάλα
• 1 ποτηράκι του κονιάκ λικέρ

Εκτέλεση:

1. Παρασκευή κρέμας: Σε μία κατσαρόλα, διαλύουμε το κουτί το ζαχαρούχο γάλα με 2½ κουτιά καυτό νερό. Ρίχνουμε έπειτα το βιτάμ, τον κρόκο αυγού χτυπημένο και το φακελάκι άνθος αραβοσίτου βανίλια, διαλυμένο σε λίγο κρύο φρέσκο γάλα. Όλα μαζί τα βάζουμε στη φωτιά, ανακατεύοντας συνεχώς το μείγμα, μέχρι να δέσει λίγο.

2. Στρώσιμο σε πυρέξ: Παίρνουμε κατόπιν ένα ταψάκι πυρέξ, πασπαλίζουμε τον πάτο με κανέλα και βάζουμε μία στρώση κρακεράκια (πακέτο με κόκκινη ταινία). Από πάνω ρίχνουμε ζεστή τη μισή κρέμα. Πάνω από την κρέμα τρίβουμε 1-2 κρακεράκια, ανακατεμένα με κανέλα. Μετά βάζουμε ξανά μία στρώση κρακεράκια και ρίχνουμε από πάνω την υπόλοιπη κρέμα. Από πάνω ρίχνουμε πάλι 1-2 τριμμένα κρακεράκια ανακατεμένα με κανέλα. Αφήνουμε στο τραπέζι το πυρέξ, μέχρι να κρυώσει λίγο η κρέμα. Στο μεταξύ φτιάχνουμε την κρέμα σαντιγί.

3. Σαντιγί: Βάζουμε στη λεκάνη του μίξερ 1 κουτί Μόρφατ, 4 κουταλιές σούπας ζάχαρη άχνη, 5 κουταλιές φρέσκο γάλα και 1 ποτηράκι λικέρ. Τα χτυπάμε πολλή ώρα (15΄λεπτά), για να γίνει η σαντιγί ωραία και μπόλικη. Αφού κρυώσει η κρέμα στο πυρέξ, περιχύνουμε με τη σαντιγί και από πάνω ρίχνουμε πάλι 1-2 τριμμένα κρακεράκια ανακατεμένα με κανέλα. Μπορούμε να κάνουμε από πάνω σχέδια ή μονογράμματα με τα τριμμένα κρακεράκια και την κανέλα, αν πρόκειται για μία ιδιαίτερη γιορτή [Αν μας αρέσει πιο γλυκό, πασπαλίζουμε από πάνω και λίγη ζάχαρη άχνη ή ψίχα από ξεφλουδισμένα αμύγδαλα].   

4. Στο ψυγείο: Σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο το πυρέξ και το βάζουμε στο ψυγείο, όπου πρέπει να παραμείνει πάνω από 12 ώρες, για να είναι έτοιμο για σερβίρισμα. Γι’ αυτό, είναι καλύτερο να το ετοιμάσουμε από την προηγούμενη μέρα.

5. Σερβίρισμα: Κόβουμε το γλυκό σε τετράγωνα κομμάτια και το σερβίρουμε σε πιατάκια πάστας. Το υπόλοιπο το σκεπάζουμε και το βάζουμε ξανά στο ψυγείο.  
                                           
Καλή Επιτυχία!