Η ΖΩΗ_ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ

 

 Ακούστε ένα απόσπασμα από τον…

                                                                         

«Κήπο του Προφήτη» του Χαλίλ Γκιμπράν

Μιλά για τη Ζωή…

     

       Κι ένας από το πλήθος μίλησε και είπε στον Προφήτη:

    «Δάσκαλε, η ζωή αποκρίθηκε πικρά στις ελπίδες και στους πόθους μας. Οι καρδιές μας είναι ταραγμένες και δεν καταλαβαίνουμε. Σε παρακαλούμε, παρηγόρησέ μας, κι αποκάλυψέ μας το νόημα της θλίψης μας.»

      Κι η καρδιά του πλημμύρισε συμπόνια, κι είπε:

    «Η Ζωή είναι πιο παλιά απ’ όλα τα πράγματα που ζουν· όπως η ομορφιά είχε φτερά προτού ακόμα γεννηθεί τo όμορφο πάνω στη γη, κι όπως η αλήθεια είναι αλήθεια πριν εκφραστεί.

    Η Ζωή τραγουδά στη σιωπή μας κι ονειρεύεται στον ύπνο μας. Ακόμα κι όταν είμαστε νικημένοι και ταπεινωμένοι, η Ζωή στέκεται στο θρόνο της ψηλά. Κι όταν δακρύζουμε, η Ζωή χαμογελά στη μέρα, κι είναι λεύτερη, ακόμα κι όταν εμείς σέρνουμε τις αλυσίδες μας.

    Συχνά δίνουμε στη Ζωή πικρά ονόματα, αλλά μόνο όταν εμείς οι ίδιοι είμαστε γιομάτοι πίκρα και σκοτεινιά. Και βλέπουμε τη Ζωή άδεια κι ανώφελη, αλλά μόνο σαν οι ψυχές μας περιπλανιούνται στις ερημιές κι οι καρδιές μας έχουν μεθύσει από την πολλή έγνοια για τον εαυτό τους.

    Η Ζωή είναι βαθιά και ψηλή και μακρινή· και μ’ όλο που μονάχα το πιο μακρινό σας όραμα μπορεί ν’ αγγίξει τα πόδια της, αυτή είναι πάντα κοντά· και μ’ όλο που μονάχα η ανάσα της ανάσας σας μπορεί να φτάσει στην καρδιά της, η σκιά της σκιάς σας περνά από το πρόσωπό της, κι ο αντίλαλος της πιο αδύναμης κραυγής σας γίνεται άνοιξη και φθινόπωρο στα στήθια της.

   Αλλά η Ζωή είναι σκεπασμένη με πέπλο και κρυμμένη, όπως σκεπασμένος με πέπλο και κρυμμένος είναι ο πιο μεγάλος σας εαυτός. Όταν όμως η Ζωή μιλά, όλοι οι άνεμοι γίνονται λέξεις· κι όταν η Ζωή τραγουδά, οι κουφοί ακούνε και σταματούν· κι όταν η Ζωή ζυγώνει περπατώντας, οι τυφλοί τη θωρούν ξαφνιασμένοι και μαγεμένοι την ακολουθούν.»

    Και τότε εκείνος έπαψε να μιλά, και μια απέραντη σιωπή τύλιξε το πλήθος, και μέσα στη σιωπή αυτή ήταν ένα τραγούδι ανάκουστο. Κι όλοι παρηγορήθηκαν από τη μοναξιά τους και τον πόνο τους.

                                                                                                               

  ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ

ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΥΣ

ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΙ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ

ΝΑ ΑΝΤΛΗΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΓΝΩΣΗ

ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ

ΚΟΥΡΑΓΙΟ