ΚΥΡΙΑΖΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ~ Η ΛΕΣΒΙΑΚΗ ΦΑΛΑΓΓΑ ΚΑΙ Ο ΠΛΩΜΑΡΙΤΗΣ ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΗΣ

Νήσος Αιολίς Λέσβος, η δε χώρα Λεσβία

Η ανακάλυψη των ονομάτων των εθελοντών στρατιωτών

της Λεσβιακής Φάλαγγας και του Πλωμαρίτη ιδρυτή της

Δεκαπενθήμερες επισημάνσεις

                                                                                              

     Την ερχόμενη Πέμπτη, 8-12-2016, στις 18.30, θα παρουσιασθεί στο Πειραματικό Λύκειο Μυτιλήνης ο τόμος του περιοδικού "Λεσβιακά" του 2016, με τίτλο: «Πρακτικά Συνεδρίου Ιστορίας "Λέσβος 1912: Από την οθωμανική στην ελληνική επικράτεια", Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης, 8-10 Νοεμβρίου 2012», όπου περιέχεται και η εισήγηση της συζύγου μου Κωνσταντίνας Βάκκα, με τίτλο: «Τα ονόματα των ανδρών της Λεσβιακής Φάλαγγας και η συνέντευξη του οργανωτή-ταμία Ευστρατίου Ι. Αθανασιάδη στον Αμερικανικό τύπο».

     Η εισηγήτρια, ανακαλύπτοντας τη συνέντευξη για την ίδρυση της Λεσβιακής Φάλαγγας που έδωσε στις 28-12-1912 ο "Ε. Αθανασιάδης", ιδρυτής, οργανωτής και ταμίας της Λεσβιακής Φάλαγγας, στην αμερικάνικη εφημερίδα "New York Herald", με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία στον κόσμο, υπέθεσε ότι ο "Ε. Αθανασιάδης", όπως αναγραφόταν με το επώνυμο και το αρχικό γράμμα του ονόματός του, ήταν Πλωμαρίτης και απόγονος του ευεργέτη Πλωμαρίου Ιωάννη Αθανασιάδη, που είχε δωρίσει το "Αθανασιάδειο Καφενείο" για τις ανάγκες των σχολείων του Πλωμαρίου.

     Στη συνέχεια ανέφερε τα παραπάνω στον Πλωμαρίτη Ξενοφώντα Μαυραγάνη, δικηγόρο, συγγραφέα και πρόεδρο της Λέσχης Πλωμαρίου "Βενιαμίν ο Λέσβιος", ρωτώντας τον αν γνωρίζει κάποιον απόγονο του Ιωάννη Αθανασιάδη, και εκείνος της συνέστησε να επικοινωνήσει στην Αθήνα με την κυρία Ιφιγένεια Πούλια-Ρούσση, κόρη της μικροβιολόγου Ηρώς Αθανασιάδη-Πούλια.

     Μόλις αναφέρθηκε στην κυρία Ιφιγένεια η υπόθεσή εργασίας για τον "Ε. Αθανασιάδη", εκείνη απάντησε με σιγουριά: «Αυτός είναι! Ο γιος του Ιωάννη Ευστρατίου Αθανασιάδη, από τον Μπουρό, θείος της μητέρας μου Ηρώς, αδελφός του παππού μου Κωνσταντίνου Ι. Αθανασιάδη».

     Τα επόμενα βήματα της εισηγήτριας ήταν:

     α) η ανακάλυψη του φύλλου της 1ης Δεκεμβρίου 1912 της εφημερίδας της Λέσβου "Σάλπιγξ", που φυλάσσεται στη Βιβλιοθήκη Μυτιλήνης, όπου δημοσιεύθηκαν τα 210 ονoματεπώνυμα των εθελοντών στρατιωτών της Λεσβιακής Φάλαγγας.

     β) η ανακάλυψη στοιχείων των ανδρών της Λεσβιακής Φάλαγγας, από τα αρχεία του Ellis island της Νέας Υόρκης, όπου γινόταν η υποδοχή μεταναστών στην Αμερική, από προφορικές μαρτυρίες απογόνων, από κείμενα σε περιοδικά και δημοσιεύματα στις εφημερίδες της Λέσβου ("Σάλπιγξ", "Λαϊκός Αγών", "Χαραυγή" και "Λέσβος"), της Κωνσταντινούπολης ("Νεολόγος"), της Σμύρνης ("Αμάλθεια") και των Αθηνών ("Εμπρός", "Αθήναι", "Πατρίς", "Σκριπ" και "Ακρόπολις").

     γ) η ανακάλυψη κειμένου του Φώτη Δήμου στην εφημερίδα "Λέσβος" στις 22-1-1962, με τα ονόματα της εννεαμελούς "Οργανωτικής Επιτροπής της Λεσβιακής Φάλαγγας" που εκλέχτηκε σε συγκέντρωση Λεσβίων στην εκκλησία Αγίας Τριάδας της Νέας Υόρκης στις 14-10-1912.

     δ) η ανακάλυψη του "Οικονομικού Απολογισμού της Λεσβιακής Φάλαγγας", που δημοσιεύθηκε στην ελληνόγλωσση εφημερίδα "Ατλαντίς" της Νέας Υόρκης στις 2-12-1912.

     ε) η ανακάλυψη του εικονιζόμενου πορτρέτου του Ευστρατίου Ι. Αθανασιάδη, που φυλάσσει στο σπίτι του στην Αθήνα ο Πλωμαρίτης απόγονός του Δημήτρης Χατζηβασιλείου.
 

     Στο αναφερόμενο Συνέδριο Ιστορίας του 2012 ανακοινώθηκαν από την Κωνσταντίνα Βάκκα, για πρώτη φορά ύστερα από 100 χρόνια, τα ονοματεπώνυμα των εθελοντών στρατιωτών της Λεσβιακής Φάλαγγας με τα χωριά καταγωγής και τις ηλικίες τους, πληροφορίες για τη συμμετοχή τους στην απελευθερωτική για τη Λέσβο μάχη του Κλαπάδου στις 5-8 Δεκεμβρίου 1912, όπου όλοι τους πολέμησαν με επιτυχία στην πρώτη γραμμή, αναφορές για όσους από αυτούς συνέχισαν στους Βαλκανικούς πολέμους και στοιχεία για τον ιδρυτή της Λεσβιακής Φάλαγγας, που είχαν αποσταλεί στην οργανωτική επιτροπή του Συνεδρίου ένα μήνα πριν από την πραγματοποίησή του.

     Για τους εθελοντές στρατιώτες της Λεσβιακής Φάλαγγας που πλήρωσαν τα έξοδα οπλισμού, στολής, εισιτηρίου, διατροφής κατά το δεκαπενθήμερο ατμοπλοϊκό ταξίδι από την Αμερική στην Αθήνα για να πολεμήσουν, αναμένεται από τους απογόνους τους η προσθήκη στοιχείων, ως ελάχιστη τιμή στον ηρωικό αγώνα των ένδοξων προγόνων τους.

     Ελπίζω ο Δήμος Λέσβου να αποδεχθεί την πρόταση του αντιδημάρχου Πλωμαρίου Εμμανουήλ Αρμενάκα, βασισμένη στην εισήγηση της Λέσχης Πλωμαρίου "Βενιαμίν ο Λέσβιος", για την τοποθέτηση αναθηματικής στήλης στο Πλωμάρι με τα ονοματεπώνυμα της εννεαμελούς Επιτροπής της Λεσβιακής Φάλαγγας και των 210 εθελοντών στρατιωτών της, από τους οποίους οι 120 και ο ιδρυτής της Ευστράτιος Αθανασιάδης, ήταν Πλωμαρίτες.

                                                                Αριστείδης Κυριαζής

                                                                aristeidis2007@gmail.com

Πηγή: Εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ» Μυτιλήνης 3-12-2016, http://www.emprosnet.gr/blogs/hronografima/89175-i-anakalypsi-ton-onomaton-ton-ethelonton-stratioton-tis-lesviakis-falaggas. 


*****************

Νήσος Αιολίς Λέσβος, η δε χώρα Λεσβία

Ευστράτιος Ι. Αθανασιάδης,

ο Πλωμαρίτης ιδρυτής της Λεσβιακής Φάλαγγας

                                                Δεκαπενθήμερες επισημάνσεις

     Σε συνέχεια του προηγούμενου κειμένου, αναδημοσιεύω ένα απόσπασμα από τη συνέντευξη στις 28-12-1912 (15 Δεκεμβρίου με το παλιό ημερολόγιο που ίσχυε στην Ελλάδα), στην εφημερίδα New York Herald, του εικονιζόμενου Πλωμαρίτη Ευστράτιου Ι. Αθανασιάδη, ιδρυτή της Λεσβιακής Φάλαγγας, των 210 Λέσβιων εθελοντών που ήλθαν στην Ελλάδα από την Αμερική και πολέμησαν με επιτυχία στην πρώτη γραμμή της απελευθερωτικής για τη Λέσβο μάχης του Κλαπάδου στις 5-8 Δεκεμβρίου 1912, πληρώνοντας τα έξοδα εισιτηρίου, οπλισμού, στολής και διατροφής:

     «Από την πληθώρα των 500 αιτήσεων επιλέξαμε μόνο 210 άνδρες από Νέα Υόρκη, Hartford, Lynn, Haverhill, Norwich, Ansonia, Thompsonville, Worcester, South Framingham, Watertown, Laconia και St. Louis, οι οποίοι στις 16 Νοεμβρίου, (3-11-1912) ταξίδεψαν στην Ελλάδα με το ατμόπλοιο Martha Washington. Όλοι είναι άνδρες με θάρρος και αποφασιστικότητα, εμπνευσμένοι με τα υψηλότερα ιδανικά και όλοι έχουν κάνει μεγάλες θυσίες, με σκοπό να υπερασπίσουν την πατρίδα τους και να πολεμήσουν για την απελευθέρωση του όμορφου και ιστορικού αυτού νησιού.

     Οι περισσότεροι από αυτούς είχαν φύγει από τη Λέσβο, για να αποφύγουν τη στρατιωτική θητεία στον τουρκικό στρατό και την τυραννική συμπεριφορά της οθωμανικής κυβέρνησης και ήλθαν στην Αμερική για να βρουν καταφύγιο από τη διαρκή δίωξη. Τώρα, αφήνοντας την Αμερική για να πολεμήσουν στη Λέσβο, εγκατέλειψαν τις δουλειές τους και άφησαν αποδοτικές θέσεις.

     Η ελληνική κυβέρνηση υποδέχτηκε με χαρά τη Λεσβιακή Φάλαγγα. Κατά την άφιξή της στην Αθήνα Έλληνες αξιωματούχοι ανέλαβαν να διοικήσουν τους λεγεωνάριους και είμαι ευτυχής πέρα από κάθε έκφραση να γνωρίζω ότι η Λεσβιακή Φάλαγγα έχει μια τιμητική θέση στην εμπροσθοφυλακή των ελληνικών δυνάμεων που νίκησε τους Τούρκους στο εσωτερικό της Λέσβου και ότι επιτέλους οι προσπάθειές μας στέφθηκαν από επιτυχία».

     Σύμφωνα με τη σύζυγό μου Κωνσταντίνα Βάκκα, απόσπασμα της παραπάνω συνέντευξης αναδημοσιεύθηκε την 1-1-1913 (19-12-1912) στην εφημερίδα Norwich Bulletin με την εξής εισαγωγή:

     «Πρόσφατα τηλεγραφήματα που έρχονται στο Norwich από την Ελλάδα, καταγράφουν ότι στους εθελοντές από τις Ηνωμένες Πολιτείες έχει δοθεί μια τιμητική θέση στην πρώτη γραμμή των δυνάμεων που νίκησαν τους Τούρκους στο εσωτερικό της Λέσβου. Οι παραπάνω άνδρες, που πήραν τον τίτλο "Λεσβιακή Φάλαγγα", είναι ένα από τα καλύτερα σώματα ανάμεσα στα ελληνικά στρατεύματα, αριθμούν τους 210 και γύρω στους 25 από αυτούς είναι άνδρες του Norwich, που προσφέρθηκαν εθελοντές και έγιναν αποδεκτοί.

     Ένα τηλεγράφημα ενός από αυτούς, του Ιωάννη Βαρτή, παραλήφθηκε στο Norwich την τρέχουσα εβδομάδα από τον αδερφό του Γεώργιο Βαρτή, που ανακοίνωνε τη θαυμάσια νίκη εναντίον των 1.800 Τούρκων, που η Λεσβιακή Φάλαγγα, μαζί με άλλα ελληνικά στρατεύματα, περικύκλωσαν και απέκοψαν από κάθε εξωτερική βοήθεια. Επίσης ένα γράμμα από την Αθήνα σταλμένο από τον Ιωάννη Βαρτή, μόλις οι άνδρες του Norwich αναχωρούσαν από την Αθήνα για το μέτωπο της Λέσβου, παραλήφθηκε από τον αδελφό του στο Norwich πριν από τρεις μέρες.

     Το ενδιαφέρον των Ελλήνων του Norwich κορυφώνεται σχετικά με τον πόλεμο, στους εκατοντάδες άνδρες αυτής της πόλης, που πήγαν να πολεμήσουν στη μητρική πατρίδα τους πριν από μερικούς μήνες και σε εκείνους που, αναγκασμένοι να μείνουν στα σπίτια τους, προσέφεραν πολλά χρήματα. Το ίδιο πατριωτικό πνεύμα αισθάνθηκαν και οι Έλληνες των γειτονικών πόλεων New London, Westerly και Willmantic, που όλοι έστειλαν βοήθημα για τις έκτακτες ανάγκες».

                                                                      Αριστείδης Κυριαζής

aristeidis2007@gmail.com

Πηγή: Εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ» Μυτιλήνης, Σάββατο 17-12-2016.

ΠΑΤΕΡΑΣ

Στην ιερή μνήμη του πατέρα

   

Αλεξίου Δημήτρης

Στον πατέρα μου

 

Σαν γυρνούσες τη σχόλη

χωρολόγος τάχα

ο κόρφος σου ήταν γεμάτος

πρωτάχλαδα κι αυγόσυκα

σταφύλια με κρουστές ρώγες

από τσαμπουρολόγημα στ’ αμπέλια

(μας έλεγες ψέματα πατέρα)

μύγδαλα ο κούκος σου ολόγιομος

στο χέρι ένα μάτσο χλωρά ρεβίθια

πρόβαλλες στο ρουμάνι το βράδυ-βράδυ

μισός κλαρί μισός κρασοπουλιό

γελαστός με ανάλαφρη περπατησιά

μύριζες ρείκι, θυμάρι,

πατερίλα απόσταγμα της γενιάς σου

δημιούργημα του καιρού σου.

Υστερότερα όταν σκοτείνιαζε

στον απέραντο θόλο της σκέπης μας

η εκτυφλωτική αστροφεγγιά χάραζε

τις καμπύλες των βουνών και των δέντρων

τότε μας έδειχνες την Πούλια

τον ποταμό του Ιορδάνη, το Άστρι

κι όλα τα σημαδιακά αστέρια

έχοντας τη σιγουριά των προπάππων σου

που με άθιχτο το μαχαίρι στην τσέπη τους

παραμέριζαν μ’ ένα μακρύ ραβδί κάθε

εμπόδιο στην ατραπό της ζωής.

                                                                                                            

Πηγές: http://www.douridasliterature.com/logotexnia.html, http://www.escapemedia.gr/orizontes-texnis/pitharhin-patri-na-ypakouis-ston-patera-sou-sofoklis/

 

 

Παντελή Θαλασσινού «Ο πατέρας»

https://www.youtube.com/watch?v=wmNLcben7n4

 

12 Οκτωβρίου

ΚΥΡΙΑΖΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ~ OI 39 ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΤΣΑΓΚΑΡΗΔΕΣ ΤΗΣ ΒΡΙΣΑΣ

Αναδημοσίευση

από Εφημερίδα "Εμπρός" Μυτιλήνης, Σάββατο 24-9-2016

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ/Κυριαζής Αριστείδης aristeidis2007@gmail.com

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΥΡΣΙΝΗ

24 Σεπτεμβρίου: Εορτή Παναγίας Μυρτιδιώτισσας

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΥΡΣΙΝΗ

Δίστιχα Λέσβου:

Επαινετικά:
Μυρσίνη χρυσοπράσινη, της εκκλησιάς στολίδι,

χωρίς εσέ δε γίνεται κανένα πανηγύρι.

Άγγελοι σε βαφτίσανε κι η Παναγιά νονά σου,

γι’ αυτό και σου το είπανε Μυρσίνη τ’ όνομά σου. 

Ψηλής μυρτιάς μυρτόφυλλο, πράσινης δάφνης φύλλο,

άσπρη στρογγυλοπρόσωπη και θάμπωσες τον ήλιο.

Ψηλή λιγνή σα μυρσινιά, τ' Αγιού Γιωργιού στολίδι,

χώρις ισέ δε γίνιτι κανένα παναγύρι.

Όποιος περάσει από μυρτιά και δεν κόψει κλωνάρι

τη νιότη του να μη χαρεί, κι ας είναι παλικάρι.

Γάμου:

Σαν μυρσινιά στολίστηκες μέρσινα το χειμώνα

και πήρες την αγάπη σου με τα γλυκά σου λόγια.

Αγάπης:

Σαν αποθάνω, βάλτε μου στον τάφο μου μυρσίνη

και πείτε στην αγάπη μου πως πέθανα για κείνη.

(Από συλλογή Μυρσίνης Βουνάτσου)

Δίστιχο Σύρου:

Αντέτι είν' της μυρσινιάς, χλωρή - ξερή μυρίζει,

αγάπη χώρις σκάνταλα ποτέ δεν ξεχωρίζει.

(Πηγή: http://pergamos.lib.uoa.gr/)

  

Μαντινάδες Κρήτης:

Άσπρης μυρθιάς μυρτιόφυλλο, πράσινης δάφνης φύλλο,

εσύ ’σαι που γεννήθηκες ομάδι με τον ήλιο.

Με τι σε πότισαν, μυρτιά, και βγάζεις τέτοια κλώνια,

σε συζητάνε τα πουλιά και σου λαλούν τ’ αηδόνια.

Άσπρης μυρτιάς μυρτιόφυλλο και μαντζουράνας φύλλο,

δυο  λόγια θέλω να σου πω, μα τον καιρό δε βρίνω.

Δάφνη, μυρτιά κι αζίλακα φύτεψα στην καρδιά μου,

για να κοιμάσαι στη σκιά μέσα στην αγκαλιά μου.

Σαν τη μυρτιά που διατηρεί το πράσινό της χρώμα,

έτσι κι εγώ θα σ' αγαπώ, μέχρι να μπω στο χώμα.

Θα κόψω δάφνες και μυρτιές από τον Ψηλορείτη,

να στεφανώσω τους νεκρούς που δόξασαν την Κρήτη.

(Πηγές: http://cretan-herbals.blogspot.gr/2014/04/myrtus-communis-l.html, http://lyk-vamou.chan.sch.gr/)

      

Δίστιχο Κάσου:

Μυρτιά μου χρυσοπράσινη, τα μύρτα φορτωμένη,

τα μύρτα και τα λούλουδα και τα φλουριά ζωσμένη. 

(Πηγή: Συλλογή Μ. Αλεξιάδη)

          

Δημοτικά τραγούδια Έβρου:

Νανούρισμα Σουφλίου:

Παιδάκι μου στην κούνια σου τρία δέντρα θα φυτέψω. 

Το ’να να λένε μυρσινιά, τ’ άλλο να λένε δάφνη, 

το τρίτο το καλύτερο τριανταφυλλιά με τ’ άνθη.

Να σειεί άνεμος τη μυρσινιά κι η μυρσινιά τη δάφνη

κι η δάφνη την τριανταφυλλιά, να σε ραντίζουν τ’  άνθη.

(Πηγές: http://fyshsthlogotexnia.weebly.com/deltaetamuomicrontauiotakappa942_piomicron943etasigmaeta.html, http://linakaramba.wordpress.com/page/153/, http://www.tosoufli.gr/likofi.html)

Αποκριάτικο τραγούδι Λυκόφωτος Έβρου:

Αχ τεπέ* μου που τραγουδείς της λευτεριάς τραγούδια

που τα κορίτσια αγαπούν του κάμπου τα λουλούδια.

Εκεί να βάλω να μου πουν του Δήμου το τραγούδι

ν’ ανοίξει η καρδούλα μου σαν μυρσινιάς λουλούδι.

(Πηγή: Εργασία Άννης Τιάμαρου, http://www.tosoufli.gr/likofi.html - *τεπές = χοντρό ξύλο μ’ ένα πανί δεμένο στην άκρη. Αυτό το τραγούδι τραγουδούσανε και χορεύανε τα παιδιά τις Απόκριες και σε άλλες γιορτές)

Ποιήματα από Ανθολογία:

(Πηγές: Κοκκινάκης Κ. Δημήτριος, «Πανελλήνιος Ἀνθολογία, ἤτοι Ἀπάνθισμα τῶν ἐκλεκτοτέρων ελληνικῶν ποιημάτων», ἐκ τοῦ Τυπογραφείου Ἀ. Ζ. Διαλησμᾶ, ἐν Ἀθήναις 1899, σελ. 612-614 και http://www.greek-language.gr/greekLang/literature/anthologies/scanned/kokkinakis/index.html?start=608&&show=1&show=1&show=1)

(Πηγές: Κοκκινάκης Κ. Δημήτριος, «Πανελλήνιος Ἀνθολογία, ἤτοι Ἀπάνθισμα τῶν ἐκλεκτοτέρων ελληνικῶν ποιημάτων», ἐκ τοῦ Τυπογραφείου Ἀ. Ζ. Διαλησμᾶ, ἐν Ἀθήναις 1899, σελ. 498-499 και http://www.greek-language.gr/greekLang/literature/anthologies/scanned/kokkinakis/index.html?start=494&&show=1&show=1&show=1)

*****

Περισσότερες πληροφορίες και τραγούδια για τη μυρτιά και το όνομα Μυρσίνη στο:

http://paleochori-lesvos.blogspot.gr/2013/09/blog-post_20.html

Χρόνια Πολλά

στη Μυρσίνη, στη Μύρτα, στη Μυρτώ

ΡΑΦΑΗΛ Ν. ΧΡΥΣΑΦΗΣ

   ΡΑΦΑΗΛ Ν. ΧΡΥΣΑΦΗΣ (1990 - 2016)

                                                                                                                         

Καμιά φορά ο θάνατος χαράζει το σημάδι του πριν ακόμα γεννηθεί κάποιος. Μια μικρή διορία του δίνει, όσο μια ανάσα, κι έπειτα του κόβει τη χαρά της ζωής. Πώς να μην απελπιστεί επομένως ο άνθρωπος που θέλει να ζήσει υγιής και ν’ απολαύσει τις χαρές της ζωής, όταν απ’ τη γέννησή του γνωρίζει πως πρέπει ν’ αγωνίζεται καθημερινά για να διατηρήσει το δικαίωμα να ζει;

Ο Ραφαήλ, γιος του συγχωριανού μας Νικόλα Εμμ. Χρυσάφη και της Χριστίνας Φεργαδιώτου-Χρυσάφη, γεννήθηκε το 1990 στο Παλαιοχώρι. Τον βάφτισαν Ραφαήλ, για να είναι προστάτης του ο Άγιος Ραφαήλ. Παιδί καλοσυνάτο, ήσυχο και αξιαγάπητο, πάλευε με τη μάστιγα της μεσογειακής αναιμίας από τότε που γεννήθηκε. Στα είκοσι έξι χρόνια της ολιγόχρονης ζωής του έκανε πολλούς φίλους στο Παλαιοχώρι και στο Πλωμάρι, όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια. Αγάπησε πολύ το χωριό, γι’ αυτό κι όταν πλησίαζε το τέλος του οι φίλοι του τον έφεραν στο Παλαιοχώρι και τον γύρισαν σ’ όλες τις γειτονιές, να το δει για τελευταία φορά.

Άραγε, οι εικόνες αγαπημένων προσώπων και τόπων μάς ακολουθούν στον άλλο κόσμο ή σβήνονται σε σκοτάδι ανυπαρξίας; Ποτέ δεν θα μάθουμε όσο είμαστε ζωντανοί. Μόνο να θρηνούμε μπορούμε για τον αποχωρισμό από τον αγαπημένο νεκρό, σαν την Αγάθη Χρυσάφη, γιαγιά του Ραφαήλ, που έκανε τον πόνο της μοιρολόι και καταγγελία του Χάρου που της στέρησε το αγαπημένο της εγγόνι…

Όλα για το Ραφαήλ Ν. Χρυσάφη

από τη γιαγιά του Αγάθη Εμμ. Χρυσάφη                                                                                                                             

Σ’ αυτό το μνήμα το βουβό, τ’ αραχνιασμένο χώμα,

πώς, Ραφαήλ, εθάφτηκες απίστευτό ’ναι ακόμα.

Περνώ, φωνάζω, δεν μ’ ακούς και μόνη ψιθυρίζω,

πάνω στα έρημα βουνά σαν τα πουλιά γυρίζω.

Μάταιο είναι να σε βρω, να σε σφιχταγκαλιάσω,

ο Χάρος μας εχώρισε, μάνα, πατέρα κι αδελφές

και την καλή γιαγιά σου.

Πάντα με τ’ αχ βραδιάζομαι και με το βαχ κοιμούμαι,

μερόνυχτα, αγάπη μου, εσένα συλλογούμαι.

Σε σήκωναν και σ’ έβαζαν στην πόρτα του σπιτιού σου,

μόλις σε βάλαν καταγής, έχασες τη ζωή σου.

Όλοι οι περίφημοι γιατροί χαθήκανε για σένα,

που ’γιαίνανε κρυφές πληγές και σπλάχνα πληγωμένα.

Ούτε γιατροί σε γιάτρεψαν, ούτε οι Αγιοί βοηθούνε,

ο Χάρος ήταν ο γιατρός, δεν θα σε ξαναδούμε.

Έρημη πλάκα σκέπασε το άμοιρο κορμί σου

και δεν μπορείς να ξαναδείς ούτε και τους γονείς σου.

Το άχαρο κορμάκι σου, το όμορφό σου σώμα

θα το χαρεί η μαύρη γη, το νεκρικό το χώμα.

Χάρε, πώς απεφάσισες και πήρες τέτοιο σώμα

και το ’βαλες στη μαύρη γη, και θα το φά’ το χώμα;

Ο τάφος δεν σου ταίριαζε, τ’ αραχνιασμένο μνήμα,

που βάλαν το κορμάκι σου σ’ αυτή την ηλικία.

Οι φίλοι σου σε αγαπούν, έρχονται κάθε βράδυ,

σήκω και κάθισε μαζί και φύγε απ’ το σκοτάδι.

Και η μανούλα σου η χρυσή κι οι δυο οι αδελφές σου

πηγαίνουν κι έρχονται συχνά, ίσως σε ξαναδούνε.

Και η γιαγιά σου η καλή, μαζί με τον μπαμπά σου

πηγαίνουν κι έρχονται μαζί, να τ’ς έχεις συντροφιά σου.

Ρίξε το χώμα απ’ τη μια, την πλάκα απ’ την άλλη

και σήκω και περπάτησε, σαν που ’σουν παλικάρι.

Χάρε σκληρέ και άπονε, έκανες αδικία

και πήρες το κορμάκι του σε τέτοια ηλικία.

Ορφάνεψα και έμεινα σαν το νερό στ’ αυλάκι,

όπου στερεύει το νερό και μένουν πέτρες κι άμμοι.

Ο Χάρος ήταν ο γιατρός κι ο τάφος ησυχία,

ο ζωντανός ο χωρισμός είναι απελπισία.

Ο χωρισμός κι ο θάνατος είναι το ίδιο πράμα,

μηδέ βοτάνια πιάνουνε, μηδέ τ’ Αγιών το τάμα.

Τραγούδι κάνω τον καημό, τον πόνο σου να σβήσω,

γιατί το ξἐρω δεν μπορώ πίσω να σε γυρίσω.

     Πάντα θα σε θυμόμαστε, η γιαγιά σου Αγάθη

ΠΛΕΚΤΑ ΦΟΡΕΜΑΤΑΚΙΑ ΜΥΡΣΙΝΟΥΛΑΣ

Η Μυρσινούλα Αποστόλου μας δείχνει τα φορεματάκια που της έπλεξε η μαμά της

Τον Αύγουστο κάναμε στο Παλαιοχώρι την Έκθεση Δαντέλας που από τις αρχές του 2014 προετοιμάζαμε [Θα γράψουμε γι’ αυτήν αργότερα]. Από τις πρώτες επισκέπτριες η Ανίλα Λέτι-Αποστόλου από την Αλβανία, σύζυγος του συγχωριανού μας Γιώργου Απ. Αποστόλου, μητέρα τριών παιδιών. Κρατούσε στα χέρια της ένα χαριτωμένο κοριτσάκι με λευκό βαμβακερό πλεκτό φορεματάκι, που σε λίγες μέρες θα βαφτιζόταν Μυρσινούλα, το όνομα της μακαρίτισσας μητέρας του Γιώργου. Η Ανίλα μας είπε ότι πλέκει κι η ίδια με βελονάκι. Της ζητήσαμε να φέρει στην Έκθεση πλεκτά της, καθώς κι ένα πλεκτό φορεματάκι. Ανταποκρίθηκε με προθυμία και ευχαρίστηση. Κι εμείς χαρήκαμε, γιατί μας δόθηκε η ευκαιρία να δείξουμε πως δεν τη θεωρούμε ξένη στο χωριό μας. Μετά ακολούθησε η φωτογράφηση της Μυρσινούλας με δυο πλεκτά φορεματάκια της, που τα σχέδιά τους τα ξεσήκωσε η Ανίλα από εργόχειρο της πεθεράς της. Πριν αναχωρήσουμε τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη, μας έδειξε μισοτελειωμένο το πέμπτο πλεκτό φορεματάκι της Μυρσινούλας.

     Παρακάτω δημοσιεύουμε φωτογραφίες της νεοφώτιστης Μυρσινούλας με δυο από τα πέντε πλεκτά φορεματάκια της σε αρκετές πόζες, για να μπορέσετε να δείτε τις λεπτομέρειες της πλεξιάς και να τα πλέξετε κι εσείς, αν θέλετε…          

  

     

  

 

 

 

 

 

 

 

Το πρώτο πλεκτό φορεματάκι, δώρο φίλης της Ανίλας, μόλις γεννήθηκε η Μυρσινούλα. Η φωτογραφία είναι από την Έκθεση Δαντέλας που κάναμε 16-21 Αυγούστου 2016 στο Παλαιοχώρι. Από κάτω καρέ που είχε πλέξει η αείμνηστη γιαγιά της, η Μυρσινούλα Αποστόλου, μητέρα του Γιώργου.

Καλοφόρετα τα όμορφα πλεκτά φορεματάκια!