ΔΟΜΕΝΙΚΟΥ-ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ «ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΝΑ»

ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ 2019

                          

«Ευχή της μάνας έπαρε

   και στα βουνά περπάτα!»

    Κάθε χρόνο, στη γιορτή της Μητέρας, μου έρχεται στο νου το διδακτικό παραμύθι «Η ευχή της μάνας», με τα αχάριστα παιδιά (Χελώνα, Αράχνη, Σκαντζόχοιρος, Μυρμήγκι, Τζίτζικας) και τη μοναδική καλή κόρη Μέλισσα, που τρέχει με τα ζυμάρια στα χέρια να βοηθήσει την ανήμπορη μάνα της, όταν της μηνάει πως χρειάζεται τη βοήθειά της. Το διαβάζαμε στα σχολικά μας βιβλία και πολύ συχνά το ακούγαμε από στόματα παραμυθάδων. Αν το έχετε λησμονήσει, διαβάστε το στο https://paleochori-lesvos.blogspot.com/2016/05/blog-post_30.html,σε πέντε παραλλαγές. Επίσης, σχεδόν όλα τα σχολικά βιβλία μας είχαν ποιήματα για τη μητέρα, που τα αποστηθίζαμε και τα απαγγέλλαμε.

     Όλα τα ποιήματα για τη μάνα μας... Γιατί το αξίζει… Αρκεί να μην μένουμε μόνο στα συγκινητικά λόγια για την προσφορά της… Γιατί κάποτε η μάνα μας θα χρειαστεί την έμπρακτη απόδειξη της αγάπης μας, μια ζεστή γωνιά στο σπίτι μας, τη στοργική μας φροντίδα, άπειρη υπομονή, ανιδιοτελή αγάπη, ευγνωμοσύνη, όσα κατέθετε η ίδια όταν μας μεγάλωνε. Ας μην ξεχάσουμε τότε το χρέος αγάπης μας προς αυτήν.

     Με την ελπίδα ότι κατανοούμε το νόημα μιας τέτοιας επετείου, αφιερώνουμε ένα ακόμα ποίημα, «Προσευχή για τη Μάνα» της Περσεφόνης Δομενίκου - Αναγνώστου, για να τιμήσουμε τις Μάνες μας…

   

Δομενίκου - Αναγνώστου Περσεφόνη

Προσευχή για τη Μάνα

Τεχνήτρα της αγάπης.

Μάνα.

Υφάντρα της στοργής

και του πόνου.

Αγκαλιά απέραντη,

ολόζεστη,

παρηγορήτρα Μάνα.

Πώς χώρεσαν

όλα αυτά μέσα σου;

Θεέ μου,

πάνω απ’ όλα αυτά,

είσαι Συ.

Δος της κι άλλη δύναμη,

Θεέ μου,

της τεχνήτρας,

της υφάντρας Μάνας,

για να υφαίνει

με πιότερη τέχνη

την αγάπη,

με τη στοργή και τον πόνο.

(«Σκόρπιοι στίχοι», Μυτιλήνη 2015, σελ. 17)

Διαβάστε ακόμα:

 

Για την καθιέρωση της γιορτής:

https://paleochori-lesvos.blogspot.com/2014/05/blog-post_9965.html

Ανθολογία ποιημάτων για τη γιορτή της Μητέρας:

http://paleochori-lesvos.blogspot.com/2013/05/blog-post_12.html

Ποίημα μαθήτριας για τη Μητέρα της:

https://paleochori-lesvos.blogspot.com/2015/05/2015.html

Ποιήματα Λέσβιων ποιητών για τη Μητέρα:

https://paleochori-lesvos.blogspot.com/2015/05/blog-post.html

Παραμύθι για τη Μάνα:

https://paleochori-lesvos.blogspot.com/2016/05/blog-post_30.html

Κι ένα παραμύθι για τον Πατέρα!

https://paleochori-lesvos.blogspot.com/2016/05/blog-post_22.html

Ποίημα του ιερέα Βασίλη Πανανή για τους γέροντες:

https://paleochori-lesvos.blogspot.com/2013/03/blog-post_14.html

Δημοσιευμένο στο:

https://paleochori-lesvos.blogspot.com/2019/05/blog-post.html

Ας αγαπάμε με έργα κι ας σεβόμαστε τους γονείς μας…

ΓΙΟΡΤΗ ΜΗΤΕΡΑΣ 2015

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ

Στοχασμοί και στίχοι

από ένα παιδί για τη μητέρα του

Χρυσές ανταύγειες κι άπλετο φως,

μια αχτίδα που με οδηγεί στο μέλλον.

Μια αχτίδα πλεγμένη στο χθες, στο σήμερα, στο αύριο…

Ουράνια λύτρωση από την άγρια καταιγίδα,

από τους κραδασμούς που προκαλούν τα τείχη

       που γκρεμίζονται τριγύρω μου.

Βάλσαμο που γλυκαίνει τις πληγές μου

       το  ά γ γ ι γ μ ά  σου.

Πνοή του ανέμου τα μαλλιά σου,

που έχουν το άρωμα της Άνοιξης,

το χρώμα του καλοκαιριού στις πιο ηδονικές στιγμές του…

Φρουροί στο κάθε βήμα μου τα μάτια σου,

τ’ άγιο το φως που αγιάζει τα μονοπάτια της ζωής μου,

       λευκό – γαλάζιο φυλαχτό.

Το βλέμμα σου πιο δυνατό απ’ όλες τις γλώσσες της Οικουμένης

       να ιστορήσει την  α γ ά π η.

Η αγκαλιά σου ένα απέραντο μωσαϊκό γεμάτο σήματα,

απόκρυφα μηνύματα και μυστικά.

Η φωνή σου απλή και διάφανη, σαν το κρύσταλλο στις σπηλιές του σύμπαντος.

Τόσο γλυκιά, σαν το άκουσμα της εφτάχορδης λύρας του Απόλλωνα

       στη σιγαλιά της νύχτας.

Ύμνος δοξαστικός το γέλιο σου, που φανερώνει χίλια οράματα

       κι αποτυπώνει την  ε λ π ί δ α.

Οδηγητής μέσα στις παλίρροιες της καθημερινότητας,

μέσα απ’ τους στοχασμούς των φοβισμένων τούτων καιρών…

Μια όψη ειρηνική, που ευωδιάζει αγρό και μύρο,

που αντηχεί το φλοίσβο της θαλασσινής γαλήνης.

Κάθε ρυτίδα στη λάμψη του προσώπου σου

       ένα κομμάτι από μένα.

Κάθε αυλάκωμα στη λευκότητα των χεριών σου

       προμήνυμα της  α ι ω ν ι ό τ η τ α ς.     

Ποτέ δεν θα νιώσω κενή, ούτε στη μικρότερη γωνιά των κυττάρων μου^.

παντού θα βρίσκεται η αγαπημένη παρουσία σου,

αφού σαν ήλιος φωτίζεις το γαλαξία της δημιουργίας…

Απόψε πάλι που σε κοιτώ αναρωτιέμαι

αν αρμόζουν αυτοί οι στίχοι στη δεσποτεία

       του ενσαρκωμένου φωτός που σε τυλίγει.

Τώρα πια ξέρω πως τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί μ’ αυτή τη φωταψία,

       μ α ζ ί  σ ο υ,  μ η τ έ ρ α.

Αθήνα, 10 Μαΐου 1992, Γιορτή της Μητέρας

Κανελλοπούλου Αναστασία*, μαθήτρια Γ΄ Γυμνασίου

(Δημοσιευμένο στο πδκ. «Τα Παλιοχωριανά», τεύχος 46, Απρ.-Μάιος-Ιούν. 1992, σελ. 749)

               
* Η Αναστασία Κανελλοπούλου ήταν μαθήτριά μου στο 3ο Γυμνάσιο Γαλατσίου το 1992. Εμπνεύστηκε το παραπάνω ποίημά της από τη μητέρα της. Ως φιλόλογός της, τη βοήθησα να κάνει την πρώτη δημοσίευσή της σε περιοδικό. Το αναδημοσιεύουμε σήμερα Κυριακή 10 Μαΐου 2015, Γιορτή της Μητέρας, και το αφιερώνουμε σε όλες τις Μητέρες, για να τις τιμήσουμε, αλλά και για να αναρωτηθούμε αν μπορούν και σήμερα οι μητέρες να εμπνεύσουν στα παιδιά τους συναισθήματα παρόμοια μ’ αυτά που ένιωθε η δεκαπεντάχρονη Αναστασία για τη δική της Μητέρα. Γιατί, στα είκοσι τρία χρόνια που έχουν περάσει από τότε, έχουν αλλάξει οι άνθρωποι και τα μέτρα ζωής. Διαβάστε τις ειδήσεις και θα το διαπιστώσετε…

ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ

Η Μάνα γιορτάζει

 

     Η Γιορτή της Μητέρας έχει τη ρίζα της στην αρχαία ελληνική λατρείας της Γαίας, μάνας θεών και ανθρώπων, κι αργότερα της κόρης της Ρέας, συζύγου του Κρόνου και μητέρας του Δία, η οποία λατρευόταν ως θεά της γονιμότητας.

     Το 16ο αι. μ.Χ., στην Αγγλία γιορταζόταν η «Κυριακή της Μητέρας» (“Mothering Sunday”) την τέταρτη Κυριακή της Σαρακοστής, προς τιμήν όλων των μητέρων της Αγγλίας. 

     Στην αρχή του εικοστού αιώνα, η Αμερικανίδα δασκάλα Άννα Μαρία Ριβς Τζάβρις (Anna Javris) άρχισε το 1907 εκστρατεία, με αίτημα να καθιερωθεί μία ξεχωριστή ημέρα προς τιμήν όλων των μητέρων. Στις 9 Μαΐου 1914 ο Αμερικανός πρόεδρος Γούντροου Ουίλσον υπέγραψε προκήρυξη, σύμφωνα με την οποία η Γιορτή της Μητέρας καθιερωνόταν ως εθνική εορτή τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου.

     Στην Ελλάδα γιορτάστηκε για πρώτη φορά Γιορτή της Μητέρας στις 2 Φεβρουαρίου 1929 και συνδυάστηκε με τη γιορτή της Υπαπαντής. Αλλά κατά τη δεκαετία του ’60 η Γιορτή της Μητέρας μεταφέρθηκε τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου.

     Η μάνα, γεννήτορας και γαλακτοτρόφος, είναι το πιο οικείο αγαπημένο πρόσωπο για όλους μας. Όσοι έχουν την τύχη να είναι ζωντανή η μητέρα τους, ας φιλήσουν το χέρι της τη μέρα της γιορτής της κι ας της πουν ένα μεγάλο «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ». Όσοι την έχουμε χάσει, ας ανακαλέσουμε την άγια μορφή της στο νου μας κι ας ευχηθούμε να έχει βρει στον παράδεισο ανταμοιβή για τους κόπους που κατέβαλλε για μας. Ζωντανή ή νεκρή, ας την τιμήσουμε κι ας της αφιερώσουμε ποιήματα.  
    

             
Σαχά - Γιαννοπούλου Μαρίας

                                               

ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ

Χέρια, που ανοίξανε σαν αγάπης φτερά

στο πρώτο μας τρεμάμενο βήμα,

για να δεχτούνε την πρώτη αγκαλιά,

και να μάθει ορθό, στητό το κορμί,

στου «άνω θρώσκειν» την ορμή!

Χέρια, που χάιδεψαν το μέτωπο

και μέτρησαν τον πυρετό,

διώξαν την αρρώστια,

με ξόρκι της γιαγιάς τους μαγικό!

Χέρια, που ένωσαν τα τρία μας δάχτυλα

και τα ’φεραν στο μέτωπο, στο στέρνο,

στον ώμο τον δεξιό και τον αριστερό,

για να μάθουνε να κάνουν το σταυρό!

Χέρια, που έσφιξαν μ’ ελπίδα και στοργή

ανάμεσα στα δάχτυλα το πρώτο μας κοντύλι,

για να χαράξουνε το α… α… α…

ψιθυρίζοντας την ηχώ του στο αφτί,

που ακόμα η μουσική του ηχεί

σαν χαρά, θαυμασμός και θλίψης κραυγή!

Και σβήσανε το πρώτο μας λάθος,

το γράμμα το άλφα, στης γραφής την πλάκα,

με το σφουγγαράκι ποτισμένο

στης αδήριτης ΓΝΩΣΗΣ το δάκρυ.

Και μ’ ένα φιλί στου ματιού μας την άκρη…

«γράφε, ξανά κι απ’ την αρχή…

… πάθε και μάθε!»

Χέρια στοργής, προκοπής, χαϊδεμένα,

στις φλέβες σας άνθισαν καρποί,

έργα προκομμένα,

έμψυχα ίχνη στου χρόνου τη λήθη!

Χέρια, που άγγιξαν την εικόνα τη στερνή,

κι ανέγγιχτη άφησαν των δαχτύλων την αφή,

να τη φιλώ, να μου δίνει την ευχή!

(Δημοσιευμένο στο περιοδικό «Οι Νάξιοι»)

                                  

Σαχά - Γιαννοπούλου Μαρίας

                                               

ΜΗΤΡΙΚΟ

Φυτρώσανε στης μήτρας σου το σκοτεινό θαλάμι.

Και τώρα στα χέρια τους κρατούνε παιχνίδι τη ΦΡΟΝΤΙΔΑ σου,

σαν μια μεγάλη για το μπόι τους βεντάλια.

Κι όπως είναι ανοιχτή, σαν παγωνιού πολύχρωμα φτερά,

παίζουνε με τα κρόσσια τα δαντελωτά…

και χαϊδεύουνε, μάνα, την ψυχή σου.

Μα, σαν τηνε κρατούν κλειστή κι απείθαρχα

ρίχνουν ευθύβολες ριπές,

χαράζουνε, μάνα, στα φυλλοκάρδια σου πληγές.

Μα, «δεν πειράζει», εσύ λες:

                            «είναι παιδιά μου,

το μητρικό μου φυσικό, όργανο λογιστικό

                              έχει την καρδιά μου!»

(Από τη συλλογή «Η ηχώ της περισυλλογής», σελ. 65, δημοσιευμένο και στην «Ανθολογία Ναξίων Ποιητών»)

  

Σαχά - Γιαννοπούλου Μαρίας

                                             

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΤΗ ΜΑΝΑ

Τα γράμματά σου,

φύλλα από χαρτί, κιτρινισμένα ροδοπέταλα,

που χλώμιασεν ο Χρόνος.

…Και πήρε βελονάκι της μάνας

κι έμπλεξε δαντελωτές τις άκρες.

Τα γράμματά σου,

της ήβης ήτανε αγάπες,

και δεν «περπερεύονται ουδέ φυσιούνται»*

Τα γράμματά σου,

στο αθώο αλφαβητάρι της νιότης,

συλλαβίζουν από φθόγγο σε φθόγγο:

«Μάνα σ’ α-γ-α-π-ώ»!

…Και χρόνια με τα χρόνια

έγινε το «σ’ αγαπώ»

μια μεγάλη μπλε κηλίδα, νωπή,

που άφησεν η πένα στο χαρτί.

(νοτισμένη απ’ το ομφάλιο ρίγος!)

Ένα υγρό φιλί, σφραγίδα,

«σήμα λυγρόν»*, της μάνας μνήμα.

Ω! Αγάπη μυροβλύτισσα,

άρωμα, Χρόνου αεροφίλημα,

προσευχής το συναξάρι.

Αγάπη για τη μάνα, ένα πάθος,

μια χαίνουσα, ανοιχτή του δέους πληγή,

η βόσκουσα της μάνας τη στοργή.

…Τώρα, τα γράμματά σου,

κάθε που πάνε άλλα χέρια να τ’ «αγγίξουν», 

                          φωνάζεις «Μη»!

Στα γράμματά μου, λες, το «σ’ αγαπώ»

της μάνας μου προσκυνητάρι ακριβό!

(Από τη συλλογή «Η ηχώ της περισυλλογής», σελ. 73, δημοσιευμένο και στο περιοδικό «Οι Νάξιοι»)

* «Η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται»: Η αγάπη δε φέρεται με αλαζονεία και προπέτεια. Ούτε φουσκώνει από εγωισμό και περηφάνια (Αποστόλου Παύλου, Προς Κορινθίους Α΄, κεφ. ιγ΄4).       

* «σήμα λυγρόν» (εδώ): σημάδι που προκαλεί συγκίνηση και θλίψη.

  

Σημείωση: Διαβάστε περισσότερα ποιήματα για τη μάνα στην ανάρτηση «ΜΗΤΕΡΑΣ ΓΙΟΡΤΗ» (12/5/2013): http://paleochori-lesvos.blogspot.gr/2013/05/blog-post_12.html