Δύο ποιήματα της Χρυσούλας Πλάλα
Η φίλη λογοτέχνις Χρυσούλα Πλάλα ― εκλεκτή φιλοξενούμενη της ψηφιακής μας σελίδας ― αφιερώνει δύο ποιήματά της στους Έλληνες του Εξωτερικού και στους Φιλέλληνες, με την ευχή να μην ξεχνούν ποτέ το φως το ελληνικό και το γαλάζιο του Αιγαίου...
Η Χώρα μου
Άκουσα την καμπάνα
κι ανέβηκα στο μικρό ναό
σε μια στροφή μου βγήκες μέσα από
έναν αναστεναγμό,
αγαπημένο χώμα, π’ ανθίζεις
και καρπίζεις και ριγείς μόνον εδώ.
Έτσι σ’ έναν έρωτα μοναδικό φωτός και νερού
με τον ουρανό ν’ αγκαλιάζει τη θάλασσα
σε τρυφερή απόσταση
σιωπηλός εραστής… κι εκείνη να βάφεται
με όλα τα μπλε για να κάμψει το γόνυ
… και να το ερύθημα του ήλιου
και η πνοή του ανέμου
Σε φιλώ γη και θάλασσα ελληνική.
Στην Παναγιά
Δέσποινα των Ουρανών
ευωδία της Γης
μείνε για λίγο εδώ σ’ αυτό το μακρινό ξωκκλήσι
να μιλήσουμε για τον πόνο των σωμάτων
για την τέρψη των ψυχών
Εσύ Μέλισσα του Κόσμου
που εστερήθεις του Καρπού σου
δρόσισέ μας απ’ τον κάματο των ημερών.
(Από την ποιητική συλλογή «Φ», Εκδόσεις «Γαβριηλίδης», Αθήνα 2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου