ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ - ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ

ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ

   

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ με τις λέξεις 
ΕΛΙΑ – ΛΑΔΙ – ΛΙΟΔΕΝΤΡΑ – ΣΑΠΟΥΝΙ 

- Αγόραζε λάδι κορφή, κρασί μέση και πάτο μέλι.
- Άκουσεν η ελιά τ’ αλέτρου κι ενόμισεν είναι αύλακας.
- Άκουσες λάδι (βάφτιση) τρέχα, άκουσες στεφάνι (γάμος) φεύγα.
- Αλείφθη λάδι ο τροχός, για τούτο δε φωνάζει.
- Αλί του που δεν έχει απ’ τα σκώτια του παιδί κι απ’ το βαρέλι του κρασί κι απ’ το κιούπι του λάδι.
- Άλλοι κλαίν’ και δέρνουνται κι άλλοι βγάλλου λάδι.
- Άλλοι κλαίν’ και δέρνουνται κι άλλοι τη βγάζουν λάδι.
- Άλλος μπέης, άλλα λάδια.

- Αλλού ζιπάν’  τ’ς ελιές κι αλλού βγαίν’ του λάδ’. 

- Αμπέλι από δικού σου κι ελιές απ’ του κυρού σου. 

- Αμπέλι απ’ τον κόπο σου κι ελιάν από τον πάππο σου. 

- Αμπέλι για δικού σου κι ελιές του κοπελιού σου. 

- Αμπέλι για την αφεντιά σου κι ελιά για τα παιδιά σου. 

- Αμπέλι του χεριού σου κι ελιές του παππού σου.

- Αμπέλι του χεριού σου, συκιά του κυρού σου κι ελιά του παππού σου. 

- Αμυγδαλιά για τη ζωή σου κι ελιά για το παιδί σου. 

- Αν δεν δώσεις την ελιά, πώς θα πάρεις λάδι; 

- Αν δεν έμπει η ελιά στα μάγκανα (λιοτρίβι), δε βγαίνει λάδι. 

- Αν δεν λαδώσεις τους τροχούς, η άμαξα δεν τρέχει.

- Αν δε σφίξεις την ελιά, δε βγάζει λάδι. 

- Άνθρωπος χωρίς υπομονή, λυχνάρι δίχως λάδι. 

- Αν μαγειρεύεις τα κουκιά σε πήλινο τσουκάλι, θε να φουσκώσουν τα κουκιά και να χυθεί το λάδι. 

- Άντρα θέλω εγώ το βράδυ, κι ας μην έχει ο λύχνος λάδι.

- Άξια τιμή του ποντικού να πέσει μες στο λάδι (Ελλήνων Βάρνας Βουλγαρίας).
- Από τ’ αμπέλια ως τις ελιές δεν αποκάνουν οι δουλειές.
- Από τ’ αμπέλια ως τ’ς ελιές δεν απολείπουν οι δουλειές.
- Από το θέρο ως τις ελιές δεν απολείπουν οι δουλειές. 

- Από το θέρος ως τις ελιές, ποτέ δε σώνονται οι δουλειές.
- Από του Σταυρού κι ομπρός, η κάθε ελιά το λάδι της κι η λίμπα το νερό της.
- Απού ’χει γιο έχει κρασί κι απού ’χει κόρη λάδι.
- Απού ’χει γιο θέλει κρασί κι απού ’χει κόρη λάδι.
- Απού ’χει λάδι και ψωμί και ξύλα στοιβαγμένα κι έχει και κόρην όμορφη, τα σπίτια του σασμένα, ας μπαινοβγαίνει κι ας γελά, στην παρασθιά ας καθίζει, και τοτεσάς ο Κύριος ας βρέχει κι ας χιονίζει.
- Απού ’χει στάρι και κρασί και λάδι στο πιθάρι έχει του κόσμου τα καλά και του θεού τη χάρη.
- Αρχοντιά και λίμπες (= δοχεία λαδιού) άδειες.
- Ας έλειπαν τα λάδια μου, να δω τις μαγεριές σου.
- Αυτός παίρνει λάδι και δίνει νερό.
- Αυτό το φά(β)α λάκκον έχει και το λά(δ)ι καμαρώνει.

- Βάλε ελιά για τα παιδιά σου και μηλιά για την κοιλιά σου.

- Βάλε ελιά για το παιδί σου και συκιά για τη ζωή σου.

- Βάλε το λάδι στην πληγή, ντελόγο να γλυκάνει, δώσε φιλί τση κοπελιάς, του έρωντα να γιάνει.

- Βρέχει λάδι στην Κορώνη και στην Καλαμάτα σύκα.

- Βρήκαν οι άλουστοι νερό κι οι άπλυτοι σαπούνι.

- Βρήκε ο γύφτος λάδι και αλείφει και τ' αρ....α του.

- Για τ’ αγγόνια σου ελιές, για τα παιδιά σου αμπέλια. 

- Γράφει η μοίρα καθενού μας πόσο καίει το καντήλι του.

- Δεν έχει λάδι και κρασί; Έχει βούτυρο και μαρμελάδα.

- Δευτερογιούλη τ’ Άι Λια μπαίνει το λάδι στην ελιά. 

- Δίχως λάδι, δίχως ξίδι, πώς θα κάνουμε ταξίδι; 

- Δώσε μια ελιά, πάρε ένα τουλούμι λάδι. 

- Έδωκέ μας μιαν ελιά στο στόμα κι εκρέμασέ μας ένα τουλούμι από πίσω μας. 

- Είδε την ασκιά ντου στο λάδι.
- Ἐλαίῳ πῦρ σβεννύεις; Σβήνεις με λάδι τη φωτιά;
- Ελιές από τον πάππο σου κι αμπέλι από λόγου σου.
- Ελιές απ’ τον πατέρα σου κι αμπέλι απ’ τα χέρια σου.
- Εμ τ' ωβού τ' απέσ', εμ τ' ελαίας τ' έξ' (ποντιακή: Και του αυγού το μέσα και της ελιάς το έξω).
- Έπεσ’ ο ποντικός στο λάδι.
- Έφαγε φατσή του λάδ’.  - Έφαεν η φακή τ’ ελάδ’.
- Έχουμε ελιές κι ελίδια, έχουμε και αγριλίδια.
- Εχύθηκε το λάδι μας κι εμπήκε στο πιθάρι μας.
- Εχύθηκε το λάδι μας μέσα στη μαγεριά μας.
- Η αλήθεια και το λάδι βγαίνουν πάντα πάνω.
- Η αλήθεια πάει σαν το λάδι στο νερό. 

- Η αλήθεια πλέει σαν το λάδι στο νερό. 

- Η ελιά δεν έχει γεράματα. 

- Η ελιά δεν φυτρώνει, αν δεν τη φάει ο κότσυφας. 

- Η ελιά είναι κυρά κι όποτε θέλει κάμνει. 

- Η ελιά έχει και σοδειά και αναποδιά. 

- Η ελιά θέλει ζουρλό νοικοκύρη. 

- Η ελιά θέλει τρελό νοικοκύρη. 

- Η ελιά θέλει τσεκούρι και τ’ αμπέλι πριόνι. 

- Η ελιά κρασί δεν βγάζει. 

- Η ελιά πίνει το κρασί. 

- Η ελιά στο μάγουλο είναι ομορφιά και τύχη. 

- Η κάργα βγάνει λάδι. 

- Η μια ελιά κι η άλλη, το βγάνουνε το λάδι. 

- Ήρθε του Σταυρού κι εσταύρωσ’ η ελιά το λάδι. 

- Η στρίμα βγάνει το κρασί τσ’ η υπομονή το λάδι. 

- Η σφίξη βγάνει το λάδι. 

- Η τέχνη θέλει μάστορα κι η φάβα θέλει λάδι. 

- Η φάβα θέλει λάδι και η γυναίκα πάσα βράδυ. 

- Ήφαε η φακή το λάδι κι εκατάπιεν το και πάει. 

- Θέλει και της ελιάς το έξω και του αυγού το μέσα. 

- Θεός να φυλάει τα λιόδεντρα απ’ το νερό τ’ Αυγούστου. 

- Ίσια - ίσια ελιές και λάδι (Ίμβρος). 

- Κάθε σταλαματιά νερό τ’ Απρίλη είναι ένα βαρέλι λάδι. 

- Καλά και τα ρουκόφυλλα με το πολύ το λάδι. 

- Καλά είν' τα ρουπακόφυλλα με το ροΐ το λάδι. 

- Κάλλια ’χω ’γω στο σπίτι μας ελιές και παξιμάδι, παρά στα ξένα ζάχαρη και να μ’ ορίζουν άλλοι. 

- Κάλλια ’χω ’γω στο σπίτι μας ελιές και παξιμάδι, παρά στο ξένο ζάχαρη και να μ’ ορίζουν άλλοι.

- Καλό σαν έχει λάδι.

- Κανένας μπακάλης δεν λέει πως το λάδι του είναι θολό.

- Κάτι λάκκο έχ' η φάβα, που χαμογελά το λάδι.

- Κάτι λάκκο έχ' η φάβα, ρίχτε λάδι για να δείτε.

- Κλεμμένο λάδι στα καντήλια.

- Κλέψε λάδι και φώτισε αγίους. 

- Κλήμα του χεριού σου κι ελιές απ’ τον παππού σου. 

- Κολοκύθια με το λάδι, κωλοτούμπες το βράδυ. 

- Κουμπάρε, φάε λάχανα. - Στον πάτο πάει το το λάδι.

- Κρασί παλιό και λάδι νιο.

- Κυλίστηκε το λάδι μας και πήγε στο μαγερειό μας.

- Λάδια πολλά και τηγανητά τίποτα. 

- Λάδια πολλά και τηγανίτα τίποτα.

- Λάδι ας βρέξει, πιπέρι ας χιονίσει. 

- Λάδι βρέχει, κάστανα χιονίζει. 

- Λάδι να παίρνεις στην αρχή, κρασίν από τη μέση και μέλιν από τον πάτο. 

- Λάδι που βγαίνει με νερό, να μην το συλλογάσαι. 

- Λέει η ελιά στον αφέντη της: «Φρόντισέ με, να σε θρέψω, πότισέ με, να σε πλουτίσω.». 

- Με το λάδι και οι πέτρες τρώγονται.

- Μήδ’ ελιά δίχως ξεράδι μήδ’ άνθρωπος δίχως ψεγάδι. 

- Μην τάξεις λάδι του Αγιού και του παιδιού κουλούρι.

- Μη στάξει η ουρά του ποντικού και λερωθεί το λάδι.

- ’Μπάτε, σκύλοι, αλέσετε κι αλεστικά μη δώσετε. 

- Να σε κάψω, Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι.

- Νηστεύουμε το λάδι και τρώμε το λαδά.

- Ξεφόρτωσέ την την ελιά, να σε φορτώσει λάδι. 

- Οι ελιές με το κουκούτσι βάζουν στον άνθρωπο παπούτσι. 

- Όποιος έχει πολύ λάδι βάζει και στα λάχανα.

- Όποιος έχει σιτάρι, κρασί και λάδι στο πιθάρι έχει του κόσμου τα καλά και του θεού τη χάρη. 

- Όποιος έχει ψωμί και λάδι δεν είναι φτωχός. 

- Όποιος πλένει τον αράπη, μόνο το σαπούνι χάνει. 

- Όσο παλιώνει η ελιά, τόσο πιο πολύ καρπίζει. 

- Όταν ρίχνουμε λάδι στη φάβα, γυρίζουμε το κεφάλι αλλού. 

- Παλιό κρασί, φρέσκο λάδι. 

- Πάρε λάδι απ' την κορφή και μέλι απ' τον πάτο.

- Πήρε τ’ αυγού τ’ απέξω και της ελιάς τ’ από μέσα. 

- Πλούσιο αποδοσίδι, μια ελιά κι ένα κρεμμύδι. 

- Πρώτα θεμέλια του σπιτιού, ψωμί, κρασί και λάδι. 

- Πρώτα τρώει ο δάκος το λάδι και μετά ο νοικοκύρης.

- Σαπουνίζοντας γουρούνι, χάνεις χρόνο και σαπούνι.

- Στην παντρειά και στο ταξίδι μήτε λάδι μήτε ξίδι. 

- Τ' Άϊ-Λια μπαίνει το λάδι στην ελιά.

- Τ' Απρίλη η στάλα της βροχής ένα βαρέλι λάδι.

- Τ' Αυγούστου το νερό αρρώστια στον ελιοκαρπό.

- Τετάρτη και Παρασκευή μη ρίχνεις λάδι στο φαΐ. 

- Τετάρτη λάδι να μη φας, τις όμορφες να μην κοιτάς. 

- Την ελιά τα χνώτα τ’ ανθρώπου την εθρέφουνε. 

- Της ελιάς το φύλλο κι αν χαθεί, πάλι θε να ξαναβρεθεί. 

- Τι ωραία η ελιά! ― Θέλει όμως και δουλειά! 

- Τὸ ἔτνος λάκκον ἔχον ἐλαίου δεῖται.

- Το Θεριστή ο νοικοκύρης τηράει την ελιά και τραβάει τα μαλλιά του.

- Το λάδι κι η αλήθεια πάντα βγαίνουν από πάνω. 

- Τον Αλωνάρη αρχίζει να παίρνει κι η ελιά το λάδι.

- Τον αράπη κι αν τον πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς.

- Τον αράπη σαπουνίζεις, το σαπούνι σου χαλάς. 

- Το Νοέμβρη και Δεκέμβρη φύτευε καταβολάδες. 

- Του χάρισαν της ελιάς το μέσα και του αυγού το απ’ έξω. 

- Τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι κι έξι το λαδόξιδο. 

- Τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι, τρεις και το λαδόξιδο. 

- Φάε, κουμπάρε, ελιές, καλό είν’ και το χαβιάρι.

- Φάε λάδι, κι έλα βράδυ. 

- Φτηνός στο λάδι κι ακριβός στα χόρτα.

- Ψωμί κι ελιά και Κώτσο βασιλιά. 

ΠΑΡΟΙΜΙΩΔΕΙΣ ΦΡΑΣΕΙΣ

- Από τη μύγα βγάζει λάδι.
- Από την πέτρα βγάνει λάδι.
- Αυτός βγήκε λάδι.
- Αυτός εβγήκε της ελιάς φύλλο.
- Αυτός είναι της ελιάς φύλλο.
- Αυτός είναι σαν το λαδοποντικό.
- Αυτός είναι σαν το νερό στο λάδι.
- Αυτός πάει όπως το καράβι στο λάδι.
- Αυτός χάνει λάδια.

- Δεν τρώγεται ούτε με το λάδι ούτε με το ξίδι.

- Έκανε λαδιά. - Την έκανες τη λαδιά. 

- Έπεσε με τα μούτρα στη λαδιά ("στο ψητό").

- Η θάλασσα είναι λάδι. 

- Η κάργα βγάνει λάδι. 

- Ήπιε της ελιάς τα φαρμάκια. 

- Θα σ’ βγάλου του λάδ’. 

- Κολοκύθια με το λάδι, κολοτούμπες το βράδυ. 

- Κολυμπά στο λάδι. 

- Κομίζει κλάδον ελαίας. 

- Λαδερές κουβέντες θέλω. 

- Με τα μούτρα στη λαδιά ("στο ψητό").

- Μη ρίχνεις λάδι στη φωτιά. - Ρίχνει λάδι στη φωτιά.

- Μου έβγαλε το λάδι. 

- Να λαδώσει λίγο το αντεράκι μου. 

- Να σε κάνω λάδια - ξίδια. 

- Πάρε λάδι απ' την κορφή.

- Πέρασα της ελιάς τα βάσανα, του λιναριού τα πάθη. 

- Πέρασε της ελιάς τα φαρμάκια. 

- Περνάω με ψωμί κι ελιά. 

- Στο ξένο φαΐ ούτε λάδι ούτε ξύδι.

- Σώθηκε το λάδι στο καντήλι του.

- Τείνει κλάδον ελαίας. 

- Τη βγάζω με ψωμί κι ελιά (ζω φτωχικά, με ιδιαίτερη λιτότητα). 

- Την έκανες τη λαδιά. 

- Της ελιάς το βάσανο.

- Το λάδι του τελείωσε. 

- Τον λάδωσε. 

- Τράβηξε της ελιάς τα βάσανα. 

- Τρυπώνει σαν το δάκο στην ελιά.

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΛΕΣΒΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΙΑ

- Αμ του άγιου Λια του βράδ' βάζει η γ-ιλιά του λάδ’.
- Βάλι ιλιά για του πιδί σου, να ’χεις λάδ’ για του φαγί σου.
- Βάλι ιλιά για του πιδί σου τσι συκιά για του φαγί σου.
- Βγάλι μι απού τ’ αγκάθια, να σι βγάλου απού τα πάθια.
- Βρέξι του μήνα Ουκτώβριου, να γίνουντι τα στάρια, να γ’νόντι τσι γοι ιλιούδις π’ μαζώνιν κουπιλούδις.
- Δεν έχ’ ιλιά χουρίς ξιράδ’ κι λάδι δίχους κόπου τσι άθριπου χουρίς ψιγάδ’ πάνου σ’ αυτό τουν τόπου.
- Έπισι ένας πουτ'κός στου λάδ', πάγ' του λάδ'.
- Πάρι απ’ του Ίππιους ραβδιστές, καλό ταϊφά να κάνεις τσι Σκουτιανές μαζώχτηργις, ποτές ιλιά μη χάνεις.
- Τ’ αμπέλι πρέπει να ’νι νιο κι η ιλιά μιγάλη, για να ’χεις του καλό κρασί κι του καλό του λάδι.
- Τιλειώσαν τσι γοι ιλιές, παρατήσαν γοι φιλιές.
- Τουν ταγίγ'ς  τ'ς πικρής ιλιάς του φαρμάτσ' (= τον πικραίνεις).
- Χαρά σι ’φτον τουν κισιμτζή που ’χει πουλλά κισίμια κι έχει για μαζώχτηργις τα πιο όμουρφα κουρίτσια.
- Χύθ'στσι (χύθηκε) του λάδ', πάγ' μέσ' κ' φακή.

(Τις παραπάνω λεσβιακές παροιμίες βρήκαμε στο όμορφο βιβλίο της Πόπης Χατζόγλου-Μπλάνη «Τραγούδια από την παράδοση της Λέσβου – Παροιμίες – Γνωμικά», ενότητα «Παροιμίες και δίστιχα για την ελιά», έκδοση της Εταιρίας Αιολικών Μελετών, Μυτιλήνη 2005, σελ. 287-289, 292, 298, στο βιβλίο του Παναγιώτη Νικήτα "Λεσβιακό Μηνολόγιο" και στο βιβλίο των Δημήτρη και Γιάννη Παπάνη "Παροιμίες και παροιμιακές φράσεις που λέγονται στην Αγιάσο", τ. Δ΄, Μυτιλήνη 1994, σελ. 83). 

Στίχοι σαν παροιμίες:

                 

Η εληά, η εληά

δεν σηκώνει τεμπελιά.

         

Η εληά, η εληά

κτίζει σπίτι και φωλιά.    

                

(Μαραγγέλλης Ευστράτιος, Πλωμαρίτης ποιητής)

          

ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΕΛΙΕΣ

Χριστουγεννιάτικες ευχές:

- Άμπουλας τα λάδια σου (Ζάκυνθος).

- Βρύσες τα λάδια σας, βρύσες τα γάλατά σας (Πελοπόννησος).

- Ένα καράβι λάδι (Κύθηρα).

- Λάδια πουλλά (Αγία Παρασκευή Λέσβου).

- Λάδι η στράτα σου (Λακωνία).

- Όπως θα γεμίσει του Χριστού το τραπέζι, έτσι να γεμίσουν και τα δέντρα μας ελιές.

- Χρόνια πολλά σαν την ελιά.

 

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΚΑΙ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΕΛΙΕΣ ΑΠΟ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙ ΛΕΣΒΟΥ

 - Αμπέλ’ τ’ χιριού σ’ τσ’ ιλιά τ’ παππού σ’.

- Απ’ του Άγιου Λια του βράδ’ βάζει γη ιλιά του λάδ’.

- Βγάλι μι απού τ’ αγκάθ’, να σι βγάλου απού τα πάθ’ (λέει η ελιά στον αγρότη).

- Έν (δεν) έχ’ λάδ’ ν’ αλείψ’ ούτι του μαντάτσι τ’.

- Θα σ’ βγάλου του λάδ’.

- Κ'βανεί νιρό μι του λιόφ’λλου σαν τουν αβάφκ'στου.

- Μήδ’ ιλιά χουρίς ξηράδ’ μήδι άθριπους χουρίς ψιγάδ’.

- ’Μπάτι, στσύλ’, αλέσιτι τσ’ αλεστικά μη δώσιτι.

- Τ' Αυγούστου το νερό σκουρδούλα (πανούκλα, αρρώστια) των ελιών.

Σύσταση για οικονομία:

- Λίγου - λίγου του λαδέλ’ τσ’ είνι η χρόνους σα π’γαδέλ’ (πηγάδι).

  Όταν αλέθουν, εύχονται:
- Να καλουκαρδίσεις.

- Πουλλά λάδια.

  Όταν μαζεύουν την τελευταία πεζούλα, λένε:
- Άιντι να πιάσουμι του λαγό!

  Μόλις τελειώσει το μάζεμα, πιάνουν από τη γη χώματα και τα πετάνε πάνω στα λιόδεντρα, λέγοντας:
- Τσι τ’ χρόν’ πουλλές, σαν τα χώματα γοι ελιές. 

 

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΑΠΟ ΑΛΛΑ ΚΡΑΤΗ

- Άκουσεν η ελιά το μυστρίν τζ ελούσθην του κλαμάτου (Κύπρος).
- Φτώχυνέ με σε ξύλο κι εγώ θα σε πλουτίσω σε λάδι. Μη με χτυπάς, να με φιλήσεις πρέπει. Αν θες να δρέψεις τους καρπούς μου, κλάδεψέ με προσεχτικά, λίπανέ με καλά ή αλλιώς εμπιστέψου με καλύτερα σε χέρια άλλων (Μαρόκο).

Σημείωση: Η παραπάνω ανθολόγηση παροιμιών για την ελιά αποτελεί τμήμα μεγαλύτερης εργασίας με τίτλο «Ανθολογία της Ελιάς». Οι βιβλιογραφικές και διαδικτυακές πηγές θα αναφερθούν εν καιρώ συγκεντρωτικά, σε ξεχωριστή ανάρτηση, που θα περιλαμβάνει τα κυριότερα βιβλία και τις ιστοσελίδες που γράφουν για την ελιά. 

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ

                                    

    Πολλοί υποστηρίζουν πως σήμερα έχει πια σταματήσει η παραγωγή παραδοσιακών ειδών λόγου, κυρίως δημοτικών τραγουδιών, κι έχει γίνει μουσειακό είδος καταγεγραμμένο και φυλαγμένο σε βιβλία, για τους μελετητές. Δεν συμφωνούμε με τη γνώμη αυτή. Η προφορική λογοτεχνία, όπως και η γλώσσα, περικλείει μέσα της μία δυναμική που εγγυάται τη διαρκή αναζωογόνηση, την εξέλιξη και τη διαχρονικότητά της. Ο σημερινός άνθρωπος είναι φορέας αλλά και δημιουργός παράδοσης, αρκεί να συνειδητοποιήσει τι είναι καλύτερο για τις μελλοντικές γενιές.

     Στην προσπάθειά μας να κρατήσουμε ζωντανή τη λαϊκή μας παράδοση, δεν περιοριστήκαμε στη συλλογή παροιμιών. Άλλωστε θα τις βρείτε σε πολλά βιβλία. Επιχειρήσαμε επιπλέον να δημιουργήσουμε παροιμίες και θα θέλαμε να κάνετε το ίδιο κι εσείς και να μας στείλετε τις δικές σας παροιμίες, για να τις δημοσιεύσουμε σ’ αυτή την ψηφιακή σελίδα μας. Διαβάστε παρακάτω 27 δικές μας παροιμίες, παροιμιώδεις φράσεις κι ευχές για την ελιά:

                                                             

- Από Οχτώβρη μέχρι Θεριστή (Ιούνιο), η ελιά ζητάει δουλευτή.

- Ασήμι και χρυσάφι οι ελιές μες στο χωράφι.

- Βγάζει λάδι κι απ’ το κουκούτσι, σαν την ελιά.
- Δεν έχει λάδι ούτε για τον ποντικό.

- Ελιά με τον πικρό καρπό, ολοχρονίς σε προσκυνώ.

- Ελιά στην ελιά, γεμίζουν τα σακιά.

- Ελιές στα κλωνάρια μας, χρυσάφι στα πιθάρια μας.

- Ευλογημένα λιόδεντρα, της ζήσης μου ελπίδες.

- Έχει ρυτίδες σαν της γέρικης ελιάς.

- Έχει το κουράγιο της ελιάς, που κάνει το φαρμάκι της χρυσό λάδι.

- Η ελιά βγάζει λάδι κι απ’ το κουκούτσι της.

- Η ελιά είναι καλό αφεντικό, μα θέλει να την προσκυνάς. 

- Η ελιά ευλογεί το σπίτι του δουλευτή της.

- Η ελιά σε πληρώνει κάθε δυο χρόνια. 

- Να ζήσεις όσο κι η ελιά. 

- Κόπιασε για την ελιά σου, μην πεινάσουν τα παιδιά σου. 

- Ο άμυαλος κάνει κούτσουρα την ελιά του. 

- Ο γονιός μου φύτεψε ελιά, εγώ την κλαδεύω, το παιδί μου θα τη ραβδίσει. 

- Πικρή η ελιά, γλυκό το λάδι της. 

- Προσκύνησέ την την ελιά, να σ’ ελεήσει λάδι. 

- Σκάψε την ελιά σου, να ’χεις ψωμί για τα παιδιά σου. 

- Το κοκκολόι κάνει το σωρό. 

- Το λάδι φέρνει ειρήνη στο σπίτι του φτωχού. 

- Τον δέρνουν τα βάσανα, όπως την ελιά ο ραβδιστής. 

- Φορτωμένες οι ελιές, αυγατίζουν οι δουλειές. 

- Ψωμί κι ελιά και τίμια παιδιά.

Εύχομαι:

- Όσες ελιές στα λιόκλαρα, τόσα καλά στα σπίτια σας.

Μυρσίνη Μ. Βουνάτσου