Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015

ΚΑΒΑΛΙΑΝΗ - ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ

ΚΑΒΑΛΙΑΝΗ – ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ

Ο παρακάτω χρονολογικός κατάλογος περιλαμβάνει ιστορικά και άλλα στοιχεία για τη νήσο Καβαλιανή, με στόχο να μάθουμε περισσότερα για το νησί όσοι είμαστε μέλη του οικοδομικού συνεταιρισμού αλλά και οποιοσδήποτε άλλος ενδιαφέρεται. Θα συμπληρώνεται σιγά-σιγά και θα διορθώνεται όπου χρειάζεται, με βάση τις υπάρχουσες πηγές.  

520 π.Χ.: Νίκη του Γλαύκου, γιου του Δημύλου από την Κάρυστο, στην Ολυμπία, στο αγώνισμα πυγμής παίδων (65η Ολυμπιάδα). Μετά το θάνατό του θα ταφεί σε κοντινό νησί, που θα ονομαστεί απ’ αυτόν «Γλαύκου νῆσος»/«Γλαυκόνησος» και το οποίο πιστεύεται πως είναι η Καβαλιανή.

1930: Ο γιατρός Δημήτριος Β. Μπέλλος από το Αλιβέρι αγοράζει τη νήσο Καβαλιανή από το Ελληνικό Δημόσιο (Παραχωρητήριο υπ’ αριθμ. 29.453/30-8-1930).

19/1/1947: Πολύνεκρο ναυάγιο του επιβατηγού πλοίου «Χειμάρρα» (πρώην S/S Hertha) κοντά στην Καβαλιανή (1,5 μίλι πιο κάτω), με 385 νεκρούς.
[Φωτογραφίες και περισσότερες πληροφορίες για το ναυάγιο στις εξής ιστοσελίδες: 
-http://tangelonias.blogspot.gr/2012/01/1947.html,
-https://www.google.gr/search?q=%CE%9A%CE%B1%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%AE&es_sm=93&biw=2133&bih=1033&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ei=ZWjuVNeOGYKrU8Wsg-AE&ved=0CCsQ7Ak&dpr=0.75#imgdii=_&imgrc=P8BIpErLATo9lM%253A%3BXtcOawghnU7E0M%3Bhttp%253A%252F%252F2.bp.blogspot.com%252F-g-wsI2mu6lc%252FTxftF8enYsI%252FAAAAAAAACGA%252FHaeuJsbEZiA%252Fs1600%252FHeimarra%252B1%252B%252B012147.jpg%3Bhttp%253A%252F%252Ftangelonias.blogspot.com%252F2012%252F01%252F1947.html%3B753%3B431].

19/3/1961: Απογραφή πληθυσμού. Η Καβαλιανή έχει τρεις κατοίκους και χαρακτηρίζεται ως οικισμός, που ανήκει στην Κοινότητα Αλμυροποτάμου.

1980: Η Καβαλιανή πωλείται από την οικογένεια Μπέλλου στον Παραθεριστικό και Αστικό Οικοδομικό Συνεταιρισμό των Υπαλλήλων Εμπορικής Τραπέζης της Ελλάδος (Π.Α.Ο.Σ.Υ.Ε.Τ.), Συν. Π.Ε. [Στοιχεία από συμβόλαιο-Πωλητές: 1) Κωνσταντίνος Δ. Μπέλλος (29/32), 2) Βασίλειος Δ. Μπέλλος (1/32), 3) Αικατερίνη, σύζ. Γεωργίου Παπαβησσαρίων, το γένος Παναγιώτου Παναγιώτου (1/32) και 4) εξ αδιαιρέτου, Νικόλαος Γ. Μπέλλος, Δημήτριος Γ. Μπέλλος, Φανή Γ. Μπέλλου (1/32)]. 

1992: Έγκριση ρυμοτομικού σχεδίου και ένταξη Καβαλιανής σε πολεοδομικό σχέδιο (υπ’ αριθμ. Γ.2026/22-4-1992 Π.Δ., ΦΕΚ 396/1992, τεύχος Β΄).

12-13/2/1994: Κλήρωση οικοπέδων.

21/9/2002: Δημοσίευμα, με τίτλο «Ογδόντα λαθρομετανάστες στη νησίδα Καβαλιανή του Αλιβερίου - Άφαντοι οι δουλέμποροι», για εντοπισμό 80 Ιρακινών κουρδικής καταγωγής από τις λιμενικές αρχές (Είδηση και φωτογραφία στο http://news.in.gr/greece/article/?aid=406475).

2008: Εντοπισμός βυζαντινού ναυαγίου του 13ου αι. μ.Χ. κοντά στην Καβαλιανή από την Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων (Πηγή: Άρθρο ενάλιου αρχαιολόγου Κουτσουφλάκη Γιώργου στην ιστοσελίδα http://thalassamedia.gr/arthra/enalia-arxaiologia/660-notios-evoikos-mare-incognitum.html).

Παρακαλούμε να ενισχύσετε την προσπάθεια συγκέντρωσης στοιχείων για τη νήσο Καβαλιανή.  


Πληροφορίες της κ. Μαρίας Καραβίτη
                     
Δύο μηνύματα μας απέστειλε στις 27 Φεβρουαρίου και τρίτο στις 3 Μαρτίου, πρώτη απ’ όλους, η κυρία Μαρία Καραβίτη με πληροφορίες για την Καβαλλιανή, μαζί με την άδεια να τις δημοσιεύσουμε. Ομολογουμένως, είναι άγνωστες σε μας και πολύ ενδιαφέρουσες για την ιστορία της Καβαλλιανής και την ιστορία της οικογένειας των οικιστών της. Δημοσιεύουμε παρακάτω κάποιες απ’ αυτές:
          
     «…Να προσθέσω στον αρχικό ιδιοκτήτη Δημήτριο Μπέλλο ότι ενοικίαζε το νησί από το Δημόσιο το 1911-1921 και το 1928-1933. Το 1929, με το νόμο περί εκποίησης δημοσίων κτημάτων, το Υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε αρχική τιμή 100.000 δραχμές και κατόπιν πλειστηριασμού πολλών μηνών κατεκυρώθη στον ιατρό Δημήτριο Μπέλλο η ιδιοκτησία της νήσου έναντι 225.000 δραχμών. Πράγματι, όπως αναφέρετε, υπήρχε οικισμός στην Καβαλλιανή από το έτος 1961 και κατοικίες της οικογένειας Μπέλλου από προγενέστερα χρόνια, διότι είχαν αναπτύξει πολλές δραστηριότητες στο νησί…
     …πράγματι, είμαι γνώστης, έχετε την άδειά μου για ανάρτηση των γραφομένων μου. Αν έχετε το απόσπασμα των «Περιηγήσεων» του Παυσανία με αναφορά στο Γλαύκο στην αρχαία ελληνική, το έχω διαβάσει, είναι εκπληκτικό, να το δημοσιεύσετε, αξίζει. Ο Γλαύκος είναι στην πρώτη τριαντάδα όλων των ολυμπιονικών της αρχαίας εποχής, καθώς είχε αναδειχθεί νικητής σε περισσότερες της μιας ολυμπιάδες.
   ...Ορισμένα από τα μέλη της οικογένειας Μπέλλου, κατά την πώληση στον οικοδομικό συνεταιρισμό και εντός της οικονομικής συμφωνίας των προσυμφώνων συμβολαίων και στη συνέχεια των συμβολαίων, έγιναν μέλη του συνεταιρισμού…
   ...Μία από τις δραστηριότητες της οικογένειας Μπέλλου στην Καβαλλιανή ήταν άδεια ασβεστοποιίας από το έτος 1931. Για το λόγο αυτό άλλωστε, θα δείτε σε αεροφωτογραφίες δεκαετιών πριν το 1981 που άρχισε να  αγοράζει ο συνεταιρισμός ότι υπήρχαν δρόμοι  και σπίτια  στο νότιο τμήμα του νησιού, όπου ήταν ο οικισμός. Όπως σωστά αναφέρετε και εσείς, ήταν οικισμός από το 1961 και μάλιστα ένας από τους 5.500 οικισμούς σε όλη τη χώρα με 0-49 κατοίκους και από το 1961 έως και σήμερα είναι οικισμός. Μάλιστα υπάρχει, με χρονολογία Αυγούστου του 1980 από τη Νομαρχία Ευβοίας και με υπογραφή Νομάρχη, το φύλλο αυτοτελούς οικισμού Καβαλλιανής και αυτοτελούς οικισμού Παναγιά της Κοινότητας Αλμυροποτάμου, με υπογραφή και του Κοινοτάρχη Αλμυροποτάμου, όπου ανήκαν οι δύο οικισμοί…
     …Ορισμένα πρόσθετα στοιχεία για την Καβαλλιανή: αρχικά ανήκε στην Κοινότητα Μεσοχωρίων και κατόπιν στην Κοινότητα Αλμυροποτάμου. Σε καμιά απογραφή έως σήμερα δεν έχουν απογραφεί κάτοικοι, ούτε οι τρεις που αναφέρετε, αν και, όπως είπαμε, ήταν οικισμός από το 1961, με ιδιοκτήτες κατά το μεγαλύτερο ποσοστό την οικογένεια Κωνσταντίνου Μπέλλου... Η νησίδα Κουκκίστρα πράγματι είναι μοναδική... 
     …Ιστορικό στοιχείο: Ο περσικός στόλος περνώντας από την Καβαλλιανή, αφού προηγουμένως είχε λεηλατήσει στο πέρασμά του διάφορα σημεία του ελλαδικού χώρου και κυρίως τα παράλια της Εύβοιας και της Αττικής κατευθυνόμενος στο Μαραθώνα, άφησε τους αιχμαλώτους που είχε στο διπλανό από την Καβαλλιανή Στουρονήσι, την αρχαία Αιγιάλεια, με προοπτική, μετά τη νίκη στο Μαραθώνα και τους πρόσθετους αιχμαλώτους, να επιστρέψουν για να τους παραλάβουν. Όμως η Ιστορία, ως γνωστόν, έγραψε αλλιώς…»

     Ευχαριστούμε και συγχαίρουμε την κυρία Μαρία Καραβίτη για όσα ενδιαφέροντα μας έγραψε. 



Διαβάστε επίσης τις εξής σχετικές αναρτήσεις μας

-ΚΑΒΑΛΙΑΝΗ - ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ: http://paleochori-lesvos.blogspot.gr/2015/02/blog-post_38.html.
-ΚΑΒΑΛΙΑΝΗ - ΠΛΑΤΕΙΑ ΓΛΑΥΚΟΥ: http://paleochori-lesvos.blogspot.gr/2015/08/blog-post_20.html.
-ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΟΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΙ - ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ: http://paleochori-lesvos.blogspot.gr/2015/08/blog-post_19.html.

ΚΑΒΑΛΙΑΝΗ – ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ

ΝΕΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ
ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΟΥ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ
ΓΙΑ ΝΗΣΟ ΚΑΒΑΛΙΑΝΗ ΕΥΒΟΪΚΟΥ ΚΟΛΠΟΥ

     Για τη φίλη που μου το ζήτησε και για κάθε άλλον ενδιαφερόμενο. Μελλοντικά θα αναρτήσουμε και άλλα στοιχεία για τους οικοδομικούς συνεταιρισμούς γενικά κι ειδικότερα για τον οικοδομικό συνεταιρισμό που έχει αναλάβει από το 1980 την αξιοποίηση της Καβαλιανής (ή Καβαλλιανής), νησίδας του νότιου Ευβοϊκού κόλπου, απέναντι από την αρχαία Ραμνούντα Αττικής και τα Νέα Στύρα Εύβοιας. 
     Η Καβαλιανή έχει έκταση 1.964,20 στρέμματα, υψόμετρο 166 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας και γεωγραφικές συντεταγμένες - πλάτος 38.2268918728 και μήκος 24.0987864743. Έχει αραιή θαμνώδη και ποώδη βλάστηση, με χαρακτηριστικές τις φασκομηλιές, κι έναν ελαιώνα στο πιο ψηλό σημείο. Το νησί είναι πετρώδες, με μεγάλες πέτρες σε λαμπερό λευκό χρώμα. Έχει θαυμάσια θέα δυτικά προς την Αττική, νότια προς την Κέα κι ανατολικά προς την Εύβοια, από την οποία απέχει 500 περίπου μέτρα. Θαμπώνεται το βλέμμα απ' το γαλάζιο της θάλασσας και το χρυσό φως του ήλιου. Δύο μικροί όρμοι διακόπτουν τη βραχώδη ακτογραμμή του νησιού, που το μακρόστενο σχήμα κι η θέση του ανάμεσα στην Αττική και την Εύβοια το κάνουν να μοιάζει με πετρωμένο θαλάσσιο κήτος πάνω σε καταγάλανα νερά. Είναι ψαρότοπος κι ιδανικό μέρος για καταδύσεις για όσους είναι εξοικειωμένοι με τη θάλασσα και την παλίρροια. Αν το νησί είχε φωνή, σίγουρα θα είχε πολλά να μας αφηγηθεί για το αλαζονικό πέρασμα του περσικού στόλου προς το Μαραθώνα το 490 π.Χ. με αρχηγούς το Δάτη και Αρταφέρνη και την ταπεινωτική επιστροφή του, μετά την περιφανή νίκη των Αθηναίων. 
     Σε πολύ κοντινή απόσταση βόρεια της Καβαλιανής, σαν δορυφόρος, βρίσκεται μία ακατοίκητη μικροσκοπική βραχονησίδα, η Μπαθερίτσα ή Κουκκίστρα. Είναι χάρμα οφθαλμών κι ιδανικός τόπος εξοχικής κατοικίας για όσους δεν φοβούνται τις θαλασσοταραχές. Το σχήμα της Μπαθερίτσας μοιάζει πολύ με τη νότια απόληξη της Καβαλιανής, όπου βρίσκεται η προβλήτα, και μαρτυρεί τις γεωλογικές μεταβολές που έχουν συμβεί στην περιοχή κατά το μακρινό παρελθόν από σεισμούς αλλά και τη διαβρωτική δύναμη της παλίρροιας στον κατάσπαρτο από νησίδες Ευβοϊκό κόλπο.
     Το αρχαίο όνομα της Καβαλιανής πιστεύεται πως ήταν Γλαυκόνησος (ν.ε. Γλαυκονήσι), επειδή εκεί λέγεται ότι ετάφη ο ολυμπιονίκης πυγμάχος Γλαύκος ο Καρύστιος, γιος του Δημύλου, που έζησε τέλη 6ου - αρχές 5ου π.Χ. αιώνα. Σε έναν κατάλογο Ολυμπιονικών αναγράφεται ότι ο Γλαύκος ο Καρύστιος το 520 π.Χ. αναδείχτηκε νικητής στο αγώνισμα πυγμής παίδων στην Ολυμπία, κατά την 65η Ολυμπιάδα. Κέρδισε ακόμα δύο νίκες στα Πύθια, οκτώ στα Νέμεα και οκτώ στα Ίσθμια. Ο γιος του Γλαύκου αφιέρωσε στην Ολυμπία άγαλμά του, που το φιλοτέχνησε ο γλύπτης Γλαυκίας από την Αίγινα. Ο περιηγητής Παυσανίας αναφέρει ότι, κατά την επίσκεψή του στο ιερό της Ολυμπίας, είδε τον ανδριάντα του Γλαύκου, φιλοτεχνημένο με τα χέρια σε στάση απόκρουσης επίθεσης (Περιήγησις Ελλάδος, Ηλειακών Β΄, βιβλίο 6, κεφ. 10, παρ. 1-3). Όταν πέθανε, οι συμπατριώτες του Καρύστιοι τον έθαψαν σε κοντινό νησί, που για το λόγο αυτόν ονομάστηκε "Γλαύκου νήσος" (http://greek_greek.enacademic.com/32070/%CE%B3%CE%BB%CE%B1%CF%8D%CE%BA%CE%BF%CF%82http://www.ygeiaonline.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=22260:glaykos).
     Το σημερινό της όνομα Καβαλιανή/Καβαλλιανή πιθανόν να το έχει πάρει από την ιταλική ονομασία του νησιού "Isola di Cavallieri" ("Νήσος του Ιππότη") στους χάρτες του 16ου αιώνα, που παραπέμπει στους Φράγκους, στους Γενουάτες και στην ιστορία της Καρύστου. Με σύμβουλο το "Ετυμολογικό Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής" του Νικολάου Ανδριώτη (σελ. 137-138), δεν αποκλείουμε και τη λέξη "καβάλλα"/"καβάλα" (από λατ. caballus=ίππος) και τις συγγενικές "καβαλάρης"(<μεσν. καβαλλάρις <καβαλλάριος <λατ. caballarius) ή τη λ. "καβαλιέρος" (από βενετ. cavalier=ιππέας <λατ. caballus=ίππος). Το σχήμα κι η κοντινή απόσταση της Καβαλιανής από τη μικρότερη νησίδα Μπαθερίτσα παραπέμπουν σε τέτοιους συσχετισμούς. Άλλωστε το νησί αναφέρεται από μερικούς και με το όνομα "Γάιδαρος" (http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=337124), αν και νομίζουμε ότι το νησί  "Γάιδαρος" βρίσκεται βορειότερα στον πορθμό του Ευρίπου.
     Άλλη πιθανή ετυμολογία από τη γενουάτικη λέξη ο "κάβος" (cavo), που σημαίνει ακρωτήρι, τόπο όπου βρίσκουν καταφύγιο πλοία σε ώρα φουρτούνας. Το φαινόμενο της παλίρροιας και τα πολλά ναυάγια στα βάθη του Ευβοϊκού κόλπου είναι αδιάψευστοι μάρτυρες των κινδύνων που αντιμετωπίζουν οι ναυτικοί. Η Καβαλιανή βρίσκεται στη μέση του Ευβοϊκού κόλπου και πιο πάνω από τον επικίνδυνο Κάβο Ντόρο. Σπανιότερες είναι οι ονομασίες "Γαβαλιανή" (παραφθορά λέξης Καβαλιανή) και "Ανδριανή" (αγνώστου ετυμολογίας), που συναντώνται σε κάποια έγγραφα.
     Πιθανότερη ίσως φαίνεται η ετυμολογία από τη συγγενική με τις παραπάνω λέξη "καβαλίνα"=κοπριά υποζυγίων (<μεσν. καβαλλῖνα< λατ. επίθ. caballinus=αλογήσιος), που φανερώνει ίσως τις κτηνοτροφικές δραστηριότητες πάνω στο νησί. Με βάση την τελευταία ετυμολογία, η ονομασία Καβαλιανή ίσως να είναι ουσιαστικοποιημένο επίθετο και να σημαίνει βοσκοτόπι ζώων, νησί γεμάτο καβαλίνες, νησί με πολλά γαϊδούρια κι άλογα ή νησί που μοιάζει με υποζύγιο. Οι Ευβοείς σίγουρα θα γνωρίζουν τη σωστή ετυμολογία, εμείς μόνο υποθέσεις κάνουμε.
     Όπως αναφέρεται στη Βικιπαίδεια, τη νήσο Καβαλιανή αγόρασε από το Ελληνικό Δημόσιο το 1930 ο ιατρός Δημήτριος Β. Μπέλλος από το Αλιβέρι (με το υπ' αριθμ. 29.453/30-8-1930 παραχωρητήριο της Διοικήσεως Δημοσίων Κτημάτων του Υπουργείου Οικονομικών / Βιβλίο Μεταγραφής τέως Δήμου Στυρέων τόμος 63, με αύξοντα αριθμό 92). Ο γιος του Κωνσταντίνος Δ. Μπέλλος έκτισε τα σπίτια που υπάρχουν και σήμερα εκεί. Κατά την απογραφή του 1961 καταγράφηκαν 3 κάτοικοι, κατ' άλλους 0, και χαρακτηρίστηκε ως οικισμός της Κοινότητας Αλμυροποτάμου (http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%AE_%CE%95%CF%85%CE%B2%CE%BF%CE%AF%CE%B1%CF%82). 
     Το 1980, το νησί αγόρασε από την οικογένεια Μπέλλου ο «Παραθεριστικός και Αστικός Οικοδομικός Συνεταιρισμός των Υπαλλήλων της Εμπορικής Τραπέζης της Ελλάδος (Π.Α.Ο.Σ.Υ.Ε.Τ.), Συν. Π.Ε.» (Σταδίου 61 – Αθήνα – Τ.Κ. 105 51 – 8ος όροφος, γραφ. 6-7, Τηλ: 210-32.53.253, Τηλ-Φαξ: 210-32.44.459, E-mail: kavalianinisos@gmail.com, Νομικός Σύμβουλος: 210-32.10.770, E-mail: paosyet.law@gmail.com), για οικιστική αξιοποίηση με υψηλές προδιαγραφές. Σήμερα, ωστόσο, αν και έχουν περάσει 35 χρόνια, ελάχιστες εξοχικές κατοικίες μελών του συνεταιρισμού έχουν κτιστεί. Μεγάλο πρόβλημα, που πρέπει να λυθεί πριν απ' όλα, η μετάβαση με φέριμποτ.
     Ο οικισμός εντάχθηκε στο Σχέδιο Πόλεως το 1992 (ΦΕΚ 396/22-04-1992). Έχει χωριστεί σε 734 εντός σχεδίου άρτια και οικοδομήσιμα οικόπεδα, τα οποία με κλήρωση έχουν διανεμηθεί σε 606 μέλη-συνεταίρους. Μέρος των οικοπέδων έχει παραχωρηθεί στον οικείο Ο.Τ.Α. ως εισφορά σε γη. Το νησί διαθέτει ηλεκτροδότηση από τη Δ.Ε.Η. και ύδρευση με υποθαλάσσιο αγωγό από την Ε.ΥΔ.Α.Π.. Χρήσιμα έγγραφα για τα οικόπεδα στην Καβαλιανή θα βρείτε και στη διεύθυνση: http://website.kavalliani.com/KAVALLIANI/Kavalliani_Greek_Island_for_sale.html.
     Η διαδρομή Αθήνα - Αγία Μαρίνα Αττικής (αφετηρία λεωφορείου από Πεδίον του Άρεως - δρομολόγια ανά ώρα - τέρμα στο Πρακτορείο Αγίας Μαρίνας Αττικής) διαρκεί μία ώρα περίπου. Από την Αγία Μαρίνα η Καβαλιανή απέχει 20΄ λεπτά περίπου με φέριμποτ (Χρήσιμα τηλέφωνα: Λιμεναρχείο Νέων Στύρων: 22240-41.266, Πρακτορείο Νέων Στύρων: 22240-41.166, Πρακτορείο Αγίας Μαρίνας: 22940-63.000, Λιμεναρχείο Αγίας Μαρίνας: 22940-60.000, 22940-69.640, Λιμεναρχείο Ραφήνας: 22940-22.300, 22940-22.481, Λιμεναρχείο Λαυρίου: 22920-25.249, Λιμεναρχείο Μαρμαρίου: 22240-32.382, Λιμεναρχείο Καρύστου: 22240-22.227, 22240-25.527, ΚΤΕΛ Ν. Αττικής: 210-88.08.080 (για δρομολόγια Αθήνα-Ραφήνα), ΚΤΕΛ Ν. Αττικής: 210-82.30.179 (για δρομολόγια Αθήνα-Κάρυστος μέσω Χαλκίδας), ΚΤΕΛ Ευβοίας (Χαλκίδα): 22210-21.949, 22210-20.400, ΚΤΕΛ Καρύστου: 22240-26.303, ΚΕΠ Καρύστου: 22240-24.130).
     Στις 19-3-1961 αναγνωρίστηκε ως οικισμός και προσαρτήθηκε διοικητικά στην Κοινότητα Αλμυροποτάμου Ευβοίας από 1961 έως 1997 (ΦΕΚ 16b/19-1-1962, http://www.eetaa.gr:8080/metaboles/fek/1962/fek_16b_1962.pdf). Με το Σχέδιο "Καποδίστριας" εντάχτηκε στο Δήμο Στυραίων από 1997 έως 2010 (Νόμος 2539/1997, ΦΕΚ 244 Α΄ /4-12-1997, http://www.eetaa.gr:8080/metaboles/fek/1997/fek_244a_1997.pdf). Και από το 2010, με το Πρόγραμμα "Καλλικράτης" (Νόμος 3852/2010, ΦΕΚ 87 Α΄/7-6-2010, http://www.eetaa.gr:8080/metaboles/fek/2010/fek_87a_2010.pdf), προσαρτήθηκε στο Δήμο Καρύστου νομού Ευβοίας και στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας (Χρήσιμα τηλέφωνα και πληροφορίες για τη γεωγραφική και τη διοικητική θέση της Καβαλιανής και των γύρω τοπωνυμίων θα βρείτε στις ιστοσελίδες: http://www.dimoskarystou.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=72&Itemid=111http://almiropotamos.gr/index.php?, http://www.e-karystos.gr/article.php?id=241, http://www.southevia.gr/113/146.html, http://buk.gr/el/poli-perioxi/kavalliani-nisidahttp://www.in-karystos.gr/styra.html). 
   

Νήσος Καβαλιανή (αρχ. Γλαυκόνησος) σε χάρτη της Google


     Για αρχή, δημοσιεύουμε το νέο Καταστατικό, με απόφαση της από 3-4-2014 καταστατικής Γενικής Συνέλευσης και επικύρωση από το Πρωτοδικείο Αθηνών στις 14-10-2014.
 




  








































ΡΥΜΟΤΟΜΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΜΗ ΟΙΚΟΠΕΔΩΝ ΣΤΗ ΝΗΣΟ ΚΑΒΑΛΙΑΝΗ ΕΥΒΟΙΑΣ
  
Κλίμακα 1:5000
Υ Π Ο Μ Ν Η Μ Α (άνω δεξιά):
1) Χώρος Πρασίνου
2) Χώρος Στάθμευσης
3) Πλατεία
4) Εμπόριο
5) Αθλητικός Χώρος
6) Παιδική Χαρά
7) Πυροσβεστική Υπηρεσία
8) Πρόνοια

Διαβάστε επίσης τις εξής σχετικές αναρτήσεις μας

-ΚΑΒΑΛΙΑΝΗ - ΠΛΑΤΕΙΑ ΓΛΑΥΚΟΥ: http://paleochori-lesvos.blogspot.gr/2015/08/blog-post_20.html.
-ΚΑΒΑΛΙΑΝΗ - ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ:  http://paleochori-lesvos.blogspot.gr/2015/02/blog-post_15.html.
-ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΟΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΙ - ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ: http://paleochori-lesvos.blogspot.gr/2015/08/blog-post_19.html.

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2015

Σ. ΚΑΡΓΑΚΟΥ "ΚΗΦΗΝΕΙΟΝ Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΛΑΣ"

Ένα κείμενο του Σαράντου Καργάκου, προωθημένο με e-mail, αναδημοσιεύουμε παρακάτω, γιατί η ανάγνωσή του μας προβληματίζει και μας παρακινεί να σκεφτούμε τα σοβαρά ζητήματα της παιδείας και της διαπαιδαγώγησης των σημερινών νέων, του περιεχομένου των σπουδών τους, του επαγγελματικού και προσωπικού τους προσανατολισμού. Κοινωνικά προβλήματα, που προϋπήρχαν της κρίσης, η οποία αύξησε δραματικά τα ποσοστά ανεργίας των νέων Ελλήνων. Δεν το έγραψε σήμερα, αλλά τώρα είναι επίκαιρο όσο ποτέ. Γιατί νιώθουμε ντροπή σαν κοινωνία κι απόγνωση ως άνθρωποι, όταν καθημερινά ακούμε ασπρομάλληδες γονείς να λένε πως με τη σύνταξή τους συντηρούν τα άνεργα παιδιά τους. Κι αναρωτιόμαστε: η οικονομική κρίση ή η κρίση αξιών ανέτρεψε τη ζωή μας και την τάξη στην Ελλάδα;       
  
ΚΗΦΗΝΕΙΟΝ "Η ωραία Ελλάς"
του Σαράντου Καργάκου*
(κηφηνείον - εκ του κηφήνα - αρσενική μέλισσα)

     Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. Διαφωνώ. Εδώ και τριάντα χρόνια είναι η εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλειά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ό,τι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νεοσουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδύθησαν σε μια χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία εξέθρεψε και διαμόρφωσε δύο γενιές «κουλοχέρηδων», παιδιών δηλαδή που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους - πέρα από τη μούντζα - για καμιά εργασία από αυτές που ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές. Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετικό το «άναξ», που κάνει τον δουλευτή, τον άνακτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή, που ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία μιας πολιτικής που έδειχνε αριστερά και πήγαινε δεξιά και τοὔμπαλιν. Γι’ αυτό τουμπάραμε.
     Κάποτε, ακόμη κι από τις στήλες του περιοδικού αυτού, που δεν είναι πολιτικό με την ευτελισμένη έννοια του όρου, έγραφα πως η ανεργία στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν, αλλά ότι δεν υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν. Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλ’ όχι διάθεση για δουλειά.
     Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του «White color workers». Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό και υπαλληλικό δυναμικό είναι οι πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακόμη και στον ΟΤΕ ως έκτακτοι τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσόντων ακόμη και διδακτορικά!
     Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονικούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις και ασαφείς, απροσδιορίστου αποστολής και χρησιμότητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο, σαν τις ελπίδες των γονιών, που πιστεύουν ότι τα παιδιά και μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. Έτσι παράγονται επιστήμονες που είναι δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δημόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας πολυεθνικής.
     Παρ’ όλο που γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι ΙΕΚ!), οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος. Παίρνουν πτυχίο τεχνικής σχολής και δεν έχουν πιάσει κατσαβίδι οι πιο πολλοί. Δεν ξέρουν να διορθώσουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ραδιόφωνο ή στο τηλέφωνό τους. Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. Τώρα με τα ηλεκτρονικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβάζουν, εκτός φυσικά από τα «μηνύματα» του αφόρητου «κινητού» τους.
     Τούτη η παιδεία, που όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλ’ ούτε καν εκπαίδευση, αφού δεν καλλιεργεί καμιά δεξιότητα, εκτός από την ραθυμία, την αναβλητικότητα και το φόβο της δουλειάς, όχι μόνο δεν καλλιεργεί τον νέο εσωτερικά, αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα παιδιά της Νιόβης. Τα κάνει άχρηστα τα παιδιά για παραγωγική εργασία, γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας και η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με το πρόσχημα να μην τα κουράσομε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία, τη φαντασία και την πρωτοτυπία. Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πώς να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά. Δεν τα μαθαίνει πώς να σκέπτονται, αλλά με τι να σκέπτονται. Έτσι τα κάνει πτυχιούχους βλάκες. Βάζει όρια στον ορίζοντα της σκέψης και των ενδιαφερόντων. Τα χαμηλοποιεί. Τα κάνει να βλέπουν σαν τα σκαθάρια κοντά, κι όχι να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πέρα, πιο τρανό και πιο μεγάλο.
     Το έμβλημα πια του ελληνικού σχολείου δεν είναι η γλαυξ, είναι ο παπαγάλος, ο μαθητής - βλαξ που καταπίνει σελίδες σαν χάπια και που θεωρεί ως σωστό ό,τι γράφει το σχολικό. Και το λεγόμενο «σχολικό» είναι συνήθως αισχρό και ως λόγος και ως περιεχόμενο. Και τολμώ να λέγω αισχρό, διότι πρωτίστως το «Αναγνωστικό», που πρέπει να είναι ευαγγέλιο πνευματικό ειδικά στο Δημοτικό, αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη δουλειά, καλλιεργεί την απέχθεια. Πού πια, όπως παλιά, ο έρωτας για την αγροτική, τη βουκολική και τη θαλασσινή ζωή; Ο ναύτης δεν είναι πρότυπο ζωής. Πρότυπο ζωής είναι ο «χαρτογιακάς». Όσο κι αν ήσαν κάπως ρομαντικά τα παλιά «Αναγνωστικά», καλλιεργούσαν τον έρωτα για τη δουλειά.
     Ακούω πως δεν πάει καλά η οικονομία. Μα πώς να πάει, όταν με τη ναυτιλία που προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1% των Ελλήνων; Με τον αγροτικό τομέα που προσφέρει το 6,6% του ΑΕΠ ασχολείται το 14,5% του πληθυσμού. Διερωτώμαι, τι είδους ναυτικός λαός είμαστε, όταν αποστρεφόμαστε τη θάλασσα και στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν Φιλιππινέζοι, Αλβανοί και μελαψοί κάθε αποχρώσεως;
     Το σχολείο καλλιεργεί τον έρωτα για την τεμπελιά, όχι για δουλειά. Τα πανεπιστήμια και οι ποικιλώνυμες σχολές επαυξάνουν τον έρωτα αυτό. Πράγματα που μπορούν να διδαχθούν εντός εξαμήνου - και μάλιστα σε σεμιναριακού τύπου μαθήματα - απαιτούν τετραετία! Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές και δικαίως ζητούν εργασία με βάση τα «προσόντα» τους, αλλά τέτοιες εργασίες που ζητούν τέτοια προσόντα δεν υπάρχουν. Αν δεν απατώμαι, υπάρχουν δύο σχολές θεατρολογίας - πέρα από τις ιδιωτικές θεατρικές σχολές - που προσφέρουν άνω των 300 πτυχίων το έτος. Πού θα βρουν δουλειά τα παιδιά αυτά;
     Αν όμως το σχολείο από το Δημοτικό καλλιεργούσε την τόλμη, την αυτενέργεια, βράβευε την πρωτοβουλία, την ανάληψη ευθυνών, την αγάπη για την οποιαδήποτε δουλειά ακόμη και του πλανόδιου γαλατά, θα είχαμε κάνει την Ελλάδα Ελδοράδο, όπως έγινε Ελδοράδο για τους εργατικούς Αλβανούς, Βουλγάρους, Πολωνούς, Γεωργιανούς, Αιγυπτίους αλιείς, Πακιστανούς και Ουκρανούς.
     Σήμερα αυτοί είναι η εργατική κι αύριο η επιχειρηματική τάξη της Ελλάδος. Κι οι Έλληνες, αφήνοντας την πατρώα γη στα χέρια των Αλβανών που την δουλεύουν, την πατρώα θάλασσα στα χέρια των Αιγυπτίων που την ψαρεύουν, θα μεταβληθούν σε νομάδες της Ευρώπης ή των ΗΠΑ ή θα τρέχουν για δουλειά στην Αλβανία, που ξεπερνά σε νόμιμη και παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα όλες τις χώρες της Βαλκανικής. Γέμισαν τα Τίρανα ουρανοξύστες, κτίρια γιγάντια, κακόγουστα μεν, σύγχρονα δε. Περίπου 100 ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν στην πρωτεύουσα της χώρας των αετών.
     Εμείς αφήσαμε αδιαπαιδαγώγητη την εργατική και την αγροτική τάξη. Στην πρώτη περάσαμε σαν ιδεολογία - θεολογία το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και υποχρεώσαμε πλήθος επιχειρήσεις να κλείσουν ή να μεταφερθούν αλλού. Μετά διαφθείραμε τους αγρότες με παροχές χωρίς υποχρεώσεις και τους δημιουργήσαμε νοοτροπία μαχαραγιά. Γέμισε η επαρχία με «Κέντρα Πολιτισμού», όπου «μπαγιαντέρες» κάθε λογής και φυλής άναβαν πούρο με φωτιά πεντοχίλιαρου! Το μπουκάλι με το ουΐσκυ βαπτίστηκε αγροτικό!
     Τώρα, όμως, που έρχονται τα «εξ εσπερίας νέφη» χτυπάμε το κεφάλι μας. Και πού να φθάσουν τα «εξ Ανατολής», σαν εισέλθει η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Θα γίνει η Ελλάς vallis flentium (=κοιλάς κλαυθμώνων) και θα κινείται quasi osculaturium inter flentium et dolorum (=σαν εκκρεμές μεταξύ θλίψεως και οδύνης).
     Δεν είμαι υπέρ μιας παιδείας που θα υποτάσσεται στην οικονομία. Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κριτήρια οικονομικής αναγκαιότητας. Θεωρώ ολέθρια όμως και την παιδεία που εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, που τα κουράζει με την παπαγαλία και το βάρος αχρήστων μαθημάτων. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της. Τούτη η παιδεία αποκεφαλίζει τα παιδιά. Τα κάνει ικανά να μην κάνουν τίποτε. Ακόμη και η αισχρολογία τους περιορίζεται στη λέξη που τα κάνει συνονόματα. Αν τους πεις βρισιά της περασμένης 20ετίας, θα νομίσουν ότι μιλάς αρχαία Ελληνικά!
     Είναι θλιβερή η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα, παρουσίαζε χθες και θα παρουσιάζει κι αύριο η ελληνική κοινωνία: να υπάρχουν άνθρωποι άνω των 65 ετών, άνω των 70 ετών, που, ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί, εργάζονται νυχθημερόν, για να συντηρούν τα παιδιά τους μέχρι να τελειώσουν τις ατελείωτες σπουδές τους, τα παιδιά που λιώνουν τα νιάτα τους στα «κηφηνεία», που πάνε σπίτι τους να κοιμηθούν την ώρα που οι Αλβανοί πάνε για δουλειά.
     Θα μου πείτε, τι δουλειά; Οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να είναι τίμια. Όταν μικροί - ακόμη στο Δημοτικό - μαθαίναμε απέξω τον Τυρταίο (ποιος τολμά σήμερα να διδάξει Τυρταίο;), δεν τον μαθαίναμε για να γίνουμε πολεμοχαρείς, αλλά για να νοιώθουμε ντροπή, όταν στη μάχη της ζωής, στην πρώτη γραμμή είναι οι παλαιότεροι, οι «γεραιοί», και οι νέοι κρύβο­νται πίσω από τη σκιά τους. «Αἰσχρὸν γὰρ δὴ τοῦτο. κεῖσθαι πρόσθε νέων ἄνδρα παλαιότερον».
     Σήμερα, βέβαια, οι χειρωνακτικές εργασίες ελέγχονται σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα από ξένους. Στις οικοδομές μιλούν αλβανικά, στα χωράφια πακιστανικά. Σε λίγο οι χειρωνακτικές επιχειρήσεις θα περάσουν στα χέρια των Κινέζων, που κατασκευάζουν ήδη το μεγαλύτερο μέρος των τουριστικών ειδών που θυμίζουν Ελλάδα. Ακόμη και τις σημαίες μας στην Κίνα τις φτιάχνουν!
     Κι εμείς; Εμείς, όπως πάντα, φτιάχνουμε τα τρία κακά της μοίρας μας. «Φτιάχνουμε» τη ζωή μας στην τηλοψία, που δίνει τα μοντέρνα πρότυπα οκνηρίας στη νεολαία, ποθούμε μια χρυσίζουσα ζωή σαν αυτήν που προσφέρει το «γυαλί», αγοράζουμε πολυτελή αυτοκίνητα με δόσεις, κάνουμε διακοπές με «διακοποδάνεια», εορτάζουμε με «εορτοδάνεια» και πεθαίνουμε με «πεθανοδάνεια»Έλεγε ο Φωκίων, που πλήρωσε τέσσερις δραχμές τη δεύτερη δόση του κωνείου που χρειαζόταν για να «απέλθει», πως στην Αθήνα δεν μπορεί ούτε δωρεάν να πεθάνει κανείς. Έπρεπε να ζούσε τώρα. 
     Λυπάμαι που θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: το σχολείο, οι σχολές και τα ΜΜΕ σακάτεψαν και σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματά της - δικαιώματα στην τεμπελιά - και ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον. Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη.

* Ο Σαράντος Καργάκος είναι ιστορικός – συγγραφέας.

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015

ΚΟΥΡΑΓΙΟ, ΕΛΛΑΔΑ


Αριστερά, με δεξιές επιλογές για τον ανώτατο πολιτειακό άρχοντα. Για ποιο λόγο; Ποιοι αποφασίζουν;

Μην προδίδετε τις ελπίδες του ελληνικού λαού για πραγματική αλλαγή, χωρίς ειλικρινά αιτιολογημένες εξηγήσεις.

Εύχομαι να είναι η πρώτη και τελευταία απογοήτευση, γιατί υπάρχουν ανοικτά κρίσιμα εθνικά θέματα που απαιτούν πατριωτικές λύσεις... 

Ωστόσο, ας παραμείνουμε ενωμένοι, για το καλό της Ελλάδας. 
Υπομονή, Έλληνες. Κουράγιο, Ελλάδα. 

Μια μαντινάδα λέει παρηγορητικά:

Κάνε, κερά μου, υπομονή
κι όλα στον κόσμο αλλάζουν
και τα θολότερα νερά
κι αυτά κατασταλάζουν.  

Κουράγιο, πολύπαθη Πατρίδα

Τετάρτη, 18 Φεβρουαρίου 2015
Βουνάτσου Μυρσίνη