Τρίτη 29 Αυγούστου 2023

ΠΛΑΛΑ ΧΡΥΣΟΥΛΑ_«ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ»

 

Χρυσούλας Πλάλα

ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

                                                                                                                                                                                                      Η ιστορία στο παρακάτω διήγημα της Χρυσούλας Πλάλα αποτυπώνει τις σχέσεις και τη συμπεριφορά των ανθρώπων παλιά και σήμερα, με σκοπό να μας κάνει να σκεφτούμε, να μας προβληματίσει. Κάποιοι θ’ αναγνωρίσουν ομοιότητες με τη δική τους προσωπική ιστορία… Η Χρυσούλα Πλάλα είναι συνταξιούχος φιλόλογος και συγγραφέας. Ποιήματα και πεζά από τα βιβλία της έχουμε δημοσιεύσει κατά καιρούς στον ιστότοπό μας. Την ευχαριστούμε που μας τιμά με τα έργα της.   

*****

 

Μετά την πρώτη καλοκαιρινή πανσέληνο, σε μια τελετή στο Δημαρχείο, αποφάσισα να δέσω τη ζωή μου με μια γνωριμία δύο ετών, τον Στέλιο. Υπήρχε συναίσθημα και απ’ τις δυο μεριές ένα ενδιαφέρον, μια καούρα συμβίωσης να κάνουμε παιδιά ο στόχος. Είχα αφήσει τα χρόνια να περάσουν, η τύχη δεν μου έφερνε έντονα συναισθήματα από διάφορους ανθρώπους που έκανα παρέα και, με το που γνώρισα τον Στέλιο, χτυπήθηκα λες από την ευφράδειά του και τους καλούς του τρόπους. Ζώντας μαζί του στο ίδιο σπίτι για δυο χρόνια, ανακάλυψα μια υπομονή και μια ψυχραιμία, που είπα εγώ έχω να παραθέσω γρήγορο νου, υπερκινητικότητα, βουλιμία, πάλλουσα από νεύρο ομιλία και άλλα, όπως κι αυτός εξάλλου... Και αποφασίσαμε να παντρευτούμε.    

Έπεσα με τα μούτρα στη δουλειά, δεν τον παραμελούσα, φρόντιζα την καλλονή μου. Ο Στέλιος δεν ήταν διαχυτικός, ξεχνούσε μικροπράγματα που με συγκινούσαν, δεν είχε καμιά σχέση με την τάξη, γενικά ανέβαλλε διά την αύριον. Παρ’ όλα αυτά κάναμε δύο παιδάκια, τη Μάγδα και το Ρήγα, που μας περιόρισαν το χρόνο ν’ αναζητήσουμε ο ένας τον άλλον στη νέα κατάσταση.

Καλός χειριστής του λόγου με σκοπό να εντυπωσιάσει, να πει ότι είναι γνώστης, ότι αγαπιέται απ’ όποιον συναντά. Τέλος πάντων, άργησε ο σύμβουλος γάμου αλλά δεν απέδωσε. Εγώ υποχώρησα για να μην ταράξω τη ζωή των παιδιών που του είχαν αδυναμία. Μπορεί να ’ρθαν τα μικρά, αλλά το πρώτο του μέλημα ήταν η φροντίδα του εαυτού του. Ήταν ξεκάθαρο προηγείτο πάντα το Εγώ του.

Είχε εντοπιστεί αυτό και απ’ τα αδέλφια μου και από τους γονείς μου ωστόσο δεν έπαιρνε απόρριψη γιατί εκτιμούσαμε την υπομονή απέναντι στα θέλω των παιδιών. Το άγχος μου το υπαρξιακό είχε αυξηθεί και ένιωθα ανασφάλεια, ωστόσο παρηγοριόμουν με τα παιδιά και τις αρθρώσεις τους· τι έλεγαν, πώς το έλεγαν, πώς μεγάλωναν τα μικρά κι ομόρφαιναν.

Δημόσιος υπάλληλος στο Υπουργείο Οικονομικών. Πήρε άδεια για τα πρώτα χρόνια των παιδιών και ασχολείτο με τα βασικά τους παιχνίδια και τα social media. Αυτά δημιούργησαν το πρόβλημα. «Αργία μήτηρ πάσης κακίας». Είχε πολλά ταλέντα, δεν μπορώ να πω: καλός πωλητής, πειστικός και ερασιτέχνης ηθοποιός. Το τελευταίο στεφάνωνε τα όνειρά του όποτε ξεκουραζόταν.

Σε μια παράσταση κάποιου μικρού θιάσου τον εντόπισε μια Ελληνοαγγλίδα, η οποία δεν είχε το θάρρος να του ζητήσει κάτι δικό του και, πηγαίνοντας στην Αγγλία, τον γέμισε συγχαρητήρια μέσω κινητού και τον ξεσήκωσε για το λονδρέζικο κοινό. Από πού κι ως πού;

Η πρόταση να γοητεύσει κι άλλο χώρο πλην του συνοικιακού συνοδεύτηκε και με κομπλιμέντα για την προσωπικότητά του και ανταλλαγή μηνυμάτων συχνών και πληροφοριών για την προσωπική του ζωή. Δεν μπορώ να πω ότι της έκρυψε το γάμο μας και τα παιδιά, αλλά η γυναικεία ματαιοδοξία έχει πολλά ποδάρια.

Μέχρις ενός σημείου με έκανε κοινωνό της αλληλογραφίας, μετά άρχισε να μην μιλάει συχνά για τη Ντόλυ και τις συμβουλές της.

Selfies και χώροι του σπιτιού της, οικογενειακές στιγμές διασκέδασης με τους οικείους της, με επικεφαλίδα «Σε σκέφτομαι, θα ’θελα να ’σαι εδώ, να σε δω να παίζεις, να πίνουμε καφέ στο Covent Garden ή στο Hampstead».

Μεσολάβησε μια σιωπή, όπου ο σύζυγός μου επέστρεψε ένοχος στην οικογένεια χωρίς το εγγλέζικο φορτίο, όχι για πολύ. Προφανώς αναρωτιόταν για το ρόλο του. Η Μάγδα και ο Ρήγας είχαν κεντρική θέση στην καρδιά του… δεν αμφέβαλλα. Εγώ όμως πού χωρούσα;

Και να η φωτογραφία της Ντόλυ, η σκιά του εαυτού της… είχε περάσει στο στάδιο της ανορεξίας.

«Όσο και να ονειρεύομαι χειροκροτήματα σε μικρό εγγλέζικο θέατρο κι ύστερα αφού είμαστε παντρεμένοι, δεν μπορώ να συντροφεύω μια ανορεξικιά…»

Το σενάριο στο μυαλό της είχε αποκτήσει ιστούς. Επενέβη ο πατέρας  της, μικρός καλοστεκούμενος εφοπλιστής, για το χατίρι της κόρης.

«What’s that with you, Stelios; Δεν έχεις φιλοδοξίες

Κούρνιασα στην αγκαλιά του εκείνο το βράδυ που μου τα ’πε κι άρθρωσα μόλις:

«Πρόσεξε τι θα αποφασίσεις. Εδώ έχεις μια μόνιμη δουλειά, μια οικογένεια στέρεη… αυτοί οι άνθρωποι είναι άλλου κόσμου. Αγοράζουν και πουλάνε…»

Κι άρχισα να κλαίω με αναφιλητά.

Έρχονταν γιορτές κι αποφάσισε το ταξίδι στην Αγγλία.

Μ’ έσφιξε στην αγκαλιά του.

«Μωρό μου, θα τα καταφέρω…»

Τα παιδιά ζουζουνίζανε γύρω του σαν τρελά, σαν να ψυχανεμίζονταν μια αμετάκλητη αναχώρηση.

Έφυγε μουδιασμένος.

Περιμέναμε την Πρωτοχρονιά, όταν μου μίλησε στο κινητό για μια αίτηση άδειας άνευ αποδοχών που ’χε υποβάλει κι εγκρίθηκε. Η καρδιά μου κόπηκε, ήμουν πια σίγουρη ότι τον έχασα… κι αναρωτιόμουν πώς, στην πρώτη σειρήνα που του έτυχε, μας πέταξε τόσο ελαφριά, σαν σκόνη απ’ τα μανίκια του;

Στο σπίτι είχαμε ζωστεί τις συνέπειες ενός χωρισμού. Φροντίζαμε για την ηρεμία των παιδιών.

«Ο μπαμπάς λείπει για δουλειές, κι όταν έρθει, θα φέρει δώρα…». 

Μήνυμα τις Απόκριες:

«Έχω μπλέξει άγρια. Η Ντόλυ είναι έγκυος, η υγεία της επισφαλής, δεν μπορώ να φύγω. Εκβιάζομαι…»

Χαμογέλασα πικρά κι απάντησα:

«Εσύ πήγαινες για θέατρο και για κοινό. Όλα τ’ άλλα τα ’χες… Μακρινό μου ταίρι, όταν ξεμπλέξεις, γύρνα πίσω για να υπογράψεις το διαζύγιο».

Ήμουν πεισμένη ότι πάλαιψε, αλλά δεν τα κατάφερε με τη Ντόλυ και την οικογένειά της.

Κάποιο βράδυ μέσα στο Μάρτη μου ζήτησε να μιλήσουμε από καρδιάς. Τα παιδιά κοιμούνταν. Απομονώθηκα. Τον είδα τόσο δυστυχή, δακρυσμένο.

«Τι έκανα… Έχω μετανιώσει πικρά…». Και τότε μου ’πε ένα πολύ ζεστό «σ’ αγαπώ».

«Στέλιο, ας αφήσουμε τα παιδιά στην ησυχία τους. Μην τους τηλεφωνείς και τα ξεσηκώνεις. Λείπεις μακριά, είναι αρκετό… Θα τα δεις όταν μεγαλώσουν, όταν όλα θα ’χουν γλυκάνει κάπως».

Και τότε μου ’πε:

«Η ζωή μου έκλεισε. Περιφέρομαι μόνος στους δρόμους του Λονδίνου και κλαίω. Χάρισέ μου κάποιες στιγμές επικοινωνίας…»

«Δεν σου λέω να μας ξεγράψεις, ωστόσο, όταν γεννηθεί το παιδί σου, ίσως τα πράγματα να είναι διαφορετικά. Σου υπόσχομαι ότι θα ’χουμε μυστικά τηλεφωνήματα, να νιώσεις καλύτερα…»

«Στέφη μου, καρδιά μου»… κι άρχισε να κλαίει.

«Πάντα φρόντιζες πρώτα τον εαυτό σου, ήμουν δυνατή και δεν με πείραζε, τώρα κοίτα την καινούργια σου οικογένεια, ίσως είναι η ευκαιρία να γίνεις καλύτερος άνθρωπος… Όταν έχεις νέα, τηλεφώνα μου. Θα ’χω την έγνοια σου.»

Κι ελευθερώθηκα. Δεν τον μισούσα.

 

Πέρασε καιρός. Σ’ αυτή τη στοιβαγμένη στενοχώρια και καταχνιά προέκυψε ένας ήλιος. Κάποιος αγγειοπλάστης, φίλος της αδελφής μου, μου πρότεινε να ασχοληθώ τρία απογεύματα την εβδομάδα με το μαγαζί του, στην οδό Εφέσου. Δέχτηκα χωρίς αναστολές. Είχα ανάγκη από λίγο αέρα.

Ο Τίτος, άνθρωπος γλυκύς, με χιούμορ, μ’ έκανε να χαμογελάσω λίγο μ’ αυτά που δημιουργεί η ζωή χωρίς να υπολογίζει τις δυνατότητες των ανθρώπων. Έπαψα να μιλάω για την ιστορία μου κι άρχισα να ενδιαφέρομαι για τους γύρω μου. Τα παιδιά μου ήταν το πρώτο μέλημά μου και μετά οι δικοί μου κι οι φίλοι μου, ο Τίτος, ο Αναστάσης, η Μαρκέλλα, ακόμα κι ο άνθρωπος που μας εγκατέλειψε… και δεν έχυνα δηλητήριο.

Πάνω σ’ αυτή την αλλαγή διάθεσης, ο Τίτος μου πρότεινε με δειλία κάποια μέρα:

«Θα ’θελες, Στέφη, να γίνω ο πατέρας των παιδιών σου; Να τα φροντίζω, να τ’ αγαπώ, να τα μεγαλώσουμε μαζί, σαν ζευγάρι;»

Αναπάντεχη πρόταση σ’ εμένα τη δυνατή που ’χε λυγίσει κι απάντησα αυθόρμητα:

«Δώσε μου λίγο χρόνο…»

Στην πραγματικότητα δεν ήθελα χρόνο, αλλά αυτή την αγκαλιά που μου προσφερόταν.

 

Έχει περάσει ένας χρόνος και τρώω συνέχεια το ίδιο γλυκό ζυμάρι κάθε μέρας, μετά την πρόταση του Τίτου. Επιτέλους το σπιτικό μας ευτυχεί. Η Μάγδα και ο Ρήγας έχουν έναν πατέρα παρόντα. Ο απών οδύρεται. Έχει μετανιώσει. Ωστόσο, με τα χρόνια όλα παίρνουν τη θέση που τους αξίζει στη ζωή.

Χρυσούλα Πλάλα

Αύγουστος 2023

 

Τρίτη 22 Αυγούστου 2023

Ισύ, πατέρα, κ’ ήβαλις;

 

Ισύ, πατέρα, κ’ ήβαλις;

 

Αύγουστος. Η Ελλάδα ολόκληρη καιγόταν από τη μεγάλη ζέστη και τις πολλές φωτιές που ασυνείδητοι είχαν ανάψει παντού. Ήταν δειλινό και στη «Λαγκαδούρα», γειτονιά του χωριού μας, οι γυναίκες κάθονταν στα σκαλιά και κουβέντιαζαν.

 

Σαν τέλειωσαν οι βραδινές ειδήσεις από την τηλεόραση, φάνηκε να έρχεται από το καφενείο η Διαμαντούλα Καλαϊτζή-Βουνάτσου, σύζυγος του Μελανδινού Θρ. Βουνάτσου (Μιλάνου) και μητέρα μου. Στα σκαλιά έκανε την καθιερωμένη στάση, για να κουβεντιάσει με τις γειτόνισσες. Βιαστική καθώς ήταν κι επηρεασμένη από τις ειδήσεις, σχολίασε:

Κι κακό, μουρ’ κόρη μ’, σ’ ούλ’ κ’ Ιλλάδα… Απουσταθήκαν να σβούν’ φουκιές απ’ κ’ τηλιόρασ᾿. Ποιοι αφουρ’σμέν’ τ’ς βάζουν;

Δεν ξέρουμε αν εννοούσε ότι η τηλεόραση εκτελούσε χρέη πυροσβεστικής, αλλά τα λόγια της αυτά μας έφεραν στο νου μια άλλη φωτιά, που πριν πολλά χρόνια είχε ξεσπάσει στην τοποθεσία «Ξιπάκ’μα».

 

Έτυχε τη μέρα εκείνη να βρίσκεται σ’ αυτή την περιοχή, στο κτήμα του, και ο πατέρας της Διαμαντούλας Γεώργιος Ευ. Καλαϊτζής, για να βοσκήσει την κατσίκα του.

Μόλις μαθεύτηκε στο χωριό το νέο για τη φωτιά στο «Ξιπάκ’μα», ανήσυχη αλλά και αφελής η Διαμαντούλα πήγε στον «Άνεμο» και φώναζε στον πατέρα της:

Ισύ, πατέρα, κ’ ήβαλις; (τη φωτιά εννοούσε)

Όχ’, κόρη μ’, όχ’…, ε κ’ ήβαλα ιγώ, απάντησε ο πατέρας της. Εν τη ζωή του πραματέλ’ μας.

Κι έτσι έμειναν στο χωριό μας παροιμιώδεις οι φράσεις «Ισύ, πατέρα, κ’ ήβαλις;» και «εν τη ζωή του πραματέλ’ μας».

Αργότερα έγινε γνωστό πως τη φωτιά την έβαλε η Περμαθιά τ’ Ξαφέλ’, κατά λάθος φυσικά.

 

Τις φωτιές όμως στα δάση της Ελλάδας ποιοι τις βάζουν; Πρέπει άραγε η Πολιτεία να περιορίζει το ρόλο της μόνο στην κατάσβεση των πυρκαγιών ή να παίρνει εγκαίρως κάθε προστατευτικό μέσο για τα δάση μας και να βρίσκει και να τιμωρεί παραδειγματικά τους ασυνείδητους που τα καίνε;

 

Από Μυρσίνη Μ. Βουνάτσου

(Δημοσιευμένο και στο πδκ. «Τα Παλιοχωριανά», τεύχος 19ο,

Ιούλιος- Αύγουστος - Σεπτέμβριος 1985, σελ. 299)


Σάββατο 19 Αυγούστου 2023

ΙΟΡΔΑΝΗΣ Χ. ΤΑΚΗΣ_ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ 4η ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΟΔΙΚΟ ΑΞΟΝΑ “ΚΑΛΛΟΝΗΣ-ΣΙΓΡΙΟΥ”


ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

για την 4η Ολομέλεια της Επιτροπής Αγώνα για τον ΟΔΙΚΟ ΑΞΟΝΑ "ΚΑΛΛΟΝΗΣ - ΣΙΓΡΙΟΥ"

 

 

Αγαπητέ φίλε συμπατριώτη/Αγαπητή φίλη συμπατριώτισσα

 

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΔΙΚΟ ΑΞΟΝΑ "ΚΑΛΛΟΝΗΣ - ΣΙΓΡΙΟΥ" πραγματοποιεί την 4η και τελευταία (;) ολομέλειά της, εν όψει της ολοκληρώσεως (;) του 20ετούς αγώνα της, αφού ο άξονας αυτός παραδίδεται σε χρήση την 30ή Σεπτεμβρίου τρέχοντος έτους.

 

Σκοπός της εκδήλωσής μας αυτής ήταν ο "αποχαιρετισμός στα όπλα", αφού θεωρούσαμε μέχρι πρότινος ότι το έργο της Επιτροπής μας ολοκληρώθηκε, θεωρώντας ότι ο άξονας αυτός πληροί όλους τους κανόνες ασφάλειας, και δη προστασίας της ζωής όλων, όσοι θα κάνουν χρήση αυτού.

 

Όμως, όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα, όταν το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών αναγκάστηκε να απαντήσει στο ΣΥΝΗΓΟΡΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ως και στην Επιτροπή μας (μετά την προσφυγή μας σ' αυτόν), η αλλοπρόσαλλη λύση που μας επέβαλαν ο μελετητής του έργου και οι υπηρεσιακοί παράγοντες που παρέλαβαν την σχετική μελέτη το 2013, με το να μην έχει προβλεφθεί γέφυρα ή κόμβος στη διασταύρωση του άξονα αυτού με τον δρόμο Αντίσσης προς την προσοδοφόρο αγροτική περιοχή των Λαψάρνων, μας προβληματίζει και μάλιστα πολύ.

 

Τις σχετικές λεπτομέρειες θα συζητήσουμε κατά την Ολομέλειά μας αυτή, αλλά και βεβαίως θα αναφερθούμε όσο περιληπτικά μπορούμε στις ενέργειες, παρεμβάσεις και στο εν γένει έργο της Επιτροπής μας κατά τα 20 αυτά χρόνια της ύπαρξής της από το 2003 που την συστήσαμε ως σήμερα.

 

Σας στέλλουμε με το παρόν την ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ της εκδήλωσή μας αυτής. Η παρουσία σας θα αποτελούσε ιδιαίτερη τιμή στην Επιτροπή μας.

 

Με εκτίμηση και αγάπη

Τάκης Χαρ. Ιορδάνης

 

*****

 

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΔΙΚΟ

ΑΞΟΝΑ «ΚΑΛΛΟΝΗΣ-ΣΙΓΡΙΟΥ»

 

 

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

 

Η ευδόκιμη παρουσία της Επιτροπής Αγώνα καθ’ όλη τη διάρκεια των είκοσι χρόνων από τότε που την ιδρύσαμε το 2003 ως σήμερα, τώρα πια που ο οδικός άξονας τελειώνει (κατά το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών τούτος πρόκειται να δοθεί στην κυκλοφορία στις 30 Σεπτεμβρίου 2023), ολοκληρώνεται.

 

Προκειμένου να γίνει ο απαιτούμενος απολογισμός, αλλά και επισήμως να κηρυχθεί η περάτωση (;) της λειτουργίας της Επιτροπής μας, την Κυριακή 27 Αυγούστου τ.ε. και ώρα 11.00΄ π.μ., θα λάβει χώρα στη φιλόξενη Πλατεία του Σκαλοχωρίου η 4η Ολομέλειά μας.

 

Οι δύο πρώτες, του 2009 και 2010, υπήρξαν Ολομέλειες όπου παρουσιάσαμε το πρόβλημα της όλης στασιμότητας από της εξαγγελίας του οδικού μας άξονα Καλλονής-Σιγρίου το 1999 από τον τότε Πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, ως και προβληματισμού, προτάσεων, λήψεως αποφάσεων και εκδόσεως των απαιτουμένων διεκδικητικών ψηφισμάτων, τα οποία υποβάλαμε στους τότε πρωθυπουργούς Κωνσταντίνο Καραμανλή και Γεώργιο Παπανδρέου αντιστοίχως.

 

Η τρίτη ήταν Ολομέλεια εορταστική, εν όψει τότε της ενάρξεως των εργασιών στον οδικό άξονα «Καλλονής - Σιγρίου», όπως μας είχε πληροφορήσει το Υπουργείο, που πράγματι «η πρώτη κασμαδιά» σ’ αυτόν έπεσε μια εβδομάδα μετά.

 

Η νέα Ολομέλειά μας θα είναι πανηγυρική, ως της πρέπει, αφού, ύστερα από την αδιάλειπτη με συνέπεια και πίστη στον στόχο μας παρουσία της Επιτροπής μας καθ’ όλα αυτά τα 20 χρόνια, με παρεμβάσεις, επισημάνσεις, διαμαρτυρίες, ολομέλειες και σχετικά ψηφίσματα των εκ των δέκα χωριών της περιοχής μελών της Επιτροπής, επιστολές, έγγραφα κ.ά., απευθυνθήκαμε προς πάντα αρμόδιο, υπηρεσία, φορέα, Υπουργούς κ.λπ. και, σε περιπτώσεις πλήρους αδιεξόδου, στον Πρόεδρο της Κυβερνήσεως της αντιστοίχου περιόδου. Έχουμε τελικά απευθυνθεί σε όλους τους από το 2003 έως το 2018 έξι Πρωθυπουργούς της χώρας μας.

 

Στην πανηγυρική αυτή τελευταία (;) Ολομέλεια της Επιτροπής μας είσαστε όλοι προσκεκλημένοι.

 

17 Αυγούστου 2023


                          Ο Πρόεδρος                                        Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Σκαλοχωριτών

         της Επιτροπής Αγώνα                                            Λέσβου και μέλος της Επιτροπής


    Δρ.Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.)                                     Αδάμ Εμμ. Καρέκος




Παρασκευή 18 Αυγούστου 2023

ΛΕΣΧΗ ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ_ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΤΑΡΑ


ΛΕΣΧΗ ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ «ΒΕΝΙΑΜΙΝ Ο ΛΕΣΒΙΟΣ»

ΑΘΛΗΤΙΚΟ-ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ

ΜΕΛΟΣ ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΗΣ 1878

Email: beniaminlesbios@gmail.com

 

 


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

                                                                                                                                                                                                           

Στην αίθουσα της ΛΕΣΧΗΣ ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ «ΒΕΝΙΑΜΙΝ Ο ΛΕΣΒΙΟΣ» πραγματοποιείται από 20 έως 27 Αυγούστου 2023 ατομική έκθεση ζωγραφικής του Γιώργου Σιταρά με τίτλο "pasion for people".

 



ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΠΑΤΕΡΕΛΗΣ



Τετάρτη 16 Αυγούστου 2023

ΣΑΧΑ-ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ_ΑΝΤΑΡΑ ΠΟΛΕΜΟΥ

Ας αγωνιστούμε για την ειρήνη…

 

ΜΑΡΙΑΣ Ν. ΣΑΧΑ-ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ

ΑΝΤΑΡΑ ΠΟΛΕΜΟΥ

                                                                                                            «Είναι μεγάλο μυστικό τι είναι Θεός

                                                                                                             και κόσμος. Κι ο άνθρωπος;…»

                                                                                                                                              ΓΚΑΙΤΕ

Στου πολέμου το αμόνι πυρακτωθήκαν οι ψυχές!

«Διά πυρός και σιδήρου» στα μύχια των ψυχών

καίγονται του πολέμου φαντάσματα…

Σπιθιρίζοντας, σπίθες ολοπόρφυρες φωτοβολίζουν

στης πυράς την κάψα:

Δες! Τη μαύρη μάνα, μαύρη κουρούνα,

βήμα το βήμα, τις πέτρες κλωτσά, χαμοπετά…

Σκονόβολο η φωλιά! Εκείνο το πλεχτό, με των παιδιών τα κλαδιά.

Τους μαύρους καπνούς η φωτιά λαμπροφωτίζει

και η τρέλα μουρμουρίζει:

τα γηρατειά ελάβωσεν ο τρόμος στην καρδιά.

Χάθηκεν του δέντρου ο κορμός κι ο γιος, σαν πουλί ξενιτεμένο,

στρατευμένο στων πουλιών το σμήνος.

Οι κόρες, τα παιδιά, στην προσφυγιά…

Εχάθηκεν η βραδιά, της κουβέντας η γλύκα!

Δαρμένα, με πόνου νύχια, των μανάδων τα στήθια.

Το δάκρυ ζεστό, παγώνει στο γυάλινο της κούκλας μάτι.

Άκου! Των νηπίων τις κραυγές, πώς χλευάζουν οι σειρήνες!

Φωτιά η μαχαιριά του φίλου για τον φίλο. Άδικα χυμένο αίμα.

Του μίσους και του άδικου πατέρα, ω πόλεμε!

Της επαιτείας οι παλάμες «σπιθίζουν τρέμουλα»,

στου χιονιά το παγοκαίρι. Καμένα της αλήτισσας φτώχιας τα ράκη,

στα ματωμένα λασπόνερα. «Πανηγύρι θανάτου, ω πόλεμε»!

Στων παιδιών το αθώο χάδι, μέσα στης αντάρας τη φωτιά,

σαστισμένα σαλεύουν την ουρά τους τα σκυλιά!

Και στων πυραύλων τους καπνούς, των παιδιών τα βιβλία

την άγια γνώση καπνίζουν… «και σβήστηκεν η γραφή»…

Ιδού, ο των θαυμάτων θύτης: ο Άνθρωπος!

«Ο σώματι, πνεύματι και ψυχή», τώρα, νεκρός… Απάνθρωπος!

                                                                                                                Μαρία Ν. Σαχά-Γιαννοπούλου*

__________

*Η Μαρία Ν. Σαχά-Γιαννοπούλου, με καταγωγή από τη Νάξο, είναι συνταξιούχος φιλόλογος, συγγραφέας και ζωγράφος. Ποιήματα, μελέτες και πίνακές της έχουμε φιλοξενήσει κατά καιρούς στον ιστότοπό μας. Την ευχαριστούμε που μας τιμά με τις πνευματικές της δημιουργίες.

Πέμπτη 10 Αυγούστου 2023

ΛΕΣΧΗ ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ_ΥΠΟΔΟΧΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ

 

ΛΕΣΧΗ ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ «ΒΕΝΙΑΜΙΝ Ο ΛΕΣΒΙΟΣ»

ΑΘΛΗΤΙΚΟ-ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ

ΜΕΛΟΣ ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΗΣ  1878

Email: beniaminlesbios@gmail.com 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

Με πολύ μεγάλη συμμετοχή από νέους φοιτητές και σπουδαστές που αποφοίτησαν από τα Λύκεια του Πλωμαρίου, καθώς και τους γονείς και φίλους τους και την εκπαιδευτική κοινότητα του Πλωμαρίου, πραγματοποιήθηκε για δέκατη έβδομη συνεχή χρονιά χθες,  Τετάρτη 9 Αυγούστου, στις 8 το απόγευμα, η συγχαρητήρια τελετή για τους νέους φοιτητές και σπουδαστές, των ακαδημαϊκών ετών 2020-2021-2022-2023.

 


Η τελετή ήταν αφιερωμένη στη μνήμη του εκλιπόντος και επί σειρά ετών διατελέσαντος Προέδρου της Λέσχης Ξενοφώντα Μαυραγάνη, που ήταν και ο εμπνευστής της εκδήλωσης. 

Προλόγισαν την εκδήλωση η καθηγήτρια και μέλος του Δ.Σ. κα Γεωργία Φράγκου, καθώς και ο φιλόλογος καθηγητής φίλος της οικογένειας κ. Νίκος Δέτσης, ο οποίος αναφέρθηκε διεξοδικά στο έργο του Ξενοφώντα Μαυραγάνη και την παρακαταθήκη που αφήνει στον Τόπο του.

 ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΠΑΤΕΡΕΛΗΣ