Δευτέρα 18 Ιουλίου 2016

ΑΙΓΙΑΛΟΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΡΕΣΟΥ ΛΕΣΒΟΥ ~ ΚΥΡΙΑΖΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ

Αναδημοσίευση από την «Εφημερίδα των Συντακτών» 14-7-2016

Αναδημοσιεύουμε παρακάτω άρθρο-έκκληση του συμπατριώτη μας συγγραφέα Αριστείδη Κυριαζή να ανακληθεί λανθασμένη απόφαση οριοθέτησης του αιγιαλού της αρχαίας Ερεσού. Ο κίνδυνος τσιμεντοποίησης της όμορφης παραλίας Ερεσού από οικοδομικές εργασίες, η φημολογούμενη πώληση σε Τούρκους μιας παραμεθόριας νησίδας στα Πάμφιλα και η παράνομη αγοραπωλησία της Παναγίας Κρυφτής Παλαιοχωρίου τον Οκτώβρη του 2014, αποτελούν τρεις κατάφωρες προσπάθειες παραβίασης του νομικού, φυσικού και εθνικού Δικαίου, σε βάρος της Λέσβου και των Λεσβίων. Για τον αιγιαλό της αρχαίας Ερεσού βρέθηκαν καλοί πατριώτες (Πιπεράς, Κυριαζής) να επισημάνουν με νομικά επιχειρήματα και τοπογραφικό διάγραμμα τι γίνεται σε βάρος των Ερεσίων. Κι αυτό το σημείωμά μας δείχνει ότι κάθε κομμάτι λεσβιακής γης, κάθε κόκκο από τις αμμουδιές της, πρέπει να το θεωρούμε δικό μας τόπο και να το υπερασπιζόμαστε σαν να είναι το δικό μας χωριό. Απορούμε, ωστόσο,  γιατί δεν έχουμε καμιά πρόοδο και είδηση από εκείνους που ανέλαβαν πριν από ενάμιση χρόνο να υπερασπιστούν την Κρυφτή; Μήπως υπάρχει κίνδυνος παραγραφής; Για την Παναγία Κρυφτή, για την Ερεσό, για τα Πάμφιλα, έχουμε χρέος να σπεύσουμε. Αν δεν κινητοποιηθούμε άμεσα και δυναμικά όλοι οι Λέσβιοι, πολίτες, φορείς, αυτοδιοικητικοί άρχοντες και βουλευτές, αν δεν κινητοποιήσουμε έγκαιρα την αργοκίνητη κρατική μηχανή, τι άλλο ακόμα έχουμε να περιμένουμε, κοντά στα πολλά που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια σε βάρος του Νησιού μας; Ποιοι νομίζετε ότι πρέπει να προστατέψουν τη Λέσβο, αν όχι οι ίδιοι οι Λέσβιοι;     

Τσιμέντο να γίνει ο γιαλός της αρχαίας Ερεσού Λέσβου, κύριε Σκουρλέτη;

 

14.07.2016, 15:10 | Συντάκτης: Αριστείδης Κυριαζής*

      Η ωραιότερη και πλέον πολυσύχναστη παραλία της αρχαίας Ερεσού Λέσβου, όπου γεννήθηκαν στην αρχαιότητα η σπουδαιότερη ποιήτρια Σαπφώ, ο φιλόσοφος Θεόφραστος και ο ιστορικός Φανίας, κινδυνεύει να τσιμεντοποιηθεί φέτος κατά 27 στρέμματα, ύστερα από τη λανθασμένη απόφαση χάραξης των ορίων αιγιαλού και παραλίας της Ερεσού του 2012 (Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, τ. Δ΄, αρ. φύλλου 36/14-2-2012).
     Θεωρώ ότι είναι επιβεβλημένη η άμεση ανάκληση της παραπάνω χάραξης και η αντικατάστασή της με νέα στο πλαίσιο της νομιμότητας και όχι υπέρ του συμφέροντος ενός ιδιώτη.
      Είναι ακατανόητο η χάραξη της ζώνης της παραλίας της Ερεσού να έχει καθοριστεί σε πλάτος δέκα μέτρων, και εκεί που το πλάτος της αμμουδιάς είναι 40 μέτρα και εκεί που είναι 160 μέτρα, ενώ ο σχετικός νόμος 2971/2001 επιτρέπει τη χάραξη της ζώνης της παραλίας μέχρι τα 50 μέτρα!
     Επικαλούμαι την απόφαση του Ε’ τμήματος του Συμβουλίου Επικρατείας με αριθμό 3354/2014, σύμφωνα με την οποία:
     «Ο αιγιαλός δεν δημιουργείται με σχετική πράξη της Πολιτείας, αλλά προκύπτει από φυσικά φαινόμενα, δηλαδή τις μεγαλύτερες αλλά συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων, η δε προβλεπόμενη στον νόμο διαδικασία καθορισμού των ορίων του δεν αποσκοπεί παρά στη διαπίστωση του πραγματικού αυτού γεγονότος».
     Λυπάμαι, που οι Λέσβιοι επιτρέπουν στις παραλίες τους τη βάρβαρη καταπάτηση, σε βάρος του γενικού συμφέροντος, με αποτέλεσμα να πλουτίζουν πρόσκαιρα λίγοι ευνοούμενοι. Ελπίζω οι πολιτιστικοί, περιβαλλοντικοί, τοπικοί σύλλογοι της Λέσβου και των Λέσβιων των Αθηνών να υποστηρίξουν το παραπάνω αίτημα.
     Εύχομαι οι τρεις βουλευτές της Λέσβου, Γεώργιος Πάλλης του ΣΥΡΙΖΑ, Χαράλαμπος Αθανασίου της Νέας Δημοκρατίας και Σταύρος Τάσσος του ΚΚΕ, οι οποίοι επίμονα και τακτικά ευαγγελίζονται την προστασία και ανάδειξη των θησαυρών της Λέσβου, να επιδείξουν παραδειγματικά για την Ερεσό το αυτονόητο και αρμόζον ενδιαφέρον τους, ώστε να ακυρωθούν τα σχέδια τσιμεντοποίησης της παραλίας για να παραμείνει ο Γιαλός της Ερεσού η ωραιότερη παραλία της Λέσβου, προς το συμφέρον των Ερεσίων και προτιμητέα στους απανταχού επισκέπτες.
     Οργίζομαι με την απραξία στο θέμα των αυτοδιοικητικών εκπροσώπων της Ερεσού, με την ηχηρή σιγή του δημάρχου, του ενός και μοναδικού Δήμου Λέσβου, Σπύρου Γαληνού, ο οποίος τυχαίνει να κατάγεται από τον ιερό τόπο της Ερεσού, αλλά και με την αδιαφορία της περιφερειάρχου Βορείου Αιγαίου Χριστιάνας Καλογήρου.
     Περιμένω από τον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας Παναγιώτη Σκουρλέτη και από τον αναπληρωτή υπουργό αρμόδιο για θέματα Περιβάλλοντος, Οικολόγο Πράσινο, Γιάννη Τσιρώνη, μια απάντηση στο ερώτημα: Θα γίνει τσιμέντο ο Γιαλός της Ερεσού επί υπουργίας σας;
                 
Τοπογράφημα της παραλίας Ερεσού

      Στην εφημερίδα της Λέσβου «Εμπρός» δημοσιεύθηκε στις 25-6-16 η εμπεριστατωμένη καταγγελία του Ερέσιου Σπύρου Πιπερά, πρώην προέδρου του Συλλόγου των απανταχού Ερεσίων «Ο Θεόφραστος», με τίτλο: «Αμμουδιά Ερεσού, γιατί η λαθεμένη και καταστροφική χάραξη πρέπει άμεσα να ανακληθεί!», στην οποία, με τη βοήθεια του εικονιζόμενου σχεδίου, τόνιζε:
      «Στη χάραξη του 2012, ενώ στο πριν από τον Ψαροποταμό κομμάτι της Αμμουδιάς η μπλε γραμμή ταυτίζεται με τον αγροτικό δρόμο, μετά τον Ψαροποταμό γυρίζει προς τη θάλασσα, καβαλάει την κίτρινη γραμμή και ταυτίζεται με την κόκκινη, μηδενίζοντας την έκταση του Παλαιού Αιγιαλού σ’ όλο το μήκος της ακτογραμμής ανάμεσα στα κοινά σημεία 10’’ και 11’’ της μπλε-κόκκινης γραμμής.
      Ο ισχυρισμός πως τα συγκεκριμένα 27 περίπου στρέμματα Αμμουδιάς (σ.σ. που διακρίνονται στο σχέδιο, κάτω από τις μπλε κουκκίδες, σε σχήμα φορτηγού) αποτελούν τελεσίδικα αναγνωρισμένες από τον Άρειο Πάγο ιδιωτικές εκτάσεις και έπρεπε γι’ αυτό να “βγουν” εκτός Παλαιού Αιγιαλού αντιφάσκει προς άλλες ιδιωτικές εκτάσεις και νόμιμα κτίσματα που αφέθηκαν εντός του Παλαιού Αιγιαλού στις παρυφές του οικισμού, ΝΔ του σημείου 1’’ της μπλε γραμμής!
      Αυτά λοιπόν τα δύο σημεία 10’’ και 11’’ της χάραξης, που γίνεται 14 χρόνια μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου το 1998 (και όταν εν τω μεταξύ η Αμμουδιά στα ανατολικά έχει εξαφανισθεί λόγω διάβρωσης), επιβάλλεται να μετακινηθούν προς Βορρά, ώστε η μπλε γραμμή να συνεχίσει την οριογραμμή του Παλαιού Αιγιαλού, όπως είναι τοποθετημένη ανατολικά του Ψαροποταμού και δυτικά του ξενοδοχείου “ΑΙΟΛΙΑΝ”, δηλαδή κατά το μεγαλύτερο μήκος της, επί του αγροτικού δρόμου.
      Διαφορετικά, σύμφωνα με τη χάραξη αυτή του 2012, με μηδενισμένη την έκταση του παλαιού αιγιαλού κατά το μέτωπο όπου μπλε και κόκκινη γραμμή ταυτίζονται, υπεξαιρείται έκταση του Δημοσίου, διότι: “Ο παλαιός αιγιαλός και η παλαιά όχθη ανήκουν στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου και καταγράφονται ως δημόσια κτήματα” [Άρθρο 2, εδάφιο 5 του Ν. 2971/2001].
      Ζητούμε την ανάκληση της χάραξης του 2012. Ζητούμε από την Πολεοδομία την άμεση απαγόρευση κάθε οικοδομικής εργασίας επάνω στην αμμουδιά μας».

*φυσικός-συγγραφέας 

Τρίτη 12 Ιουλίου 2016

ΘΕΡΙΝΟ ΣΙΝΕΜΑ ΣΤΟ ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ






Σάββατο 9 Ιουλίου 2016

ΚΥΡΙΑΖΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ~ ΣΧΟΛΑΡΧΗΣ ΜΟΥΧΤΟΥΡΗΣ ΕΜΜ. ΚΑΙ ΣΠΙΔΕΣ ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ

Αναδημοσίευση
Κυριαζής Αριστείδης, Εφημερίδα "Εμπρός" Μυτιλήνης, 9-7-2016

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ

Νήσος Αιολίς Λέσβος, η δε χώρα Λεσβία

O σχολάρχης Εμμανουήλ Μουχτούρης και οι Σπίδες Πλωμαρίου

                                   Δεκαπενθήμερες επισημάνσεις
 
       Σε συνέχεια του προηγουμένου κειμένου της στήλης: «"Ιστορία και τοπογραφία της νήσου Λέσβου" το 1911, του Πλωμαρίτη σχολάρχη Εμμανουήλ Μουχτούρη», που εκδόθηκε στη Σμύρνη ως ανατύπωση ομότιτλου βιβλίου των Αθηνών και του οποίου το εικονιζόμενο εξώφυλλο δεν δημοσιεύθηκε στις προηγούμενες επισημάνσεις, λόγω έλλειψης χώρου, προσθέτω ότι:
       Στις 72 σελίδες του, περιέχονται τρεις πίνακες, όπου για τους 84 οικισμούς της Λέσβου καταγράφονται οι αριθμοί των 27.842 οικιών χριστιανών (ποσοστό 87%) και 4.163 μουσουλμάνων (13%).
       Οι οικίες κατά πίνακα ήταν: α) Επαρχίας Μυτιλήνης 11.442 χριστιανών (88%) και 1.568 μουσουλμάνων (12%), β) Υποδιοίκησης Πλωμαρίου, στο δήμο Πλωμαρίου 3.740 όλες χριστιανών (100%), στο δήμο Βασιλικών 2.300 χριστιανών (90,5%) και 240 μουσουλμάνων (9,5%) και γ) Επαρχίας Μηθύμνης 10.630 χριστιανών (81,9%) και 2.355 μουσουλμάνων (18,1%).
       Επίσης καταγράφονται κατά χωριό οι 89 εκκλησίες της Λέσβου και τα 88 σχολεία χριστιανών (15 Ελληνικά, 55 Δημοτικά και 18 Παρθεναγωγεία), καθώς και τα ονοματεπώνυμα των ιδιοκτητών των 99 ελαιοτριβείων της Λέσβου, των 6 εργοστασίων πυρηνελαίου και των 365 συνδρομητών-χορηγών του βιβλίου.
       Τα 12 χωριά του Πλωμαρίου με τις οικίες των χριστιανών σε παρένθεση καταγράφονται ως εξής: Ποταμός (1.650), Λημνίον (20), Κουρνέλα (60), Μέγα Χωρίον (300), Μηλιές (80), Τρίγωνας (250), Πλαγιά (500), Παλαιοχώριον (250), Βωρός (150), Ακράσιον (100), Υδρώτα (30) και Κάτω Χωρίον (80). Σχολεία Πλωμαρίου καταγράφονται α) στον Ποταμό: Ελληνικό, Δημοτικό και Παρθεναγωγείο, β) Στο Μέγα Χωρίον τρία Δημοτικά, και γ) Στα χωριά Μηλιές, Τρίγωνα, και Πλαγιά από ένα δημοτικό.

      
       Όπως με πληροφόρησε ο ερευνητής της ιστορίας του Πλωμαρίου φίλος Στρατής Ψαρράς, πρώην πρόεδρος του Συνδέσμου Πλωμαριτών Αττικής "Βενιαμίν ο Λέσβιος", στο Γενικό Λύκειο Πλωμαρίου είναι αναρτημένη φωτογραφία του Εμμανουήλ Μουχτούρη και φυλάσσεται η καταλογογραφημένη πλούσια βιβλιοθήκη του σχολάρχη, στην οποία δεν περιλαμβάνεται το αναφερόμενο βιβλίο. Επίσης, όπως τηλεφωνικά με ενημέρωσε πρόσφατα από το Πλωμάρι η Πελαγία Θεμιστοκλή Μουχτούρη-Σίμου, εγγονή του Εμμανουήλ Μουχτούρη: «Ο παππούς και η γιαγιά Νερατζούλα απέκτησαν πέντε αγόρια και τέσσερα κορίτσια και είχαν το σπίτι τους στη συνοικία του Πλάτανου, δίπλα από το πατρικό του Νίκου Λαγουμίδη».
       Όπως σημείωσα στο προηγούμενο κείμενο, ο Γερμανός αρχαιολόγος Robert Koldewey, με υπόδειξη του Μουχτούρη, σημείωσε το 1890 στο βιβλίο του το τοπωνύμιο Ασπίδι Μεγαλοχωρίου. Επιπλέον ο Δημήτρης Παπάζογλου γράφει το 1976: «τα μέρη τούτα προστάτευαν το χωριό από μια επίθεση, σαν φυσικές ασπίδες, γι' αυτό ίσως να ονομάστηκε και η τοποθεσία Σπίδες» ("Πλωμάρι", σ. 43), ενώ ο Γιώργος Γιαννουλέλλης σημείωσε το 1983: «είναι πιθανό πως πρόκειται για τη φράση στις Πίθες, όπου πίθα είναι μεγεθυντικός τύπος του πίθος [...] Η σειρά των φωνητικών αλλαγών θα είναι τότε: στις Πίθες > στο Πίθις > στο Πίθς > στο Σπιδς, ανομοίωση του άηχου θ σε δ)». ("Πλωμάρι Λέσβου, οι τοπωνυμίες", σ. 91).
       Με αφορμή τα παραπάνω, εφέτος την Λαμπροτετάρτη, ρώτησα τον Πλωμαρίτη φίλο Γεώργιο Λαγουμίδη του Βρασίδα ποια άποψη υιοθετεί και εκείνος, αντί απάντησης, πρότεινε μια άμεση εκδρομή στις Σπίδ'ς, όπου η εξοχική κατοικία του. Ξεκινήσαμε οδικώς με την Μαρί και την Ερατώ από το Πλωμάρι προς το Μεγαλοχώρι με το κατάλληλο για δύσβατες διαδρομές αυτοκίνητό του, μέσω της πανέμορφης κοιλάδας του ποταμού Σεδούντα και, φθάνοντας στις Σπίδες, εκείνος ανέφερε:
       «Το τοπωνύμιο Σπίδ'ς ονομάστηκε από τη γεωγραφική του θέση-βίγλα, που ως φυσική ασπίδα προστάτευε το Μεγαλοχώρι, το παλιό Πλωμάρι, από τις επιθέσεις θαλάσσιων επιδρομέων όταν οι εκεί εγκατεστημένοι Πλωμαρίτες παρατηρητές, παίρνοντας μηνύματα από τη βίγλα του Κάτω Χωριού, ειδοποιούσαν τους συγχωριανούς. Ο Κλεάνθης Δημητρίου Βουλαλάς, αδελφός του παππού μου, σε εργασία του την οποία δημοσίευσε η Αμφιτρίτη Καζάζη-Καπερώνη στους "Πλωμαρίτικους Αντίλαλους" (σ.σ. τεύχος 233 του 2011), αναφέρει με ποιο τρόπο σώθηκε το τότε Πλωμάρι, όταν ένοπλοι άνδρες ενός τουρκικού πλοίου το 1822, αμέσως μετά την καταστροφή της Χίου, έφθασαν "απέναντι αυτού εις θέσιν Σπίδες"».

                                                                                                            Αριστείδης Κυριαζής
                                                                                                aristeidis2007@gmail.com

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2016

ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΙ ΑΡΓΥΡΗ

ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΔΥΜΕΣ ΞΑΔΕΛΦΟΥΛΕΣ ΜΟΥ ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΙ ΑΡΓΥΡΗ

Η ζωγραφιά της Αργυρής

Η ζωγραφιά της Ιωάννας

Η Ιωάννα κι η Αργυρή, δίδυμες κόρες της Ρένας Καλδέλη, τη μέρα του πάρτυ γενεθλίων τους στο νηπιαγωγείο τους…

 
Μπροστά στις τούρτες γενεθλίων τους…

 
Ιωάννα                                                                        Αργυρή
  
Η Αργυρή κι η Ιωάννα έγιναν έξι χρονών!...

Στο Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης στην Πλάκα…

Στο Μουσείο Ακρόπολης…

Στην αυλή του νηπιαγωγείου…


Η Αργυρή και η Ιωάννα σας εύχονται…
Κ α λ ό   Κ α λ ο κ α ί ρ ι!

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΑΚΟΠΑΓΙΔΕΣ

Οικολογικές Δακοπαγίδες[1]
                                          (για την προστασία των ελαιοδένδρων)
Γράφει ο εκπαιδευτικός Γιώργος Μάνος
Α. Υλικά
- πλαστικά μπουκάλια νερού ενός  λίτρου
- κολλητική ταινία περιτυλίγματος πλάτους 4 cm, κατά προτίμηση κίτρινου χρώματος
- νερό
- λίπασμα θειϊκής αμμωνίας (ένα σακί 40 kgr στην Αγροτική Ένωση στοιχίζει περίπου 15 €)
- ένα χωνί με στόμιο ίσο με το καπάκι του μπουκαλιού
- μια μπετόβεργα ψιλή
- καμινέτο με γκαζάκι
- πολύ λεπτό και μαλακό σύρμα

Β. Εκτέλεση
1. Παίρνουμε τα πλαστικά μπουκάλια και στο μέσον τους τυλίγουμε την κολλητική  ταινία. Προτιμούμε κίτρινου χρώματος, γιατί προσελκύει τα έντομα. Αν είμαστε αλλεργικοί, προστατεύουμε τα χέρια μας με γάντια.
2. Στη συνέχεια ζεσταίνουμε στο καμινέτο την μπετόβεργα κι ανοίγουμε τέσσερις τρύπες σε κάθε μπουκάλι πάνω στην κολλητική ταινία, δεξιά, αριστερά, μπρος, πίσω.
3. Βάζουμε το χωνί στο στόμιο του μπουκαλιού και το γεμίζουμε με νερό έως την αρχή της κολλητικής ταινίας. Μετά, με το χωνί, ρίχνουμε μέσα στο μπουκάλι τρεις κοφτές κουταλιές της σούπας θειϊκή αμμωνία και κλείνουμε το μπουκάλι με το καπάκι του.
4. Δένουμε το λαιμό του μπουκαλιού με λεπτό σύρμα και κρεμάμε τις δακοπαγίδες στα ελαιόδεντρα, ένα πάρα ένα όταν τα δέντρα είναι φυτεμένα κοντά ή σε κάθε δέντρο, αν η μεταξύ τους απόσταση είναι πάνω από επτά μέτρα ή αν βρίσκονται στα σύνορα με γειτονικά κτήματα.
***
Ευχαριστούμε το Γιώργο Μάνο για τις χρήσιμες και πολύ κατατοπιστικές οδηγίες του πώς να φτιάξουμε οικολογικές δακοπαγίδες και να προστατέψουμε τους ελαιώνες μας από το δάκο και άλλα βλαβερά έντομα, με δική μας φροντίδα στην αρχή του καλοκαιριού. Γιατί οι δακοκτονίες που γίνονται κάθε χρόνο από τοπικά συνεργεία ή αεροψεκασμούς δεν είναι πάντα αποτελεσματικές, ενώ δηλητηριάζουν το οικοσύστημα και υποβαθμίζουν την ποιότητα του ελαιολάδου.

Ο Γιώργος Μάνος είναι Διευθυντής Επαγγελματικού Λυκείου, σύζυγος της υπεύθυνης Κέντρου Συμβουλευτικής Προσανατολισμού (ΚΕΣΥΠ) Πατησίων Αναστασίας Κοτσιαφίτου - Μάνου. Καλλιεργούν οι ίδιοι τα ελαιοκτήματά τους στον Κάλαμο και στη Φθιώτιδα κι έχουν μεταδώσει την αξία της εργατικότητας στους γιους τους Γιάννη και Νίκο, φοιτητές Πανεπιστημίου και Πολυτεχνείου αντίστοιχα, που έχουν μάθει από τους γονείς τους όλες τις αγροτικές εργασίες.  


[1] Οι πληροφορίες συλλέχθηκαν από τις συζητήσεις με εκπαιδευτικούς διαφόρων ειδικοτήτων και η μέθοδος εφαρμόστηκε με επιτυχία στον βιολογικό ελαιώνα μου στον Κάλαμο Αττικής. Στην ετοιμασία των δακοπαγίδων συμμετείχαν όλα τα μέλη της οικογένειάς μου.