Κυριακή 29 Ιουλίου 2018

ΜΑΥΡΑΓΑΝΗΣ ΞΕΝΟΦΩΝ ΠΡΟΣ ΕΚΔΟΤΗ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ "ΠΛΩΜΑΡΙΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ"

Από τον συμπατριώτη μας Ξενοφώντα Ε. Μαυραγάνη, συγγραφέα και Πρόεδρο της Λέσχης Πλωμαρίου «Βενιαμίν ο Λέσβιος», λάβαμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω μήνυμά του προς τον Βασίλειο Βαλάκο, νέο Πρόεδρο του Συνδέσμου Πλωμαριτών Αττικής «Βενιαμίν ο Λέσβιος» και υπεύθυνο του περιοδικού «Πλωμαρίτικοι Αντίλαλοι», με την παρατήρηση ότι το Πλωμάρι μας χρειάζεται όλους. Η κοινή καταγωγή, η αγάπη για τον τόπο μας, οι κοινές αξίες και επιδιώξεις πρέπει να μας ενώνουν και να μας οδηγούν στην αλληλοεκτίμηση και στη συνεργασία. Κι αν κάποιες φορές κάνουμε παραλείψεις κι εγείρουμε παράπονα, είναι εύκολο να τα διορθώνουμε με καλόπιστο διάλογο, για το καλό του τόπου μας…  

               

***

--- Προωθημένο μήνυμα ---

Από: xenofon mavraganis <2rahidi@gmail.com>

Ημερομηνία: 28 Ιουλίου 2018 - 5:58 μ.μ.

Θέμα:
Προς:
plomariathens@gmail.com

 

Κύριο

Βασίλειο Βαλάκο,

εκδότη-διευθυντή των «Πλωμαρίτικων Aντίλαλων»

 

Κύριε Βαλάκο,

διάβασα το τελευταίο τεύχος του περιοδικού, που αναφέρεται στον αιφνίδιο θάνατο του Δημήτρη Χαλαυτή και σε άλλα σημαντικά γεγονότα, όπως η εκλογή σας ως νέου προέδρου του Συνδέσμου, ο ετήσιος χορός, η μονοήμερη εκδρομή στην Κύμη και άλλα εξόχως ενδιαφέροντα, λησμονήσατε όμως να αναφερθείτε στην παρουσίαση του βιβλίου μου στην αίθουσα της ΕΝΩΣΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, με την συνεργασία του εκλιπόντος προέδρου σας και την παρουσία διαπρεπών ομιλητών, προφανώς γιατί ο παρουσιαζόμενος δεν ανήκει στην στενή ομάδα των Αθηναίων που νομίζουν ότι είναι Πλωμαρίτες.

     Καλά αυτό. Αλλά να αγνοήσετε εσείς οι Πλωμαρίτες το πρόγραμμα εορτασμού των 140 χρόνων ύπαρξης και λειτουργίας της ΛΕΣΧΗΣ ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ ΒΕΝΙΑΜΙΝ Ο ΛΕΣΒΙΟΣ πάει πάρα πολύ. Ένα πρόγραμμα διάρκειας 6 μηνών, με θέατρο, μουσική, επιστήμη, εκθέσεις φωτογραφίας και ζωγραφικής, επιτόπια παρουσία των μουσείων ΤΕΡΙΑΝΤ, ΘΕΟΦΙΛΟΥ, ΦΥΣΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ, μόνο από  ανθρώπους που στερούνται ανθρωπιστικής παιδείας, θα μπορούσε να παραβλεφθεί. Είναι προφανές ότι δεν σας ενδιαφέρει η όποια πνευματική - καλλιτεχνική δραστηριότητα εδώ στο Πλωμάρι, γι’ αυτό και δεν ενδιαφέρεστε γι’ αυτήν, παρ' όλο που έχει ασχοληθεί σύσσωμος ο τοπικός τύπος, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Η ΑΥΓΗ, ΤΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ, Η ΕΡΤ.

     Λόγω αυτής της εχθρικής τακτικής σας, θα παρακαλούσα να μην ασχοληθείτε, που δεν ασχολείσθε βέβαια, με εμάς όσο τουλάχιστον εγώ εξακολουθώ να είμαι πρόεδρος αυτού του σωματείου.

                 Εν πλήρει οργή

Ξενοφών Ε. Μαυραγάνης

ΚΥΡΙΑΖΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ - ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ_ΤΑ_ΝΕΑ_ΤΩΝ_ΣΚΑΛΟΧΩΡΙΤΩΝ



Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ Μυτιλήνης | Αριστείδης Κυριαζής | 28-7-2018



*Σημείωση: Το κείμενο εστάλη από τον Αριστείδη Κυριαζή. Πρώτη δημοσίευση στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ
Μυτιλήνης | Απόψεις | Σάββατο 28-07-2018 | http://www.emprosnet.gr/apopseis/

Τρίτη 24 Ιουλίου 2018

ΛΕΣΧΗ ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ–ΑΝΑΒΟΛΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑ

ΑΝΑΒΟΛΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΠΟΥΚΑΛΑ

 

Το Δ.Σ. της ΛΕΣΧΗΣ ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ ΒΕΝΙΑΜΙΝ Ο ΛΕΣΒΙΟΣ με λύπη του ανακοινώνει την αναβολή της παρουσίασης των έργων του δημοσιογράφου, ποιητή και δοκιμιογράφου Παντελή Μπουκάλα και του συγγραφέα Γιάννη Παπακώστα, που είχε προγραμματισθεί για τη Δευτέρα 30 Ιουλίου, λόγω απρόβλεπτων δυσχερειών.

 

Η νέα ημερομηνία της παρουσίασης θα γνωστοποιηθεί με νεότερη ανακοίνωση. Στο μεταξύ άμεσος διαγράφεται ο κίνδυνος ματαίωσης κάποιων από τις προγραμματισμένες εκδηλώσεις, λόγω της μη αναμενόμενης υπερβολικής καθυστέρησης της εξόφλησης από μέρους του ΝΠ Παιδείας, Πολιτισμού και Τουρισμού των οφειλόμενων ποσών για την συναυλία Ζερβουδάκη-Κανά, παρά την από τετραμήνου ληφθείσα απόφαση και τις προσπάθειες του προέδρου του κ. Δημήτρη Αλεξίου.

 

Η καθυστέρηση αυτή στερεί από τη ΛΕΣΧΗ τη δυνατότητα να εκδόσει εισιτήρια, να κλείσει ξενοδοχεία και να προβεί σε άλλες μικροδαπάνες απαραίτητες για τη διοργάνωση των εκδηλώσεων.

Ο Πρόεδρος της Λέσχης

Ξενοφών Μαυραγάνης

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2018

ΛΕΣΧΗ ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ - ΕΚΘΕΣΗ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΤΕΡΙΑΝΤ


ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΤΕΡΙΑΝΤ ΣΤΗ ΛΕΣΧΗ ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ

Δέκα οκτώ, από τα σημαντικότερα δημιουργήματα των σπουδαίων ζωγράφων εκπροσώπων του μοντερνισμού, που στεγάζονται στο Μουσείο ΤΕΡΙΑΝΤ της Μυτιλήνης, φιλοξενούνται σε αντίγραφα, ασφαλώς στη ΛΕΣΧΗ ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ ΒΕΝΙΑΜΙΝ Ο ΛΕΣΒΙΟΣ, λαμπρύνοντας έτσι τον εορτασμό των 140 χρόνων από την ίδρυση του αρχαιότερου πολιτιστικού συλλόγου της Λέσβου.            

 

Πικάσο, Μιρώ, Ματίς, Σαγκάλ, Λεζέ, Λωράνς, Τζιακομέτι και πολλοί άλλοι ζωγράφοι, των οποίων τα έργα εμπλουτίζουν τις συλλογές του πολύ γνωστού στον κόσμο της Τέχνης μουσείου, «επισκέπτονται» από την περασμένη Κυριακή το Πλωμάρι, δίνοντας την ευκαιρία τόσο στους μόνιμους κατοίκους του, όσο και στους επισκέπτες του, να πάρουν μια γεύση της μοντέρνας Τέχνης, με την οποία έφερε σε επαφή την Λέσβο ο Στρατής Ελευθεριάδης-Τεριάντ.

       

Κατά τη διάρκεια των εγκαινίων, μίλησε ο διευθυντής του μουσείου Κώστας Μανιατόπουλος, διακεκριμένος ζωγράφος, που εξήγησε στο κοινό τις βασικές αρχές του μοντερνισμού, καθώς και τους λόγους που ώθησαν τον Στρατή Ελευθεριάδη, ο οποίος, ζώντας την εποχή της δεκαετίας 1920-1930 στο Παρίσι, κατάφερε να συγκεντρώσει σειρά έργων των ζωγράφων αυτών, πολλοί από τους οποίους υπήρξαν και φίλοι του και στη συνέχεια να τα δωρίσει στην πατρίδα του τη Μυτιλήνη, ιδρύοντας τα μουσεία ΤΕΡΙΑΝΤ και ΘΕΟΦΙΛΟΥ.



Ο Κώστας Μανιατόπουλος εξήγησε στο κοινό τους τρόπους με τους οποίους ο εμπνευσμένος τεχνοκρίτης Στρατής Ελευθεριάδης δημιούργησε αρχικά το περιοδικό Verve (Οίστρος) με αναπαραγωγές έργων σπουδαίων ζωγράφων και αργότερα τα Grands Livres (Μεγάλα Βιβλία) με πρωτότυπες δημιουργίες, ο μεγαλύτερος αριθμός των οποίων βρίσκεται στο μουσείο-βιβλιοθήκη του μουσείου ΤΕΡΙΑΝΤ αποτελώντας τη μεγάλη παρακαταθήκη του, που συγκεντρώνει το παγκόσμιο ενδιαφέρον των φιλότεχνων.

             

Προσφωνώντας τον Κώστα Μανιατόπουλο, ο πρόεδρος της ΛΕΣΧΗΣ Ξενοφών Μαυραγάνης ευχαρίστησε το Δ.Σ. του μουσείου και προσωπικά τον πρόεδρό του καθηγητή Δημήτρη Παπαγεωργίου, για τη συμμετοχή τους στον εορτασμό, και ιδιαίτερα τον παρόντα διευθυντή του μουσείου, που ήρθε στο Πλωμάρι, παρά το γεγονός ότι την επομένη 16 Ιουλίου εγκαινίαζε στη Μυτιλήνη έκθεση του διάσημου φωτογράφου Ανρύ Μπρεσόν, έργα του οποίου βρίσκονται στο μουσείο Τεριάντ αλλά και σε ένα από τα «Μεγάλα Βιβλία» του.



Τα εγκαίνια της έκθεσης παρακολούθησε πολύς κόσμος, μεταξύ των οποίων και η πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου της Δημοτικής Ενότητας Πλωμαρίου Λίτσα Βάμβουρα. Η έκθεση θα παραμείνει ανοιχτή ως το τέλος του μήνα.

Ο Πρόεδρος της Λέσχης Πλωμαρίου
Ξενοφών Μαυραγάνης

Κυριακή 15 Ιουλίου 2018

ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΤΑΚΗΣ ~ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΕΚΛΟΓΗΣ ΤΗΣ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΟΛΣΑ

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ» Μυτιλήνης

Α Ι Ο Λ Ι Α Σ   Λ Ο Γ Ο Σ 

clip_image004Αντιδημοκρατικός ο τρόπος εκλογής της εκάστοτε διοίκησης της ΟΛΣΑ

 

Τάκης Ιορδάνης|10|07|2018

 

Στην περίοδο της μεταπολίτευσης η αναγκαιότητα δημιουργίας Ομοσπονδίας είχε καταστεί συνείδηση και στόχευση πολλών Λεσβίων της Αττικής. Η πρώτη σχετική απόπειρα έγινε το 1974 - 1975, πρωταγωνιστούντος του Ταξιάρχου (;) Τσουπή. Ακολούθησε η δεύτερη προσπάθεια το 1978, με πρωτοβουλία του προέδρου των Ερεσίων, αξέχαστου φίλου Σταύρου Γαληνού. Σ’ αυτή συμμετείχαμε οι τότε Πρόεδροι των Πλωμαριτών, Αντισσαίων, Πολιχνιατών, Μανταμαδιωτών και τέλος φθάσαμε τους οκτώ. Στη συνέχεια, προσήλθαν ακόμη εκπρόσωποι «Λεσβιακών Συλλόγων Σπουδαστών». Αναλυτική περιγραφή της προσπάθειας γίνεται στο βιβλίο «ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΑΤΟΡΑ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ» του συγχωρεμένου Σταύρου Γαληνού.

 

Τελικά δεν ευοδώθηκε η προσπάθειά μας, αφού διαπιστώσαμε ότι οι «νεοπροσελθόντες» είχαν σκολιές σκέψεις. Όπως αναφέρει στο βιβλίο του ο Σταύρος, «Τούτοι όμως οι νεοπροσελθόντες έδειξαν αμέσως τις προθέσεις τους να καταλάβουν την Ομοσπονδία». Προσθέτει δε αλλού: «Την Ομοσπονδία τη θέλουμε για το καλό του Νησιού μας και όχι για τα καπρίτσια ενός κόμματος. Την Ομοσπονδία τη θέλουμε αχρωμάτιστη». Δηλ. μεθόδευαν τη δημιουργία Ομοσπονδίας ανταποκρινόμενης στις επιθυμίες πολιτικού κόμματος.

 

Οι συμμετέχοντες πρόεδροι των συλλόγων Ερεσού, Αντίσσης, Πλωμαρίου, Πολιχνίτου, Γέρας και Καλλονής, αντιληφθέντες τούτο, αποχωρήσαμε από τη διαδικασία. Έτσι αποφύγαμε να δημιουργήσουμε Ομοσπονδία, ικανοποιούσα «τα καπρίτσια κόμματος».

 

Ότι δεν έγινε το 1978, έγινε τελικά μετά δέκα χρόνια, διά σχεδιασθέντος καταστατικού προσιδιάζοντος στα σχετικώς σκοπούμενα. Συγκεκριμένα, η Διοίκηση της ΟΛΣΑ να εκλέγεται δι’ αντιπροσώπων. Τούτο έχει ως συνέπεια το κόμμα να είναι επικυρίαρχο στο σώμα των αντιπροσώπων, με ποσοστά 70%, 60%. Ποτέ μικρότερα του 50%. Η διά αντιπροσώπων εκλογή της διοίκησης, «σημαδεμένης τράπουλας» διαδικασία, καταφέρνει πάντα ο Πρόεδρος της ΟΛΣΑ ή είναι μέλος ή της εγκρίσεως του κόμματος. Κοντολογίς η διοίκησή της είναι στα χέρια ή ελέγχεται πλήρως από το κόμμα. Είναι το κόμμα, που παλαιόθεν επιδιώκει αυτοσκοπικά να ελέγχει φορείς, ακόμη και σε εθνικοτοπικό επίπεδο, όπως η Ομοσπονδία μας, κρατώντας εμμέσως τη σφραγίδα τους. Μετά πείρα λειτουργίας της ΟΛΣΑ 30 χρόνων κατά τα προαναφερθέντα, εύλογα γεννάται το ερώτημα: «Πώς γίνεται στο νησί μας, στο σύνολο του Λεσβιακού λαού τα ποσοστά του κόμματος να είναι γύρω στο 15% και στην ΟΛΣΑ (γνήσιο υποσύνολό του) στους αντιπροσώπους της, να είναι σ’ επίπεδο απόλυτης πλειοψηφίας;». Τούτο και μόνο δείχνει τη στρεβλότητα του πράγματος, απότοκο αποκλειστικά του στρεβλού καταστατικού της.

 

Η βασική αρχή της δημοκρατίας, αυτή της αμέσου και καθολικής ψηφοφορίας που εξασφαλίζει την άδολη, ανεπιτήδευτη, απροσχημάτιστη και γνήσια δημοκρατική εκλογή της διοίκησης ενός φορέα, δεν ακολουθείται στην ΟΛΣΑ. Αντ’ αυτής, η ακολουθούμενη επιφέρει πάντα «παραμορφωτικού φακού» αποτελέσματα, ως αυτά που βιώνουμε από της συστάσεώς της.

 

Η δι’ αντιπροσώπων εκλογή της διοίκησης δίνει τη δυνατότητα, εκλέγοντας στους πρωτοβάθμιους συλλόγους τους αντιπροσώπους που θέλεις (διαδικασία «χύδην»), να καταφέρνεις να έχεις στο Δ.Σ. της Ομοσπονδίας τους εκ των προτέρων προκρινόμενους. Με αυτήν ακριβώς τη μεθόδευση, γνωστή στα συνδικαλιστικά αλλά και κομματικά πράγματα, το κόμμα στην περίπτωσή μας τα καταφέρνει διάνα. Τούτο επιβεβαιώθηκε ακόμη και από Πρόεδρό της, τον προ εξαμήνου παραιτηθέντα, που σε μια αποστροφή της παραίτησής του λέει: «…Τελειώνοντας, πέρα από προσωπικές, κομματικές σκοπιμότητες και άλλες…».

 

Για τριάντα χρόνια λειτούργησε όπως λειτούργησε και φθάσαμε στα σημερινά ατυχή γεγονότα, με πλέον πρόσφατο την «εν κλειστώ οικογενειακώ κύκλω» ~25 αντιπροσώπων γενική συνέλευση, προ εβδομάδων!!! Τούτο ήταν φυσική απόρροια, λαμβάνοντας υπ’ όψη ότι: άλλαξε τέσσερις Προέδρους στα δυόμισι τελευταία χρόνια, έχει χρέη εξαιτίας (;) του κτιρίου «Μίλτη Παρασκευαδη», είναι άστεγη χωρίς γραφεία, δεν έχει τηλέφωνο και fax, κατάργησε το περιοδικό της («η Λέσβος μας»), δεν έχει μέλη, και οι πρωτοβάθμιοι σύλλογοι που τη στηρίζουν στην πράξη σήμερα έχουν φυλλορροήσει.

 

Αυτών λεχθέντων, προκύπτει ότι είμαστε σε αδιέξοδο. Τελικά, ή εκδημοκρατικοποιούμε την Ομοσπονδία μας ή την αφήνουμε να βουλιάζει. Εν τέλει, σε κάθε ορθολογικά σκεπτόμενο Λέσβιο της Αττικής θέτω προς προβληματισμό, το ερώτημα: «Έχουμε ανάγκη μιας Ομοσπονδίας - "παράρτημα" κόμματος;». Αν όχι, ας βρούμε τον τρόπο να την κάνουμε να δομείται επί των άδολων δημοκρατικών αρχών. Άλλως…

 

Σημειώσεις: 

*Εστάλη στις 14/07/2018 από τον ίδιο τον συντάκτη Τάκη Ιορδάνη | face book.com/takis.iordanis. Πρώτη δημοσίευση στην εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ» Μυτιλήνης | Απόψεις | 10-07-2018 | https://www.emprosnet.gr/apopseis/antidimokratikos-o-tropos-eklogis-tis-ekastote-dioikisis-tis-olsa. 


**Ο Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης είναι Πρόεδρος του Συνδέσμου Προβληματισμού και Παρέμβασης για την Ανάπτυξη της Λέσβου «ΠΙΤΤΑΚΟΣ Ο ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ», τ. Διευθύνων Σύμβουλος Ελληνικής Βιομηχανίας Όπλων και τ. Πρόεδρος Πανελληνίου Συλλόγου Μεταλλειολόγων Μηχανικών.

 

ΚΥΡΙΑΖΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ~ ΤΑ 140 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ “ΒΕΝΙΑΜΙΝ Ο ΛΕΣΒΙΟΣ”

clip_image002

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ Μυτιλήνης

                   

   Αριστείδης Κυριαζής | 14-7-2018

clip_image004

                      



   *Σημείωση: Το κείμενο εστάλη από τον Αριστείδη Κυριαζή. Πρώτη δημοσίευση στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ Μυτιλήνης |

    | Απόψεις | Σάββατο 14-07-2018 | http://www.emprosnet.gr/apopseis/.

Δευτέρα 9 Ιουλίου 2018

ΛΕΣΧΗ ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ ~ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΕΡΙΑΝΤ ΣΤΟ ΠΛΩΜΑΡΙ


ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΕΡΙΑΝΤ ΣΤΗ ΛΕΣΧΗ ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ
   
Το απόγευμα της Κυριακής 15 Ιουλίου, στις 7.30΄, οι Πλωμαρίτες και οι επισκέπτες της πόλης τους θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά το ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΕΡΙΑΝΤ της Μυτιλήνης, ή έστω να πάρουν μια γεύση του.

Το μοναδικό στο είδος του αυτό μουσείο άνοιξε για πρώτη φορά τις πύλες του στο κοινό το 1979, διασώζοντας όλη την εκδοτική και συλλεκτική εργασία του Στρατή Ελευθεριάδη, που έζησε όλη του τη ζωή στο Παρίσι, αναγνωρισμένος από όλο τον ευρωπαϊκό κόσμο των εικαστικών τεχνών ως ο κορυφαίος συλλέκτης, αλλά και τεχνοκριτικός, που είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει και να προβάλει την τέχνη ογκόλιθων της ζωγραφικής, όπως οι Πικάσο, Ματίς, Σαγκάλ, Λεζέ, Τσαρούχης και άλλοι μεγάλοι ζωγράφοι.

Στη αίθουσα της ΛΕΣΧΗΣ ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ ΒΕΝΙΑΜΙΝ Ο ΛΕΣΒΙΟΣ, θα φιλοξενηθούν αντίγραφα έργων που βρίσκονται στο Μουσείο, καθώς και σελίδες από το τα 38 τεύχη του περιοδικού VERVE, που εξέδιδε επί πολλά χρόνια ο Ελευθεριάδης - Τεριάντ στο Παρίσι.

Για τον Τεριάντ και την πολύτιμη συλλογή έργων που φιλοξενούνται στο μουσείο θα μιλήσει ο διευθυντής του ζωγράφος Κώστας Μανιατόπουλος.

***
  
Στο μεταξύ συνεχίζεται η έκθεση των ταχυδρομικών ντοκουμέντων του 1912, του συλλέκτη Μιχάλη Τσιπίδη, που εγκαινιάστηκε το βράδυ του Σαββάτου. Εκτίθενται χαρακτηριστικές επιστολές των πρώτων ημερών μετά την απελευθέρωση της Μυτιλήνης και του Πλωμαρίου, μεταξύ των οποίων και ένα επιστολικό δελτάριο, στο οποίο ο αποστολέας του έχει προσθέσει την ελληνική σημαία στη στέγη των ιστορικών σχολείων της Μυτιλήνης.
  



Μιτυλήνη. Ἑλληνικὸν σχολεῖον, ἔνθα ἐστρατωνίσθη μέρος τῶν πεζοναυτῶν μας. Ζήτω τὸ Ἔθνος.

Ο Πρόεδρος της Λέσχης
Ξενοφών Μαυραγάνης

Κυριακή 8 Ιουλίου 2018

ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΤΑΚΗΣ ~ ΕΠΙ ΥΠΑΙΝΙΓΜΩΝ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Τάκης Ιορδάνης
        
ΕΠΙ ΥΠΑΙΝΙΓΜΩΝ, ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ
(χθεσινή ανάρτησή μου στο site της ΟΛΣΑ)



Η ισοπέδωση προς τα κάτω που ατυχώς επέβαλαν τα κοινωνικοπολιτικά πράγματα μετά τη μεταπολίτευση (κατάργηση Γενικών Διευθυντών Υπουργείων, κατάργηση Επιθεωρητών Εκπαίδευσης, κατάργηση ιεραρχίας κ.ά.) και η εν γένει χαλάρωση αντιλήψεων και «πιστεύω» άφησαν κατάλοιπα τέτοια, που σήμερα ως και αυτή ακόμη η αριστεία να θεωρείται από κάποιους στη χώρα μας μειονέκτημα. Έτσι φθάνουμε στο σημείο να θεωρούμε μεμπτό και κατακριτέο το ότι κάποιος κατέλαβε «υψηλοτάτη δημόσια θέση».

Το αν αυτό, δηλ. το ότι κάποιος κατέλαβε την «υψηλοτάτη δημόσια θέση», το οφείλει στις πολυεπίπεδες σπουδές του και τα αντίστοιχα πτυχία και τίτλους του, το οφείλει στην επιτυχημένη υπερ20ετή πρότερη καριέρα του στον ιδιωτικό τομέα, το οφείλει στις εν γένει ικανότητές του στο «να ξέρει, να θέλει και το κυριότερο να μπορεί» να παίρνει αποφάσεις και να πράττει κ.ά., αυτά από κάποιους (για δικούς τους μύχιους λόγους, ανεκπλήρωτες επιθυμίες τους κ.ά.) παραγνωρίζονται, αγνοούνται και προσπαθούν να βρουν αιτιάσεις αποδόμησης εκείνου που κατέλαβε «υψηλότατη δημόσια θέση» και έχει μπει στο στόχαστρό τους. Και την αποδόμηση αυτή προσπαθούν να κάνουν με έμμεσο λόγο και πλάγιο, πονηρό τρόπο, λέγοντας διάφορα στο να αφήσουν την υπόνοια ότι τη θέση αυτή την κατέλαβε όχι γιατί το άξιζε αλλά γιατί υπήρξε ευνοίας επιλογή και χαριστικής πράξεως αποτέλεσμα. Το ωραίο είναι ότι λένε «κι εμείς θα μπορούσαμε να καταλάβουμε ‟υψηλότατη δημόσια θέση”, αν θέλαμε, αλλά …».

Εν πάσει περιπτώσει, προσωπικά το έκανα. Το έκανα, όταν θεώρησα ότι έπρεπε. Στον κατά νόμο δημόσιο διαγωνισμό και μεταξύ 36 συνυποψηφίων επιλέχθηκα και η Βουλή, μετά από την απαιτούμενη «ακρόαση», με ενέκρινε για τη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου της νευραλγικής σημασίας και εθνικής σπουδαιότητος Ελληνικής Βιομηχανίας Όπλων (ΕΒΟ). 


Την τιμή που μου έκανε η Πολιτεία να μου εμπιστευθεί την κυβερνητική αυτή θέση, με τη σειρά μου την τίμησα όπως της άξιζε. Την τίμησα δίνοντας στην κυριολεξία το «είναι» μου, την ψυχή μου. Έφυγα τέλος όταν έπρεπε, με ψηλά το κεφάλι, ακηλίδωτος (πράγμα όχι και τόσο αυτονόητο με τα τότε συμβαίνοντα). Τότε που είπα τα μεγάλα ΟΧΙ μου.

Για να αποφύγω να επαναλάβω τα όσα θα έπρεπε, παραθέτω το άρθρο μου «Εκ βαθέων», που έγραψα όταν άνθρωποι μικρόνοες, μικρόψυχοι και από ζήλεια διακατεχόμενοι με προκάλεσαν σχετικώς προ τεσσάρων χρόνων.



ΑΙΟΛΙΑΣ ΛΟΓΟΣ

Εκ βαθέων                                            17|06|2014 14:37


Όταν τη ζωή σου την έχεις δρομολογήσει να κινείται πάντα στα πλαίσια της απόλυτης διαφάνειας και φθάνεις σε κάποιο σημείο, εβδομηκοντούτης πια, να προκαλείσαι δημοσίως (ηλεκτρονικό «Εμπρός» / «Αιολίας Λόγος») να αποδείξεις τα αυταπόδεικτα, και συγκεκριμένα ότι δεν είσαι ελέφαντας, τούτο είναι οπωσδήποτε ανούσιο, άχαρες και βαρετό.


Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να έχεις τα ανάκαρα να υποστείς τη βάσανο της κριτικής και ας προέρχεται ακόμα κι από κάποιους κακόπιστους και μικρόψυχους ανθρώπους, για να ικανοποιήσεις τη σχετική ψυχωτική τους τάση, αν και δεν τους το οφείλεις.

Βεβαίως ξεκινώντας να γράψω το παρόν, επειδή θα πρέπει να μιλήσω για τον εαυτό μου, αν τυχόν φανεί στο κείμενό μου κάποια έπαρση, με κάποια δόση περιαυτολόγησης, ας μου συγχωρεθεί από εσάς, όλους τους άλλους καλόπιστους αναγνώστες μου. Ακόμη, ας μου επιτραπεί, έναντι της άπειρης ευγνωμοσύνης μου για τα σχετικώς οφειλόμενα στους αείμνηστους γονείς μου, Χαράλαμπο και Ελπινίκη, να πω δημόσια το ελάχιστο.

Ένα «ευχαριστώ». Τους σε προσωπικό επίπεδο αδικαίωτους αυτούς αγρότες των Λαψάρνων, που έδωσαν τον εαυτό τους για να έχω σήμερα τη δυνατότητα να αρθρώνω λόγο και να τοποθετούμαι με παρρησία, χωρίς φόβο και χωρίς πάθος, δημοσία.

Η εκ μέρους και των δύο αδιαπραγμάτευτη νουθεσία «Τάκη, γράμματα, μόνο γράμματα!!!», που μου εμφύτευσαν στο πίσω μέρος του μυαλού μου, αποτέλεσε την απαρασάλευτη ρότα της ζωής μου. Αυτή που τήρησα απαρέγκλιτα και αξιώθηκα να έχω σήμερα ένα «καλό ζην» (τηρουμένων βέβαια των αναλογιών) και αναμφίβολα ένα εξαιρετικό «ευ ζην», εκ του ότι η κοινωνία, ανταμείβοντας την αξιοπρέπεια την οποία σπυρί - σπυρί μάζεψα στο διάβα της ζωής μου, μου αποδίδει και εγώ «εισπράττω» ό,τι πολλοί εκ διαφόρων δραστηριοτήτων μου στο παρελθόν ανεπιτήδευτα μου παραχωρούν.

Ξεκινώ από μαθητής, από την Άντισσα, που κατέβηκα τότε το 60 στη Μυτιλήνη, στο Πρακτικό Β΄ Γυμνασίου. Αξιώθηκα να υπάρξω ένας από τους δεκαέξ πρώτους που αποτέλεσαν τον πυρήνα του Οικοτροφείου των Αριστούχων Μαθητών της Μητροπόλεως, που ίδρυε ο μακαριστός Ιάκωβος Β΄.

Στην Αθήνα, αφού πια είχα επιτύχει στο Ε.Μ. Πολυτεχνείο, πρωτεύσας μεταξύ άλλων Λεσβίων συμφοιτητών στο σχετικό διαγωνισμό ανακηρύχθηκα υπότροφος του Ιδρύματος Γεωργ. Βοστάνη. Με την υποτροφία αυτή μπόρεσα να τελειώσω χωρίς προβλήματα, άνετα τις σπουδές μου. Το σπουδαιότερο, έτσι κατάφερα να μην ξεσπιτωθούν ερχόμενοι στην Αθήνα οι γονείς μου, για να με σπουδάσουν, δουλεύοντας ως θυρωροί, εργάτες, μαγαζάτορες κ.ά., όπως τότε ήταν ο συρμός.

Μετά το στρατό και αφού υπήρξα εκ των πρωτευσάντων σε σχετικό διαγωνισμό του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ), πήρα υποτροφία για μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία, στο Πανεπιστήμιο του Bath. Εκεί σπούδασα και ανακηρύχθηκα διδάκτοράς του (Ph.D., Σχολή Materias Science). Ακόμη, εκεί δίδαξα. Επειδή η χρηματοδότηση του ΙΚΥ κάλυπτε γενικά κατά μέγιστο 34 μήνες, ενώ για να ολοκληρώσω τα εργαστηριακά απαιτούντο 36 μήνες, συν ο χρόνος γραφής της thesis μου, χρειάστηκα έξτρα χρηματοδότηση. Ευτύχησα να πάρω την υποτροφία του Ιδρύματος Ελευθερίου και Έλενας Βενιζέλου.

Επιστρέψας στην Ελλάδα (από επιλογή μου), προσελήφθην από ελβετική εταιρεία (παροχής υπηρεσιών), όπου και δούλεψα επί 20ετία ως διευθυντής και εντεταλμένος σύμβουλός της.

Παράλληλα με την εργασία μου όλα αυτά τα χρόνια, όντας ενεργός πολίτης, είχα ποικίλες εξωεργασιακές δραστηριότητες. Ενασχολούμενος με τα κοινά, δραστηριοποιήθηκα συνδικαλιστικά στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος και στον Πανελλήνιο Σύλλογο Μεταλλειολόγων Μηχανικών. Στο ΤΕΕ επί 20ετία, μέλος, της αντιπροσωπείας, διαφόρων επιτροπών επιστημονικών ή μη κ.λπ., κατέθεσα το περίσσευμα της ψυχής μου.

Εκπροσώπησα τον πρόεδρό του σε πολλές εκδηλώσεις ανά την Ελλάδα. Ακόμη εκπροσώπησα τη χώρα σε διάφορα διεθνή συνέδρια (WEC, ΔΑΣΕ). Υπήρξα, τέλος, πρόεδρος, επί δύο θητείες, του Πανελλήνιου Συλλόγου Μεταλλειολόγων Μηχανικών. Επί δύο θητείες, επίσης, χρημάτισα πρόεδρος του Συλλόγου Αντισσαίων της Αθήνας. Ομοίως υπήρξα μέλος του Δ.Σ. της ΟΛΣΑ.

Η παρουσία μου απ’ όπου πέρασα υπήρξε πάντα θετική και παραγωγική, πράγμα που μου αναγνωρίζεται από φίλους, συντρόφους, συνεργάτες, συναδέλφους κ.λπ.. Εκ του αποκτηθέντος έτσι κύρους, μου επιδαψιλεύεται εκτίμηση κ.λπ., σε επίπεδο κλαδικό, λ.χ. από τους συναδέλφους μου ανά την Ελλάδα. Γενικά, θεωρώ ότι παντού απ’ όπου πέρασα οι άνθρωποι είναι ευνοϊκά διακείμενοι απέναντί μου. Η εξαίρεση, από λίγους κακόπιστους ή και πικρόχολους, απλά επιβεβαιώνει τον κανόνα.

Η ενασχόλησή μου με τα κοινά και το γεγονός των δημοκρατικών μου καταβολών, σε σύμπτωση των σκιρτημάτων της νιότης μου με τα κηρύγματα και την προβολή της ανθρωπιστικής ιδέας από το μεγάλο ηγέτη Ανδρ
έα Παπανδρέου, ασφαλώς θα ήταν παράξενο να μην έχουν την επίδρασή τους σε μένα. Έτσι ταυτίστηκα με το ογκούμενο τότε Κίνημα και δραστηριοποιήθηκα δίδοντας την ικμάδα της ενεργητικότητάς μου στον κομματικό φορέα ΠΑΣΟΚ.

Το ριζοσπαστικό σύνθημα-μήνυμα «Αλλαγή», που δονούσε τότε την ελληνική πραγματικότητα, μαζί με αυτό που με γοητεύει και τώρα, «παύση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο», με έκαναν να δοθώ ψυχή τε και σώματι, υπηρετώντας το. Στο Κίνημα δούλεψα σκληρά και για χρόνια στους Τομείς Επιστημόνων, Διαφώτισης, Ετεροδημοτών κ.ά.. Όλα τα πιο πάνω εκτιμήθηκαν, και τον Απρίλιο του 90 το Κίνημα με ονομάτισε υποψήφιο βουλευτή Λέσβου. Όμως τα συντροφικά μαχαιρώματα και το γεγονός ότι ποτέ και πουθενά στη ζωή μου δεν είχα καθοδηγητές και προστάτες, είχαν ως συνέπεια να μη συμπεριληφθώ τελικά στο ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ.

Λίγο προ της συνταξιοδότησής μου και όταν είχε ψηφισθεί νόμος για υπογραφή πενταετούς συμβάσεως μεταξύ Πολιτείας και Διευθυνόντων Συμβούλων ΔΕΚΟ (προκειμένου να προσελκυ
στούν στελέχη εκ του ιδιωτικού τομέα), συμμετείχα στο σχετικό διαγωνισμό για την Ελληνική Βιομηχανία Όπλων (ΕΒΟ). Μεταξύ 36 υποψηφίων, επελέγην από σύμβουλο (ιδιωτική εταιρεία) πρώτος.

Η Επιτροπή Εξωτερικών και Αμύνης της Βουλής, μετά την εξέτασή μου, με ενέκρινε ως διευθύνοντα σύμβουλο αυτής της πλέον ευαίσθητης - για προφανείς λόγους - ΔΕΚΟ (Επ’ ευκαιρία, ως δείγμα πολιτικού πολιτισμού, αποδίδω την οφειλομένη εκτίμηση στο Λέσβιο κ. Γιάννη Τζωάννο, τότε βουλευτή Ν.Δ., που, σπάζοντας την κομματική γραμμή, δε με καταψήφισε).

Με όση δυνατότητα και ικανότητα προσφοράς, εργασίας, θητείας και ό,τι άλλο σχετικό απαιτείτο ως διευθύνων, έκανα ό,τι μου υπαγόρευε η συνείδησή μου και το καθήκον μου. Έταξα τον εαυτό μου έτσι, ώστε να συμβάλλω κατά το δυνατό στην Άμυνα της χώρας και στην κάλυψη των Ενόπλων Δυνάμεών μας με όλα όσα ήταν στις δυνατότητες της ΕΒΟ. Η παρουσία μου ως διευθύνοντος σ’ αυτή σκιαγραφείται, από απόψεως αποτελέσματος, άκρως θετική. Προς το σκοπό της ένταξής της, εντός 5ετίας, στο Χρηματιστήριο, στοχεύσαμε στο μηδενισμό του ετήσιου ελλείμματός της, που ήτο 42,10 εκατ. ευρώ (1999).

Μείωσα αυτό ισόποσα, στα 34,68 εκατ. ευρώ (2000) και στα 26,31 εκατ. ευρώ (2001) («Βήμα», 21/12/2003). Υπέγραψα συμβάσεις ~130 δισ. δραχμών και εκτέλεσα έργο ~70 δισ. δραχμών. Χαρακτηριστικά ακόμη αναφέρω ότι κατά τη διοίκησή μου ουδεμία απεργία εκδηλώθηκε (στα 7 εργοστάσιά της, ~2.500 προσωπικό), αλλά ούτε αντιμετώπισα έστω μιας ώρας στάση εργασίας προσωπικού.

Έφυγα, τέλος, απ’ εκεί με ψηλά το κεφάλι, τιμημένος απ’ τους ανθρώπους που διοίκησα και, τέλος, από πάσης απόψεως ακηλίδωτος (που ατυχώς τις ημέρες μας τούτο δεν είναι αυτονόητο). Τούτο δε αναγνωρίστηκε και από την ίδια την ΕΒΟ, που σε σχετικό έγγραφό της, δύο χρόνια μετά την αποχώρησή μου απ’ αυτήν, βεβαίωνε: «Κατά την διάρκειαν της εργασίας και θητείας του, υπήρξε υπόδειγμα εργαζομένου και Διευθύνοντος, επέδειξεν ιδιαίτερον ζήλον εις την εργασίαν του και εργατικότητα, συμβάλλοντας έτσι στους σκοπούς και τις επιδιώξεις της εταιρείας».

Πέραν της ενασχόλησής μου με τα κοινά κατά τα προλεχθέντα, η προσφορά μου στο νησί μας αδιάλειπτος και συνεχής 45 τώρα χρόνια, αρχής γενομένης από την καμπάνια μου για τη σωτηρία του απολιθωμένου δάσους το 1970. Ακόμη, για τη δυνατότητα εγκατάστασης αιολικών πάρκων στο νησί (1990), για τον οδικό άξονα Καλλονής - Σιγρίου (2000), για το λιμάνι του Σιγρίου 2000 έως τώρα κ.ά.. Τέλος, και σε επιχειρηματικό επίπεδο προσέφερα (1990) στον τόπο μας. Το Λατομείο Αδρανών Υλικών της «Κύκνος».

Μετά από τα πιο πάνω, θέλω να πιστεύω ότι οι «καλοί φίλοι» που ίσως δε με ξέρουν, αλλά και αυτοί που ίσως τα ξεχνούν επίτηδες, θα κατανοήσουν ότι στη διαδρομή μου και παρουσία μου, όπου βρέθηκα, εργάστηκα και υπηρέτησα, πάντα προσπάθησα να βοηθήσω τον οποιοδήποτε είχε την ανάγκη μου. Θεωρώ, τέλος, ότι ουδένα μείωσα ή αδίκησα και πολύ περισσότερο πρόδωσα.

Να είναι σίγουροι δε οι όποιοι πικρόχολοι ότι ως Λέσβιος τίμησα την καταγωγή μου, το νησί μου και τους συμπατριώτες μου όλους. Ας πάψουν τέλος οι όποιοι μικρόψυχοι και πικρόχολοι ψάχνουν να βρουν σκιές σε βάρος μου. Ματαιοπονούν! Γιατί απλά δεν επέτρεψα ποτέ να δημιουργηθούν τέτοιες.

* Σημείωση: Εστάλη στις 7/7/2018 από τον ίδιο τον Τάκη Ιορδάνη | http://facebook.com/takis.iordanis.