ΣΥΝΘΕΤΑ ΣΕ -ούχος

Για μαθητές και φιλομαθείς

ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΣΕ -ούχος (β΄ συνθετικό το ρ. έχω)

Ονόματα ουσιαστικά ή επίθετα, που δηλώνουν αυτόν που έχει κάτι που το θέμα του α΄ συνθετικού σημαίνει.

Παραδείγματα:

ο, η πτυχιούχος (πτυχίο+έχω)= πρόσωπο που έχει αποκτήσει πτυχίο. Πρόταση: «Είναι πτυχιούχος Νομικής»

αλκοολούχος, -ος, -ο (αλκοόλ + έχω) = ο περιέχων αλκοόλ. Πρόταση: «Αγόρασε διάφορα αλκοολούχα ποτά».     

ΣΥΝΘΕΤΑ ΜΕ ΤΟ Ρ. ΕΧΩ

- αδειούχος (άδεια)                                 - λιθανθρακούχος (λιθάνθρακας)

- αεριούχος (αέριο)                                 - μαγγανιούχος (μαγγάνιο)

- αζωτούχος (άζωτο)                               - μαγνησιούχος (μαγνήσιο)                   

- ακανθούχος (η άκανθα)                        - μεριδιούχος (το μερίδιο)

- αλατούχος (αλάτι)                                 - μεριδούχος (η μερίδα)

- αλευρούχος (τα άλευρα)                       - μερισματούχος (μέρισμα)

- αλκαλιούχος (αλκάλιο)                         - μεσεγγυούχος (μεσέγγυος)

- αλκοολούχος (αλκοόλ)                          - μεταλλούχος (μέταλλο)

- αμυλούχος (άμυλο)                                - μολυβδούχος (μόλυβδος)

- αμμωνιούχος (αμμωνία)                         - νικελιούχος (νικέλιο)

- ανθρακούχος (άνθρακας)                        - οικοπεδούχος (οικόπεδο)

- αντιμονιούχος (αντιμόνιο)                      - οινοπνευματούχος (οινόπνευμα)

- αξιωματούχος (αξίωμα)                          - ομολογιούχος (ομολογίες)

- αξονούχος (άξονας)                                 - οξυγονούχος (οξυγόνο)

- απολυτηριούχος (απολυτήριο)                - οπιούχος (όπιο)

- αργιλούχος (άργιλος)                              - οφικιούχος (οφίκιο)

- αργυρούχος (άργυρος)                            - οφιούχος (όφις)

- αριστούχος (άριστα)                                - παραγκούχος (παράγκα)

- αρσενικούχος (αρσενικό)                         - παραπηγματούχος (παράπηγμα)

- αρωματούχος (άρωμα)                             - περιπτερούχος (περίπτερο)

- ασβεστιούχος (ασβέστιο)                         - πετρελαιούχος (πετρέλαιο)

- ασβεστούχος (ασβέστης)                          - πηδαλιούχος (πηδάλιο)                                

- ασφαλτούχος (η άσφαλτος)                      - πιστούχος (πίστη)

- αυτοκινητούχος (αυτοκίνητο)                   - πιτυρούχος (πίτουρο)

- βαθμούχος (βαθμός)                                 - πολιούχος (πόλη)

- βαριούχος (βάριο)                                     - πολυκατοικιούχος (πολυκατοικία)

- βελονούχος (βελόνα)                                - πρατηριούχος (πρατήριο)

- βιταμινούχος (βιταμίνες)                           - προνομιούχος (προνόμια)

- βοηθηματούχος (βοήθημα)                        - προσοντούχος (προσόντα)

- βορικούχος (το βορικό)                              - πρωτεϊνούχος (πρωτεΐνη)

- βρομιούχος (το βρόμιο)                              - πτυχιούχος (πτυχίο)

- γαιανθρακούχος (γαιάνθρακας)                  - πυριτιούχος (πυρίτιο)

- γαιούχος (οι γαίες)                                      - ραδιούχος (ράδιο)

- γαλακτούχος (γάλα)                                    - ρετσινούχος (το ρετσίνι)

- γηπεδούχος (γήπεδο)                                   - ρητινούχος (η ρητίνη)

- γλυκερινούχος (γλυκερίνη)                          - σακχαρούχος (σάκχαρα)

- δαδούχος (δάδα)                                           - σιδηρούχος (σίδηρος)

- δανειούχος (δάνειο)                                      - σιναπούχος (σινάπι)

- διαμερισματούχος (διαμέρισμα)                   - σιτηρούχος (σιτηρά)

- δικαιούχος (δίκαιο)                                       - σκηνούχος (σκηνή)

- δικαιωματούχος (δικαίωμα)                          - σκηπτρούχος (σκήπτρο)

- διπλωματούχος (δίπλωμα)                            - σοκολατούχος (σοκολάτα)

- δολαριούχος (δολάριο)                                 - σπερματούχος (σπέρμα)

- δωρεούχος (η δωρεά)                                    - συμβασιούχος (σύμβαση)

- ενεχυρούχος (ενέχυρο)                                  - συνταξιούχος (σύνταξη)

- εξοδούχος (έξοδος)                                        - ταλαντούχος (τάλαντο)

- επιδοματούχος (επίδομα)                               - τερεβινθούχος (τερέβινθος)

- επωμιδούχος (επωμίδα)                                  - τιμαριούχος (τιμάριο)

- εριούχος (έριο)                                                - τιτανιούχος (τιτάνιο)

- ευνούχος (ευνή=κλίνη)                                   - τιτλούχος (τίτλος)

- εφαπαξιούχος (εφάπαξ)                                  - τροπαιούχος (τρόπαιο)

- ζαχαρούχος (ζάχαρη)                                      - τρυπανούχος (τρύπανο)

- θειούχος (θείο)                                                - τσιφλικούχος (τσιφλίκι)

- ιριδιούχος (ιρίδιο)                                           - υδατανθρακούχος (υδατάνθρακας)

- ιωδιούχος (ιώδιο)                                            - υδατούχος (ύδωρ)

- καλιούχος (κάλιο)                                           - υδραργυρούχος (υδράργυρος)

- καλωδιούχος (καλώδιο)                                  - υδρογονούχος (υδρογόνο)

- καμφορούχος (καμφορά)                                - υδροθειούχος (υδρόθειο)

- καπελούχος (καπέλο)                                      - φθοριούχος (φθόριο)

- κασσιτερούχος (κασσίτερος)                          - φωσφορούχος (φώσφορος)

- κεφαλαιούχος (κεφάλαιο)                               - φωταεριούχος (φωταέριο)

- κλαδούχος (κλάδος)                                        - χαλκούχος (χαλκός)

- κλειδούχος (κλειδιά)                                       - χαρισματούχος (χαρίσματα)

- κληρούχος (κλήρος)                                        - χλωριούχος (χλώριο)

- κορτιζονούχος (κορτιζόνη)                              - χλωροφορμιούχος (χλωροφόρμιο)

- κραταιούχος (κράτος/κραταιός)                      - χρυσούχος (χρυσός)

- κυανιούχος (κυάνιο)                                        - χρωμιούχος (χρώμιο)

- λεμβούχος (η λέμβος)                                      - χωματούχος (χώμα)

- λεωφορειούχος (λεωφορείο)                            - ψευδαργυρούχος (ψευδάργυρος)

- λευκωματούχος (λεύκωμα)

 

ΠΟΛΥΛΕΚΤΙΚΑ ΣΥΝΘΕΤΑ

- αρσενικοθειούχος (αρσενικό + θειούχος)                - οξυχλωριούχος (οξύ + χλωριούχος)

- αρχιευνούχος (αρχή + ευνούχος)                             - πολυεκατομμυριούχος (πολύ + εκατομμυριούχος)

- αρχικλειδούχος (αρχή + κλειδούχος)                       - πρωτευνούχος (πρώτος + ευνούχος)

- δισεκατομμυριούχος (δις + εκατομμυριούχος)        - τετραχλωριούχος (τετράς + χλωριούχος)

- διχλωριούχος (δις + χλωριούχος)                             - υπερχλωριούχος (υπέρ + χλωριούχος)

- μεγαλοκεφαλαιούχος (μεγάλος + κεφαλαιούχος)    - υποχλωριούχος (υπό + χλωριούχος)

- μεγαλοσυνταξιούχος (μεγάλη + συνταξιούχος)       - χαμηλοσυνταξιούχος (χαμηλή + συνταξιούχος) 

- μικροσυνταξιούχος (μικρή + συνταξιούχος)

 

ΑΣΚΗΣΕΙΣ

1. Παρατηρήστε πόσες λέξεις από τον παραπάνω πίνακα σας είναι γνωστές και δείτε το α΄ συνθετικό και τη σημασία τους. Κάποιες τις έχετε συναντήσει σε ιατρικές εξετάσεις, νομικά κείμενα, βιβλία Χημείας, Διαιτολογίας και άλλα.    

2. Συμπληρώσετε τον πίνακα με άλλα σύνθετα σε -ούχος.

3. Γράψετε σύντομες προτάσεις ή ένα κείμενο, χρησιμοποιώντας όσες περισσότερες λέξεις μπορείτε από τον παραπάνω πίνακα.

4. Ηλεκτρονικά λεξικά Νέας Ελληνικής Γλώσσας θα βρείτε στην ιστοσελίδα «ΠΥΛΗ για την Ελληνική Γλώσσα»: https://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/index.html.

5. Αναζητήσετε στο λεξικό τη σημασία της λέξης "ιζηματούχος" ή φτιάξτε μόνοι σας τον ορισμό της.

6. Γίνετε γλωσσοπλάστες. Γνωρίζοντας ότι τα ουσιαστικά σε -ούχος δηλώνουν το πρόσωπο που έχει κάτι, φτιάξτε δικές σας λέξεις,  έστω και αδόκιμες ή αστείες, π.χ. βιβλιάριο+έχω→βιβλιαριούχος, δίκυκλο+έχω→δικυκλούχος, ποδήλατο+έχω→ποδηλατούχος.

Μυρσίνη Μ. Βουνάτσου

ΨΙΛΑΚΗ ΝΙΚΟΥ_ΓΕΡΙΚΗ ΕΛΙΑ ΣΤΗ ΦΑΤΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥ

  

Νίκου Ψιλάκη

Μια γέρικη ελιά στη φάτνη του Χριστού...

          

Μια χριστουγεννιάτικη λαϊκή διήγηση της Κρήτης, καταγεγραμμένη στο σπουδαίο βιβλίο του Νίκου Ψιλάκη «Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη». 

                             

Η γέννηση του Χριστού. Ψηφιδωτό Μονής Δαφνίου.

 

Έκανε πολύ κρύο τη βραδιά που γεννήθηκε ο Χριστός. Ο σπήλιος ήτανε παγωμένος και τα ζωντανά βαραναπνέανε για να ζεστάνουν με την αναπνιά τους το μωρό. Η Παναγία δεν εκάτεχε ίντα να κάμει. Ήτανε κουκουλωμένη δίπλα στη ματζαδούρα και σκεφτόταν πώς θα καταφέρει να ξημερωθεί και να μην ξεπαγιάσει το μωρό. Απάνω στην ώρα ο Ιωσήφ σκέφτηκε ν’ ανάψει φωτιά και να σπάσει λίγο την παγωνιά. Μα πού ξύλα;

Βγαίνει όξω από το σπήλιο, κάνει μια βόλτα, τίποτα. Ούτ’ ένα ψιχάλι ξύλο δεν ηύρηκε. Μπαίνει πάλι μέσα, μα την ώρα που δεν εκάτεχε ίντα να κάμει, θωρεί ένα σωρό άχερα, μεγάλους κοντύλους και άλλα που ήτανε πολυκαιρισμένα μέσα στη ματζαδούρα. Τσι κοντύλους δεν τσι τρώνε τα οζά κι είχανε παραπομείνει στη φάτνη. Μοναχά τους είχανε πάει τα άχερα ίσαμ’ εκειά, για να τους βάλουνε φωτιά και να ζεστάνουν το Χριστό. Ως τα ’δε η Παναγία εδάκρυσε. Κι είπε:

— Να ’χουνε την ευκή μου κι ας είναι πάντα χρυσά, γιατί χρυσή ’ναι κι η ψυχή ντως.

Από τότε τα άχερα έχουνε χρυσό χρώμα. Κι είναι χρυσή η ψυχή ντως, γιατί αυτά πομένουνε όντα λιχνίσομε το στάρι.

Μα τ’ άχερα ανάψανε, εβγάλανε μια φλόγα κι εσβήσανε. Παγωνιά και πάλι στο σπήλιο. Ξαναβγαίνει όξω ο Ιωσήφ και τα πόδια του μπερδεύουν σ’ ένα κλαδί. Δεντρολίβανο, αρισμαρί ήταν. Και με την ίδια τη φωνή του (εκειονά το βράδυ είχανε όλα, ζώα και δεντρά, φωνή) παρακάλεσε τον Ιωσήφ να το κόψει από τον πάτο και να το βάλει να καεί για να ζεσταθεί ο Χριστός. Έτσι κι έγινε. Ξαναδάκρυσε η Παναγιά και είπε:

— Να ’χει την ευκή μου και να μοσκομυρίζει, να το βάνουν στις εικόνες του γιου μου και να στολίζει τις εικόνες των αγίων.

Μα κι αυτό ήτανε λίγο, άναψε κι ώστε ν’ ανάψει έσβησε κιόλας. Κι ο σπήλιος άρχισε και πάλι να παγώνει. Όσο περνούσε η ώρα, αγρίευε ο καιρός. Περασμένα μεσάνυχτα ακούστηκε ένα τσαχάλισμα μέσα από το βουργιάλι του Ιωσήφ. Ήτανε μια χούφτα ελιές, που τις είχε φυλάξει μ’ ένα ντάκο ψωμί για ώρα ανάγκης. «Πήγαινε Ιωσήφ στην πεζούλα πάνω από το σπήλιο. Εκειά ’ναι μια ελιά, η μάνα μας, γιατί θα ξεραθεί από το κακό της, άμα μάθει πως εκινδύνεψε ο Χριστός και δεν της το ’παμε...»

Μια και δυο, πάει ο Ιωσήφ. Κι η γέρικη ελιά εχαμήλωσε τα κλωνάρια της, έσπασε τα ξερά κουτσούρια από τον κορμό της και τα τίναξε για να φτάξουν στη μπούκα του σπήλιου. Άναψαν φωτιά, έκαιγε όλη τη νύχτα, έσπασε η παγωνιά και εζεστάθηκε ο Χριστός. Κι όσο περνούσε η ώρα, τόσο κι έφταναν κι άλλα ξύλα στο σπήλιο. Μονάχα ντως! Το πρωί το δεντρό είχε ’πομείνει μόνο ένα κομμάτι κουτσούρι ρίζα, ελιά δεν υπήρχε.

Δάκρυσε η Παναγιά όταν την είδε. Έσκυψε, χάιδεψε το κουτσούρι, ούτ’ ένα φύλλο δεν είχε ’πομείνει.

— Την ευκή μου να ’χεις, είπε. Και να μην ξεραίνεσαι ποτέ. Να βγάνεις βλαστούς από τη ρίζα, και να μη γερνάς ποτέ σου. Κι ο καρπός σου ευλογημένος να ’ναι, να τρέφει τους ανθρώπους, να τονε δίνεις να βγαίνει το λάδι, να φέγγουν τη νύχτα οι ανθρώποι και να ανάβει και το καντήλι του Χριστού.

Ίντά ’τονε να το πει. Ένας δροσερός βλαστός εβγήκε από την κουτσούρα τση ρίζας, από κειά απού ’χε ακουμπισμένη τη χέρα τση η Παναγία, κι έφταξε ίσαμε ένα μπόι στο ύψος. Ίσαμε το βράδυ η ελιά ήτανε πάλι μεγάλη, όπως ήτανε πριν γεννηθεί ο Χριστός. Και δεν είχε ξεράδια. Είχε ξαναγενεί νέα, γιατί είχε την ευκή τση Παναγίας.

Από τότε η ελιά δε γερνά. Ξεραίνεται, μα από την ξέρα τση ρίζας ξαναβγάνει βλαστούς και ξανανιώνει.

(Νίκου Ψιλάκη «Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη», εκδόσεις Καρμάνωρ, 2005)

ΚΑΥΚΑΛΗΘΡΕΣ ΤΟΥΡΣΙ_ΓΡΗΓΟΡΗ & ΑΘΗΝΑΣ ΜΩΡΑΪΤΟΥ

Γρηγόρη Μωραΐτη και Αθηνάς Κουτλή-Μωραΐτου

Καυκαλήθρες τουρσί

Υλικά:

- 1-2 ματσάκια καυκαλήθρες                              

- 1 ποτήρι νερό

- 1 ποτήρι ξύδι

- 1 κ.σ. θαλασσινό αλάτι χοντρό

    - ½ κ.γ. ζάχαρη

    - 1 κ.γ. κόκκους πιπεριού        

    - 2 κ.σ. ελαιόλαδο

    - 1 γυάλινο βάζο

 

Παρασκευή:

1. Καθαρίζουμε και πλένουμε τις καυκαλήθρες, χωρίς να τις τεμαχίσουμε. 

 

2. Σε μια κατσαρόλα ρίχνουμε 1 ποτήρι νερό, 1 ποτήρι ξύδι κατά προτίμηση λευκό, 1 κ.σ. αλάτι, ½ κ.γ. ζάχαρη, 1 κ.γ. κόκκους πιπεριού και τα βράζουμε για 10΄ λεπτά. Όταν πάρουν βράση, βάζουμε τις καυκαλήθρες και τις βράζουμε 5΄ λεπτά περίπου.

 

3. Όταν κρυώσουν, βάζουμε τις καυκαλήθρες και την άλμη σε αποστειρωμένο βάζο, ρίχνουμε 2 κ.σ. ελαιόλαδο και το κλείνουμε καλά.  

 

4. Τοποθετούμε το βάζο σε σκοτεινό μέρος ή στο ψυγείο. Το τουρσί μας θα είναι έτοιμο σε μια εβδομάδα περίπου. Διατηρείται για ένα χρόνο. Όταν ανοίξουμε το βάζο, διατηρούμε το τουρσί στο ψυγείο.

 

5. Οι καυκαλήθρες τουρσί συνοδεύουν φαγητά με όσπρια, πίτες, κεφτέδες, ωμές σαλάτες και το ούζο ως ορεκτικό. Αν τις φάμε ωμές, αρωματίζουν το στόμα!

Καλή Επιτυχία!

 

Σημείωση: Ευχαριστούμε τους συγχωριανούς μας Γρηγόρη Μωραΐτη και τη σύζυγό του Αθηνά Κουτλή-Μωραΐτου, που μας βοήθησαν να καταγράψουμε αυτή την όμορφη συνταγή δίνοντάς μας τις αναλογίες των υλικών και φωτογραφία. Καυκαλήθρες, ιδιαίτερα δημοφιλές χορταρικό, μπορείτε να βρείτε στις λαϊκές αγορές, με μισό ευρώ το ματσάκι.

  

Καυκαλήθρες και ραδίκια. 

Φωτογραφία Γρηγόρη και Αθηνάς Μωραΐτου.

              

________

-καυκαλήθρα, η (καυκαλίδα, αγριοκαυκαλήθρα, αγριοκουτσουνάδα, σκαντζίκι / ετυμ.< η καυκαλίς, -ίδος, λατ. tordylium apulum/τορδύλιον το άπουλουμ). Αρωµατικό χόρτο µικρού µεγέθους, άγριο ή καλλιεργημένο, το οποίο τρώγεται ωµό ή βρασµένο µε άλλα χορταρικά ή σαν αρωματικό σε όσπρια, πίτες, κεφτέδες και άλλα εδέσματα.

-τουρσί > τουρκ. türşi > περσ. torši = ξινός. Σκεύασμα λαχανικών συντηρημένων σε άλμη.

-Αναλογία αλατιού/νερού: 1 κουταλιά σούπας γεμάτη / 1 λίτρο νερού.

-Αν το καπάκι του βάζου είναι μεταλλικό, βάζουμε λαδόχαρτο στην εσωτερική πλευρά του, για να μη σκουριάσει.

   

Εικόνες από το διαδίκτυο

ΚΟΛΟΚΥΘΟΠΙΤΑ ΝΙΤΣΑΣ ΓΕΩΡΓΗ

Κολοκυθόπιτα γλυκιάτης Νίτσας

                   

Υλικά:

- 2,5 κιλά κόκκινο κολοκύθι

- 1 φλ. καφέ ρύζι γλασέ

- ζάχαρη, όση σηκώσει για να γλυκάνει το μείγμα (λιγότερη, αν βάλουμε και σταφίδες)

- 1 φλ. τσαγιού καρύδια χοντροκομμένα

- 2 κοφτά κ.γ. κανέλα

- 1 κ.γ. κοφτό γαρύφαλλο

- 1 κ.γ. δυόσμο ξερό τριμμένο

- ½ κ.γ. μοσχοκάρυδο (προαιρετικά)

- 1 φλ. τσαγιού σταφίδες (προαιρετικά)

- ταψί 35-40 cm

 

Για τα φύλλα:

- ½ κιλό αλεύρι

- ½ φλ. τσαγιού ελαιόλαδο

- 1 κ.γ. σόδα, όπου ρίχνουμε 1 κοφτή κ.σ. ξύδι

- 1 ποτήρι χλιαρό νερό

 

Για τη διακόσμηση:

- 1 κ.σ. μέλι 

- τριμμένα καρύδια, ανακατεμένα με μυρωδικά

- 1 κ.σ. ζάχαρη

 

Εκτέλεση:

1. Καθαρίζουμε το κολοκύθι από τη φλούδα και τα σπόρια και το κόβουμε σε πολύ λεπτές φέτες. Ρίχνουμε 1 φλ. του καφέ νερό και το βράζουμε σε σιγανή φωτιά, μέχρι να μαλακώσει, περίπου δύο ώρες και παραπάνω, έως να λιώσει και μείνει με πολύ λίγο νερό.

 

2. Έπειτα ρίχνουμε το ρύζι και, όταν σχεδόν βράσει, τότε ρίχνουμε όση ζάχαρη θέλουμε. Το βράζουμε τόσο, ώστε, όταν τραβάμε την κουτάλα στην κατσαρόλα, να μην ενώνεται το μείγμα. Όταν κρυώσει, ρίχνουμε μέσα τα υπόλοιπα υλικά: καρύδια, κανέλα, γαρύφαλλο, ξερό δυόσμο και προαιρετικά μοσχοκάρυδο και σταφίδες.

 

3. Ετοιμάζουμε τα φύλλα ως εξής: Σε μια λεκάνη ρίχνουμε το αλεύρι, το χλιαρό νερό, το ελαιόλαδο και τη σόδα με το ξύδι. Αφού το ζυμώσουμε πολύ καλά, το αφήνουμε σκεπασμένο στην άκρη μία ώρα, να ξεκουραστεί. Έπειτα ανοίγουμε 5 φύλλα. Αν θέλουμε, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε έτοιμο φύλλο για πίτες.

 

4. Παίρνουμε ένα ταψί (35-40 πόντων), το λαδώνουμε και βάζουμε το 1^ο φύλλο. Ρίχνουμε πάνω του λίγο λάδι και μετά τοποθετούμε το 2^ο φύλλο και ρίχνουμε και σ’ αυτό πολύ λίγο λάδι. Μετά βάζουμε το 3^ο φύλλο, πάνω στο οποίο θα απλώσουμε όλο το μείγμα. Σκεπάζουμε με ένα φύλλο, ρίχνουμε πολύ λίγο ελαιόλαδο και στο τέλος βάζουμε το τελευταίο φύλλο. Τα κλείνουμε όλα σα φάκελο, λαδώνουμε την επιφάνεια και το κόβουμε ελαφρώς σε τεμάχια, κυρίως τα πάνω φύλλα.

 

5. Ψήνουμε σε μέτριο φούρνο περίπου 1 ώρα στην κάτω σχάρα, στις αντιστάσεις.

 

6. Βγάζουμε την κολοκυθόπιτα από το φούρνο και, όταν γίνει χλιαρή, την αλείφουμε με 1 κ.σ. μέλι. Έπειτα, παίρνουμε όσο τριμμένο καρύδι θέλουμε, μέσα στο οποίο έχουμε ρίξει κανέλα, γαρύφαλλο και 1 κ.γ. ζάχαρη και τ’ ανακατεύουμε. Με όλα αυτά διακοσμούμε στο ταψί την κολοκυθόπιτα. Αφήνουμε να κρυώσει και την κόβουμε σε κομμάτια.

 

 Καλοφάγωτη!

 

Σημειώσεις: 

α. Ευχαριστούμε τη Νίτσα Γεωργή και την κόρη της Μαρία Γεωργή, που μας έστειλαν τη συνταγή και τις φωτογραφίες. Όπως μας έγραψε η Νίτσα, η συνταγή αυτή είναι 150 ετών. Την έδωσε η γιαγιά Μελπομένη από την Κουρνέλα στην Ειρήνη Βαμβαδέλλη-Γεωργή, μητέρα της Νίτσας, η οποία δεν βάζει σταφίδες για να μην γίνει πολύ γλυκιά. Η προφορική και γραπτή παράδοση από γενιά σε γενιά, από γιαγιά σε μάνα κι από μάνα σε κόρη κι εγγονή, --τώρα και μέσω διαδικτύου-- συντελούν στη διάσωση των παραδοσιακών μας συνταγών. 

β. Συνταγή γλυκιάς κολοκυθόπιτας θα βρείτε και σε άλλη ανάρτησή μας, στο https://paleochori-lesvos.blogspot.com/2015/11/blog-post_27.html