Ας βρεθεί μια εργασία για μία άνεργη…
Άνεργη φίλη μου έστειλε σήμερα μήνυμα, εξιστορώντας τη ζωή της. Αν κάνουμε μια σύνοψη όσων μας περιγράφει πως πέρασε μέχρι τώρα, θα γράφαμε τα εξής: φτωχά παιδικά κι εφηβικά χρόνια αλλά και αγάπη από την οικογένεια, σπουδές στο Πανεπιστήμιο, πόλεμος, βομβαρδισμοί και διάλυση της χώρας της από τους ισχυρούς του κόσμου, μετανάστευση στην Ελλάδα με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων για συνέχιση σπουδών, γνωριμίες και αγάπη για την Ελλάδα, επιστροφή στην πατρίδα για το πτυχίο (Μηχανικός Τεχνολόγος Τροφίμων), εργασία στην πατρίδα της, δύο πλημμύρες με κίνδυνο ζωής και καταστροφές νοικοκυριού, νέα μετανάστευση, έρωτας και γάμος, εργασία και ευτυχία, κρίση, ανεργία που φέρνει χωρισμό, επιστροφή στο πατρικό σπίτι για λόγους οικονομικούς, προσωρινές εργασίες, ξανά ανεργία, βιοπάλη, νοσταλγία κι αγάπη για την Ελλάδα, νέα αναζήτηση εργασίας στην Ελλάδα…
Γράφει, μεταξύ άλλων:
«… Και τώρα που έπρεπε να έχω μία ευχάριστη και ήρεμη ζωή, εγώ ακόμα παλεύω στη ζωή μου… Αλλά, δόξα στο Θεό, έχω τους γονείς μου, έχω την αδελφή μου, έχω τις φίλες μου… Δόξα στο Θεό, αυτά είναι όλα ευλογία του Θεού...
Η ζωή συνεχίζεται σε όλες τις πλευρές… Εγώ πάντα πάλευα και τώρα ακόμα παλεύω στη ζωή μου και λέω στον εαυτό μου: Θα έρθουν καλύτερες μέρες!!!»
Τι να πει κανείς για το μέγεθος και το πλήθος των προβλημάτων που μπορεί να αντέξει στη ζωή του κάποιος; Σωστή οδύσσεια, με ανθρωποφάγους εχθρούς της ευημερίας των λαών…
Έχασε την εργασία της αλλά όχι και το κουράγιο της, αποχωρίστηκε αγαπημένα της πρόσωπα αλλά έχει την αγάπη της οικογένειάς της, αντιμετωπίζει οικονομικό πρόβλημα επιβίωσης αλλά δεν χάνει την πίστη της στο Θεό. Η αγωνιστικότητα το μεγαλύτερο προσόν της… Θέλει να γυρίσει στην Ελλάδα που τη θεωρεί δεύτερη πατρίδα της, να βρει μία τίμια εργασία, να ζήσει καλύτερες μέρες… Ας βρεθεί κάποιος να τη βοηθήσει…
Σε κάθε απελπισμένο λέμε τα λόγια της άνεργης βιοπαλαίστριας φίλης μας:
Θα έρθουν καλύτερες μέρες!
