ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΤΑΚΗΣ - ΠΙΣΩ ΣΤΑ ΧΩΜΑΤΑ ΜΑΣ, ΠΙΣΩ ΣΤΗ ΓΗ ΜΑΣ

https://www.emprosnet.gr/apopseis/piso-sta-xomata-mas-piso-sti-gi-mas

Μετά την ήττα της παγκοσμιοποίησης από τον "γίγαντα" κορονοϊό, θεωρώ ότι είναι ο καιρός να στραφεί ο άνθρωπος στον πρωτογενή τομέα, για να αποφευχθεί ο λιμός που τώρα είναι καλπάζων εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού και που ταλανίζει εδώ κι ένα εξάμηνο την ανθρωπότητα. Τα Η.Ε. υπολογίζουν ότι εκ του λιμού αυτού 250.000.000 άνθρωποι, δυστυχώς, θα εγκαταλείψουν τον μάταιο αυτό κόσμο. Στη λογική αυτή, θεωρώ ότι και μας τους Λέσβιους μόνο η γη μας θα μπορούσε να μας στηρίξει. Στη λογική αυτή είναι το στη στήλη μου "Αιολίας λόγος" άρθρο μου, "Πίσω στα χώματά μας πίσω στη γη μας", που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ Μυτιλήνης την 30ή Μαΐου τ.ε., το οποίο επισυνάπτω.

Γεια σας, Τάκης

Πίσω στα χώματά μας, πίσω στη γη μας

     

Τάκης Ιορδάνης / Κατηγορία Αιολίας Λόγος/30-6-2020

        

     Η παγκόσμια οικονομία υπέστη κλονισμό, πολλών τρισεκατομμυρίων ευρώ, ως εκτιμάται, εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού και της εξ αυτού καραντίνας απανταχού της Γης.

     Δεν έχουν αποτιμηθεί στην πράξη οι συνέπειες αυτού του ολέθρου, αφού το φαινόμενο ευρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη (ΗΠΑ, Βραζιλία, Αργεντινή, κ.α.). Συνέπειες κατακλυσμιαίες, συνέπειες πρωτόφαντες. Τέτοιες, που λέγεται ότι η κοινωνία της υφηλίου η μ.Κ.* καμιά σχέση δεν θα έχει με αυτή, την πριν.

     Προ 30-40 χρόνια, η άρχουσα τάξη του πλανήτη επέβαλε τη φενάκη, την ονομασθείσα παγκοσμιοποίηση. Επιβολή με θεμέλια πανίσχυρα, που προοδευτικά άρχισε να καταδυναστεύει όλους τους λαούς, και κυρίως τους μικρούς και οικονομικά αδύναμους. Ο πρόσφατα εμφανισθείς μικροσκοπικός γίγαντας, ο κορονοϊός, την αμφισβήτησε στην πράξη, επιφέροντάς της πλήγμα και μάλιστα βαθύ.

     Το άμεσο αποτέλεσμα είναι ότι η εκ του κορονοϊού πανδημία τείνει τώρα να μετατραπεί σε «πανδημία πείνας». Τα Ηνωμένα Έθνη προειδοποιούν ότι ο κόσμος βρίσκεται στα πρόθυρα πείνας «βιβλικών διαστάσεων». Διακόσια πενήντα εκατομμύρια άνθρωποι κινδυνεύουν με λιμοκτονία!

     Τούτο, αφού η κάθε είδους παραγωγική διαδικασία, όπου γης, κρατούσης της καραντίνας, σταμάτησε και έτσι η παραγωγή αγαθών μηδενίστηκε.

     Πάντως αυτό που υπήρξε ξεκάθαρο ήταν ότι, ενώ η όποιας μορφής παραγωγή και δραστηριότητα (βιομηχανική, εμπορική, μεταφορές, ναυτιλιακή, αεροπορική, υπηρεσίες, τουρισμός κ.λπ.) έπαθε καθίζηση από την «επίθεση» του κορονοϊού, η μόνη παραγωγή και δραστηριότητα που αντιστάθηκε και δεν υπέκυψε ήταν αυτή του πρωτογενούς γεωργικού τομέα.

     Για τη χώρα μας τούτο υπήρξε κεφαλαιώδους σημασίας, αφού, πλέον του ότι τα προϊόντα του στήριξαν κατά πώς έπρεπε το λαό μας (εσωτερική κατανάλωση), παράλληλα αυξήθηκαν και οι εξαγωγές τους, συμβάλλοντας έτσι στο να μείνει η ύφεση για το 2020 μικρότερη του 10%.

     Αναρωτιέμαι μήπως η πανανθρώπινη αυτή τραγωδία, η του κορονοϊού, αποτελεί σημείο καμπής της επιστροφής και των Ελλήνων στη γη τους και στην πρωτογενή παραγωγή.

     Για τη χώρα μας είναι γνωστό ότι τον τελευταίο μισό αιώνα τη γη μας είτε την εκμεταλλευόμαστε πλημμελώς είτε έχει εγκαταλειφθεί τελείως.

     Αναφέρω κάποια άκρως χαρακτηριστικά παραδείγματα, που δείχνουν το προαναφερθέν. Ενώ ετησίως οι ανάγκες μας σε όσπρια είναι της τάξεως των ογδόντα χιλιάδων τόνων το χρόνο, παράγουμε μόνο οκτώ χιλιάδες! Κατά την εδώ καραντίνα, ένα πρόβλημα οξύ για τους ροδακινοπαραγωγούς της Μακεδονίας ήταν η έλλειψη εργατικών χεριών για την αραίωση των πολλών καρπών του κάθε κλαδιού, ώστε οι παραμένοντες δύο-τρεις να λάβουν το κανονικό εμπορεύσιμο μέγεθός και ποιότητα. Τα προηγούμενα χρόνια η ανάγκη αυτή ικανοποιούταν με εποχικούς εργάτες απ’ την Αλβανία. Η εφετινή ανάγκη, περί τις επτά χιλιάδες άτομα, λόγω του κλεισίματος των συνόρων, δεν εύρισκε λύση. Αν τελικά το πρόβλημα έμεινε άλυτο, η φετινή παραγωγή ροδάκινων προφανώς θα είναι προβληματική.

     Ένα άλλο γεγονός που μου τράβηξε την προσοχή πρόσφατα στα ΜΚΔ, ήταν η προβολή μιας ετικέτας συσκευασίας λαδιού στα αγγλικά, που έγραφε: «Προέλευση Ελληνική, Συσκευασία Ισπανική, Εταιρεία συσκευασίας Ιταλική». Η τιμή λαδιού μιας τέτοιας συσκευασίας στις ευρωπαϊκές αγορές είναι γύρω στα τριάντα ευρώ το λίτρο. Τούτο είναι ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα και για το νησί μας, με παραγωγή περίπου 30.000 τόνων (περίπου το 10% της εθνικής παραγωγής), αφού κατά το μέγιστο αγοράζεται χύμα από τους Ιταλούς, με τιμή κάτω των τριών ευρώ το λίτρο.

     Τα παραδείγματα αυτά ασφαλώς καταδεικνύουν την αναγκαιότητα οι Έλληνες να γυρίσουμε πίσω στη γη μας και να αριστοποιήσουμε την παραγωγή της.

     Επικεντρώνοντας στο νησί μας, αυτό που θα πρέπει να τονίσουμε είναι ότι η γη μας, η ευλογημένη Αιολική γη, θα μπορούσε να ξαναδώσει στους κατοίκους της διέξοδο στα σημερινά αδιέξοδά τους, εφόσον θα αξιοποιούσαμε τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα, μετατρέποντάς τα σε πλουτοπαραγωγικές πηγές.

     Η ηλιοφάνεια, το ξηρό κλίμα, η γεωμορφολογία, τα ακρογιάλια, οι θάλασσες, το απολιθωμένο δάσος, τα μοναστήρια και τα προσκυνήματα, η μουσική και ο λυρισμός, η μυθολογία και η ιστορία του, όλα αυτά, αξιοποιούμενα όπως πρέπει, μετατρέπονται σε μεγάλης δυναμικότητας πλουτοπαραγωγικές πηγές. Ας μη ξεχνούμε ότι στην κλασική και ρωμαϊκή αρχαιότητα η Λέσβος υπήρξε κοιτίδα πολιτισμού, τέχνης, ευημερίας και προόδου, εκ της αξιοποιήσεως του πλούτου της. Επί Τουρκοκρατίας, οι δυνάστες μας, αναγνωρίζοντας το φυσικό πλούτο της Λέσβου, την ονόμασαν χρυσό νησί (altin adasi) και κήπο της αυτοκρατορίας (osmanli bahcesi). Η αξιοποίηση δε του πλούτου αυτού δημιούργησε τη μεγάλη αστική τάξη, της οποίας τα υπέροχα αρχοντικά στην πρωτεύουσα και στα κεφαλοχώρια μας θαυμάζουμε μέχρι και σήμερα.

     Η αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων του νησιού μας σε τρόπο ώστε να μετατραπούν σε πηγές πλούτου και σήμερα, πρέπει να γίνει με ορθολογική εκμετάλλευση:
    α) των εδαφών μας, των ενεργειακών μας πηγών, των ιαματικών υδάτων, της θάλασσάς μας

     β) της πλούσιας Ιστορίας μας

     γ) του τουρισμού (ποιοτικού, μη μαζικού).

     Τούτα θα μπορούσαν να εξειδικεύσουν ειδικοί του κάθε τομέα, υπό την αιγίδα των θεσμικών φορέων του νησιού, ήτοι των δύο δήμων μας, της περιφερειακής ενότητας Λέσβου και φυσικά της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου.

     Η ανάπτυξη που έτσι θα προκύψει θα πρέπει αναμφίβολα να συμβαδίζει με την προστασία του περιβάλλοντος, σε τρόπο ώστε η πολυθρύλητη «πράσινη ανάπτυξη» να εύρει ουσία και περιεχόμενο στη Λέσβο.

     Μόνο με την απαιτούμενη πολυδιάστατη ανάπτυξη θα υπάρξει η δυνατότητα να εξαλειφθεί η χρόνια υποανάπτυξη και μιζέρια του νησιού μας και να αποκατασταθεί το οξύ δημογραφικό πρόβλημά του. Έτσι μόνο θα μπορέσει να γίνει τούτο πραγματικός προμαχώνας, φυλάσσοντας, ως του τάχθηκε, Θερμοπύλες.

   

Τάκης Ιορδάνης

* μετά Κορονοϊό