2_ΑΓΙΟΣ ΒΛΑΣΙΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΕΞ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ_11 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

 Άγιος Βλάσιος ο Ιερομάρτυς εξ Ακαρνανίας (; 1006 μ.Χ.)

 

 Εικόνα από Διαδίκτυο: Άγιος Βλάσιος ο εν Σκλαβαίνοις Ζαβέρδας Ακαρνανίας και οι πέντε συμμοναστές του. Η εικόνα ενσωματώνει ιερά λείψανά τους στο κάτω μέρος της. 

 

Βίος του Αγίου Βλασίου εξ Ακαρνανίας

      

Ο Άγιος Βλάσιος ήταν ηγούμενος ή εφησυχάζων Επίσκοπος στην Ιερά Μονή των Εισοδίων της Θεοτόκου, που βρισκόταν στην περιοχή των Σκλαβαίνων της Ζαβέρδας (σημ. Παλαίρου) Αιτωλοακαρνανίας. Βρήκε μαρτυρικό θάνατο από Αγαρηνούς πειρατές, μαζί με πέντε άλλους μοναχούς και πλήθος χριστιανών λαϊκών αντρών, γυναικών και παιδιών που αποτελούσαν το ποίμνιό του, για την πίστη τους στο Χριστό. Τον αποκεφάλισαν, αφού προηγουμένως κάρφωσαν αργά στο σώμα του πέντε καρφιά, τα οποία βρέθηκαν κατά την ανακομιδή των λειψάνων του. Στη συνέχεια οι δήμιοί του προσπάθησαν να κάψουν το σώμα του, αλλά αυτό δεν κάηκε.

     Οι διασωθέντες χριστιανοί που έφτασαν στο σημείο έθαψαν τον Άγιο Βλάσιο χωριστά, τους άλλους πέντε μοναχούς τους ενταφίασαν μαζί σε κοινό τάφο και τους υπόλοιπους χριστιανούς σε μεγαλύτερο ομαδικό τάφο. Το μαρτύριό τους έλαβε χώρα την 19η Δεκεμβρίου, ημέρα Κυριακή. Σε πέτρινη επιγραφή που βρέθηκε στο σημείο του τάφου του αναφερόταν το έτος 1006 μ.Χ., που πιθανώς να προσδιορίζει και το χρόνο του μαρτυρίου του.

     Σιγά-σιγά χάθηκε και σκεπάστηκε από τη λήθη του χρόνου το μαρτύριο και η ιστορικότητα του Αγίου Βλασίου και των συν αυτώ, αλλά και όλων των γεγονότων τα οποία έλαβαν χώρα. Μόνο στις διηγήσεις της προφορικής παράδοσης αναφέρεται η σφαγή που έλαβε χώρα σε απροσδιόριστο παρελθοντικό χρόνο. Από εκεί προήλθε και η ονομασία της περιοχής από Κιάφα σε «Σκλάβαινα» (=περιοχή που υπέστη σκλαβιά, αιχμαλωσία). Χάθηκε κάθε ιστορική ή και μορφολογική ένδειξη της ύπαρξης του Αγίου για 900 και πλέον χρόνια. Όλα τα σκέπασε το σκότος της λησμονιάς.

     Αν και το όλο ιστορικό χάθηκε στα βάθη των αιώνων, αν και τίποτα δεν καταμαρτυρούσε τα γεγονότα των Σκλαβαίνων, αν και ο τόπος είχε αλλάξει ριζικά από μορφολογική αλλά και πληθυσμιακή πλευρά, το θείο δώρο της Αγάπης του Θεού προς το σύγχρονο άνθρωπο αναδύεται ως θείο φως από το φάσμα των σκοτεινών 900 και πλέον χρόνων. Έτσι, από το έτος 1915 μ.Χ. και εξής αρχίζουν να συμβαίνουν ανεξήγητα αλλά και θαυμαστά γεγονότα στην περιοχή των Σκλαβαίνων. Πολλοί από τους κατοίκους της περιοχής αρχίζουν να βλέπουν σε όνειρα κάποιον επιβλητικό και ιεροπρεπή ρασοφόρο, ο οποίος τους έλεγε «Είμαι ο Άγιος Βλάσιος. Να σκάψετε στο σημείο αυτό και να βγάλετε τα λείψανά μου» και τους έδειχνε το συγκεκριμένο τόπο. Σημειωτέον ότι επί του σημείου του τάφου τίποτα δεν δήλωνε την ύπαρξή του. Πάνω από αυτό και από άγνοια είχαν κατασκευαστεί ποιμνιοστάσια και στάβλιζαν στο σημείο πρόβατα.

     Οι κάτοικοι, μη μπορώντας να εξηγήσουν το γεγονός αυτών των εμφανίσεων του ιερέα, κατασκεύασαν ένα πέτρινο εικονοστάσι αφιερωμένο στον Άγιο Βλάσιο επίσκοπο Σεβαστείας (που εορτάζει την ίδια ημέρα), στο σημείο που τους έδειχνε ο Άγιος. Δεν επιχείρησαν όμως ποτέ να σκάψουν, είτε από δυσπιστία είτε από το φόβο της απογοήτευσης. Οι εμφανίσεις όμως του Αγίου άρχισαν να γίνονται πιο επίμονες και επιτακτικές, με αποδέκτες πολλούς περισσότερους κατοίκους της περιοχής. Αλλά και πάλι δεν προχωρούσαν στο έργο της εκταφής του αγνώστου τάφου.

     Το έτος 1923, συνέβη η θαυμαστή διά ζώσης φανέρωσή του στη γερόντισσα Ευφροσύνη Κατσαρά, μια ευσεβή πολύτεκνη χήρα. Ήταν η νύκτα της 23ης Αυγούστου 1923, κατά την οποία η Ευφροσύνη φρόντιζε την ετοιμοθάνατη κόρη της που έπασχε από τυφοειδή πυρετό. Ξαφνικά, στο μέσο της νύχτας, αφού ακούστηκε δυνατός κρότος, άνοιξαν τα πορτοπαράθυρα της οικίας κι εκτυφλωτικό φως εισήλθε εντός. Από την υπερκόσμια αυτή λάμψη περιβάλλονταν κάποιος επιβλητικός ιερέας, ντυμένος με ιερατική στολή, ο οποίος κρατούσε στο χέρι ποιμαντική ράβδο. Τα χαρακτηριστικά του τα διέκρινε με κάθε λεπτομέρεια η γερόντισσα Ευφροσύνη, ενώ η κόρη της αντιλαμβανόταν μόνο την εκτυφλωτική λάμψη. Ο Άγιος ιερέας, απευθυνόμενος στην Ευφροσύνη, της είπε ότι είναι ο Άγιος Βλάσιος και της ζήτησε να τον ακολουθήσει, για να της υποδείξει το ακριβές σημείο του τάφου του, προκειμένου να ενεργήσει για την εκταφή του. Σαστισμένη η γερόντισσα από το γεγονός που ζούσε, προέβαλε στον Άγιο το δισταγμό της λόγω της ασθένειας της κόρης της. Ο Άγιος τότε, αφού έβγαλε κάποιον εγκόλπιο σταυρό, σταύρωσε την ετοιμοθάνατη κόρη της και της ζήτησε ξανά να τον ακολουθήσει. Όπως κι έγινε. Μέσα στο αποπνικτικό σκοτάδι η Ευφροσύνη ακολούθησε τον φωτοβόλο Άγιο Βλάσιο, ο οποίος την οδήγησε στο σημείο που είχαν χτίσει το προσκυνητάρι. Εκεί, με τη ράβδο που κρατούσε, χάραξε έναν κύκλο στο χώμα, υποδεικνύοντας το σημείο όπου θα ’πρεπε να σκάψουν για να βγάλουν τα άγια λείψανά του. Στη συνέχεια ο Άγιος, αφού επέστρεψε την Ευφροσύνη στο σπίτι της, εξαφανίστηκε. Εκεί η γερόντισσα βρήκε την κόρη της πολύ καλύτερα και θεραπευμένη.

     Από την επομένη ημέρα κιόλας η Ευφροσύνη άρχισε τις ενέργειες για να γίνει η ανακομιδή των λειψάνων. Όλοι όμως την αντιμετώπιζαν με κάποια δυσπιστία κι επιφύλαξη. Αρωγός των προσπαθειών της αυτών ήταν ο Άγιος Βλάσιος, που την καθοδηγούσε αλλά και εμφανιζόταν και σε άλλα άτομα, προκειμένου να γίνει αυτή πιστευτή. Πράγματι, οι προσπάθειές της απέδωσαν κι άρχισαν οι εργασίες της ανακομιδής με πολλές επιφυλάξεις και μεγάλη ένταση.

     Την τρίτη ημέρα των εργασιών κι ενώ για πολλοστή φορά ήταν έτοιμοι να τα παρατήσουν, η σκαπάνη χτύπησε σε μια πέτρινη πλάκα. Ρίγη συγκίνησης και δέος κατέλαβαν τους παρευρισκόμενους. Όταν έβγαλαν την επιτάφια πλάκα, μια ουράνια ευωδία ξεχύθηκε κι απλώθηκε στην ατμόσφαιρα. Όλοι βρίσκονταν πάνω από τον τάφο, μέσα στον οποίο βρίσκονταν τα λείψανα του Αγίου Βλασίου και τα οποία τόσα χρόνια πριν σε ενύπνια τους ζητούσε να βγάλουν από τη γη. Μέσα στον τάφο και πάνω στα ιερά λείψανα του Αγίου Βλασίου βρέθηκαν ένας βαρύτατος σιδερένιος εγκόλπιος σταυρός και τα πέντε καρφιά του μαρτυρίου του.

     Αφού περισυνέλεξε η Ευφροσύνη τα ιερά λείψανα σύμφωνα με τις οδηγίες του Αγίου, άρχισε να ενεργεί τα δέοντα για την ανέγερση του ιερού του Ναού και την αγιογράφηση της ιεράς του Εικόνας.

     Επίσης, ο Άγιος Βλάσιος έκανε δύο εμφανίσεις, μία σε όραμα στον ευσεβέστατο αείμνηστο Αρχιμανδρίτη Αρσένιο Τσαταλιό στις 6-12-1978 και μία άλλη στον ευλαβέστατο μοναχό Παΐσιο τον Αγιορείτη στο Άγιο Όρος το 1980.

Εικόνα από Διαδίκτυο: Άγιος Βλάσιος ο εν Σκλαβαίνοις, όπως εμφανίστηκε στον άγιο γέροντα Παΐσιο τον Αγιορείτη.

 

Εμφάνιση Αγίου Βλασίου εξ Σκλαβαίνων στο γέροντα Παΐσιο τον Αγιορείτη

Ο Αρχιμανδρίτης Αυγουστίνος Κατσαμπίρης είχε επανειλημμένως παρακαλέσει το γέροντα Παΐσιο να προσευχηθεί για να του εμφανιστεί ο νεοφανής Άγιος Βλάσιος ο εκ Σκλαβαίνων. Επιθυμούσε να γνωρίσει τα χαρακτηριστικά του για να τον αγιογραφήσουν.

Την 21η Ιανουαρίου 1980, Κυριακή του Ασώτου προς Δευτέρα, ο Γέροντας Παΐσιος, ενώ προσευχόταν το βράδυ στο κελί του, βλέπει να παρουσιάζεται μπροστά του μέσα σε φως ένας Άγιος άγνωστος, που φορούσε μανδύα καλογερικό. Δίπλα του στον τοίχο του κελιού πάνω από τη σόμπα φαίνονταν ερείπια Μοναστηριού. Αισθανόταν απερίγραπτη χαρά και σκεφτόταν "ποιος Άγιος είναι;". Τότε άκουσε φωνή: «Είναι ο Άγιος Βλάσιος από τα Σκλάβαινα».

     Από ευγνωμοσύνη και για να ευχαριστήσει τον Άγιο για την τιμή που του έκανε, ο Γέροντας Παΐσιος μετέβη στα Σκλάβαινα, προσκύνησε τα λείψανά του, έδειξε μάλιστα και το μέρος όπου παλαιότερα ήταν κτισμένο το Μοναστήρι του Αγίου. Ακολούθως ο Γέροντας παρήγγειλε την εικόνα του Αγίου Βλασίου στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος στο Κορωπί Αττικής, αφού περιέγραψε τα χαρακτηριστικά του Αγίου στην αγιογράφο μοναχή. Όταν έλαβε την εικόνα, ησύχασε, διότι απέδιδε ακριβώς τον Άγιο. "Φαίνεται ότι η αδελφή είχε ευλάβεια και την έκαμε με προσευχή και νηστεία", είπε. Κάθε έτος τιμούσε τη μνήμη του Αγίου Βλασίου με αγρυπνία μόνος του στο κελί του. Τον γιόρταζε όχι στις 11 Φεβρουαρίου, που επικράτησε να εορτάζεται η μνήμη του, αλλά στις 19 Δεκεμβρίου, την ημέρα που μαρτύρησε.

     Από την εμφάνιση του Αγίου μέχρι σήμερα, άπειρες είναι οι θαυμαστές επεμβάσεις του, οι εμφανίσεις του και τα πολλά θαύματά του στα πέρατα της Οικουμένης. Τιμάται ως πολιούχος στις Αχαρνές Αττικής.   

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος γ΄. 

Νέος ἥλιος, ἡμῖν ἐφάνης, εἰ καὶ ἤθλησας, τοῖς πάλαι χρόνοις, τῇ φανερώσει τῶν θείων λειψάνων σου, Ἱερομάρτυς Πατὴρ ἡμῶν Βλάσιε, καὶ καταυγάζεις ἡμᾶς θείαις χάρισιν∙ ὅθεν πρέσβευε, Κυρίῳ τῷ σε δοξάσαντι δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

(Ακούστε το Απολυτίκιο: https://www.saint.gr/3641/saint.aspx)

 

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον

Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

  
Ἐν Σκλαβαίνοις ποιοῦντες, ἑορτὴν μεγαλύνωμεν, ὕμνους Ἀκαρνᾶνος Βλασίου, τῶν Λειψάνων τὴν εὕρεσιν∙ Ὁσίων τε τῶν Πέντε σὺν αὐτῷ, τῶν Παίδων καὶ τοῦ πλήθους Λαϊκῶν, οὕς τὸ ξίφος ὠμοτάτων Ἀγαρηνῶν, ὡς στάχυας ἀπέτεμεν. Χαίρετε στρατιῶται τοῦ Χριστοῦ, χαίρετε στῦλοι πίστεως∙ χαίρετε οἱ προέχοντες πιστοῖς, τὴν χάριν τῶν ἰάσεων.

 

Μεγαλυνάριον

Χαίροις τῶν Ὁσίων κλέος σεπτόν, χαίροις ἱερέων καὶ Μαρτύρων ὁ κοινωνός, χαίροις τῶν Σκλαβαίνων, ὁ θεῖος πολιοῦχος, Ἱερομάρτυς χαῖρε Κυρίου, Βλάσιε.

 

(Βιβλιογραφία: Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Ν. Πέττας, «Ο Άγιος Βλάσιος ο εν Σκλαβαίνοις και οι συν αυτώ πέντε οσιομάρτυρες», Ινστιτούτον Χριστόφορος Παπουλάκος, Αθήνα 2011.  

Πηγές: http://www.saint.gr/3641/saint.aspx, http://agiosvlasios.blogspot.gr/, http://leipsanothiki.blogspot.gr/2014/02/256.html)