Κωστή Παλαμά
Το Τραγούδι του Σταυρού
Κι έγειρε Εκείνος το άχραντο κεφάλι και ξεψύχησε
στο μαύρο το κορμί μου απάνου·
άστρα γινήκαν τα καρφιά του μαρτυρίου Του, άστραψα
κι από τα χιόνια πιο λευκός τα αιώνια του Λιβάνου.
Οι καταφρονεμένοι μ’ αγκαλιάσανε
και σα βουνά και σα Θαβώρ υψώθηκαν εμπρός μου·
Οι δυνατοί του κόσμου με κατάτρεξαν,
γονάτισα στον ίσκιο μου τους δυνατούς του κόσμου…
(Απόσπασμα από τη συλλογή «Ασάλευτη ζωή»)
Ο Εσταυρωμένος του Ι.Ν. Ευαγγελιστρίας Παλαιοχωρίου Λέσβου.
Φωτογραφία Ευαγγελίας Καραμπέτσου - Κουτλή.
ΠΡΟ ΤΟΥ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ
Χριστέ μου, σαν σε βλέπω επάνω στο σταυρό
να γέρνεις μ’ αγωνία τ’ άγιό σου κεφάλι,
και βλέπω τόσο κόσμο άκαρδο και σκληρό
το μάτι τ’ αδελφού του να προσπαθεί να βγάλει,
σκέπτομαι: Ήταν άξιος ο κόσμος τάχ’ αυτός
πὄχει χολή στα στήθια, πὄχει ψευτιά στο στόμα,
να σταυρωθεί προς χάριν αυτού ένας Χριστός,
να σταυρωθεί για τούτον κι ο Βαραβάς ακόμα;
(Πηγή: Περιοδικό «Μπουκέτο», τόμος 1, τεύχος 2ο, σ. 18, Αθήνα 4 Μαΐου 1924, ψηφιακή συλλογή Πλειάς Πανεπιστημίου Πατρών: http://pleias.lis.upatras.gr/index.php/mpouketo/article/view/88104/80397)
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
