ΑΝΤΙΟ, ΑΓΑΠΗΤΗ ΕΙΡΗΝΗ
Θερμά συλλυπητήρια, Αριστείδη, σε σένα, στα αδέλφια σου και στους άλλους συγγενείς. Άργησα να εκφράσω τη λύπη μου για το θάνατο της μητέρας σου, γιατί, μέρες τώρα, δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω πως χάθηκε τόσο πρόωρα η μητέρα σου, η καλοσυνάτη Ρηνούλα, που στα γαλάζια μάτια της έλαμπε το φως μιας αγνής ψυχής. Είχαμε έλθει κοντά, όταν το 2019 με προθυμία μας είχε δώσει πληροφορίες για το πώς θα βρούμε ένα κτήμα μας στα Κλεισούρια. Μου είχαν πει πως είχε βγει από το νοσοκομείο κι είχε γυρίσει στη Μελίντα. Δεν πρόλαβα να της τηλεφωνήσω, να της πω «περαστικά»…
Έκλαψα, διαβάζοντας τα λόγια που έγραψες για τη νεκρή μητέρα σου, λόγια πόνου κι αγάπης, αλλά και έπαινοι για τον άνθρωπο που υπήρξε η μητέρα σου. Όλοι οι Παλιοχωριανοί αυτό είπαμε: πως είχε χρυσή καρδιά, πως υπήρξε καλή μάνα, πως δεν πείραξε ποτέ συγχωριανό, πως το πρόσωπό της φώτιζε το γέλιο ανθρώπου με καθαρή συνείδηση. Καλοσύνη, εργατικότητα, κουράγιο οι τρεις άξονες της ζωής της.
Έχοντας χάσει κι εγώ μια καλή μητέρα τριάντα χρόνια πριν, σου λέω πως τα αγαπημένα μας πρόσωπα δεν πεθαίνουν ποτέ, ζουν στη σκέψη μας, μας βλέπουν, έρχονται στα όνειρά μας και μας συμβουλεύουν, μας βοηθούν σε δύσκολες ώρες. Μην παραξενευτείς, αν νιώσεις κάποια μέρα πως η μητέρα σου είναι κοντά σου ενώ είσαι ξύπνιος… Ο ιερός Αυγουστίνος έγραψε: «Ο θάνατος δεν είναι τίποτα. Είμαι ο ίδιος κι εσύ ο ίδιος είσαι. Ό,τι ήμασταν ο ένας για τον άλλον είμαστε ακόμα. Να με ονομάζεις όπως πάντα. Μίλα με μένα σαν άλλοτε. Γέλα με όσα γελούσαμε μαζί. Λέγε το όνομά μου στο σπίτι χωρίς αχτίδα λύπης. Η κλωστή δεν κόπηκε στο νήμα. Γιατί να είμαι έξω απ' τη σκέψη σου, επειδή δεν είμαι στο οπτικό σου πεδίο; Όχι, δεν είμαι μακριά σου, είμαι μόνο στην απέναντι μεριά του δρόμου».
Ας είναι αυτές οι εμπειρίες μου παρηγοριά για την οδύνη που αισθάνεστε εσύ και τα αδέλφια σου. Βέβαια, η φυσική παρουσία δεν αναπληρώνεται εύκολα με τη θύμηση, αλλά θα γλυκαίνει η καρδιά σου κάθε φορά που θα έρχεται στα όνειρά σου.
Ας αναπαύσει ο θεός την ψυχή της σε τόπο όμορφο. Θα τη μνημονεύω τα Ψυχοσάββατα. Ζωή σ’ ελόγου σας!
Μυρσίνη Μ. Βουνάτσου
