Ένα όμορφο ποίημα του Ιωάννη Πολέμη διάλεξα και χαρίζω στους φίλους του Paleochori-lesvos.blogspot.gr (από Ελλάδα, Κύπρο, Ρωσία, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Καναδά, Βραζιλία, Αυστραλία, Δανία, Μεγάλη Βρετανία, Γερμανία, Ολλανδία, Γαλλία, Ιταλία, Βέλγιο, Νορβηγία, Σουηδία, Αυστρία, Ελβετία, Ισπανία, Σερβία, Ουγγαρία, Πολωνία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Αλβανία, Καζακστάν, Τουρκία, Ινδία, Ταϊβάν, Ν. Κορέα, Ινδονησία, Μαλαισία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Νησιά Κέιμαν, Μεξικό, Ουκρανία και άλλα μέρη), με πολλές ευχαριστίες για τις τόσο συχνές επισκέψεις τους ‒ πάνω από 10.000 σε τρεις μόνο μήνες ‒ και την ευχή να μη λείψουν ποτέ από κοντά τους τα πρόσωπα που τους αγαπούν. Το ποίημα, μελοποιημένο από την Τερψιχόρη Παπαστεφάνου και τραγουδισμένο παλαιότερα από τη Δανάη Μπαραμπούτη (https://www.youtube.com/watch?v=A9-O8ynBHtM&t=61s), σε νεότερη μελοποίηση και ερμηνεία από τη Χαρούλα Αλεξίου (https://www.youtube.com/watch?v=xtLo63Sxwso) είναι ακόμα πιο όμορφο...
Ιωάννης Πολέμης (1862 – 1924)
ΧΑΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ
Αχ! και να γύριζαν, να ’ρχονταν πίσω
τα χρόνια που έζησα πριν σ’ αγαπήσω!
Χρόνια αμνημόνευτα σα να ’ταν ξένα
τα χρόνια που έζησα χωρίς εσένα.
Ποτάμι που ’τρεξε μες σε λιθάρια
και δεν επότισε μηδέ χορτάρια,
κι η γη το ρούφηξε στ’ άφωτα βάθη
κι ως και το χνάρι του για πάντα ’χάθει.
Αχ! και να γύριζαν, να διπλοζήσω,
αγάπη αδιάκοπη να σου χαρίσω,
και να ’σαι η πρώτη μου, εσύ η στερνή μου,
από τη γέννα μου, ως τη θανή μου.
Μισή σου χάρισα ζωή μονάχα!
Ζωές αμέτρητες ήθελα να ’χα,
έτσι όπως πρέπει σου να σ’ αγαπήσω…
Αχ! και να γύριζαν τα χρόνια πίσω!
(«Ποιήματα», 1883)
