«ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΑ» ΒΑΣΙΛΗ ΒΕΤΣΟΥ

Βασίλης Βέτσος*
ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΑ

Και ποιον να πρωτοθυμηθείς

Μια θάλασσα μας γέννησε
Κι άμα σε κοιτάξει στα μάτια
Βουτάς βαθιά μέσα στο χρόνο
Μ’ ένα πλατύ χαμόγελο
Και μ’ ένα αφράτο πόνο.

Και τι να κάνει ο χρόνος
Ο πατέρας του πατέρα του πατέρα μας
Ο παππούς του παππού του παππού μας
Μας στέλνει χαιρετίσματα μ’ ένα θαλασσινό φιλί
Κι ένα ανοιξιάτικο πουλί, στα όνειρά μας
Για τη μεγάλη μάνα της μάνας της μάνας μας
Θεέ μου, πώς, πού, πότε μαζευτήκανε τόσοι πολλοί.

Κι όμως έτσι γίνεται πάντα
Φεύγουν οι δικοί μας άνθρωποι
Και μας αφήνουν στη μοναξιά
Επειδή σκοπεύαμε έτσι κι αλλιώς
Να τους εγκαταλείψουμε
Στην ανέξοδή τους ελευθερία
Με τιμές αλησμόνητων περιπτώσεων
Κι αυτοί, μετά φόβου νεκρού
Σκύλοι ιεροί, μας γνωρίζουν
Μες στο δρόμο κουνούν την ουρά τους
Ζυγίζουν την απέραντή μας αγάπη
Γλείφουν με τη λήθη τις πληγές μας
Κι αφήνουν τα σημάδια τους στο χάρτη.

Αν χωρούσε η ελευθερία στην τσέπη μας
Ο παράδεισος θα ’τανε του χεριού μας
Τα ψυχοσάββατα θα είχαν ιδιωτικοποιηθεί
Η θάλασσα θα ’χε μετανιώσει για τα λάθη της
Και το ζεϊμπέκικο θα ’τανε μια υπόθεση στο αρχείο.

Ο άνθρωπος είναι όπως είναι
Ξέρει ο θεός να κάνει τη δουλειά του
Αφήστε τον ήσυχο, να κάνει τα λάθη του
Ο καθένας να κοιτάζει την ανεμελιά του.

Κι αν η ζωή συνεχίζεται
Είναι που μπαινοβγαίνει
Η μνήμη στις καρδιές μας
Αθάνατες ψυχές μας περιμένουν
Να πιούμε πώς και πώς ένα διπλό
Κι η λήθη τηγανίζει ψαράκια στο γιαλό.

Ερημοπούλια στην άκρη της ύπαρξης
Ξεστρατισμένες λέξεις σ’ ανάρπαστο στόμα
Μαρμάρινες μνήμες σ’ αλγεινό παρανάλωμα
Πύρινες γλώσσες που αρπάχτηκαν σ’ ένα δάσος
Κρυφές πληγές που αυτομόλησαν σε μια λίμνη
Καράβια που ασπάστηκαν των αστεριών την αιώρηση
Καλοκαιρινές ιστορίες στη χειμωνιάτικη νύχτα
Κιθάρες που κλείσανε τη σιωπή, βαθιά στην οδύνη
Φεγγαρόλουστες ηδονές που κλεφτήκαν στον άνεμο.

Ιδανικοί πελασγοί
Βασιλιάδες του νόστου
Μ’ ένα χαμόγελο προς τη δύση
Χορταίνουν την ανατολή
Γεμάτοι μαγεμένη μοναξιά
Κι αφράτη μνημοσύνη
Κλέβουν τα λόγια της βροχής
Βράχοι στη λήθη αραχτοί
Μετρούν τη ματαιότητα
Τρώνε το μεγαλείο της ψυχής
Ταΐζουν την καρδιά μας
Αλήθεια που ρημάζεται
Στα μάτια τα δικά μας.

Μικρά κομματάκια
Η ζωή μας
Δεμένα με τους τόπους
Και τους ανθρώπους τους
Στιγμές που χάνονται στη λήθη
Και μ’ ένα γευστικό φιλί της άνοιξης
Αμυγδαλιές ξυπνούν μέσα στον ύπνο μας
Χιλιάδες δαγκαμένες μνήμες της ανάγκης
Αμαρτίες που λούζονται στο φως, τα ψυχοσάββατα
Θαλασσοπούλια που βούτηξαν στο καταφύγιο της αλήθειας.

(«Φωτογραφίες εξωφύλλου» - 4 Μαρτίου 2017)

Πηγή:https://m.facebook.com/photo.php?fbid=10155108963719540&id=750844539&set=a.10151335453739540.523495.750844539&source=44&refid=13&__tn__=%2B%3D

* Ο Βασίλης Βέτσος είναι πολυτάλαντος Λέσβιος καθηγητής μουσικής και ποιητής. Βιογραφικά στοιχεία του θα βρείτε σε: http://www.palmosnews.gr/1568/arthrografia-sinentefkseis/basilhs-betsos-mousikos-h-ekfrash-h-mousikh-einai-prota-ap-ola-h-autotherapeia/ και http://www.tch.gr/default.aspx?lang=el-GR&page=44&id=1617. Ποιήματά του, φωτογραφίες, μουσική και τραγούδια του σε: https://www.facebook.com/vassilis.vasilis.3/ και https://www.youtube.com/user/VVCDAsygkerastos/videos?flow=grid&view=0.