Παλαιοχώρι Λέσβου

Σάββατο 21 Μαΐου 2016

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ~ ΤΑ ΔΥΟ ΣΑΛΙΓΚΑΡΙΑ

Ο Θάνος J και η Μαρίζα J διαλέγουν για τους μικρούς μας φίλους…

Ο Θάνος και η Μαρίζα είναι δυο μικροί μαθητές Δημοτικού και ζουν στην Πάτρα με τους γονείς τους Γιώργο και Σοφία, τον παππού Αλέξη, τη γιαγιά Μαρίτσα και την προγιαγιά τους κυρία Γεωργία. Ο παππούς Αθανάσιος και η γιαγιά Δήμητρα, γονείς του πατέρα τους, ζουν στην Αθήνα και χαίρονται πολύ όταν τα εγγονάκια τους έρχονται να τους δουν. Ο Θάνος πάει στην Τρίτη τάξη και τρελαίνεται να παίζει σκάκι. Πρόσφατα κέρδισε χρυσό μετάλλιο σε διαγωνισμό σκακιού και καμαρώνει κρεμώντας το στο λαιμό του. Η Μαρίζα πάει στην Πρώτη και της αρέσει η ρυθμική γυμναστική, η ζωγραφική και τα παιδάκια, ιδιαίτερα η δίχρονη ξαδελφούλα της Δεσποινούλα. Της αρέσει ακόμα να βοηθά τις γιαγιάδες της στην κουζίνα και τρελαίνεται να τρώει τα φαγητά και τα γλυκά που φτιάχνει. Το Πάσχα έφτιαξε κουλούρια με τη γιαγιά Μαρίτσα, τα έβαλε σε όμορφα πανεράκια και τα δώρισε.

Και στους δυο αρέσει να διαβάζουν βιβλία, ο Θάνος για δεινόσαυρους κι η Μαρίζα για ζωάκια και πριγκίπισσες. Σήμερα διάλεξαν για σας ένα παραμύθι για τα σαλιγκάρια από βιβλίο των εκδόσεων ″Αστήρ″ Παπαδημητρίου. Έχετε δει ποτέ σαλιγκάρια;…

Παραμύθι

Τα δυο σαλιγκάρια

Όλα τα παιδάκια θα έχουν δει πως υπάρχουν δυο λογιών σαλιγκάρια, που βόσκουν στους κήπους και στα χωράφια. Άλλα περπατούν έχοντας φορτωμένα στη ράχη τους τα σπιτάκια τους και άλλα γυρίζουν έρημα και γυμνά εδώ κι εκεί. Θα σας πούμε, λοιπόν, πώς έγινε αυτό το παράξενο πράγμα, για να το ξέρετε κι εσείς.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας γερο-σαλίγκαρος που είχε δυο παιδιά. Ο γέρος τότε δεν περπατούσε με το σπίτι του φορτωμένο στην ράχη του, όχι. Είχε ένα μικρό πέτρινο σπιτάκι, σαν όλα τα σπιτάκια, και έμενε εκεί. Όταν ήθελε να πάει να βοσκήσει στη δροσιά έβγαινε απ’ αυτό και όταν τέλειωνε τη βοσκή του ξαναγύριζε εκεί.

Το σπιτάκι αυτό του το είχαν χτίσει τα μυρμήγκια, που είναι καταπληκτικοί μαστοράδες, και ήταν πολύ ευχαριστημένος. Η πόρτα έκλεινε καλά και τα κεραμίδια δεν έσταζαν καθόλου. Μόνο που ήταν λίγο στενάχωρο.

Όταν μεγάλωσαν τα παιδάκια του και δεν χωρούσαν όλοι στο ίδιο σπίτι πια, αποφάσισε να κάνει ένα σπιτάκι στο καθένα. Συμφώνησε πάλι με τα μυρμήγκια να κάνουν δυο σπιτάκια ίδια με το δικό του και έδωσε πληρωμή εκατό σπειριά σιτάρι και εκατό σπειριά κριθάρι, που τα είχε μαζέψει με μεγάλες δυσκολίες.

Τα παιδιά του σαλίγκαρου ζούσαν καλά στα σπιτάκια τους, αλλά δεν αγαπούσαν τον πατέρα τους όσο έπρεπε, ούτε του χρωστούσαν χάρη για το καλό που τους είχε κάνει. Πολλές φορές μάλιστα τον παράκουγαν και τον σύγχυζαν.

Αλλά το χειρότερο ήρθε όταν γέρασε πολύ και δεν μπορούσε να περπατήσει έξω στην υγρασία μετά τη βροχή, γιατί είχε ρευματισμούς και γιατί συναχωνόταν εύκολα.

Τότε, αντί να τον περιποιούνται και να τον φροντίζουν τα παιδιά του, όπως έκανε εκείνος γι’ αυτά όταν ήσαν μικρά, τον άφηναν μόνο του και γύριζαν από δω κι από κει.

Εκείνα καλότρωγαν, γιατί ήσαν λαίμαργα πλάσματα, αλλά σ’ αυτόν τον κακομοίρη δεν έφερναν ούτε κανένα δροσερό φύλλο για να γλείψει ούτε κανένα τρυφερό λουλουδάκι να το μασήσει.

Ύστερα από πολλά, ο γερο-σαλίγκαρος θύμωσε και πήρε ένα άχυρο αποφασισμένος να τα δείρει, αφού δεν έπαιρναν από λόγια. Εκείνα, όμως, το κατάλαβαν και το ένα χώθηκε στο σπιτάκι του, ενώ το άλλο έφυγε μακριά.

Ο γερο-σαλίγκαρος και τα δυο παιδιά του.

Εικονογράφηση Β. Απτόσογλου.

Ο γερο-σαλίγκαρος τότε, επειδή ήταν τρομερά θυμωμένος, καταράστηκε τα αχάριστα παιδιά του λέγοντας:

— Εσύ που χώθηκες στο σπίτι σου, να μην αξιωθείς να βγεις από κει μέσα, αλλά κι αν βγεις να κουβαλάς μαζί σου το σπίτι σου, όπου κι αν πηγαίνεις. Όσο για σένα που έφυγες, να μην αξιωθείς να βρεις άλλο σπίτι.

Και με όση δύναμη του είχε απομείνει έσυρε το σπιτάκι του παιδιού του που είχε φύγει μέχρι το αυλάκι και το έριξε στο νερό. Και μετά, θυμωμένος όπως ήταν ακόμα, έδωσε άλλη μια κατάρα στα παιδιά του:

— Επειδή είσαστε λαίμαργα, σας δίνω την κατάρα μου να τρέχουν τα σάλια σας, όπου κι αν πηγαίνετε, και να λερώνετε τον τόπο.

Ο καημένος ο γερο-σαλίγκαρος είχε λυπηθεί τόσο πολύ, που έπαθε αποπληξία και πέθανε. Μα η κατάρα του έπιασε, τα παιδιά του και τα παιδιά των παιδιών του και όλους τους απογόνους του, όπως βλέπουμε ακόμα και σήμερα.

Αυτή είναι η ιστορία του γερο-σαλίγκαρου.

(Πηγή: Σειρά «Παραμύθια απ’ όλο τον κόσμο»/«Ο μαγικός καθρέφτης και άλλα 20 παραμύθια», διασκευή Δημ. Κορίνη, εικονογράφηση Β. Απτόσογλου και Ρούλας Κανάκη, εκδοτικός οίκος «Αστήρ» Αλ. και Ε. Παπαδημητρίου, σελ. 91-94)

Μικροί μας φίλοι

-Ποιοι και πόσοι είναι οι ήρωες του παραμυθιού; Ο τίτλος σε ποιους αναφέρεται;

-Τι μάθατε για τα σαλιγκάρια, διαβάζοντας το παραπάνω παραμύθι;

-Ποια άλλα ζώα, εκτός από τα σαλιγκάρια, αναφέρονται στο παραμύθι και τι λέει γι’ αυτά;

-Γιατί ο γερο-σαλίγκαρος δίνει κατάρες στα παιδιά του;

-Πώς κρίνετε εσείς τη συμπεριφορά του γερο-σαλίγκαρου και των παιδιών του;

-Μοιάζει ο πατέρας-σαλίγκαρος με έναν πατέρα-άνθρωπο; Αν ναι, βρείτε τις ομοιότητες.
-Το παραμύθι είναι διδακτικό. Βρείτε τι μας διδάσκει.
-Έχετε διαβάσει άλλο παραμύθι για σαλιγκάρια; Αν ναι, γράψτε μας τον τίτλο του.

-Αν όχι, ζητήστε από τον παππού και τη γιαγιά να σας πουν ένα παραμύθι.

-Ζωγραφίστε ή γράψτε ένα ποίημα ή μια ιστοριούλα για σαλιγκάρια. Αν θέλετε, στείλτε τα στο mirsini.vounatsou@gmail.com, για να τα δημοσιεύσουμε στο Paleochori-lesvos.blogspot.gr. Μην ξεχάσετε να στείλετε μαζί το όνομά σας και δυο λόγια για τον εαυτό σας.

-Περισσότερα για τα σαλιγκάρια μπορείτε να διαβάσετε σε άλλη ανάρτησή μας: http://paleochori-lesvos.blogspot.gr/2014/04/blog-post_9363.html