Ξενοφών
Μαυραγάνης
ΑΙΩΝΙΟΣ
ΣΤΕΝΑΓΜΟΣ
Δεκάδες χρόνια, αιώνες
ίσως,
στο ίδιο κατώφλι
καθισμένη,
με το τσεμπέρι
κατεβασμένο ως τα φρύδια,
πλέκεις δαντέλες,
τρίβεις μανέστρα,
φτιάχνεις
τραχανό, επινοείς
φτιασίδια
συνθέτεις ποιήματα
στην κρεβατή σου.
Πάντα για τους άλλους,
ποτέ για σένα.
Το μάθανε κι οι άλλοι, οι
πολλοί,
κι ήρθανε με κάμερες και
προβολείς,
να πάρουν την εικόνα
σου, να γράψουν τη φωνή σου,
να σε στείλουν στις
άκρες της γης,
να γίνεις έκθεμα,
θέαμα, οδηγός
μουσειακό υπόδειγμα,
σ’ έναν κόσμο που δε
μπορεί ν’ ακούσει,
ούτε να
καταλάβει
τον λυγμό, το παράπονο
και τον βαθύ
ατέλειωτο αναστεναγμό
της απόλυτης σιωπής
σου.
Οκτώβρης
2017
