ΙΣΤΟΡΙΑ-ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ

@ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ ?

                     

Ι) ΠΡΙΝ:
   w Αίτια (γιατί;)

ΙΙ) ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ: 
      w Χρόνος (πότε;)

    w Τόπος (πού;)

    w Πρωταγωνιστές (πρόσωπα)
    w Φάσεις (με σειρά τοπική και χρονολογική)

ΙΙΙ) ΜΕΤΑ:
    w Αποτελέσματα - Συνέπειες (πώς επέδρασε;)
                                                        α) ΘΕΤΙΚΑ:

                                                             - Πολιτικά

                                                             - Οικονομικά
                                                             - Κοινωνικά
                                                             - Ηθικά
                                                             - Πολιτιστικά

                                                        β) ΑΡΝΗΤΙΚΑ: 
                                                             - Πολιτικά
                                                             - Οικονομικά
                                                             - Κοινωνικά
                                                             - Ηθικά
                                                             - Πολιτιστικά
       
ΙV) ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ – ΣΗΜΑΣΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ:
     w Γνώμες ιστορικών.
     w Προσωπική γνώμη και κρίσεις.

       @ ΓΡΑΠΤΗ ΑΣΚΗΣΗ ?

                              

Να περιγράψεις ένα ιστορικό γεγονός, χρησιμοποιώντας το παραπάνω σχεδιάγραμμα 
και τους παρακάτω πλαγιότιτλους:
    w Ιστορικό γεγονός: π.χ. Πελοποννησιακός Πόλεμος, Επανάσταση Δούλων στην αρχαία Ρώμη.
    w Αίτια: ………………………………………………………………………… 
    w Πότε; …………………………………………………………………………
    w Πού; ………………………………………………………………………….
    w Πρωταγωνιστές: ……………………………………………………………..
    w Φάσεις: ……………………………………………………………………….  
    w Έκβαση: ………………………………………………………………………
    w Συνέπειες: …………………………………………………………………….
    w Σημασία: ………………………………………………………………………

ΕΡΓΑΣΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΑ ΚΑΙ... "ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ"!
ΒΟΥΝΑΤΣΟΥ ΜΥΡΣΙΝΗ

ΧΑΪΚΟΥ ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

ΦΩΤΟ-ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Χαϊκού για  φωτογραφία

                                                                                                                          

       ΤΟ ΦΩΣ

                                                        

       Γραμμένες με φως

       της ζωής μας στιγμές οι

       φωτογραφίες.

       Ψηφιακό φως

       τον κόσμο ζωγράφισες

       σαν ψηφιδωτό.

       Το φως στο χαρτί

       με σκιές ζωγραφίζει

       το πρόσωπό σου.

                                                         

       ΤΟ ΧΑΡΤΙ 

       Κλείσε στο χαρτί
       τη χαρά και το γέλιο,

       για να θυμάσαι. 

       Σε άσπρο χαρτί
       μορφές που ξεθώριασαν

       από το χρόνο.

       Σε άσπρο χαρτί
       αγαπημένες μορφές

       ξυπνούνε το χθες.

       Νιότη μου γλυκιά
       τυπωμένη στο χαρτί
       σβήνεις το χρόνο.

       Σε άσπρο χαρτί

       τυπωμένο το χτες μας

       γλυκά συγκινεί.

       Σε άσπρο χαρτί

       στολίζει η μορφή σου

       το καλοκαίρι.

                                                 

       ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ

       Φωτογραφία 

       γραμμένο με χρώματα

       φωτο-ποίημα.

                                          

       R, G, B και CΜΥΚ

       στης ζωής το βιβλίο

       τετραχρωμία.

       Ο φωτογράφος

       με χρώματα γέμισε

       τη μηχανή του.
                   

       Η ΜΗΧΑΝΗ

       Ο ήλιος πετά 
       τις χρυσές σαΐτες του
       στη μηχανή σου.

       Στην κάρτα μνήμης
       ψηφιακής μηχανής
       σε κρατώ πάντα.
       

       Σαν κλικ μηχανής,

       μικρό φωτοποίημα,

       ένα χαϊκού.

       Πέντε και επτά

       και πέντε στιγμές χαράς

       όλη η ζωή.

                                             

       ΤΟ ΦΛΑΣ

                                      

       Ανάβει το φλας,

       το φως πλέκει γύρω σου

       φωτοστέφανο.

       Ανάβει το φλας,

       η μορφή μέσα στο φως

       φυλακίζεται.

       Το φλας άναψε,

       το γέλιο μας κλείστηκε

       μέσα στο χρόνο.

                                                   

       Ο ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ

                                        

       Δροσάτη αυγή

       χρυσό μαντήλι κουνά

       στο φωτογράφο.

       Ο φωτογράφος

       τυφλώνει τη θάλασσα  

       με το φακό του.

       Μες στο φακό του

       ουρανοί και θάλασσες

       ταξιδεύουνε.

       Ήλιος γελαστός

       στο τρίποδο κάθισε

       του φωτογράφου.

       Πρωινός ήλιος

       γελαστός ποζάρισε

       στο φωτογράφο.

       Ο φωτογράφος

       την ομορφιά κρέμασε  

       με μανταλάκια.

                                          

       ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ

                                            

       Εικόνες του χθες

       ο χρόνος σας έκλεισε

       μες στην καρδιά μου.

       Τρέμει στο χέρι

       εικόνα ασπρόμαυρη

       αγάπης παλιάς.

       Εικόνες παλιές

       την καρδιά μας γεμίζουν 

       με νοσταλγία.

       Ο χρυσός ήλιος
       ακούμπησε γελαστός  
       στο παραθύρι.

       Πρωί ο ήλιος

       το γέλιο της άνοιξης

       φωτογράφισε.

                                                                         

       Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

                                                       

       Φωτογραφία

       τοιχογραφία χαράς

       σαν καλοκαίρι.

       Φωτεινό βλέμμα

       αγαπημένης μορφής

       φωτογραφία.

       Οι παλιοί φίλοι 

       στις φωτογραφίες τους

       πάντα κοντά μας.

       Φωτογραφία

       αγαπημένων γονιών

       άγιο είδωλο.

       Με μάτια θολά

       φωτογραφία παλιά

       στο χέρι κρατά.

       Φωτογραφίες

       νοσταλγικές εικόνες 

       και αναμνήσεις. 

       Φωτογραφίες,

       μορφές που δένουν το χτες

       με το σήμερα.

       Φωτογραφίες,

       το χθες που διαβαίνει σε

       χάρτινους δρόμους.

       Φωτογραφίες
       στης ζωής το βιβλίο
       σκόρπιες σελίδες.

                                             

       ΤΟ ΚΑΔΡΟ

                  

       Μέσα σε κάδρο

       η χαρά και η νιότη

       χαμογελούνε.

                                          

       Η ΚΟΡΝΙΖΑ

                                            

       Οι παλιοί φίλοι

       σ’ ασημένια κορνίζα

       μες στην καρδιά μου.

       Όλη τη νύχτα

       μου μιλούσαν οι φίλοι

       απ’ τις κορνίζες τους.

       Άσπρο και μαύρο

       της ζωής το ταξίδι

       σε γκρίζα κορνίζα.

       ΤΟ ΛΕΥΚΩΜΑ

                                                             

       Σε άσπρο χαρτί
       στολίζει η μορφή σου 
       το λεύκωμά μου.

       Στο λεύκωμά μου

       αγαπημένες μορφές

       άφθαρτες μένουν.

                                   

       Ο ΧΡΟΝΟΣ

                                          

       Γέλιο και νιότη

       το φως σας φυλάκισε

       μέσα στο χρόνο.

       Φωτογραφίες

       νοσταλγικά ταξίδια

       μέσα στο χρόνο.

       Οι γέροι κοιτούν

       φωτογραφίες παλιές

       και πίσω γυρνούν.

                                           

       Η ΜΝΗΜΗ

                                                     

       Φωτογραφίες

       νοσταλγικά ταξίδια

       της μνήμης μας.

       Η μνήμη ξυπνά

       μορφές που ξεθώριασαν

       από το χρόνο.

       Γελαστές φίλες

       σε φωτογραφία παλιά,

       δεν σας ξεχνάω.

       Η μνήμη ξυπνά

       εικόνες που χάθηκαν 

       μέσα στο χρόνο.

                                           

       ΜΑΘΗΜΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

         

       Κάθε Δευτέρα

       με φίλες παρέα στο

       τέταρτο Στέκι.

       Η Εύα κύκλους
       γραμμές και τετράγωνα
       φωτογραφίζει.

       Σ’ έναν ελιώνα
       ποζάρει ο κόκορας 
       του Παναγιώτη.

       Απ’ το χωριό της
       τα δένδρα η Ελένη
       στο Στέκι φέρνει.

       Με πολύ νάζι
       η Κωστούλα ποζάρει
       μπροστά στο φακό.

       Χαρά και χρώμα 
       με τ’ άσπρα ποτήρια της
       η Βέτα κερνά.

       Με μία Νίκον
       την ομορφιά μάζεψες  
       από τα όρη.

       Σ’ ωραίο κήπο
       πρασινάδες η Λίτσα
       φωτογραφίζει.

       Τ’ άνθη του κήπου

       χαρούμενα ποζάρουν

       μπρος στο φακό της.

       Από την Κρήτη
       η Ελένη ασπρόμαυρα
       φωτοσυνθέτει.

       Σύννεφα βάζει
       κι ουρανούς η Δήμητρα
       στη μηχανή της.

       Και η Μυρσίνη
       τα κεριά της ανάβει
       μες στην οθόνη.

       Μπρος στην οθόνη
       φωτογραφίες κρίνει
       ο δάσκαλός μας.

       Κάθε Δευτέρα
       στο Στέκι η Ελένη
       μας περιμένει.
                                                       

       ΣΤΙΧΟΙ ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

                                                                     

       Φωτογραφία

       κρεμασμένη στον τοίχο,

       των νεκρών μου γονιών

       άγιο είδωλο.

       Από τη φωτογραφία τους

       οι παιδικοί μας φίλοι

       μας στέλνουνε γελαστοί

       τα χαιρετίσματά τους.

       Γλυκά με κοιτούν

       από το κάδρο τους

       αγαπημένοι νεκροί.

       Με μάτια ακίνητα

       οι φίλοι που χάθηκαν

       τρυπούν την καρδιά μου.

       Στο χέρι κρατώ

       φωτογραφία παλιά,

       τους φίλους κοιτώ

       με μάτια θολά.

       Ρεντ, γκρην και μπλου

       σάιαν, ματζέντα και γέλλοου,

       κόκκινο, πράσινο και μπλε, 

       κυανό, βυσσινί και κίτρινο,

       το λευκό και το μαύρο

       στης ζωής το βιβλίο.

                                                                

       Σημείωση: Τα παραπάνω χαϊκού γράφτηκαν κατά τη διάρκεια παρακολούθησης μαθημάτων φωτογραφίας στο 4ο
       Στέκι Νεολαίας του Δήμου Γαλατσίου. 

   

  ΜΥΡΣΙΝΗ ΒΟΥΝΑΤΣΟΥ

ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ-ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ

Ακούστε ένα απόσπασμα από τον… «Προφήτη» του Χαλίλ Γκιμπράν Μιλά για τη Αυτογνωσία... ˜™      Και κάποιος άνδρας είπε: “Μίλησέ μας για την Αυτογνωσία”.      Κι εκείνος απάντησε λέγοντας:     «Οι καρδιές σας γνωρίζουν σιωπηλά τα μυστικά των ημερών και των    νυχτών.      Αλλά τ’ αυτιά σας διψούν για τον ήχο της γνώσης της καρδιάς σας.      Θέλετε να γνωρίσετε με λόγια αυτό που γνωρίζετε από πάντα στη σκέψη.      Θέλετε ν’ αγγίξετε με τα δάχτυλά σας το γυμνό σώμα των ονείρων σας.      Και είναι καλό που το θέλετε.      Το κρυφό πηγάδι της ψυχής σας πρέπει να αναβλύσει και να τρέξει  κελαρύζοντας προς τη θάλασσα.      Κι ο θησαυρός του άπειρου βάθους σας πρέπει να αποκαλυφθεί στα  μάτια σας.      Δεν πρέπει όμως να υπάρχουν ζυγαριές για να ζυγίζουν τον άγνωστο  θησαυρό σας. και μη μετράτε τα βάθη της γνώσης σας με το βυθομετρικό  κοντάρι ή το σχοινί.      Γιατί ο εαυτός είναι μια θάλασσα απεριόριστη και άμετρη.      Μη λέτε “Βρήκα την αλήθεια”, αλλά να λέτε “Βρήκα μιαν αλήθεια”.      Μη λέτε “Βρήκα το μονοπάτι της ψυχής”, αλλά να λέτε “Συνάντησα την  ψυχή που περπατούσε στο μονοπάτι μου”.      Γιατί η ψυχή περπατά πάνω σ’ όλα τα μονοπάτια.      Η ψυχή δεν περπατά πάνω σε μια γραμμή, ούτε μεγαλώνει σαν καλάμι.      Η ψυχή ξεδιπλώνεται, όπως ο λωτός με τα αναρίθμητα πέταλα.»

ΞΕΝΙΤΙΑ

ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΕΝΙΤΙΑ

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟΥΣ ΜΑΣ -------------------------------------

Από το βιβλίο της Γιώτας Αργυροπούλου «Διηγήματα»

                                 Εκδόσεις «Μεταίχμιο» – Αθήνα 2010 – σελ. 31-33

             Η σπαραγγιά

                          

                              Ι

                 Τηλεφωνεί συχνά από το Σίδνεϊ.

                 Στέλνει φωτογραφίες.

                 Όταν πέθανε η νύφη της, γυναίκα του αδερφού της    

                 που σκοτώθηκε στα δίσεχτα τα χρόνια,

                 λίγο πριν το ξόδι χτύπησε το τηλέφωνο.

                 Της είπαν είμαστε καλά, προσώρας να το κρύψουν.

                 Η Όλγα λέει. Μιλώ μαζί της στο μυαλό μου τόσα χρόνια.

                 Απόψε μου είπε πως θα φύγει.

                 Στην ώρα από μακριά από το Σίδνεϊ

                 αποχαιρέτησε πικρά.

                              ΙΙ

                 Παντρεύτηκε από φωτογραφία λίγο μετά την κατοχή.

                 Σαράντα μέρες στο κατάφορτο απ’ τα νιάτα τους

                 καράβι Ελληνίς,

                 προτού δει αν αγαπηθεί μ’ αυτόν που πάει να ζήσει,

                 προτού ακόμα δει τη νέα γη,

                 φύτρωσε τρυφερό σπαράγγι μέσα της η ελπίδα

                 να γυρίσει.

                 Γύρισε μόνη στου χωριού τα χώματα μετά πενήντα χρόνια.

                 Βρήκε χαλάσματα, φαντάσματα.

                 Οι συγγενείς απόλιγοι, χέρσα χωράφια.

                 Οβριές στους όχτους και σπαράγγια,

                 ανθισμένες καυκαλήθρες, μαργαρίτες, παπαρούνες,

                 η γη μονάχα

                 αρχές Απρίλη έστρωσε πάλι

                 ωραίο χαλί.

                 Η πατρίδα που τις πέταξε στις ερημιές του κόσμου

                 να καρπίσουν

                 τώρα ευημερεί.

                 Καφετέριες, σούπερ μάρκετ, διαμερίσματα. Σόγια διαλυμένα.

                 Σκόρπισε το σμάρι του μυαλού της.

                 Η σπαραγγιά που πέταγε στο Σίδνεϊ όλο βλαστάρια νέα

                 ξεράθηκε απ’ τη ρίζα.

                              ΙΙΙ

                 Να φύγεις του ’πε ο πατέρας του, να βρεις ψωμί να ζήσεις.

                 Στην Αυστραλία θα πας.

                 Η Γερμανία είναι κοντά κι αν δε βαστάξεις θα γυρίσεις.

                 Έφυγε είκοσι χρονών.

                 Μετά από χρόνια έστειλε χαιρετίσματα στη μάννα του.

                 Είμαι καλά, έχω δουλειά. Πήρα γυναίκα ξένη.

                 Ξένα μιλούν και τα παιδιά.

                 Να μη με περιμένεις.

                 Με αυτά τα χαιρετίσματα

                 η μάννα του πορεύτηκε ως τον τάφο.

                 Και ο Αναστάσης πορεύτηκε στα ξένα

                 καλύτερα από τη θεία Μαριγώ,

                 που άφησε άγρια σπαραγγιά

                 μες στην καρδιά της να φυτρώσει.

                              ΙV

                 Όλο μπόι πετά το τρυφερό σπαράγγι

                 όλο διακλαδώνεται.

                 Κι όποιος δεν ξέρει

                 τι αγκάθι γίνεται όταν ξεραθεί

                 το τρυφερό σπαράγγι...
  

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ

 ΣΕ ΚΑΘΕ ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟ

ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΕΧΕΙ

 ΣΠΑΡΑΓΓΙ ΕΛΠΙΔΑΣ

 ΤΟ ΝΟΣΤΟ

 Μ.Β.