ΡΑΧΙΔΙ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

     Κάποτε έσφυζε από ζωή πάνω στο οροπέδιο, 520 μέτρα από το ύψος της θάλασσας, με τα πεύκα, τα αμπέλια, τα πέτρινα εξοχικά και τα τεράστια μάρμαρα με τις αλεπούδες και τη θαυμάσια θέα. Σήμερα χαλάσματα, πρίνοι, γέρικα δέντρα, χέρσα αμπέλια, ρουμάνια, χόρτα ξερά. Τους ανθρώπους τους τράβηξαν η Μελίντα, η Αθήνα, οι ξενιτιές, ο θάνατος. Η συκιά με την κούνια και τα μελάτα καματερά σύκα ξεράθηκε. Χάθηκε κι ένα απομεινάρι κούτσουρο, με την καρφοβελόνα της γιαγιάς που έδειχνε το μπόι του ήλιου ακριβώς στις τέσσερις το απόγευμα! Τα κλήματα με τα ολόγλυκα σταφύλια ξεράθηκαν από την αδιαφορία των ανθρώπων. Η πατρική ελιά, που το ξύλο της έσταζε δάκρυ, γέρασε, γέμισε σημάδια του χρόνου. Σκυφτή αλλά πράσινη, απέναντι από τα ερείπια του εξοχικού που οι πέτρες του αντιστέκονται ακόμα στο χρόνο, μάταια περιμένει αυτούς που έφυγαν για πάντα. Στη σκιά της φτιάχναμε κάθε καλοκαίρι την καρτσιλή, μια πρόχειρη μικροσκοπική καλύβα από πευκόκλαρα, που ήταν το μεσημεριανό μας αναπαυτήριο. Θα έχει πεθάνει κι η σαύρα, που κάθε απόγευμα έβγαινε απ' το φράχτη, έκανε δυο-τρεις βόλτες από τον τοίχο μέχρι τη βάση του σπιτιού και ξανατρύπωνε στην ξερολιθιά. Μας έκανε να γελούμε με τα αστεία της πήγαινε - έλα. Φαντάσματα κι αναμνήσεις... Κι εμείς, στις σπάνιες καλοκαιρινές επισκέψεις μας, νιώθουμε ένοχοι σαν προδότες, γιατί εγκαταλείψαμε την αγαπημένη μας γη στο έλεος των καιρών.   
     Μονάχα ο πρίνος θέριεψε και σκέπασε με την πράσινη επιβλητική παρουσία του το δρόμο μπρος στο μοναδικό καφενείο με τα άδεια καθίσματα. Ρίχνει σκιά και δροσίζει τους λιγοστούς περαστικούς. Τα πεύκα ψήλωσαν, φορτωμένα κουκουνάρες κυριαρχούν κι ομορφαίνουν το περιβάλλον. Τα εξωκκλήσια του Αγίου Φανουρίου, της Αγίας Τριάδας, της Αγίας Παρασκευής στο Βαλανιά και πιο ψηλά του Προφήτη Ηλία περιμένουν τα καλοκαιρινά πανηγύρια τους, για να λειτουργηθούν.

     Κι όμως το Ραχίδι εξακολουθεί να είναι μοναδικά όμορφο όλες τις εποχές, με τα βότανα, τη ρίγανη, τη θρούμπη, τα φυτιλάκια, το βάλσαμο, τις άγριες τουλίπες, τα πανύψηλα πεύκα, τις ελιές, το θαυμάσιο κλίμα, το ηλεκτρικό ρεύμα, την πρόσφατη υδροδότηση και τους αμαξιτούς δρόμους που έχουν διανοιχτεί. Το οροπέδιο πάνω από το Παλαιοχώρι, που ήταν παλιά το κύριο θέρετρο των Παλιοχωριανών, περιμένει υπομονετικά να ξαναγυρίσουν οι κάτοικοί του…    

       

ΡΑΧΙΔΙ-ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΜΜΕΝΟ ΠΕΤΡΙΝΟ ΣΠΙΤΙ

ΡΑΧΙΔΙ-ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΚΑΙ ΦΘΟΡΑ

ΡΑΧΙΔΙ-Η ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΕΛΙΑ ΜΑΣ

        

ΡΑΧΙΔΙ-ΓΕΡΙΚΗ ΠΑΤΡΙΚΗ ΕΛΙΑ

ΡΑΧΙΔΙ-ΝΕΟΙ ΒΛΑΣΤΟΙ ΣΤΗ ΓΕΡΙΚΗ ΕΛΙΑ
          

ΡΑΧΙΔΙ-ΤΡΙΚΟΚΙΑ ΚΑΙ ΑΧΛΑΔΙΑ

ΡΑΧΙΔΙ-ΧΟΡΤΑ ΚΑΙ ΑΝΘΗ ΤΗΣ ΓΗΣ
        

ΡΑΧΙΔΙ-ΦΥΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΣΜΟΣ
              

ΡΑΧΙΔΙ-Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ ΑΓΡΙΟΥ
       

ΡΑΧΙΔΙ-ΠΡΙΝΟΙ ΣΕ ΧΕΡΣΟ ΑΜΠΕΛΙ

ΡΑΧΙΔΙ-ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΠΡΙΝΟΣ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
        

ΡΑΧΙΔΙ-ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΑΓΙΟ ΦΑΝΟΥΡΙΟ

ΡΑΧΙΔΙ-ΠΑΛΙΟΣ ΚΑΤΗΦΟΡΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΠΥΡΠΙΡΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙ
   

ΡΑΧΙΔΙ-ΧΩΜΑΤΟΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ
  

ΡΑΧΙΔΙ-ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

ΡΑΧΙΔΙ-ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΕΥΚΟ ΣΤΟΝ ΠΕΡΙΒΟΛΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

ΡΑΧΙΔΙ-ΠΕΥΚΟ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ                

ΡΑΧΙΔΙ-ΕΞΩΚΚΛΗΣΙ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

               

ΡΑΧΙΔΙ-ΚΑΜΠΑΝΑ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

ΡΑΧΙΔΙ-ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΞΩΚΚΛΗΣΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ
    

ΡΑΧΙΔΙ-ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΕΙΣ ΚΕΡΙΩΝ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΦΑΝΟΥΡΙΟ
          

ΡΑΧΙΔΙ-ΚΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΦΑΝΟΥΡΙΟ
      

ΡΑΧΙΔΙ-ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ ΚΕΡΙΟΥ ΣΕ ΕΛΙΑ ΕΞΩ ΑΠΟ  ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΦΑΝΟΥΡΙΟ

ΡΑΧΙΔΙ-ΔΕΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ
            

ΡΑΧΙΔΙ-ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ
         

ΡΑΧΙΔΙ-ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΠΡΟΣ ΕΞΩΚΚΛΗΣΙ ΑΓ. ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

ΡΑΧΙΔΙ-ΠΕΤΡΟΧΤΙΣΟ ΝΤΑΜΙ
                            

ΡΑΧΙΔΙ-ΣΤΡΟΦΗ ΔΡΟΜΟΥ
                 

ΡΑΧΙΔΙ-ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΑΡΟΧΗ ΝΕΡΟΥ ΑΠΟ ΣΙΝΤΑ
                      

ΡΑΧΙΔΙ-ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΑΜΑΞΙΤΟΣ ΧΩΜΑΤΟΔΡΟΜΟΣ ΜΕ ΚΟΛΟΝΑ ΤΗΣ Δ.Ε.Η.
       

ΡΑΧΙΔΙ-ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΒΑΛΑΝΙΑ
        

ΡΑΧΙΔΙ-ΕΞΟΧΙΚΟ ΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΕΙΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
              

ΡΑΧΙΔΙ-ΕΚΕΙ ΨΗΝΑΜΕ ΑΡΝΙ ΤΗ ΛΑΜΠΡΟΔΕΥΤΕΡΑ
                   

ΡΑΧΙΔΙ-ΧΕΡΣΟ ΑΜΠΕΛΙ           

ΒΑΛΑΝΙΑΣ-ΕΞΩΚΚΛΗΣΙ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
              

ΡΑΧΙΔΙ-ΤΑ ΠΕΥΚΑ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΝ
             

ΡΑΧΙΔΙ-ΝΕΟΣ ΑΜΑΞΙΤΟΣ ΧΩΜΑΤΟΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙ
  

ΒΑΛΑΝΙΑΣ-ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΓΑΡΝΑΒΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙ

ΡΑΧΙΔΙ-ΘΡΟΥΜΠΗ         

ΡΑΧΙΔΙ-ΦΥΤΙΛΑΚΙΑ

ΡΑΧΙΔΙ-ΕΡΜΑ ΡΟΥΜΑΝΙΑ       

ΡΑΧΙΔΙ-ΛΙΟΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΠΟΥΡΝΑΡΙΑ 

ΡΑΧΙΔΙ-ΕΛΙΕΣ ΚΑΙ ΑΣΦΟΔΕΛΟΙ

ΤΟΠΙΟ ΜΕ ΒΛΑΣΤΗΣΗ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΘΕΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΑΠΟ ΡΑΧΙΔΙ ΠΡΟΣ ΓΑΡΝΑΒΑ

   

ΞΕΡΑ ΚΑΙ ΧΛΩΡΑ ΣΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΡΑΧΙΔΙ-ΒΑΛΑΝΙΑΣ-ΓΑΡΝΑΒΑ-ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙ 

   

ΚΑΤΑΦΥΤΟ ΟΡΕΙΝΟ ΤΟΠΙΟ

ΓΚΡΙΖΟ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ, ΓΚΡΙΖΟΠΡΑΣΙΝΟ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ, ΓΑΛΑΝΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ               

ΑΓΝΑΝΤΕΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ    

ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΓΑΡΝΑΒΑ ΤΟ ΔΕΙΛΙΝΟ

ΡΑΧΙΔΙ-ΓΥΡΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΔΡΟΜΟ ΩΡΑ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑΤΟΣ


ΡΑΧΙΔΙ-ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ

ΑΝΤΙΚΡΥ ΣΤΟ ΡΑΧΙΔΙ
   

                  ΟΡΕΙΝΟ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΣΕΙ 

ΡΑΧΙΔΙ-ΝΥΧΤΩΝΕΙ

     Στο Ραχίδι έχει απομείνει ένα κομμάτι από την παιδική μας ηλικία. Μεγάλος παραθεριστικός οικισμός που, μαζί με το Βαλανιά, το Χώμα, τη Χορταρού, την Κριθαριά, τα Πυρπιρά και άλλα εξοχικά μέρη, το καλοκαίρι συγκέντρωναν τους μισούς Παλιοχωριανούς. Οι άπειρες γωνιές για παιχνίδι, οι κούνιες, ο πευκώνας όπου κάναμε στρώματα με πευκοβελόνες, οι ήχοι της εξοχής, το δροσερό καλοκαίρι και το θαυμάσιο υψόμετρο έκαναν τα καλοκαίρια μας αξέχαστα. Όταν άνοιγαν τα σχολεία την 1η Οκτωβρίου, ανεβοκατεβαίναμε με τα πόδια όλοι μαζί οι μαθητές σχεδόν όλο το μήνα.

     Οι αγαπημένοι μας γείτονες Γιάννης και Μαρία Χρυσάφη-Μαυραγάνη (Παλκαρέλ'), η ιδιόρρυθμη κουμπάρα μας Μαρία Ντιβανή κι ο Λευτέρης της, ο Παντελής Βαμβαδέλης στο καφενείο απέναντί μας, οι θείοι Δημήτρης και Μαρίτσα πλάι μας, ο φίλος του πατέρα Στάθης Λούπος, η Αννούλα Κουρτέλη, ο κουμπάρος μας Μανώλης Μαυροθαλασσίτης, το Μερηνάκι, ο Νικόλας κι η Ρηνιώ Καραμπέτσου-Λούπου (Τζανούδ'), η κουμπάρα μας Μαρία Νικολιά (Καλογηρέλ'), η Σουλτάνα Αριστείδη Σκυβαλάκη και τόσοι άλλοι κοντινοί ή πιο μακρινοί παραθεριστές, όλοι καλόκαρδοι, ευχάριστοι, ήμεροι και τίμιοι άνθρωποι.
     Θυμάμαι ένα χαρακτηριστικό περιστατικό: Στο τέλος της δεκαετίας του '50, όταν ακούσαμε από το ραδιόφωνο πως η Γη θα συγκρουστεί με έναν κομήτη και θα γίνει το τέλος του κόσμου την επομένη στις 4.30΄ μ.μ., οι γείτονές μας Μαρία και Γιάννης Παλκαρέλ', οι γονείς μου κι εμείς τα παιδιά θελήσαμε... να πεθάνουμε μαζί! Συγκεντρωθήκαμε οι δυο οικογένειες στο αμπέλι της Μαρίας, με τα εικονίσματα, το ραδιόφωνο και τα οικόσιτα ζώα μας, αρχίσαμε τις προσευχές και περιμέναμε γονατιστοί ν' ανοίξει η γη και να μας καταπιεί όλους μαζί!      
     Ατέλειωτα ήταν και τα νεροκουβαλήματα από το Βαλανιά και τα Πηγαδέλια, αφού το Ραχίδι δεν είχε νερό. Η απόσταση αρκετή με τα πόδια ή με τα γαϊδουράκια, το νερό απαραίτητο, η δουλειά κοπιαστική. Όμως η καλή παρέα έκανε πιο ελαφριά τα λαγήνια και τις στάμνες. Και πάντα υπήρχε ένα ποτήρι δροσερό νερό, ένα λουκούμι κι ένα γλυκό κουταλιού για το διψασμένο περαστικό.      

     Αλήθεια, πού πήγε αυτός ο ψυχικός πλούτος και η αγάπη; Όσοι θυμόμαστε τα παλιά ήθη, ας ψάξουμε, για χάρη των νεότερων, να ξαναβρούμε τον παλιό γνήσιο Παλιοχωριανό εαυτό μας, να τον συμφιλιώσουμε με τα νέα ήθη και να δημιουργήσουμε γνήσιες αξίες και νέους σωστούς κανόνες ζωής... Το Παλαιοχώρι χρειάζεται ανθρώπους με απλές κι ανοιχτές καρδιές, με αγάπη και σεβασμό και ευγένεια προς το συγχωριανό.    

Να είστε όλοι καλά
Μυρσίνη Βουνάτσου