ΠΛΑΛΑ ΧΡΥΣΟΥΛΑ - «ΕΛΙΑ»

Πλάλα Χρυσούλα
Ελιά

Σεμνή πριγκίπισσα των δέντρων,

που αγαπάς να σε φιλεί το κύμα
και σκαρφαλώνεις στα ψηλά.
Δίνεις καρπό πυκνό μυστήριο,
δώρο της γης που βρέχει η Μεσόγειος.
Χάιδεψα μια φορά τα λεπτά σου φύλλα,
τον κορμό σου,
γεύτηκα τον πικρό καρπό σου
κι είπα: «σοφία και ειρήνη μας διδάσκεις».
Γονυκλινής προσευχήθηκα στο θεό
ακουμπώντας στο σώμα σου
και ψιθύρισα μύρια «δόξα σοι».

Σημείωση:  Πρώτη δημοσίευση. Η Χρυσούλα Πλάλα είναι φίλη συγγραφέας, που κείμενά της δημοσιεύονται συχνά στο blog μου. Το ποίημα γράφτηκε ειδικά για να συμπεριληφθεί στην εργασία μου «Ανθολογία της ελιάς». Την ευχαριστώ και το αφιερώνω στους συμπατριώτες μου Λέσβιους, οι οποίοι, μέσα στα κρύα και τις βροχές του χειμώνα, μαζεύουν τους καρπούς της ελιάς που με το λάδι της στηρίζει τη ζήση τους. 

Ιανουάριος 2018