ΜΝΗΜΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΑΥΡΑΓΑΝΗ

Άλλος ένας Παλιοχωριανός έφυγε…

      Από τη Δέσποινα Μαυραγάνη έλαβα σήμερα με μήνυμα μία πικρή είδηση: ο σύζυγός της Κωνσταντίνος Μαυραγάνης, Παλιοχωριανός της γενιάς μας, πέθανε στα 59 του χρόνια, λίγο πριν βγει στη σύνταξη.

Ο/Η Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "ΚΑΜΑΤΕΡΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ":

     
«Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014, ο σύζυγός μου Μαυραγάνης Κωνσταντίνος του Γαβριήλ και της Μαρίας έφυγε. Ακολουθώντας τον άγνωστο δρόμο της ψυχής, πιστεύω ότι έφτασε σ’ έναν κόσμο ευλογημένο. Διαβάζαμε τα όμορφα γραπτά σας και κάθε ανάγνωσμα ήταν ταξίδι επιστροφής σε άγια χώματα. Σας εύχομαι να είστε καλά.

Με εκτίμηση,

Μαυραγάνη Δέσποινα» 

     Είχε φύγει πολύ μικρός από το Παλαιοχώρι, όταν οι γονείς του, Γαβριήλ και Μαρία Μαυραγάνη, αναζήτησαν καλύτερες μέρες στην Αθήνα. Τα παιδιά μεγάλωσαν, βρήκαν δουλειά, έκαναν τις δικές τους οικογένειες…   

    

     Η είδηση του θανάτου του Κώστα Μαυραγάνη, γιου έντιμης πολύτεκνης οικογένειας του χωριού μου, που αναζήτησε την τύχη της στην Αθήνα, με γέμισε θλίψη για τον πρόωρο χαμό του. Θυμάμαι ακόμα το σοβαρό μελαχρινό παιδί που έμενε λίγο πιο πάνω από τη γειτονιά μου. Σαν ενήλικα δεν τον είχα συναντήσει ποτέ στην απέραντη Αθήνα, που είναι πιο σκληρή κι απ' την πιο μακρινή ξενιτιά, γιατί μας αλλοτριώνει, μας αποξενώνει και μας συνθλίβει κάτω από την ανωνυμία. Ένα είδος "θανάτου" είναι κι η εσωτερική μετανάστευση, μόνο που δεν συντάσσεται ληξιαρχική πράξη γι' αυτόν... 

     Μαζί με τα συλλυπητήριά μου στη σύζυγο και τους άλλους οικείους για τον πρόωρο χαμό του Κώστα, ενός καλού Παλιοχωριανού, οι παρακάτω αδημοσίευτοι στίχοι, που έγραψα προ διετίας για το θάνατο αγαπημένης θείας, ας είναι προσφορά στη μνήμη του, αφού οι Παλιοχωριανοί της Αθήνας, μακριά από το χωριό μας, είμαστε κάτι παραπάνω από συγχωριανοί: συγγενείς με κοινή μοίρα το χωρισμό από το Παλαιοχώρι μας…

                   

    " Τελευταία σταγόνα αίμα 
      στο νεκρικό μας αμφορέα.
      Στον κάτω κόσμο νεκροί συγγενείς
      ετοιμάζουν νεκρόδειπνο." 
                                                   
     Εύχομαι, εκεί που βρίσκεται, να υπάρχει ένας τόπος σαν το Παλαιοχώρι των παιδικών μας χρόνων, για να ευφραίνεται και να ζει η ψυχή του το όνειρο του νόστου. Προσθέτω ακόμα τις ευχαριστίες μου για τα καλά λόγια της Δέσποινας Μαυραγάνη για το ρόλο του blog μου.

     Με την ευχή να αναπαύσει ο θεός σ' ευλογημένο τόπο την ψυχή του συζύγου της και να δίνει σ’ εκείνη παρηγοριά και κουράγιο κι υγεία, 

Μυρσίνη Βουνάτσου.