ΙΣΟΤΗΤΑ - ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ	ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΟΣ  ΠΙΝΑΚΑΣ  ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ  ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
1264:-	Η πρώτη εις θάνατον καταδίκη “μάγισσας”. Το κυνήγι μαγισσών διήρκεσε μέχρι το 1740.
16ος αι.:-	Σύνοδος του Μωκόν, όπου συζητήθηκε η γελοία δοξασία του επισκόπου Ιππώνος Αυγουστίνου πως οι γυναίκες δεν έχουν ψυχή, γιατί πλάστηκαν από το πλευρό του Αδάμ! Οι γυναίκες γλιτώσαμε και θεωρούμαστε έμψυχα ανθρώπινα πλάσματα όπως οι άνδρες (και όχι παϊδάκι του Αδάμ) με πλειοψηφία μίας μόνο επιπλέον ψήφου υπέρ!
1706:-	Έκδοση βιβλίου Αγγλίδας Μαίρης Άστελ «Στοχασμοί πάνω στο γάμο».
1739:-	Έκδοση βιβλίου μίας Αγγλίδας με το ψευδώνυμο “Σοφία”, με τίτλο «Η Γυναίκα δεν είναι κατώτερη από τον άντρα», με το οποίο καταγγέλλει τα αντρικά προνόμια στον οικονομικό και επαγγελματικό τομέα.
1739:-	Βιβλίο Αγγλίδας πλύστρας Μαίρης Κολλίερ «Ο Μόχθος των γυναικών: Επιστολή στον κ. Στέφεν Ντακ, σαν απάντηση στο τελευταίο ποίημά του με τίτλο: Ο Μόχθος του Αγωνιστή».
18ος αι.:-	Μυθιστόρημα «Έμμα Κώρτνεϋ» Μαίρης Χέυζ, πολεμίου των ιδεών του Ρουσσώ για τις γυναίκες.
1787:-	Βιβλίο Γάλλου φιλόσοφου μαρκήσιου Ντε Κοντορσέ «Επιστολές ενός αστού του Νιου Χάβεν προς έναν πολίτη της πολιτείας της Βιργινίας», με απόψεις υπέρ των γυναικών.
1788:-	Δημοσίευση του έργου του Ντε Κοντορσέ «Δοκίμιο πάνω στο Σύνταγμα και τη λειτουργία των επαρχιακών συνελεύσεων», όπου υποστήριζε την ισότητα ανδρών - γυναικών.
1789:-	Γαλλική Επανάσταση, με συμμετοχή γυναικών (5 Μαΐου έναρξη – 14 Ιουλίου: πτώση Βαστίλλης).
1790:-	Μαρκήσιου Ντε Κοντορσέ «Ημερολόγιο της Κοινωνίας του 1790», όπου καταγγέλλει τους νομοθέτες, που παραβιάζουν την αρχή της ισότητας.
Σεπτ. 1791:-	Έκδοση φυλλαδίου της Γαλλίδας Ολυμπίας Ντε Γκουζ (1748-1793), με τίτλο «Τα Δικαιώματα της Γυναίκας και της Πολίτισσας». Στις 3-11-1793 οδηγήθηκε στη λαιμητόμο, “γιατί θέλησε να είναι πολιτικό πρόσωπο… και ο νόμος τιμώρησε αυτή τη συνωμότρια, γιατί ξέχασε τις αρετές που αρμόζουν στο φύλο της”.
1791-1792:-	Εμφάνιση φεμινισμού στην Ευρώπη, με τη δημοσίευση του έργου της Αγγλίδας Μαίρης Ουόλστονκραφτ (1759-1797), με τίτλο «Διεκδίκηση των δικαιωμάτων της γυναίκας», που καταγγέλλει την υποταγή της γυναίκας,
1825:-	Δημοσίευση φυλλαδίου του Ιρλανδού προτεστάντη Γουίλιαμ Τόμσον, με τίτλο «Έκκληση του μισού ανθρώπινου είδους, των γυναικών, εναντίον της αξιώσεως του άλλου μισού, των ανδρών, να τις κρατούν σε πολιτική κι επομένως δημόσια και ιδιωτική δουλεία». Απαιτεί πολιτικά δικαιώματα για τις γυναίκες.
1826:-	Λειτουργούσε στο Ναύπλιο σχολείο θηλέων, που ίδρυσε η Φιλανθρωπική Εταιρία. Είναι το πρώτο σχολείο θηλέων στην ελεύθερη Ελλάδα.
1828:-	Ίδρυση «Γυναικείας Σχολής» στο Ναύπλιο από την Ελένη Δανέζη, δασκάλα από την Κρήτη.
1830:-	Ίδρυση σχολείων θηλέων στην Αίγινα και στην Ερμούπολη Σύρου από τη Δούκισσα της Πλακεντίας.
1830:-	Ίδρυση πρώτου Παρθεναγωγείου Αθήνας από το ζεύγος φιλελλήνων Τζων και Φράνσις Χιλλ. Περιλαμβάνει τρία τμήματα: α) Νηπιακό, β) Αλληλοδιδακτικό και γ) Ανώτερο σχολείο, το οποίο από το 1834 ετοίμαζε δασκάλες. Αυτό το σχολείο έβγαλε τις πρώτες δασκάλες.
1831:-	Ίδρυση στο Ναύπλιο ανώτερου σχολείου θηλέων από το «Φιλελληνικό Κομιτάτο Παρισίων». Το 1835 μεταφέρθηκε στην Αθήνα.
1833-1834:-	Διαλέξεις Σαιν-Σιμονικών στη Βρετανία, σοσιαλιστικού και φεμινιστικού περιεχομένου.
1834:-	Ίδρυση Διδασκαλείου στην Ελλάδα. Το 1864 κατάργησή του.
1834:-	Διορισμός της πρώτης Ελληνίδας δασκάλας, Ελένης Πιτταδάκη, στο νεοσύστατο παρθεναγωγείο Ναυπλίου.
25/7/1836:-	Σύσταση «Φιλεκπαιδευτικής Εταιρίας», με σκοπό την ίδρυση παρθεναγωγείων.
1836:-	Ίδρυση Διδασκαλείου «Φιλεκπαιδευτικής Εταιρίας», όπου εκπαιδεύονταν δασκάλες.
1836:-	Απόφαση για ίδρυση «Αρσακείου», με δαπάνες του Απόστολου Αρσάκη. Λειτουργεί από το 1852.
1837:-	Δημοσίευση φυλλαδίου Αγγλίδας Καρολάιν Νόρτον, με τίτλο «Τα φυσικά δικαιώματα μιας μητέρας».
1838:-	Στις Η.Π.Α. δίνεται στις χήρες μητέρες μαθητών το δικαίωμα ψήφου στις σχολικές εκλογές.
1838:-	Τα δικαιώματα των γυναικών διαγράφηκαν από το σχέδιο του καταστατικού χάρτη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
1840:-	Παγκόσμιο Συνέδριο Λονδίνου κατά της δουλείας, κατά το οποίο απορρίφθηκε η συμμετοχή γυναικών. Οι γυναίκες αντιπρόσωποι των Η.Π.Α. Μοτ και Βάντελ Φίλιπς αποφάσισαν την οργάνωση ανεξάρτητης γυναικείας κίνησης.
1840:-	Συνέλευση Αμερικανίδων για τα δικαιώματα της γυναίκας. Διατύπωση βασικών αρχών Γυναικείου Κινήματος.
1842:-	Κυκλοφορία περιοδικού «Κυψέλη» Ευφροσύνης Σαμαρτζίδου στην Κωνσταντινούπολη. Πρώτα κείμενα για χειραφέτηση της Ελληνίδας.
1844:-	Ψήφιση πρώτου Συντάγματος Ελεύθερης Ελλάδας (Άρθρο 3: «Οι Έλληνες είναι ίσοι απέναντι του Νόμου»).
1844:-	Καθολική ανδρική ψήφος στην Ελλάδα. Ενισχύθηκε το 1864 με ειδικό διάταγμα.
1847:-	Νόμος για το δεκάωρο.
19/7/1848:-	Πρώτο Φεμινιστικό Συνέδριο σε όλη την ιστορία του αγώνα για τα δικαιώματα της γυναίκας στη Νέα Υόρκη και ίδρυση φεμινιστικών σωματείων στις Η.Π.Α..
1852:-	Αποπεράτωση «Αρσακείου» Φιλεκπαιδευτικής Εταιρίας, με δαπάνες Απόστολου Αρσάκη.
1852:-	Έκδοση του βιβλίου της Αμερικανίδας φεμινίστριας και αντιρατσίστριας Χάριετ Μπήτσερ - Στόου «Η καλύβα του Μπάρμπα-Θωμά», που έγινε αφορμή να απελευθερωθούν χιλιάδες μαύροι σκλάβοι.
1854:-	Η Βουλή της Νέας Υόρκης απορρίπτει αίτημα λήψεως ευνοϊκών μέτρων για τις γυναίκες.
1854:-	Έκκληση της Φρέδικας Βρέμερ στους “Τάιμς” για διεθνή συνεργασία των γυναικών.
1855:-	Ίδρυση της «Χριστιανικής Ένωσης Νεανίδων» (Y.W.C.A.) στην Αγγλία.
1855:-	Σύσταση «Φιλανθρωπικής Εταιρίας των Κυριών» στην Αθήνα, με πρωτοβουλία της φιλανθρώπου Μαρίας Υψηλάντη και άλλων εύπορων κυριών. Είναι το πρώτο γυναικείο σωματείο στην Ελλάδα, με κύριο σκοπό ίδρυση ορφανοτροφείου θηλέων («Αμαλίειον Ορφανοτροφείον»).
1859:-	Γέννηση στο Ρέθυμνο Κρήτης της Καλλιρρόης Σιγανού, μετέπειτα συζύγου του ιδρυτή του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ιωάννη Παρρέν, Κωνσταντινοπολίτη.
1861:-	Αρχή φεμινιστικού αγώνα στην Ιταλία, μετά την ένωση των Ιταλικών πόλεων σε ένα κράτος.
1861:-	Στην Αυστρία, οι γυναίκες έχουν πολιτικά δικαιώματα, σύμφωνα με ορισμένους μελετητές.
1862:-	Η Καλλιόπη Παπαλεξοπούλου αναμείχθηκε με την πολιτική, παίρνοντας μέρος στην επανάσταση κατά του Όθωνα.
1862:-	Κατάργηση της δουλείας (22 Σεπτεμβρίου).
1862:-	Παραχώρηση δικαιώματος του εκλέγειν στις δημοτικές εκλογές στις γυναίκες της Σουηδίας.
1863:-	Στη Φινλανδία από το 1863 δόθηκε δικαίωμα ψήφου στις αγρότισσες και από το 1872 στις γυναίκες των πόλεων. Όμως καθολική δημοτική και βουλευτική ψήφο και δικαίωμα του εκλέγεσθαι έχουν οι Φινλανδές από τον Οκτώβριο του 1906.
1864:-	Ίδρυση Ελληνικού Παρθεναγωγείου στην Αθήνα από την Αικατερίνη Χρηστομάνου - Λασκαρίδου, κόρη λογοτέχνη Κωνσταντίνου Χρηστομάνου.
1865:-	Υπόμνημα καθηγητή της Νομικής Πανεπιστημίου Αθηνών στον Υπουργό Παιδείας, με πρόταση «η γυναίκα να περιοριστεί στα οικιακά της καθήκοντα».
1865:-	Ο Άγγλος φιλόσοφος πολιτικός Τζων Στιούαρτ Μιλλ περιέλαβε στο εκλογικό πρόγραμμά του τα δικαιώματα της γυναίκας.
1866:-	Βιβλίο της Anna Maria Mozonni "Liberatione".
1866:-	Έκδοση περιοδικού «Άρτεμις» από τον Αθηναίο υπερασπιστή των δικαιωμάτων της γυναίκας Π.Δ. Ηλιόπουλο.
1867:-	Έκδοση περιοδικού «Θάλεια» της Πηνελόπης Λαζαρίδου στην Αθήνα.
1867:-	Πρόταση Τζων Στιούαρτ Μιλλ για αντικατάσταση της λέξης man (=άνδρας) με τη λέξη person (=πρόσωπο). Καταψήφιση πρότασης και μεγάλες αντιδράσεις των γυναικείων οργανώσεων της Αγγλίας.
1867:-	Ίδρυση πρώτης φεμινιστικής οργάνωσης στην Αγγλία, με επωνυμία «Εθνική Εταιρία για την Ψήφο της Γυναίκας». Αργότερα όλες οι αγγλικές οργανώσεις ενώθηκαν σε μία, τη «Βρετανική Ένωση των Εταιριών για τη γυναικεία ψήφο», με πρόεδρο τη σουφραζέτα Μίλισετ Φώκετ.
1869:-	Δημοσίευση του βιβλίου του Τζων Στιούαρτ Μιλλ «Η υποταγή των Γυναικών» στην Αγγλία.
1869:-	Η Τζοζεφίν Μπάτλερ τίθεται επικεφαλής της εκστρατείας των Μέτρων για τα αφροδίσια στην Αγγλία.
1869:-	Ίδρυση «Εθνικής Ένωσης για την Ψήφο των Γυναικών» στις Η.Π.Α., με πρόεδρο τη Σούζαν Β. Άντονυ.
1869:-	Ίδρυση στη Γαλλία πρώτων συλλόγων για βελτίωση της τύχης της γυναίκας.
1869:-	Δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες της πολιτείας Ουαϊόμιγκ των Η.Π.Α.. Οι γυναίκες ψηφίζουν πρώτη φορά παγκοσμίως.
1869:-	Οι Αγγλίδες ψήφιζαν στις δημοτικές εκλογές, αλλά δεν είχαν το δικαίωμα να εκλέγονται.
21/11/1870:-	Έκδοση περιοδικού «Ευριδίκη» από Αιμιλία Κτενά-Λεοντιάδα στην Κωνσταντινούπολη, όπου προβάλλονται αιτήματα για μόρφωση της γυναίκας και για ισότητα των δύο φύλων.
1870:-	Δημοσίευση πρώτης δημόσιας διεκδίκησης των Ελληνίδων για το δικαίωμά τους στην εκπαίδευση, με πρωτοβουλία της Καλλιρρόης Σιγανού - Παρρέν (2.850 γυναικείες υπογραφές).
1870:-	Ίδρυση της οργάνωσης «Ένωσις Ελληνίδων».
1870:-	Εμφάνιση γυναικείου κινήματος στην Ελλάδα, κατά τη γνώμη μερικών.
1872:-	Σύσταση «Συλλόγου Κυριών υπέρ της Γυναικείας Παιδεύσεως» στην Αθήνα, με πρωτοβουλία της Καλλιόπης Κεχαγιά «Εργαστήριο Απόρων Γυναικών» από το «Σύλλογο Κυριών υπέρ της Γυναικείας Παιδεύσεως».
1872:-	Ίδρυση Εταιρίας Ραπτριών – Ταπετσερισσών Εδιμβούργου.
1872:-	Το Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ ανοίγει τις πόρτες του στις γυναίκες.
1874:-	Δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες της Αυστραλίας.
1874:-	Απεργία ανοργάνωτων εργατριών εριοβιομηχανίας στο Ντιούσμπερυ της Αγγλίας.
1874:-	'Ίδρυση του «Συνδέσμου Πρόνοιας και Προστασίας των Γυναικών» από την Αγγλίδα Έμμα Πάτερσον, για την ενθάρρυνση του γυναικείου συνδικαλισμού.
1874:-	Ίδρυση «Εθνικής Ένωσης Εργαζομένων Γυναικών» στο Μπρίστολ Αγγλίας.
1875:-	Ίδρυση «Συλλόγου υπέρ της Γυναικείας Παιδεύσεως» στην Κωνσταντινούπολη και «Αμερικανικού Κολλεγίου Σμύρνης»
1875:-	Ανέγερση «Ζαππείου Παρθεναγωγείου»Κωνσταντινούπολης, με χορηγία του Κωνσταντίνου Ζάππα. Τη διοργάνωσή του ανέλαβε η Καλλιόπη Κεχαγιά.
1875:-	Ίδρυση «Παιδευτηρίου προς μόρφωσιν και εξάσκησιν νοσοκόμων γυναικών» από το «Σύλλογο Κυριών υπέρ της Γυναικείας Παιδεύσεως» στην Αθήνα.
1877:-	Παροχή δικαιώματος ψήφου στις Νεοζηλανδές.
1878:-	Ίδρυση του «Αμαλίειου Ορφανοτροφείου» για κορίτσια.
1882:-	Απόκτηση του δικαιώματος αυτεξούσιας κυριότητας της περιουσίας γυναικών στην Αγγλία.
1884:-	Δημοσίευση μελέτης του Ένγκελς «Η καταγωγή της Οικογένειας, της Ατομικής ιδιοκτησίας και Κράτους».
1886:-	«Σκούπα και φαράσι», φωνάζουν οι φοιτητές Ιατρικής Αθηνών στην Αγγελική Παναγιωτάτου (Μόνο από το 1892 θα δέχεται Ελληνίδες η Ιατρική).
1887:-	Δικαίωμα ψήφου στις Καναδές.
8 Μαρτίου 1887 - 1918:-	Έκδοση εβδομαδιαίου φεμινιστικού εντύπου «Εφημερίς των Κυριών» από την Καλλιρρόη  Σιγανού - Παρρέν (Ρέθυμνο 1859 – Αθήνα 1940). Είναι το πρώτο ελληνικό φεμινιστικό έντυπο με συντάκτριες αποκλειστικά γυναίκες (Το πρώτο φύλλο πούλησε 3.000 αντίτυπα σε μία ώρα. Ανατυπώθηκε και πούλησε την ίδια μέρα άλλα 7.000. Η Αθήνα είχε τότε 65.000 κατοίκους).
1887:-	Αυτοκτονία της 18χρονης Ελένης Παντελίδου, γιατί το Πανεπιστήμιο Αθηνών αρνήθηκε να της επιτρέψει την εγγραφή της στην Ιατρική Σχολή. Άφησε ένα σημείωμα, όπου έγραφε: «Αυτοκτονώ, διαμαρτυρόμενη διά την αδικίαν. Ο θάνατός μου ας ακουστεί ως κραυγή εις εκείνους, οίτινες θεωρούν τη γυναίκα ως μεσαιωνικήν δούλην» (Πέπης Δαράκη «Το όραμα της ισοτιμίας της γυναίκας», σελ. 215).
1888:-	Εκλογή δύο Αγγλίδων στο Δημοτικό Συμβούλιο Λονδίνου. Η εκλογή τους θεωρήθηκε παράνομη και ακυρώθηκε.
1888:-	Έκδοση «Ημερολογίου της Εφημερίδος των Κυριών» από την Καλλιρρόη Σιγανού - Παρρέν.
1888:-	Πρώτο διεθνές συνέδριο των γυναικών στην Ουάσιγκτον.
1888:-	Παγκόσμιο γυναικείο συνέδριο στο Παρίσι. Η Καλλιρρόη Παρρέν εκπροσώπησε τις Ελληνίδες.
1888:-	Σύσταση «Εθνικού Συμβουλίου», με έμπνευση ομάδας πρωτοπόρων Αμερικανίδων στην Ουάσιγκτον, με στόχο να συσταθεί σε κάθε κράτος ομοσπονδία των γυναικείων οργανώσεων.
1888:-	Ένωση των «Εθνικών Συμβουλίων Γυναικών», με έδρα τη Ζυρίχη και στόχο την ισοπολιτεία όλων των γυναικών του κόσμου.
1888:-	Για πρώτη φορά ακούγεται στην Ελλάδα το σύνθημα «Ψήφος στις Γυναίκες».
1889:-	Ίδρυση «Συνδέσμου για το Δικαίωμα Ψήφου των Γυναικών» στην Αγγλία
1889:-	Ίδρυση «Οικοκυρικής Επαγγελματικής Σχολής», με σκοπό την προετοιμασία των γυναικών για βιοποριστικά επαγγέλματα.
1889:-	Ίδρυση «Σχολής Υπηρετριών» από το «Σύλλογο Απόρων Γυναικών», με σκοπό την επαγγελματική εκπαίδευση των υπηρετριών.
1890:-	Από το 1890 και εξής επιτρέπεται η φοίτηση Ελληνίδων στο Πανεπιστήμιο.
1890:-	Πρώτη φοιτήτρια της Φιλοσοφικής Πανεπιστημίου Αθηνών είναι η Ιωάννα Στεφανόπολι.
1890:-	Φυλλάδιο «Οι εργάτριες της βιομηχανίας και πώς να τις βοηθήσουμε» της Ιζαμπέλλας Φορντ, φεμινίστριας από το Ληντς και σοσιαλίστριας του «Γυναικείου Συνδικαλιστικού Συνδέσμου».
1890:-	Ίδρυση του «Προτύπου Ελληνικού Παρθεναγωγείου” στην Αθήνα από «Σύλλογο Κυριών υπέρ Γυναικείας Παιδεύσεως».
1890:-	Ίδρυση «Σχολής της Κυριακής των απόρων γυναικών και κορασίδων του λαού» από την Καλλιρρόη Παρρέν και την Καλλιόπη Κεχαγιά.
1891:-	Ίδρυση «Σοσιαλιστικών Κυριακάτικων Σχολείων» από τις «Εργατικές Εκκλησίες του Λονδίνου».
1891:-	Σύσταση της «Εν Χριστώ Αδελφότητος των Κυριών», με πρωτοβουλία της Καλλιόπης Κεχαγιά. Η Αδελφότητα συγκροτεί «Τμήμα Παίδων» στις φυλακές Συγγρού και αργότερα το «Εφηβείον Αβέρωφ». Επίσης, στις φυλακές Συγγρού οργανώνεται Ειδικό Θεραπευτήριο Καταδίκων.
1891:-	Μεγάλη απεργία στα κλωστοϋφαντουργεία Μάννιγκαμ, στο Μπράντφορντ της Αγγλίας.
1892:-	Η πρώτη απεργία στην Ελλάδα, σε εργοστάσιο του Πειραιά, όπου απείργησαν οι εργάτριες διαμαρτυρόμενες για τη μείωση του ημερομισθίου τους. Η Καλλιρρόη Παρρέν πανηγυρίζει για το γεγονός στην «Εφημερίδα των Κυριών».
1892:-	Η Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών δέχεται τις πρώτες φοιτήτριες Αγγελική και Αλεξάνδρα Παναγιωτάτου. Η Αγγελική Παναγιωτάτου δεν είχε γίνει δεκτή το 1886 και σπούδασε στη Γερμανία. Το 1908 έγινε η πρώτη υφηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
1893:-	Δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες της Νέας Ζηλανδίας και του Κολοράντο Η.Π.Α.
1893:-	Διεθνές Γυναικείο Συνέδριο Σικάγου. Έλαβε μέρος σ' αυτό και η Καλλιρρόη Παρρέν.
1893:-	Ίδρυση «Ασύλου της Αγίας Αικατερίνης» από την Καλλιρρόη Παρρέν και άλλες Αθηναίες, με σκοπό να προστατεύει «τας απόρους εργάτιδας και τας υπηρετρίας».
1894:-	Διαγράφτηκαν από τα ελληνικά Παρθεναγωγεία η Γεωμετρία και η Φυσική Πειραματική, «γιατί απειλείτο η πνευματική υγεία των νεανίδων από τη δύσκολη εργασία του νου”! Και η Γυμναστική, “γιατί απειλείτο η σωματική υγεία των μελλοντικών μητέρων” !!
1895:-	Σύσταση «Εθνικού Συμβουλίου Γερμανίδων».
1896:-	Ίδρυση «Παιδικού Ασύλου», πρώτου Παιδικού Σταθμού για παιδιά εργατριών. Οργανώτρια η Μαρία Κεφαλά.
1896:-	Ίδρυση «Προστατευτικής υπέρ των Ζώων Εταιρίας», με πρωτοβουλία γυναικών.
1896:-	Ίδρυση Παιδικού Νοσοκομείου «Αγία Σοφία», με ιδέα της πριγκίπισσας Σοφίας.
1896:-	Ίδρυση Ασύλου Ανιάτων στην Αθήνα.
1896:-	Σύσταση του πρώτου ελληνικού φεμινιστικού σωματείου «Μεγάλη Ένωσις των Ελληνίδων», με πρωτοβουλία της Καλλιρρόης Σιγανού - Παρρέν και σκοπό το ξύπνημα της Ελληνίδας.
1896:-	Διαμάχη Εμμανουήλ Ροΐδη – Γραφουσών, μετά την έκδοση του βιβλίου της Αρσινόης Παπαδοπούλου «Τα Αθηναϊκά Ειδύλλια» (διηγήματα) και τη δημοσίευση Άρθρου «Αι γράφουσαι» του Εμμ. Ροΐδη στην εφημερίδα Ακρόπολη. Ακολουθεί απάντηση Κ. Παρρέν (5/5/1896).
1897:-	Ίδρυση «Ομοσπονδίας Γυναικείων Σωματείων Αγγλίας», ως «Εθνικό Συμβούλιο των Αγγλίδων».
1897-1898:-	Έκδοση περιοδικού «Η οικογένεια», με διευθύντρια την Άννα Σερουίτου.
1897:-	Οργάνωση και λειτουργία χειρουργείου από Ελληνίδες, για τις ανάγκες του Ελληνοτουρκικού πολέμου.
Σεπτ. 1897:-	Ίδρυση «Οικοκυρικής Επαγγελματικής Σχολής» της «Ένωσης των Ελληνίδων» (δημιούργημα Κ. Παρρέν).
1897 κ.ε.:-	Οργάνωση σε πέντε - έξι επαρχιακές πόλεις «Εργαστηρίων» από ομάδα κυριών, με πρωτοβουλία της Ιουλίας Στρέιτ.
1897-1898-1900:-	Διορισμός Επιθεωρητριών Δημοτικών Σχολείων Θηλέων (Σεβαστή Καλησπέρη, Αικατερίνη Διαμαντοπούλου, Ελένη Μπουκουβάλα, Ελπινίκη Καρακούση).
1897-1928:-	Κυκλοφορία φεμινιστικής εφημερίδας «La Fronde». Εκδότρια η Γαλλίδα Marguerite Durand.
1898:-	Διορισμός της Καλλιόπης Κεχαγιά, πρώτης γυναίκας επόπτου όλων των Σχολών και Διδασκαλείων της «Φιλεκπαιδευτικής Εταιρίας».
24/5/1898:-	Συνέδριο Συλλόγου «Εργάνη - Αθηνά» στο Αγρίνιο, με πρωτοβουλία Καλλιόπης Κεχαγιά. Συμμετείχαν 72 γυναίκες αντιπρόσωποι γυναικείων σωματείων από διάφορες πόλεις. Θέμα συνεδρίου: «Ποια πρέπει να είναι η θέση της Ελληνίδας στην οικογένεια και στην κοινωνία».
Μάιος 1898:-	Α' Πανελλήνια Έκθεση Γυναικείων Έργων και Χειροτεχνίας στο Αγρίνιο.
1899:-	Α' Συνέδριο «Εθνικών Συμβουλίων» στο Λονδίνο.
1900:-	Διεθνές Συνέδριο Γυναικείων Έργων στο Παρίσι.
1900:-	Κατάθεση στην Ελληνική Βουλή πρότασης βουλευτή Ηλία Ποταμιάνου, με αίτημα τη χρησιμοποίηση γυναικών στα ταχυδρομεία και τηλεγραφεία. Απορρίφθηκε.
1901:-	Ίδρυση γενικών γυναικείων φυλακών, με πρωτοβουλία της Καλλιόπης Κεχαγιά.
1901:-	Ίδρυση του πρώτου λαϊκού νηπιαγωγείου από την Αικατερίνη Λασκαρίδου (1842-1916).
1901:-	Άνοιξε το Πανεπιστήμιο για τις γυναίκες, οι οποίες πριν συναντούσαν άρνηση ή δυσκολίες. Η Βέρθα Λέκκα και η Μαρία Μομφεράτου φοιτούν στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
1902:-	Ίδρυση «Διεθνούς Ένωσης Γυναικών», που σήμερα είναι μη κυβερνητική οργάνωση Α' κατηγορίας του Ο.Η.Ε.
1902:-	Δικαίωμα δημοτικής ψήφου στις γυναίκες της Ισλανδίας.
1902:-	Β' Πανελλήνια Έκθεση Γυναικείων Έργων και Χειροτεχνίας στη Χαλκίδα, με πρωτοβουλία «Εργάνης - Αθηνάς».
1902:-	Κάποια φοιτήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών έδειρε τον καθηγητή Γρηγόριο Βερναρδάκη στην Πλατεία Συντάγματος, γιατί διαρκώς την απέρριπτε στις εξετάσεις, έχοντας τη γνώμη ότι οι γυναίκες δεν πρέπει να γίνονται επιστήμονες.
1902:-	«Διεθνής Ένωση για τη Γυναικεία Ψήφο» στην Ουάσιγκτον, με πρόεδρο την Αμερικανίδα Carrie Chapman Cart.
1903:-	Νόμπελ Χημείας στη Μαρία Κιουρί. Το 1911 πήρε Νόμπελ Φυσικής.
1903:-	Ίδρυση «Κοινωνικής και Πολιτικής Ένωσης Γυναικών» (W S Ρ U), στο σπίτι της Αγγλίδας Έμμελιν Πάνκχερστ, με σύνθημα "Ψήφο στις Γυναίκες".
1903:-	Σοφία Λασκαρίδου, η πρώτη φοιτήτρια της Σχολής Καλών Τεχνών Πολυτεχνείου Αθηνών.
1904:-	Ίδρυση στον Πειραιά από την Αυγούστα Π. Ξανθάκη ενός σωματείου, με την επωνυμία «Σύνδεσμος Κυριών προς προστασίαν της Εργάτιδος Πειραιώς» και του «Κυριακού Σχολείου».
1905:-	Ίδρυση στη Ρωσία «Ένωσης για την Υποστήριξη των Γυναικείων Δικαιωμάτων», που έγινε μέλος της «Διεθνούς Ένωσης για τη Γυναικεία Ψήφο» το 1905 στο Διεθνές Συνέδριο της Κοπεγχάγης.
9 Ιουν. 1905:-	Θάνατος της κορυφαίας γυναικείας μορφής του β' μισού του 19ου αιώνα Κεχαγιά Καλλιόπης.
1906:-	Διορισμός Σοφίας Πολυκρέτη ως διευθύντριας Δημοτικού Σχολείου Θηλέων (Λίγο μετά άλλες 15 διευθύντριες).
1906:-	Παραχώρηση του δικαιώματος του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις γυναίκες της Φινλανδίας. Είναι η πρώτη Ευρωπαϊκή χώρα που έδωσε δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες.
25-27/3/1907:-	Συνέδριο για τη γυναικεία εργασία στο Παρίσι, με πρόεδρο τη Marg. Durand.
1907:-	Δικαίωμα ψήφου στις Νορβηγές που φορολογούνταν ή που ο σύζυγος τους είχε ανάλογο εισόδημα. Το 1913 δόθηκε καθολική ψήφος στις Νορβηγές.
1907:-	Η πρώτη δημόσια διαμαρτυρία γυναικών στους δρόμους του Λονδίνου, γιατί η Κυβέρνηση αρνήθηκε να δεχτεί τα αιτήματα των Αγγλίδων.
1907:-	Οι Αγγλίδες αποκτούν δικαίωμα του εκλέγεσθαι στις δημοτικές εκλογές.
1908:-	Εκλογή α' Αγγλίδας δημάρχου.
1908:-	Διορισμός πρώτης υφηγήτριας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπ. Αθηνών, γιατρού Αγγελικής Παναγιωτάτου.
1908:-	Δημοτική ψήφος στις φορολογούμενες γυναίκες της Δανίας. 1915 πλήρη πολιτικά δικαιώματα.
1908:-	Σύσταση «Εθνικού Συμβουλίου των Ελληνίδων Γυναικών» (ΕΣΕ) ομοσπονδίας, με μέλη 80 γυναικεία σωματεία Ελλάδας και Κύπρου, το οποίο σήμερα έχει συμβουλευτική θέση Α' κατηγορίας στον Ο.Η.Ε. και το Συμβούλιο Ευρώπης.
1908:-	Εκλέχτηκαν 25 βουλευτίνες, μέλη της Δίαιτας, στη Φινλανδία.
1909:-	Οργάνωση Γυναικείου Συνεδρίου στην Πετρούπολη της Ρωσίας.
1909:-	Απόκτηση δικαιώματος δημοτικής ψήφου και εκλογιμότητας από Σουηδές. (Το 1921 καθολική ψήφος).
1909:-	Ίδρυση «Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρίας» από το λαογράφο Νικόλαο Πολίτη.
1909:-	Λαϊκά συσσίτια για εργαζόμενες από «Σύνδεσμο Κυριών προς προστασίαν Εργάτιδος Πειραιώς».
Δεκ.1910 έως Φεβρ. 1911:-	Ίδρυση του «Λυκείου των Ελληνίδων», με πρωτοβουλία της Καλλιρρόης Παρρέν και κύριους σκοπούς τη συντήρηση των λαϊκών παραδόσεων και ενδυμασιών, την καλλιέργεια της λαϊκής τέχνης και τη διάδοση των ελληνικών τραγουδιών και χορών.
1910:-	Δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες της Ουάσιγκτον των Η.Π.Α.
1910:-	Ο διευθυντής της εφημερίδας «Ημέρα» της Τεργέστης Χαλκοκονδύλης έγραψε στον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδας Ελευθέριο Βενιζέλο, ζητώντας του να καθιερώσει τον πολιτικό γάμο, να διευκολύνει το διαζύγιο και να φροντίσει για την κοινωνική απελευθέρωση της Ελληνίδας.
1910:-	Εισήγηση και σύνταξη νομοσχεδίου της πρώτης εργατικής νομοθεσίας στη χώρα μας από το Σπύρο Θεοδωρόπουλο, βουλευτή και λογοτέχνη (ψευδώνυμο Άγις Θέρος) του Ελευθερίου Βενιζέλου στην Α' Αναθεωρητική Βουλή, σύζυγο Αύρας Δρακοπούλου - Θεοδωροπούλου.
Ιούν. 1911:-	Έκτο Διεθνές Συνέδριο της «Διεθνούς Ένωσης για τη Γυναικεία Ψήφο» στη Στοκχόλμη.
1911:-	Καθιέρωση της Κυριακής ως αργίας για τους Έλληνες εργαζόμενους.
1911:-	Ίδρυση «Κυριακού Σχολείου Εργατριών» από την Αύρα Δρακοπούλου - Θεοδωροπούλου.
1911:-	Νόμπελ Φυσικής στη Μαρία Κιουρί.
Ιαν. 1912:-	Ψήφιση Νόμου ΔΚΒ «Περί εργασίας γυναικών και ανηλίκων».
1912:-	Παραχώρηση πλήρων πολιτικών δικαιωμάτων στις Ολλανδές.
Μάρτ. 1912:-	Κύμα βίας σουφραζετών Αγγλίας, επιθέσεις σε βιτρίνες καταστημάτων Λονδίνου.
Απρ. 1913:-	Σύλληψη της Αγγλίδας φεμινίστριας Πάνκχερστ και καταδίκη της σε τρία χρόνια φυλάκισης.
1913:-	Καθολική ψήφος στις Ισλανδές.
1914:-	Ίδρυση Διδασκαλείων «αμφοτέρων των φύλων».
1914:-	«Εορτή της Ανοίξεως» στο Στάδιο και παρουσίαση ελληνικών ενδυμασιών από «Λύκειο Ελληνίδων».
1914:-	Ίδρυση «Πατριωτικού Ιδρύματος Ελληνίδων» (μετέπειτα ΠΙΚΠΑ).
1915:-	Παραχώρηση καθολικής ψήφου στις γυναίκες της Δανίας, από 27 χρονών και άνω.
1916:-	Ίδρυση σωματείου «Μικραί Φίλαι των Πτωχών», που θέτει τα θεμέλια των βρεφονηπιακών σταθμών.
Οκτ. 1917:-	Ρωσική Επανάσταση και απόκτηση πλήρους ισοπολιτείας από Ρωσίδες.
1917:-	Ιδρύθηκαν για πρώτη φορά δημόσια Γυμνάσια και Ελληνικά Σχολεία Θηλέων (Πριν μόνο ιδιωτικά).
1918:-	Δικαίωμα ψήφου στις Τσεχοσλοβάκες και στις Ουγγαρέζες από 30 ετών και άνω.
1918:-	Δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις Γερμανίδες.
1918:-	Δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις Αγγλίδες υπό όρους από την κυβέρνηση Λόυδ Τζώρτζ. Το 1928 καθολική ψήφος στις Αγγλίδες.
1918:-	Ίδρυση του Συνδέσμου «Αδελφή του Στρατιώτη» από την Αύρα Θεοδωροπούλου.
1919:-	Σύσταση σωματείου «Ιάς αδελφή Στρατιώτου» (ΙΑΣ) στη Σμύρνη από Αναστασιάδου Σταυριάνθη.
Οκτ. 1919:-	Σύσταση «Σοσιαλιστικού Ομίλου Γυναικών», τμήματος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας, από την Αθηνά Γαϊτάνου-Γιαννιού, σύζυγο του αρχηγού του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας Νίκου Γιαννιού.
1919:-	Ίδρυση Ελληνικού Ωδείου στην Αθήνα.
1919:-	Πρώτη γενική απεργία συνδικαλιστών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
1919:-	Ανασύσταση «Εθνικού Συμβουλίου Ελληνίδων», ως ελληνικό τμήμα «Διεθνούς Συμβουλίου Γυναικών».
1920:-	Ίδρυση «Μονοταξίου Διδασκαλείου Γυμναστικής».
1920:-	Παραχώρηση καθολικής ψήφου σε όλες τις γυναίκες των Η.Π.Α.
11 Ιαν. 1920:-	Ίδρυση «Συνδέσμου υπέρ των Δικαιωμάτων της Γυναίκας», με πρωτοβουλία Αύρας Θεοδωροπούλου και α' πρόεδρο τη Μαρία Νεγρεπόντη. Έμβλημά του: «Ίσα δικαιώματα, ίσες υποχρεώσεις».
16 Ιαν. 1920:-	Κατάθεση υπομνήματος στην Ελληνική Βουλή από το «Σύνδεσμο για τα δικαιώματα της Γυναικός» και το «Σοσιαλιστικό Όμιλο Γυναικών», με αίτημα την παροχή ψήφου στις Ελληνίδες.
28 Ιαν. 1920:-	Κατάθεση υπομνήματος στην Ελληνική Βουλή για ψήφο στις Ελληνίδες από το «Λύκειο των Ελληνίδων» και το «Εθνικό Συμβούλιο Ελληνίδων».
Απρ. 1920:-	Έκδοση «Δελτίου του Λυκείου των Ελληνίδων».
8 Σεπτ. 1920:-	Συνέδριο «Εθνικών Συμβουλίων» στο Όσλο.
1920:-	Όγδοο Συνέδριο «Διεθνούς Ένωσης για τη Γυναικεία Ψήφο» στη Γενεύη.
1920:-	Σύνταξη Νόμου «περί διαζυγίου» από τον καθηγητή Γεώργιο Μαριδάκη.
1921:-	Πρώτο Γυναικείο Συνέδριο στην Αθήνα και Α' Έκθεση Γυναικείας Εργασίας.
1921:-	Απονομή Αργυρού Σταυρού του Σωτήρος στην Καλλιρρόη Παρρέν από το βασιλιά Κωνσταντίνο, για τη συμβολή της στην προαγωγή και επίλυση ζητημάτων που αφορούσαν στη γυναίκα και στο παιδί.
15/5/1921:-	Υποβολή πρότασης πρωθυπουργού Δημητρίου Γούναρη στην Επιτροπή Αναθεώρησης Συντάγματος, για κατάργηση μερική ή ολική της διάκρισης των φύλων ως προς την ικανότητα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι.
1921:-	Κυκλοφορία α' τεύχους περιοδικού «Ελληνίς» του «Εθνικού Συμβουλίου Ελληνίδων Γυναικών» (25/3/1921 έως1940).
28/3/1921:-	Α' «Γυναικείο Εθνικό Συνέδριον» στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με πρωτοβουλία της Καλλιρρόης Παρρέν. Συνοδεύτηκε από την Α' Οικοκυρική και Βιοτεχνική Έκθεση.
1921:-	Οργάνωση του Εκπαιδευτικού Τμήματος του Ε.Σ.Ε, με σκοπό τη μελέτη σοβαρών ζητημάτων παιδείας και πρακτικό σκοπό την ενίσχυση των άπορων προσφυγοπαίδων.
1921:-	Ίδρυση της «Ανωτέρας Γυναικείας Σχολής» από το «Σύνδεσμο για τα Δικαιώματα της Γυναικός». Ήταν ένα είδος ελεύθερου Πανεπιστημίου και στεγαζόταν στο Ελληνικό Ωδείο.
1921:-	Έκδοση περιοδικού «Εύα Νικήτρια» (1921-1923) Λυκείου Ελληνίδων Ζακύνθου, από Μαριέττα Γιαννόπουλου.
1922:-	Ίδρυση ορφανοτροφείου «Εθνική Στέγη».
16/4/1922:-	Σύσταση «Νομικού Γραφείου» από «Εθνικό Συμβούλιο Ελληνίδων», με σκοπό να παρέχει δωρεάν νομικές συμβουλές και να αναλαμβάνει υποθέσεις απόρων γυναικών.
19/5/1922:-	Προοδευτικές Ελληνίδες παρακολουθούν στη Βουλή συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος και τη γυναικεία ψήφο. Απορρίφθηκε το αίτημα ψήφου.
1922:-	Προ του 1922 είχαν αποκτήσει δικαίωμα ψήφου οι Ιρλανδές.
28/8/1922:-	Κάψιμο Σμύρνης από Τούρκους τσέτες και σφαγή Ελλήνων Μ. Ασίας.
19/9/1922:-	Σύσταση Τμήματος Προσφύγων από το «Εθνικό Συμβούλιο Ελληνίδων».
1923:-	Καθιέρωση ίδιου μισθολογίου για τους δημοδιδασκάλους και τις δημοδιδασκάλισσες.
2/3/1923:-	Ίδρυση της Χ.Ε.Ν. από μικρασιάτισσες πρόσφυγες.
12-19/5/1923:-	9° Συνέδριο «Διεθνούς Ένωσης για τη Γυναικεία Ψήφο» (Αλλιάνς) στη Ρώμη.
1923:-	Ίδρυση Αμερικανικού Κολλεγίου στην Αθήνα.
1923:-	Έκδοση μηνιαίου περιοδικού «Ο Αγώνας της Γυναίκας» του «Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναικός» (από Αύγουστο-Σεπτέμβριο 1923 μέχρι Ιούνιο του 1936).
1923:-	Διάβημα του Δ.Σ. του «Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναικός» προς πρωθυπουργό Νικόλαο Πλαστήρα και τον υπουργό Εσωτερικών Γεώργιο Παπανδρέου, με αίτημα παροχή δικαιώματος ψήφου στις Ελληνίδες, χωρίς θετικό αποτέλεσμα.
1923:-	Ίδρυση «Γραφείου Καταστολής Σωματεμπορίας Γυναικών και Παίδων» από όλα τα γυναικεία σωματεία, με πρόταση της Αγγλίδας Miss Annie Baker, ειδικής αντιπροσώπου ΚΠΕ σε θέματα σωματεμπορίας.
1923:-	Ίδρυση «Μικρής Αντάντ των Γυναικών», με συνεργασία του «Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναικός» και αντίστοιχων οργανώσεων από Ρουμανία, Γιουγκοσλαβία, Τσεχοσλοβακία και Πολωνία. Α' Συνέδριό της στο Βουκουρέστι το 1923, το Β' στο Βελιγράδι το 1924, το Γ' στην Αθήνα το 1925, το Δ' στην Πράγα το 1927 και το Ε' στη Βαρσοβία το 1929.
1924:-	Παραχώρηση δημοτικής ψήφου στις Τουρκάλες.
1924:-	Ίδρυση του «Συλλόγου Γυναικών Υπαλλήλων Εθνικής Τραπέζης», γιατί ο «Σύλλογος Υπαλλήλων Εθνικής Τραπέζης» αρνείται να εγγράψει ως μέλη του τις γυναίκες εργαζόμενες στην Εθνική Τράπεζα.
Σεπτ. 1924:-	Σύσταση «Συνδέσμου Ελληνίδων Επιστημόνων» από τη δικηγόρο Μαρία Φλαμπουριάρη.
1924:-	Μαχητική διαδήλωση εργατών στην Καβάλα, κατά την οποία σκοτώθηκε η Μαρία Χουσιάδου.
1924:-	Πλήρης ισοτιμία γυναικών Σουηδίας με άνδρες Σουηδούς.
1924:-	Υπόμνημα «Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας» στη Βουλή, με υπογραφές γυναικών, με 10 λόγους που επέβαλλαν την παροχή ψήφου στις Ελληνίδες.
1924:-	Τροπολογία άρθρου 30 «Νόμου περί Δήμων και Κοινοτήτων» από Κυβέρνηση Παπαναστασίου, με την οποία οι γυναίκες αποκτούσαν ψήφο στις δημοτικές εκλογές μετά από πενταετία, υπό όρους (μόνο δικαίωμα εκλέγειν, 30 ετών, γνώση ανάγνωσης και γραφής). Όμως η Δ' Εθνοσυνέλευση στις 17-18 Ιουλίου ανάγκασε την Κυβέρνηση να αποσύρει την τροπολογία της.
1925:-	Συνέδριο «Εθνικών Συμβουλίων» στην Ουάσιγκτον για την εργασία γυναικών. Συμμετείχε το Ε.Σ.Ε.. Πήρε απόφαση για την εργασία των γυναικών.
1925:-	Διεθνές Συνέδριο Σοσιαλιστριών.
Μάιος 1925:-	Παραχώρηση περιορισμένου δικαιώματος δημοτικής ψήφου στις Ιταλίδες από τον Μουσολίνι, αλλά το μέτρο δεν εφαρμόστηκε.
25/6/1925:-	Κίνημα-δικτατορία στρατηγού Πάγκαλου-διακοπή.
29/8/1925:-	Δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως του άρθρου 51. Τον Ιούνιο 1925 είχε υποβληθεί στην Εθνοσυνέλευση πρόταση τροπολογίας για παροχή δημοτικής ψήφου, ψηφίστηκε και δημοσιεύτηκε.
1925:-	Ίδρυση ΧΕΝ Θεσσαλονίκης. Το 1936, με τη δικτατορία Μεταξά, διαλύεται. Το 1945 επαναλειτουργεί.
1925:-	Γ' Διαβαλκανικό Συνέδριο της «Μικρής Αντάντ Γυναικών» στην Αθήνα.
1925:-	Ίδρυση «Συλλόγου προστασίας κρατουμένων γυναικών και ανηλίκων».
1925:-	Ίδρυση «Συλλόγου εναντίον της σωματεμπορίας».
1925:-	Ίδρυση «Εσπερινής Εμπορικής Σχολής Γυναικών Υπαλλήλων» από «Σύνδεσμο για τα Δικαιώματα της Γυναίκας», με πρωτοβουλία της Μαρίας Σβώλου, με σκοπό παροχή επαγγελματικής εξειδίκευσης σε εργαζόμενες γυναίκες. Το 1927 η Σχολή αναγνωρίστηκε από το Κράτος, το 1953 έγινε «Εσπερινή Εμπορική Σχολή».
1925:-	Έκδοση ν.δ. της 30-9/3-10 «Περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως διατάξεων τινων του Γ/ΟΓ Νόμου “περί Δικηγόρων”», που επέτρεπε στις γυναίκες νομικούς να διορίζονται δικηγόροι, υπό όρους.
1926:-	Δέκατο Συνέδριο «Διεθνούς Ένωσης για τη Γυναικεία Ψήφο» στο Παρίσι (30 Μαΐου ).
12/5/1926:-	Δημοσίευση ν.δ. «Περί καταστάσεως εξωγάμων τέκνων», που εξομοίωνε τα εξώγαμα με τα νόμιμα τέκνα. Καθιέρωση θεσμού αναζήτησης πατρότητας. Όμως μόνο από το 1937 εφαρμόστηκε.
22/8/1926:-	Ανατροπή δικτάτορα Πάγκαλου - Οικουμενική Κυβέρνηση.
1926:-	Απεργία καπνεργατών Παπαστράτου, κατά την οποία σκοτώθηκε η Βασιλική Γεωργαντέλλη.
8/3/1927:-	Συγκέντρωση γυναικών σε κεντρικό θέατρο της Αθήνας για τη Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας.
3 Ιουν. 1927:-	Ψήφιση του Συντάγματος της Δημοκρατίας, που αποτελεί σταθμό για την πρόοδο των διεκδικήσεων των γυναικών. Περιέχει ερμηνευτική διάταξη στο άρθρο 6, που καθιερώνει την ισότητα των Ελλήνων ενώπιον των νόμων.
1928:-	Πλήρη πολιτικά δικαιώματα στις Παλαιστίνιες.
1928:-	Σύγκληση Α' Ενωτικού Πανελλαδικού Σοσιαλιστικού Συνεδρίου στην Αθήνα.
Ιούλ. 1928:-	Ίδρυση της «Φεμινιστικής Ένωσης Μακεδονίας-Θράκης» στη Θεσσαλονίκη.
1928:-	Υπόμνημα διδασκαλισσών Χανίων προς υπ. Οικονομικών, Παιδείας και Βουλή για δεκαπενταετία => διαμάχη.
1928:-	Έκδοση μηνιαίου περιοδικού «Σοσιαλιστική Ζωή» του «Σοσιαλιστικού Ομίλου Γυναικών» (Οκ. 1928 - Ιαν 1935).
8/3/1928:-	Η πρώτη δημόσια συγκέντρωση γυναικών στο θέατρο «Απόλλων» για την ψήφο, με πρωτοβουλία «Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας» και άλλων 59 γυναικείων οργανώσεων => ψήφισμα.
1928:-	Πλήρη πολιτικά δικαιώματα, χωρίς όρους, στις Αγγλίδες.
1929:-	Ίδρυση “Διεθνούς Συμβουλίου της Ανοιχτής Πόρτας”, με σκοπό την οικονομική χειραφέτηση των εργαζομένων γυναικών.
30 Ιαν. 1929:-	Επίσκεψη εκπροσώπων γυναικείων σωματείων στο Βενιζέλο, για να του δώσουν το ψήφισμα της Α' συγκέντρωσης Ελληνίδων για την ψήφο και να ζητήσουν επίσπευση έκδοσης κυβερνητικού διατάγματος.
31/3/1929:-	Β' συγκέντρωση γυναικείων Οργανώσεων για την ψήφο στο θέατρο «Κεντρικόν» =>νέο ψήφισμα.
1929:-	Παραχώρηση πολιτικών δικαιωμάτων στις γυναίκες των Βρετανικών Ινδιών.
1929:-	Συνέδριο «Διεθνούς Ένωσης Γυναικών» στο Βερολίνο.
1929:-	Αποκλεισμός Αγνής Ρουσοπούλου, διακεκριμένης νομικού, από το διαγωνισμό για την πρόσληψη εισηγητών του νεοσύστατου Συμβουλίου Επικρατείας, γιατί ήταν γυναίκα.
1929:-	Ίδρυση «Πρακτικής Επαγγελματικής Σχολής Παιχνιδιών και Διακοσμητικής» από τη Μαρία Σβώλου.
1929:-	Κυκλοφορία εβδομαδιαίου εντύπου «Εφημερίς των Γυναικών» (17 Νοεμβρ. - 15 Δεκ. 1929). Υπεύθυνη η Μερόπη Βασιλικού.
1930:-	Έκδοση εφημερίδας «Η Φεμινιστική» (από 15 Ιαν - 1 Μαΐου 1930).
1930:-	Έκδοση εντύπου «Η Γυναίκα» από τη δικηγόρο Εύχαρι Πετρίδου.
1930:-	Έκδοση εβδομαδιαίας εφημερίδας της Ελένης Πουρνάρα «Εφημερίς των Ελληνίδων» (Ιαν 1930 - Μάρτ. 1931).
31/3/1930:-	Δεύτερη δημόσια συγκέντρωση γυναικείων οργανώσεων στο θέατρο «Κεντρικόν» για την ψήφο.
1930:-	Παραχώρηση δικαιώματος δημοτικής ψήφου, υπό όρους, στις Ελληνίδες, με την υπογραφή διατάγματος για τη δημοτική ψήφο των γυναικών (Όροι: α) Να είναι άνω των 30 ετών, β) Να γνωρίζουν ανάγνωση και γραφή) από τον υπουργό Εσωτ. Γ. Σίδερη (5 Φεβρ. 1930: Δημοσίευση σε ΦΕΚ).
1930:-	Επαναληπτικές δημοτικές εκλογές στη Θεσσαλονίκη.
περ. 1930:-	Ο Χίτλερ επέβαλε για όλες τις Γερμανίδες τα 3Κ: Kinder, Kurche, Kirche (= Παιδιά, Κουζίνα, Εκκλησία).
1931:-	Η α' γυναίκα - Γυμνασιάρχης, Φωτεινή Τζωρτζάκη.
1931:-	Παραχώρηση δικαιώματος ψήφου, υπό όρους, στις Ισπανίδες και Πορτογαλίδες.
1932:-	Τυπικά, από το 1932 εξασφαλίστηκε η δυνατότητα να γίνει μια δασκάλα επιθεωρήτρια.
Μάιος 1933:-	Συγκρότηση «Επιτροπής Γυναικών Εκλογέων» (ΕΓΕ), επί πρωθυπουργίας Π. Τσαλδάρη, με στόχο την κατάκτηση του δικαιώματος του εκλέγεσθαι στις δημοτικές εκλογές. Μόνο το πρωτοδικείο Σερρών εγκρίνει τις υποψηφιότητες 4 γυναικών. Στις 13 Μαρτίου 1934 η ΕΓΕ αυτοδιαλύθηκε.
1933:-	Δικαίωμα ψήφου στις Βραζιλιάνες.
1934:-	Ίδρυση Τμήματος Επαγγελματικής και Οικοκυρικής Σχολής από το «Σύνδεσμο Κυριών προς Προστασίαν της Εργάτιδος Πειραιώς»
11/2/1934:-	Δημοτικές εκλογές. Για πρώτη φορά, μόνο στις Σέρρες, 4 γυναίκες είναι υποψήφιες για δημοτικές σύμβουλοι: Φρόσω Ραδοπούλου, Ιουλία Αργυριάδου, Κλεοπάτρα Βούρβαχη και Σοφία Ιωακειμίδου. Ψήφισαν 2336 γυναίκες στην Αθήνα και 8325 στις επαρχίες.
Απρ. 1935:-	12° Συνέδριο «Διεθνούς Ένωσης Γυναικών» στην Κωνσταντινούπολη.
1935:-	Σύσταση της «Γυναικείας Επιτροπής Συνεργαζομένων Οργανώσεων» και «Συλλόγου Εργαζομένων Γυναικών».
Φεβρ. 1936:-	Σύσταση της «Επιτροπής Γυναικών Δημοσίων Υπαλλήλων Αθηνών».
1936:-	Πανελλήνια Ένωση Γυναικείων Οργανώσεων.
25 Μαρτ. 1936:-	Απονομή αργυρού μεταλλίου στην Καλλιρρόη Παρρέν από την Ακαδημία Αθηνών για την πλούσια δράση της.
26 Μαρτ. 1936:-	Απονομή Χρυσού Σταυρού του Σωτήρα στην Καλλιρρόη Παρρέν από το βασιλιά Γεώργιο Β'.
1936:-	Ίδρυση Προτύπου Ειδικού Σχολείου Ανωμάλων Παιδιών από τη Ρόζα Ιμβριώτη.
1936:-	Έκδοση από «Εθνικό Συμβούλιο Ελληνίδων», με έμπνευση της Ραλλούς Γεωργαντά, του ενημερωτικού εντύπου «Οδηγός των Ιδρυμάτων Κοινωνικής Προνοίας». Τον συνέταξε η Αγνή Ρουσοπούλου.
4 Αυγ. 1936:-	Επιβολή της δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά και διάλυση των περισσότερων γυναικείων οργανώσεων.
5 Αυγ. 1936:-	Διάλυση του «Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας» και κατάσχεση του αρχείου του από την Αστυνομία.
1936:-	Πρόταση Κυβέρνησης Λαϊκού Μετώπου Γαλλίας προς την εφευρέτρια του ραδίου Μαρί Ζολιό - Κιουρί να αναλάβει τη θέση της Υπουργού Κοιν. Ασφάλισης, αφού πρώτα παρουσιάσει γραπτή συγκατάθεση του συζύγου της! (Ι. Βουζούκου «Οι γυναίκες σήμερα», σελ 131, Εκδ. Σύγχρονη Εποχή - Αθήνα 1985).
1937:-	Με την υπ' αριθμ. 83331/1937 απόφαση Πρωτοδικείου Αθηνών εφαρμόστηκε με επιτυχία ο θεσμός αναζήτησης πατρότητας για ένα εξώγαμο κοριτσάκι και του επιδικάστηκε διατροφή, με ενέργειες της δικηγόρου Αγνής Ρουσοπούλου.
Ιούλ. 1939:-	Συνέδριο της Αλλιάνς στην Κοπεγχάγη.
Ιαν. 1940:-	Θάνατος της Καλλιρρόης Σιγανού - Παρρέν και ταφή της με δημόσια δαπάνη.
28 Οκτ. 1940:-	Ιταλική επίθεση στην Ελλάδα -- Β' Παγκ. Πόλεμος => Κατοχή (1941-1944). Οι Ελληνίδες παραμερίζουν τις γυναικείες διεκδικήσεις τους και ρίχνονται στον αγώνα για την ελευθερία και επιβίωση, με φλόγα και αυτοθυσία αξιοθαύμαστη.
1941:-	Σύσταση «Επιτροπής Σοβιετικών Γυναικών» (Μέχρι το 1956 λεγόταν «Αντιφασιστική Επιτροπή Σοβιετικών Γυναικών»).
Ιαν. 1942:-	Διακήρυξη Ηνωμένων Εθνών, που την υπέγραψαν 26 εμπόλεμες χώρες. Μεταξύ αυτών η Ελλάδα.
10 Μαρτ. 1944:-	Συγκρότηση της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ).
23 Απρ. 1944:-	Εκλογές Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης («Κυβέρνηση του Βουνού»), για ανάδειξη «Κοινοβουλίου» («Εθνικού Συμβουλίου»). Για πρώτη φορά οι γυναίκες - μέλη του ΕΑΜ έχουν δικαίωμα να εκλέγουν και να εκλέγονται σε βουλευτικές εκλογές, σύμφωνα με την υπ' αριθμ. 6 Πράξη της ΠΕΕΑ, που δημοσιεύτηκε στις 20/03/1944 στο υπ’ αριθμ. 3 φύλλο του «Δελτίου Πράξεων και Αποφάσεων» ΠΕΕΑ. Από τους 280 Εθνοσυμβούλους, μόνο 5 είναι γυναίκες: Μαρία Σβώλου από Αθήνα, Χρύσα Χατζηβασιλείου από Πειραιά, Καίτη Ζεύγου από Αθήνα, Μάχη Μαυροειδή από Καλαμάτα και Φωτεινή Φιλιππίδη από Λάρισα.
8 Σεπτ. 1944:-	Εκτέλεση Λέλας Καραγιάννη, που είχε οργανώσει την αντιστασιακή οργάνωση «Μπουμπουλίνα».
1945:-	Απόκτηση δικαιώματος ψήφου από Γαλλίδες.
1945:-	Ίδρυση «Πανελλήνιας Ένωσης Γυναικών», που εκδίδει το περιοδικό «Ελληνίδες».
1945:-	Υπογραφή από την Ελλάδα, στη Διάσκεψη του Αγ. Φραγκίσκου, του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, που διακηρύσσει την απόλυτη ισότητα δικαιωμάτων ανδρών - γυναικών.
1946:-	Απόκτηση δικαιώματος ψήφου από Ιταλίδες.
Φεβρ. 1946:-	Ίδρυση «Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Γυναικών» στην Αθήνα, με σκοπό την πολιτική εξίσωση της Ελληνίδας.
Μάιος 1946:-	Πανελλήνιο Γυναικείο Συνέδριο => έκδοση ψηφίσματος για τη γυναικεία ψήφο => προς Ελλ. Βουλή.
1946:-	Ίδρυση «Συλλόγου Διανοουμένων Γυναικών» στη Θ/νίκη και «Πειραϊκής Ένωσης Γυναικών» στον Πειραιά.
1946:-	Ίδρυση «Πανελλήνιας Οργάνωσης Γυναικών» (ΠΟΓ) στην Αθήνα. Διαλύθηκε το 1948.
1946:-	Η Ελλάδα αποκτά για πρώτη φορά Αστικό Κώδικα (Αναγκαστικός Νόμος υπ' αριθμ. 2250/1940), που όμως δεν βελτιώνει τη θέση της Ελληνίδας.
1947:-	Ίδρυση ΧΕΝ Ελλάδας, με χορηγία της ΧΕΝ Αμερικής.
Ιαν. 1947:-	Δημοσίευση στον τύπο έκκλησης «Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας» προς όλες τις Ελληνίδες, να δώσουν αυτές το παράδειγμα της ενότητας και της συμφιλίωσης (εμφύλιος πόλεμος).
16 Φεβρ. 1947:-	Πρώτη Σύνοδος Επιτροπής του Ο.Η.Ε. για τη θέση της Γυναίκας, της Committee for women 's Rights, στην έδρα του Ο.Η.Ε. (Lake Success).
28-31/9/1947:-	Διεθνές Γυναικείο Συνέδριο στο Παρίσι, με θέμα «Η Γυναίκα και η Ειρήνη». Εκπρόσωπος των Ελληνίδων η Λίνα Π. Τσαλδάρη.
1947:-	Πρώτη γυναίκα υπουργός στη Γαλλία η Germaine Poinso Chapuis (1901-1981).
6 Μαΐου 1947:-	Η πρώτη Γενική Συνέλευση του «Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας» μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
1948:-	Συνέδριο «Διεθνούς Ένωσης Οικογενειακών Οργανισμών» στη Γενεύη.
Αύγ. 1948:-	Κυκλοφορία μηνιαίου περιοδικού "Hellenia" μέχρι το 1967, με σκοπό να γνωρίσουν έξω τη θέση της Ελληνίδας.
10 Δεκ. 1948:-	Παγκόσμια Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου από τον Ο.Η.Ε. (“χωρίς διάκριση φύλου”).
1948:-	Β' Σύνοδος Επιτροπής του Ο.Η.Ε. για τη θέση της Γυναίκας (Committee for women' s Rights).
1949:-	Έκδοση στη Γαλλία του βιβλίου της Σιμόν Ντε Μπωβουάρ «Το δεύτερο φύλο».
10 Φεβρ. 1949:-	Επιστολή Λίνας Π. Τσαλδάρη στον Υπουργό Εξωτερικών Κων. Τσαλδάρη για την ψήφο των Ελληνίδων.
21 Μαρτ. 1949:-	Γ' Σύνοδος Επιτροπής του Ο.Η.Ε. για τη θέση της γυναίκας στη Βηρυττό. Μετέχει για πρώτη φορά και η Ελλάδα. Πρώτη αντιπρόσωπος της Ελλάδας η Λίνα Π. Τσαλδάρη.
24 Απρ. 1949:-	Έκδοση Νόμου 949/1949, με τον οποίο παραχωρήθηκε σε όλες τις Ελληνίδες άνω των 21 ετών δικαίωμα του εκλέγειν στις δημοτικές εκλογές και το δικαίωμα του εκλέγεσθαι από 25 ετών και άνω. Όμως οι Ελληνίδες μπορούν να εκλέγονται μόνο κοινοτικές ή δημοτικές σύμβουλοι, αλλά όχι δήμαρχοι.
1949-1966:-	Πρόεδρος του Ε.Σ.Ε. η Ελμίνα Παντελάκη.
1949:-	Πρώτες δημοτικές σύμβουλοι Δήμου Αθηναίων η Ελμίνα Παντελάκη και η Αλέκα Μαντζουλίνου.
1950:-	Συνθήκη της Ρώμης.
1951:-	Ίδρυση «Πανελλήνιας Ένωσης Οικοκυρών», με στόχο την κοινωνική ασφάλιση και κοινωνικοποίηση της νοικοκυράς.
1951:-	Συνέδριο «Διεθνούς Συμβουλίου Γυναικών» στην Αθήνα.
Απρίλ. 1951:-	Δημοτικές εκλογές. Ψήφισαν συνολικά 734.750 Ελληνίδες και εκλέχτηκαν 71 δημοτικές σύμβουλοι-γυναίκες και 56 κοινοτικές σύμβουλοι, σε σύνολο 40.000 συμβούλων.
1952:-	Ίδρυση της «Σοροπτιμιστικής Ένωσης Ελλάδας».
28 Μάη 1952:-	Συνεδρίαση Ελληνικής Βουλής και συζήτηση Νομοσχεδίου για την παροχή πλήρων πολιτικών δικαιωμάτων στις Ελληνίδες (Νόμος 2151/1952).
7 Ιουν. 1952:-	Ψήφιση του Νόμου 2151/1952 (72 υπέρ, 64 κατά, 3 λευκές ψήφοι), με τον οποίο καθιερώνεται η υποχρεωτική εγγραφή των Ελληνίδων στους εκλογικούς καταλόγους και η παραχώρηση στις Ελληνίδες πλήρους δικαιώματος του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις βουλευτικές και δημοτικές εκλογές, με τους ίδιους όρους, όπως και για τους άνδρες, χωρίς καμιά διάκριση φύλου, μετά τη συμπλήρωση του 21ου έτους ηλικίας για το δικαίωμα του εκλέγειν και του 25ου έτους για το δικαίωμα του εκλέγεσθαι. Ο Νόμος αυτός αποτελεί σταθμό στους γυναικείους αγώνες και γενικά στην ιστορική πορεία της Ελλάδας και τον εκδημοκρατισμό της.
Νοέμβρ. 1952:-	Βουλευτικές εκλογές. Όμως αναστέλλεται το δικαίωμα ψήφου για τις Ελληνίδες, γιατί δεν έχουν ακόμη ενημερωθεί οι εκλογικοί κατάλογοι γυναικών.
1952:-	Σύμβαση ίσων πολιτικών δικαιωμάτων και ίσων δικαιωμάτων πρόσβασης σε όλα τα δημόσια λειτουργήματα.
Ιαν. 1953:-	Επαναληπτικές βουλευτικές εκλογές στη Θεσσαλονίκη. Τότε ψήφισαν για πρώτη φορά χωρίς περιορισμούς οι γυναίκες της Θεσσαλονίκης. Πρώτες υποψήφιες βουλευτίνες: 1) Βιργινία Ζάννα από Κόμμα Φιλελευθέρων 2) Ελένη Σκούρα από Ελληνικό Συναγερμό, που είναι η πρώτη Ελληνίδα βουλευτής.
1953:-	Διεθνής Σύμβαση «Περί Πολιτικών Δικαιωμάτων της Γυναικός» στη Νέα Υόρκη. Την υπέγραψε και η Ελλάδα και την επικύρωσε με το Νόμο 2620/1953 => υποχρεωτική η παραχώρηση ισοπολιτείας στις Ελληνίδες.
1954:-	Έκδοση ν.δ. 3082/1954, που δίνει στις Ελληνίδες το δικαίωμα να γίνονται συμβολαιογράφοι και να παρίστανται ως μάρτυρες σε σύνταξη συμβολαίων.
1954:-	Έκδοση ν.δ.3075/1954, που δίνει στις Ελληνίδες το δικαίωμα να διορίζονται ένορκοι.
1954:-	Κατάργηση απαγόρευσης να μετέχουν γυναίκες δικηγόροι στα Δ.Σ. των Δικηγορικών Συλλόγων, με το ν.δ. 3026/1954 «Περί Κώδικος Δικηγόρων».
Νοέμβρ. 1954:-	Δημοτικές εκλογές. Μεγάλη η συμμετοχή των Ελληνίδων. Πανελληνίως εκλέχτηκαν 238 γυναίκες, μεταξύ των οποίων 1 δήμαρχος και 2 κοινοτάρχες.
1955:-	Έκδοση «Κώδικα της Ελληνικής Ιθαγενείας» Ν.Δ. 3370 της 20/23 - 9 - 1955.
1955:-	Έκδοση Νόμου 3129 «Περί ασκουμένων υπό των γυναικών δημοσίων λειτουργημάτων και διορισμού αυτών εις δημοσίας θέσεις». Είναι νόμος - σταθμός στην εξέλιξη των γυναικείων διεκδικήσεων, γιατί δίνει στις Ελληνίδες το δικαίωμα να ασκούν όλα τα δημόσια λειτουργήματα, εκτός από τα εκκλησιαστικά, με ίσους όρους με τους άνδρες.
Φεβρ. 1956:-	Βουλευτικές εκλογές. Ψηφίζουν οι Ελληνίδες σε όλη την Ελλάδα.
1956:-	Διορισμός της πρώτης Ελληνίδας υπουργού, της Λίνας Λάμπρου-Τσαλδάρη, από το κόμμα ΕΡΕ. Έγινε υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας.
1959:-	Δημοτικές εκλογές. Εκλέχτηκαν 258 γυναίκες (11 Πρόεδροι Κοινοτήτων και 4 Αντιδήμαρχοι).
1959:-	Ψήφιση από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ της «Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Παιδιού». Υπογράφηκε και από την Ελλάδα.
1960:-	Ανακήρυξη ανεξαρτησίας Κύπρου. Οι Κύπριες αποκτούν ίσα πολιτικά δικαιώματα με τους Κύπριους.
1962:-	Το «Λύκειο Ελληνίδων», εκτός από λαογραφική αποστολή, αποκτά και φεμινιστική.
16 Ιουν. 1963:-	Οι Σοβιετικοί στέλνουν στο διάστημα την πρώτη αστροναύτισσα, τη Βαλεντίνα Τερέσκοβα.
1964:-	Ίδρυση «Πανελλαδικής Ένωσης Γυναικών» (ΠΕΓ). Εξέδιδε το «Δελτίο».
Μάιος 1966:-	Πανελλήνιο Συνέδριο των Γυναικών Δημοτικών και Κοινοτικών Συμβούλων στο Δημαρχείο Αθηνών.
4-6/2/1967:-	Α' Παναθηναϊκό Συνέδριο για το Παιδί, που το οργάνωσε η ΠΕΓ και άλλοι φορείς στο Ζάππειο Μέγαρο.
21 Απρ. 1967:-	Στρατιωτικό πραξικόπημα Γεωργίου Παπαδόπουλου => διάλυση όλων των αιρετών δημοτικών και κοινοτικών συμβουλίων, των συνδικάτων και όλων των λοιπών οργανώσεων => 7χρονη ανακοπή δράσης όλου του γυναικείου κινήματος της Ελλάδας.
1971:-	Παραχώρηση δικαιώματος ψήφου στις Ελβετίδες.
1971:-	Επανίδρυση «Συλλόγου Ελληνίδας Νοικοκυράς» (παλιά επωνυμία: «Πανελλήνια Ένωση Ελληνίδας Νοικοκυράς»).
1973:-	50χρονα της ΧΕΝ.
17/11/1973:-	Εξέγερση Πολυτεχνείου.
1973:-	Ένταξη Ιρλανδίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΟΚ).
1974:-	Πτώση Στρατιωτικής Χούντας => Αποκατάσταση της Δημοκρατίας => Έκδοση Νόμου «Περί αποκαταστάσεως αιρετών αρχόντων» => Ίδρυση νέων γυναικείων οργανώσεων.
1974:-	Εισβολή Τούρκων στην Κύπρο.
1975:-	Έτος της Γυναίκας.
1975:-	Ίδρυση «Κίνησης Δημοκρατικών Γυναικών».
6 Ιουν. 1975:-	Ψήφιση Ελληνικού Συντάγματος. Είναι το πρώτο ελληνικό σύνταγμα, που ρητά ορίζει ότι «όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες είναι ίσοι ενώπιον του Νόμου» (Άρθρο 4, παρ. 2). Το Άρθρο 116 άνοιξε το δρόμο για την αλλαγή του Οικογενειακού Δικαίου και την εξίσωση και ισοτιμία των συζύγων.
1976:-	Επιλογή επιθεωρητριών προσχολικής αγωγής (Δεν υπήρχαν άνδρες νηπιαγωγοί τότε).
1976:-	Ίδρυση «Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας» (ΟΓΕ) από 43 Συλλόγους της Ελλάδας.
1976:-	Ίδρυση «Ένωσης Γυναικών Ελλάδας» (ΕΓΕ), γυναικείας σοσιαλιστικής οργάνωσης.
1976:-	Ίδρυση συλλόγου «Η Γυναίκα στην Αντίσταση», με σκοπό τη συγκέντρωση στοιχείων για τη δράση της Ελληνίδας κατά τη διάρκεια του αντιστασιακού αγώνα 1941 - 1944.
1977:-	Ίδρυση «Εταιρίας Γυναικείων Σπουδών» στην Αμερική (ΗΠΑ).
1978:-	Ίδρυση στην Αθήνα «Κέντρου Γυναικών Υπαίθρου» με 9.000.000 μέλη σε 66 χώρες και σκοπό τη μελέτη και επίλυση των προβλημάτων των γυναικών της υπαίθρου.
1979:-	Διεθνής Σύμβαση για την κατάργηση κάθε διάκρισης σε βάρος των γυναικών. Η Ελλάδα την κύρωσε το 1983.
1979-1980:-	Εκλέγεται η πρώτη Ελληνίδα πρύτανης στην Πάντειο Σχολή, κατά τα ακαδημαϊκά έτη 1979-1980 και 1983-1984, η Αλίκη Γιωτοπούλου - Μαραγκοπούλου.
14-30/7/1980:-	Παγκόσμια Διάσκεψη Κοπεγχάγης για την Ισότητα, την Ανάπτυξη και την Ειρήνη.
1980:-	Έκδοση βιβλίου Ελένης Βαρίκα «Η εξέγερση των Κυριών. Η γένεση της φεμινιστικής συνείδησης στην Ελλάδα» (Έκδοση Ιδρύματος Χριστός και Παιδεία της Εμπορικής Τραπέζης Ελλάδος).
1981:-	Ίδρυση «Ένωσης Ελληνίδων Νομικών».
περ. 1983:-	Σοφιάνα Καράμαλη, η πρώτη γυναίκα πιλότος Ολυμπιακής Αεροπορίας.
1983:-	Σύσταση Γενικής Γραμματείας Ισότητας στην Ελλάδα.
1983:-	Νέο Οικογενειακό Δίκαιο, θεσμοθέτηση της ισότητας μέσα στην οικογένεια (Νόμος 1329/18-2-1983).
1983:-	Νόμος 1302/83, που κύρωσε τη Διεθνή Σύμβαση εργασίας 103, για την προστασία της μητρότητας.
Οκτ. 1983:-	Λειτουργία του «Βιβλιοπωλείου Γυναικών».
1983:-	Νόμος 1361/1983 για αγροτικές συνδικαλιστικές οργανώσεις.
1984:-	Έκδοση Νόμου 1414/1984 «Περί εφαρμογής της αρχής της ισότητας των δύο φύλων στις εργασιακές σχέσεις». Σε εναρμόνιση με τις 75/117 και 76/207 οδηγίες της Ε.O.K. .
1984:-	Κατάργηση (νομική) της προίκας.
1984:-	Έκδοση Νόμου 1419/1984, που μεταρρύθμισε το κεφάλαιο του Ποινικού Κώδικα για τα εγκλήματα κατά των ηθών.
1984:-	Νόμος 1483/84 για την προστασία της εγκυμοσύνης, γονική άδεια και άλλα.
1984:-	Ίδρυση στην Αθήνα της οργάνωσης «Προοδευτική Ένωση Μητέρων» (Π.Ε.Μ.).
1985:-	Παγκόσμια Διάσκεψη του Ο.Η.Ε. στο Ναϊρόμπι. Με ειδική απόφαση απαίτησε πλήρη συμμετοχή των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων, ειδικά στην πολιτική εξουσία και σε όλα τα όργανα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
1985:-	Έκδοση βιβλίου Έφης Αβδελά και Αγγέλικας Ψαρρά, με τίτλο «Ο φεμινισμός στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου. Μια ανθολογία» (Εκδόσεις «ΓΝΩΣΗ», Αθήνα 1985).
1986:-	Νόμος 1667/1986 για σύσταση γυναικείων αστικών συνεταιρισμών.
1986:-	Αναθεώρηση Ελληνικού Συντάγματος και βελτίωση των νόμων για ισότητα.
1986:-	Νόμος 1609/1986, για νομιμοποίηση εκτρώσεων, αλλά με προϋποθέσεις.
1990:-	Νόμος 1892/90 για κατοχύρωση μερικώς απασχολουμένων.
1991:-	Παγκόσμια Διάσκεψη για το παιδί στη Νέα Υόρκη.
1993:-	Παγκόσμια Διάσκεψη του Ο.Η.Ε. για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου στη Βιέννη.
1993:-	Νόμος 2169/1993 για σύσταση γυναικείων αγροτικών συνεταιρισμών.
1993:-	Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, για τον ιδιωτικό τομέα.
1994:-	Στη Βουλγαρία εκλέγεται πρώτη φορά γυναίκα πρωθυπουργός, η Ρενέτα Ντζχόβα, 41 ετών.
1994:-	Λειτουργία Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας (Κ.Ε.Θ.Ι.).
1995:-	Παγκόσμια Διάσκεψη του Ο.Η.Ε. στο Πεκίνο για τη Γυναίκα.
1997:-	Νόμος 2525/1997 Υπουργού Παιδείας για λειτουργία ολοήμερου νηπιαγωγείου και δημοτικού σχολείου, για διευκόλυνση των εργαζομένων με οικογενειακές υποχρεώσεις.
1998:-	Νόμος 2639/1998, με τον οποίο ρυθμίζονται εκ νέου θέματα Εργατικού Δικαίου και εργασιακών σχέσεων.
1999:-	Νόμος 2683/1999, νέος δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας.
Σημείωση:	Το "Χρονολόγιο της Ισότητας" έχει καταρτιστεί από τη Μυρσίνη Βουνάτσου και αποτελεί υλικό παλαιότερης εργασίας της. Απαιτείται όμως περαιτέρω έλεγχος των χρονολογιών και συμπλήρωσή του. Αν χρησιμοποιηθεί σε εργασία σας, παρακαλώ να αναφερέρετε στη Βιβλιογραφία σας ότι είναι από εργασία της Βουνάτσου Μυρσίνης, σε Πρόγραμμα Αγωγής Ισότητας του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας.  (ΚΕΘΙ)    Αναρτήσεις μας για ΙΣΟΤΗΤΑ: • 8/3/2013: ΙΣΟΤΗΤΑ - ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ    http://paleochori-lesvos.blogspot.gr/2013/03/blog-post_8.html • 8/3/2013: ΙΣΟΤΗΤΑ - ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ    http://paleochori-lesvos.blogspot.gr/2013/04/blog-post_26.html • 8/3/2013: ΙΣΟΤΗΤΑ - ΟΙ «ΠΡΩΤΕΣ» ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ    http://paleochori-lesvos.blogspot.gr/2013/03/blog-post_6192.html • 8/3/2013: ΙΣΟΤΗΤΑ - ΠΟΤΕ ΨΗΦΙΣΑΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ    http://paleochori-lesvos.blogspot.gr/2013/03/blog-post_6457.html • 8/3/2013: ΙΣΟΤΗΤΑ - ΓΥΝΑΙΚΑ - ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΔΕΣ    http://paleochori-lesvos.blogspot.gr/2013/03/blog-post_7551.html • 8/3/2013: ΙΣΟΤΗΤΑ - ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ    http://paleochori-lesvos.blogspot.gr/2013/03/blog-post_4502.html • 8/3/2013: ΙΣΟΤΗΤΑ - ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ 1934    http://paleochori-lesvos.blogspot.gr/2013/03/1934.html • 9/3/2014: ΙΣΟΤΗΤΑ - Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΜΟ    http://paleochori-lesvos.blogspot.gr/2014/03/blog-post_9.html
	Μ.Β.