Δεν μπορώ να πω ότι δεν περιμέναμε κάτι. Μας είχε πει «θα κάνω επίσκεψη στο νοσοκομείο, γιατί κάτι με πονάει στον αριστερό μαστό». Η διάγνωση δεν ήλθε σαν καταπέλτης, αλλά πόνεσε: «καρκίνος επιθετικός». Και τα στάδια θεραπείας μάκρυναν. Δεν απαιτούσαν μόνο ακτινοβολίες αλλά και εγχείρηση.
Δεν κάθισε να χωνέψει το νέο. Όλη η οικογένεια προσαρμόστηκε στο πώς θα εξοικονομηθούν τα έξοδα κι εκείνη, η Αφροδίτη, η Αφρουλία μας, οπλίστηκε με το πιο γερό χαμόγελο, τη μεγαλύτερη διάθεση, και ξημεροβραδιαζόταν με το τι δουλειές θα ’κανε την επομένη, μαζί με το βάρος δύο μικρών εγγονών. Κι όταν επιβραβευόταν για το θάρρος της, έλεγε «μα τι άλλο να κάνω;», σαν να δήλωνε «δεν μου πρέπει άλλη διάθεση, παρά κουράγιο και χαμόγελο».
Να το το μήνυμα: να σηκώνεις τη μέρα και τα βάσανα ψηλά, έτσι που να τα παίρνει ο αγέρας, κι όταν το βράδυ ξανάρχονται, να τα στέλνεις στ’ αστέρια. Το πρόσωπο φωτίζεται και το πρωί το φως όλα τα περνάει χρώμα γαλανό.
Τώρα που έχουν περάσει τα δύσκολα κι η εγχείρηση έγινε, σαν να της δόθηκε δύναμη αιώνα και ξανάρχισαν στις σκάλες ν’ αντηχούν τα βήματά της κι η φωνή της ν’ ακούγεται προστακτική, θωπευτική, μια αγκαλιά μάνας και γιαγιάς.
Χρυσούλα Πλάλα
* Η Αφροδίτη είναι πραγματικό πρόσωπο και δίνει τη μάχη της με τον καρκίνο.
** Η Χρυσούλα Πλάλα είναι συνταξιούχος καθηγήτρια, συγγραφέας πέντε βιβλίων και αρθρογράφος στην εφημερίδα "Παλμός" του Γαλατσίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου