ΖΩΗ-ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ

 Ακούστε ένα απόσπασμα από τον…

                                                                              

«Κήπο του Προφήτη» του Χαλίλ Γκιμπράν

Μιλά για τη Ζωή…

       

       Κι ένας από το πλήθος μίλησε και είπε στον Προφήτη: 

     «Δάσκαλε, η ζωή αποκρίθηκε πικρά στις ελπίδες και στους πόθους μας. Οι καρδιές μας είναι ταραγμένες και δεν καταλαβαίνουμε. Σε παρακαλούμε, παρηγόρησέ μας, κι αποκάλυψέ μας το νόημα της θλίψης μας.»

       Κι η καρδιά του πλημμύρισε συμπόνια, κι είπε:

     «Η Ζωή είναι πιο παλιά απ’ όλα τα πράγματα που ζουν^. όπως η ομορφιά είχε φτερά προτού ακόμα γεννηθεί τo όμορφο πάνω στη γη, κι όπως η αλήθεια είναι αλήθεια πριν εκφραστεί.

     Η Ζωή τραγουδά στη σιωπή μας κι ονειρεύεται στον ύπνο μας. Ακόμα κι όταν είμαστε νικημένοι και ταπεινωμένοι, η Ζωή στέκεται στο θρόνο της ψηλά. Κι όταν δακρύζουμε, η Ζωή χαμογελά στη μέρα, κι είναι λεύτερη, ακόμα κι όταν εμείς σέρνουμε τις αλυσίδες μας.

     Συχνά δίνουμε στη Ζωή πικρά ονόματα, αλλά μόνο όταν εμείς οι ίδιοι είμαστε γιομάτοι πίκρα και σκοτεινιά. Και βλέπουμε τη Ζωή άδεια κι ανώφελη, αλλά μόνο σαν οι ψυχές μας περιπλανιούνται στις ερημιές κι οι καρδιές μας έχουν μεθύσει από την πολλή έγνοια για τον εαυτό τους.

     Η Ζωή είναι βαθιά και ψηλή και μακρινή^. και μ’ όλο που μονάχα το πιο μακρινό σας όραμα μπορεί ν’ αγγίξει τα πόδια της, αυτή είναι πάντα κοντά^. και μ’ όλο που μονάχα η ανάσα της ανάσας σας μπορεί να φτάσει στην καρδιά της, η σκιά της σκιάς σας περνά από το πρόσωπό της, κι ο αντίλαλος της πιο αδύναμης κραυγής σας γίνεται άνοιξη και φθινόπωρο στα στήθια της.

    Αλλά η Ζωή είναι σκεπασμένη με πέπλο και κρυμμένη, όπως σκεπασμένος με πέπλο και κρυμμένος είναι ο πιο μεγάλος σας εαυτός. Όταν όμως η Ζωή μιλά, όλοι οι άνεμοι γίνονται λέξεις^. κι όταν η Ζωή τραγουδά, οι κουφοί ακούνε και σταματούν^. κι όταν η Ζωή ζυγώνει περπατώντας, οι τυφλοί τη θωρούν ξαφνιασμένοι και μαγεμένοι την ακολουθούν.»

     Και τότε εκείνος έπαψε να μιλά, και μια απέραντη σιωπή τύλιξε το πλήθος, και μέσα στη σιωπή αυτή ήταν ένα τραγούδι ανάκουστο. Κι όλοι παρηγορήθηκαν από τη μοναξιά τους και τον πόνο τους.

  ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ

ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΥΣ

ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΙ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ

ΝΑ ΑΝΤΛΗΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΓΝΩΣΗ

ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ

ΚΟΥΡΑΓΙΟ
   

(Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Χαλίλ Γκιμπράν (1883-1931) «Ο Κήπος του Προφήτη» [μετάφραση Ευάγγελου Γράψα, εκδόσεις Μπουκουμάνη, Αθήνα 1974, σελ. 134-135]. Ακολουθεί απόσπασμα από το θεατρικό της Μυρσίνης Βουνάτσου «Μετά το Γυμνάσιο», που γράφτηκε στα πλαίσια του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού και παρουσιάστηκε από μαθητές και μαθήτριες σε δύο σχολεία, το 2001 και το 2011. Μετά την ανάγνωση του παραπάνω αποσπάσματος από τη Σοφία, που θέλει να γίνει ηθοποιός και ζητά από τους συμμαθητές της να την ακούσουν να διαβάζει Χαλίλ Γκιμπράν, ο Μανώλης, που καθόταν στα σκαλοπάτια της σκηνής κι άκουγε στοχαστικά τη Σοφία, λέει μονολογώντας: )

ΜΑΝΩΛΗΣ

   «Ναι, η Ζωή είναι δύσκολη και συχνά αποκρίνεται πικρά στις ελπίδες και στους πόθους μας. Στέκεται ψηλά, σ’ απόκρημνη κορφή, πάνω στο θρόνο της, και μας καλεί με το τραγούδι της...                                                                   

   ...Όμως εμείς είμαστε φορτωμένοι με κάθε λογής προβλήματα... Αιώνες τώρα την ακούμε να μας καλεί να την κατακτήσουμε και ν’ αποκαλύψουμε την κρυμμένη της ομορφιά...

   ...Ξέχασαν όμως οι προφήτες να μας προφητέψουνε πώς θα σκαρφαλώσουμε στην απόκρημνη κορφή και θ’ ακουμπήσουμε στα πόδια της το όνειρό μας...

   ...Μένει, λοιπόν, σε μας να βρούμε πώς. Αρκεί... να μην πάψουμε ποτέ να προσπαθούμε. Αρκεί να το θέλουμε...

   ...Κι εγώ θέλω πολύ να την κατακτήσω... Όχι μονάχα για να νιώσω τη γλυκιά γεύση της νίκης. Όχι μονάχα για ν’ αποδείξω πως είμαι δυνατός κι άξιος. Προπάντων, για να την κάνω λιγότερο δύσκολη και πικρή για μένα και τους άλλους.

   ...Ο κόσμος αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα. Στην Αφρική οι άνθρωποι βασανίζονται από την ξηρασία, το AIDS και την ασιτία. Κάποιοι πουλούν δούλους τα ίδια τους τα παιδιά για δεκατέσσερα δολάρια... Στην Αυστραλία υπάρχουν ακόμα άνθρωποι, που ζουν στη ζούγκλα σε συνθήκες προϊστορικών χρόνων... Στην Ασία ο υπερπληθυσμός, οι σεισμοί, οι πλημμύρες, οι πόλεμοι κι η ραδιενέργεια έχουν κάνει τη διαβίωση αφόρητη... Στην Αμερική εξοπλισμοί και τρομοκρατία... Στην Ευρώπη καυσαέρια και μολυσμένες τροφές... Στην Ελλάδα οικονομική κρίση και ανεργία... Η Γη είναι φορτωμένη προβλήματα, που πρέπει να τα λύσουμε εμείς που τα δημιουργήσαμε. Αλλιώς... θα αυτοκαταστραφούμε...

   ...Πρέπει να σπεύσουμε όλοι, με όλες μας τις δυνάμεις, να βρούμε, να μάθουμε πώς θα ξανακάνουμε πιο ανθρώπινη τη ζωή μας. Βέβαια, έχουμε πολλά τεχνολογικά μέσα στη διάθεσή μας. Κανένα όμως δεν έχει λύσει ριζικά τα βασικά μας προβλήματα. Γι’ αυτό  ο  κόσμος  μας  χρειάζεται  επειγόντως φωτισμένους εφευρέτες.

   ...Θέλω να βοηθήσω κι εγώ σ’ αυτό τον αγώνα. Διάλεξα να σπουδάσω Πληροφορική, γιατί πιστεύω πως οι Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές είναι το μέσο που θα μας βοηθήσει να βρούμε λύσεις.

   ...Θέλω να γίνω εφευρέτης!... Ακόμα όμως δεν έχω βρει τι να εφεύρω!... Είναι τόσα πολλά, τόσο σύνθετα, τα προβλήματα... Είμαστε τόσο πολύπλοκα όντα οι άνθρωποι! Έχουμε εφεύρει τόσα σύγχρονα μέσα, κι ακόμα δεν γίναμε ευτυχισμένοι!... 

   ...Πρέπει να γίνω εφευρέτης!... Ένας σύγχρονος Δαίδαλος!... Τι να εφεύρω όμως;... Πρέπει να βρω κάτι αλλιώτικο, κάτι πιο σημαντικό, πιο αποτελεσματικό...

   ...Μήπως το χάπι που θα μας κάνει να μη χρειαζόμαστε τροφή;... Έτσι θα λυθεί το μεγάλο πρόβλημα της πείνας. Θα το ονομάσω «Γαία», από το όνομα της αρχαίας θεάς-μάνας... Θα δώσω σε όλες μου τις εφευρέσεις ονόματα αρχαίων θεών...

   ...Ωστόσο, και σήμερα η Γη παράγει αρκετούς καρπούς, αλλά τους εκμεταλλεύονται οι λίγοι. Πάντα βρίσκονται οι λίγοι, για να εκμεταλλευτούν τους πολλούς...

   ...Μήπως το μικροτσίπ «Αθηνά», που θα μας έκανε παντογνώστες; Γιατί να ξοδεύουμε τόσα χρόνια για Γενικό Λύκειο, ΕΠΑ.Λ., Πανεπιστήμιο, μεταπτυχιακά;... Θα έπρεπε, όμως, ταυτόχρονα να εφεύρω και φάρμακο «Βαρεμάξ» κατά της βαρεμάρας...

   ...Να εφεύρω μηχάνημα που θα ρυθμίζει τις καιρικές συνθήκες και θα προστατεύει το Περιβάλλον μας; Αυτό θα το ονομάσω «Δίας»...

   ...Ή μήπως το φορητό ηλεκτρονικό ρολόι «Ιπποκράτης», που θα ρυθμίζει άριστα τη λειτουργία του οργανισμού μας;... Τότε δεν θα χρειάζονται οι γιατροί κι οι νοσοκόμοι... Ο φίλος μου ο Παναγιώτης, που θέλει να γίνει καρδιοχειρουργός, θα πρέπει να βρει άλλο επάγγελμα...

   ...Καλύτερα όμως θα ήταν να βρω το μικροτσίπ «Νέμεσις», που θα μας κάνει να συμπεριφερόμαστε πάντα με σωφροσύνη... Γιατί αυτό που χρειάζονται σήμερα επειγόντως η Ελλάδα και ο κόσμος όλος είναι οι σώφρονες πολιτικοί και οι χρηστοί πολίτες...

   ...Άραγε, ποιο απ’ όλα θα ήταν ευεργετικότερο για την Ανθρωπότητα;... Αυτό είναι το ζήτημα... (Στρέφεται προς τα παιδιά που βρίσκονται στη σκηνή και κάτω προς το ακροατήριο και ρωτά:) Μήπως θα μπορούσατε να μου πείτε εσείς τι να εφεύρω;...

     (Από τη σκηνή, ο Δημήτρης του απαντά:)

   ─ Άφθαρτα κι αλέκιαστα ρούχα με κλιματισμό, για όλες τις εποχές...

     (Από κάτω, η Μαρίνα μιμείται το πέταγμα, απλώνοντας τα χέρια της, καθώς ανεβαίνει στη σκηνή και στέκεται στην άκρη της, κρατώντας ακόμα απλωμένα τα χέρια της…)

   ─ Τα φτερωτά πέδιλα «Ερμής», για να πηγαίνουμε πετώντας όπου θέλουμε...

     (Από τη σκηνή, η Ευγενία του απαντά:)

   ─ Το πολυμηχάνημα «Ήφαιστος», που θα διορθώνει όλα τα σωματικά και ψυχικά μας ελαττώματα...

     (Τέλος, ο Μανώλης, μετά από μία διακοπή και πολλές φωνές από τα παιδιά που μιλούν όλα μαζί, λέει:)  

   ─ Τελικά βρήκα τι θα εφεύρω: εμφύτευμα εγκεφάλου «Διαλέξ», για να μη μιλούμε οι Έλληνες όλοι μαζί και διχαζόμαστε και δεν ομονοούμε... Γιατί, με το σωστό διάλογο, θα μπορέσουμε να συνεννοηθούμε και να βρούμε λύσεις για όλα τα προβλήματά μας...  
                                                                            

ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ

ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΝ
ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ

   

Μ.Β.